กลุ่มเสียว...โซเชียลร่านรัก ตอนที่ 3

เหมือนนราจะรู้ว่าลลินกำลังอ่านข้อความของตัวเองอยู่ ไม่นานหลังจากโพสต์ข้อความนั้นไปเขาก็ทักแชตส่วนตัวมาหาเธอ และมันเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่กำลังจะใกล้ชิดกันมากขึ้นจนถึงขั้นนัดเจอกันในโลกจริง ๆ.....

///สวัสดีครับ ทำอะไรอยู่ครับ จะนอนหรือยัง///

///กำลังอ่านโพสต์ของใครบางคนที่ตามหาสาวที่มีไลฟ์สไตล์เดียวกันอยู่ค่ะ ไม่รู้ว่าเจอกี่คนแล้ว///

ลลินตอบไปแบบนี้ ข้อความแฝงไปด้วยอารมณ์ที่เดาออกไม่ยากว่าเหมือนเธอจะกำลังหึงหวงหรืองอนนราอยู่ แต่แทนที่นราแก้ตัวเขากลับตอบมาด้วยข้อความที่ทำให้ลลินต้องคิดหนัก

///หึงเหรอครับ ถ้าคุณหึงแสดงว่าผมมาถูกทางแล้ว///

///หมายความว่ายังไงคะลลินไม่เข้าใจ///

///ผมรู้ว่าลลินต้องอ่านข้อความที่ผมโพสต์อยู่แล้ว เลยอยากรู้ว่าจะมีปฏิกิริยายังไง ถ้าเฉย ๆ ก็แสดงว่าตลอดเวลาที่เราคุยกันมาคุณไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเลย///

///จะเรียกว่าหึงก็คงไม่เต็มปากนะคะเพราะลลินก็ไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ เสียงหรือหน้าตายังไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ ลลินแค่รู้สึกเหมือนถูกหักหลัง ถึงจะเข้าใจว่าการเข้ามาในกลุ่มนี้แต่ละคนก็มีจุดประสงค์ที่ต่างกันและไม่ควรจริงจังกับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น///

///ก็ที่ลลินพูดมามันก็เรียกว่าหึงนั่นแหละ ยอมรับความจริงแล้วคุยกันตรง ๆ ดีกว่ามั้ยครับ///

///งั้นลลินถามนราหน่อยว่าตอนนี้คุยกับผู้หญิงอยู่กี่คน///

///ผมคุยกับลลินคนเดียวครับ ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือเปล่า ปกติผมแค่เข้ามาส่องในกลุ่มเฉย ๆ ว่าเขาคุยอะไรกัน แต่ที่ผมคุยกับลลินตั้งแต่ต้นก็อย่างที่บอกไปแล้วว่าข้อความของคุณมันมีบางอย่างที่ชวนให้น่าค้นหา เหมือนกับที่ลลินบอกว่าข้อความของผมก็เป็นเหมือนกัน///

ถ้านราอยู่ตรงหน้าลลินเขาคงจับอาการเธอได้ว่าจากตอนแรกที่มีอาการหน้าบึ้งเพราะอ่านข้อความของเขาตอนนี้เธอเริ่มมีรอยยิ้มบาง ๆ ที่ใบหน้า

///จะเชื่อดีมั้ยน๊า///

///เชื่อไม่เชื่อผมคงไปกำหนดความคิดของลลินไม่ได้ แต่ตอนนี้ความรู้สึกผมคือรู้สึกเสียใจที่ลลินไม่เชื่อใจผม///

///ก็ถ้านราเป็นลลินเห็นข้อความแบบเดียวกันจะรู้สึกยังไงล่ะคะ ตกลงจะลองใจหรือจะชวนทะเลาะเนี่ย ลลินอุตส่าห์อารมณ์ดีแล้วนะ///

///ถ้าผมเป็นลลิน ผมก็คงรู้สึกหวงเหมือนกันครับ ถึงเราจะยังไม่เคยเจอกัน แต่ผมก็อยากให้ลลินคิดว่าตอนนี้เรามีกันและกันแล้ว///

ลลินอ่านข้อความนั้นแล้วใจเต้นแรงขึ้นนิด ๆ ทั้งที่เธออยากปกป้องหัวใจตัวเองไม่ให้เผลอไผล แต่คำพูดของนรากลับเหมือนตีแผ่ความรู้สึกที่เธอพยายามซ่อนเอาไว้

///พูดแบบนี้…แปลว่าคุณอยากให้เราจริงจังเหรอคะ///

///แล้วลลินอยากจริงจังมั้ยครับ ถ้าใช่ ผมก็พร้อมตั้งแต่ตอนนี้///

ข้อความนี้ทำให้ลลินเผลอยกมือแตะริมฝีปากตัวเองราวกับกำลังคิดหนัก หัวใจเต้นรัว เธออยากปฏิเสธแต่ก็ไม่อาจปิดบังความรู้สึกที่กำลังปั่นป่วนได้

///นรา…เรายังไม่เคยเห็นหน้ากันด้วยซ้ำ จะไม่เร็วไปหน่อยเหรอ///

///บางที "ความรู้สึก" มันเร็วกว่าภาพที่ตาเห็นนะครับ///

เธอหลุดยิ้มออกมาเบา ๆ ใจหนึ่งก็หวั่นไหว อีกใจก็อยากทดสอบเขา

///ถ้างั้นคุณกล้าให้วิดีโอคอลเลยมั้ยคะ ลลินจะได้รู้ว่าคนที่คุยด้วยตลอดมามีตัวตนจริง ๆ ไม่ใช่ใครที่แอบอ้าง///

ข้อความหยุดนิ่งไปพักใหญ่ จนหัวใจลลินเต้นแรงราวกับลุ้นอะไรบางอย่าง

ไม่นานนัก…เสียงเรียกวิดีโอคอลก็ดังขึ้น

ปลายนิ้วของเธอสั่นเล็กน้อยตอนกดรับ ภาพหน้าจอที่ปรากฏคือใบหน้าคมเข้มของผู้ชายที่เธอเพียงเคยจินตนาการ เสียงทุ้มต่ำเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ

“สวัสดีครับ…นี่คือนรา ของ ลลิน นะครับ”

หัวใจเธอแทบหยุดเต้นในวินาทีนั้น…

หน้าจอโทรศัพท์สว่างขึ้นพร้อมใบหน้าของชายหนุ่มที่ทำให้ลลินถึงกับนิ่งไปชั่วครู่ ดวงตาคมมองเธอผ่านกล้องเหมือนจะดึงความลับทุกอย่างออกจากหัวใจ รอยยิ้มมุมปากของเขาทำให้บรรยากาศในห้องเงียบสงัดกลับเต็มไปด้วยความร้อนวูบ

“คุณ…จริงด้วย” ลลินเอ่ยเสียงแผ่ว ใบหน้าแดงจัดโดยไม่รู้ตัว

“แล้วตรงกับที่จินตนาการไว้มั้ยครับ” นราโน้มตัวเข้าหากล้องเล็กน้อย เสียงทุ้มต่ำกังวานลอดออกมาชวนให้หัวใจเธอสั่น

“ก็…เกินกว่าที่คิดไว้นิดหน่อยค่ะ” เธอตอบพลางกัดริมฝีปากล่างโดยไม่ทันรู้ตัว

นราหัวเราะเบา ๆ แววตาคมปรือเหมือนตั้งใจมองแค่เธอ

“ดีใจนะครับที่ไม่ทำให้ผิดหวัง…ผมเองก็จินตนาการลลินไว้ แต่ตอนนี้เห็นจริง ๆ แล้วมันยิ่งกว่าที่คิด”

เธอหลบสายตา กล้องสั่นเล็กน้อยเพราะมือที่ถือโทรศัพท์ไม่มั่นคง ร่างกายร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจ ทั้งที่แค่สบตาผ่านหน้าจอ แต่กลับรู้สึกเหมือนถูกสัมผัสจริง ๆ

“อย่ามองแบบนั้นสิคะ…”

“แบบไหนครับ” น้ำเสียงเขาแผ่วต่ำลงอีกจนชวนให้ใจสั่น

“ก็…แบบที่ทำให้ลลินใจเต้นไม่เป็นจังหวะน่ะสิ”

นรานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา

“งั้นก็แสดงว่า…เรากำลังรู้สึกตรงกัน”

บรรยากาศเงียบลงชั่วขณะ เหมือนทุกคำพูดหายไป เหลือเพียงเสียงลมหายใจที่ดังผ่านลำโพง ลลินขยับตัวนิด ๆ พลางยกมือขึ้นแตะกล้องอย่างไม่รู้ตัว ราวกับอยากให้มือของเขาเอื้อมมาสัมผัส

“นรา…” เธอเรียกชื่อเขาเบา ๆ

“ครับ”

“ถ้าเราได้เจอกันจริง ๆ …คุณจะยังมองลลินแบบนี้อยู่มั้ย”

เขาสบตาผ่านกล้อง ริมฝีปากยกยิ้มช้า ๆ

“ไม่ใช่แค่มองครับ…ผมจะทำมากกว่านั้น”

หัวใจของลลินเต้นแรงจนแทบทะลุอก ความเงียบหลังคำพูดนั้นกลับเร่าร้อนยิ่งกว่าประโยคใด ๆ ที่เคยได้ยินมา

เสียงของนราแผ่วต่ำลงไปอีกจนแทบเป็นเพียงกระซิบ แต่กลับชัดเจนในความรู้สึกของลลิน

“ผมอยากเห็นตอนที่คุณเผลอ…ไม่ต้องเก็บอาการไว้”

เธอกัดริมฝีปากแน่น ความร้อนซ่านวิ่งผ่านทั้งร่าง แค่ได้ยินเสียงเขาก็เหมือนถูกดึงให้ลืมโลกภายนอก

“คุณกำลังทำให้ลลิน…ควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วนะ” เสียงเธอสั่น หอบเบา ๆ คล้ายคนกำลังจมดิ่งลงไปในวังวนอารมณ์

นราหัวเราะในลำคอช้า ๆ ก่อนพูดต่อด้วยน้ำเสียงทุ้มกระชากใจ

“นั่นแหละ…ที่ผมอยากได้ยิน ผมอยากให้ลลินปล่อยตัวตามที่รู้สึกจริง ๆ”

ลลินยกหมอนมากอดแน่นเพื่อซ่อนแรงสั่นของร่างกาย แต่เสียงหายใจที่ดังออกมากลับยิ่งบอกความจริงทุกอย่างราวกับว่าเธอกำลังเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา

“นรา…”

“ครับ ผมอยู่ตรงนี้”

“ถ้าเราได้เจอกันจริง ๆ …คุณจะยังทำให้ลลินรู้สึกแบบนี้มั้ย”

เขานิ่งไปชั่วอึดใจ ก่อนตอบด้วยเสียงหนักแน่น ชัดเจนทุกถ้อยคำ

“ผมจะไม่ให้มันหยุดแค่เสียง ไม่หยุดแค่จินตนาการ…ผมอยากให้คุณได้สัมผัสผมจริง ๆ แล้วผมก็อยากสัมผัสคุณด้วยเหมือนกัน”

หัวใจของลลินแทบหลุดออกมานอกอก ประโยคนั้นเหมือนคำสัญญาที่ปิดประตูถอยหลัง เธอรู้แล้วว่าเส้นแบ่งระหว่างความเสียววาบในโลกออนไลน์กับโลกจริง…กำลังจะหายไป…..