ถูกวางตัวเป็นเจ้าสาว 1.1

ถูกวางตัวเป็นเจ้าสาว

หลินซูหนานยังจำได้ดีถึงวันนั้น เหตุการณ์เมื่อสองปีที่แล้ว วันที่นางยังเป็นเพียงเด็กหญิงที่อยู่ในวัยเพียงสิบสามหนาว ยามนั้นชีวิตของนางเต็มไปด้วยความสดใส

ในขณะที่นางนั่งอยู่โต๊ะเขียนตำรา ซึ่งกำลังตั้งใจศึกษาเรื่องคัมภีร์โบราณด้วยความมุ่งมั่น แต่จู่ ๆ บิดาของนางก็เดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

“ซูหนาน พ่อมีเรื่องต้องสนทนากับเจ้า เรื่องนี้สำคัญมาก” หลินเจิ้งหานเรียกชื่อบุตรสาวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหนักใจ

เด็กหญิงเงยหน้าจากหนังสือมองไปที่บิดาด้วยความสงสัย ก่อนจะเอ่ยถามเรื่องที่ทำให้บิดาของนางมีท่าทีกลัดกลุ้มเช่นนี้

“ท่านพ่อมีเรื่องอะไรหรือเจ้าคะ เหตุใดสีหน้าของท่านถึงได้ดูกังวลใจเช่นนั้นละเจ้าคะ”

“เจ้าคงจะต้องเตรียมตัวไว้บ้างแล้วนะ สำหรับเรื่องที่กำลังจะมาถึง เพราะฝ่าบาทมีพระประสงค์จะให้เจ้าแต่งกับองค์

รัชทายาทและเข้าวังบูรพา”

หลินเจิ้งหานบอกกล่าวกับบุตรสาวด้วยความหนักใจ เพราะเรื่องนี้เขาก็ไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไร แต่ก็ไม่อาจจะขัด

พระประสงค์ได้

“ท่านพ่อเจ้าคะ แต่ปีนี้ลูกเพิ่งอายุเพียงสิบสามเท่านั้นนะเจ้าคะ ท่านต้องกล่าวเล่นเป็นแน่...ใช่หรือไม่เจ้าคะ”

หลินซูหนานยิ้มออกมาและถามกลับไปด้วยความไม่เชื่อ เนื่องจากเวลานี้นางอายุเพิ่งจะสิบสามหนาวเท่านั้น ยังมีเวลาอีกตั้งสองปีกว่าจะถึงวัยปักปิ่น

“พระประสงค์ของฝ่าบาท มีผู้ใดนำมากล่าวเล่นกันเล่า หนานเอ๋อร์” หลินเจิ้งหานตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไม่มีแววล้อเล่นเลยแม้แต่น้อย

พอได้ยินบิดากล่าวมาเช่นนั้น หลินซูหนานก็รู้สึกตกใจและสับสนเป็นอย่างมาก นางลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินไปที่หน้าต่างเพื่อมองดูทิวทัศน์ภายนอกห้อง

ก่อนจะถามออกมาด้วยท่าทางเหม่อลอย

“ท่านพ่อ เหตุใดจึงต้องเป็นลูกด้วยเจ้าคะ สตรีในแคว้นนี้ก็มีออกตั้งมากมาย องค์รัชทายาทไม่พึงใจผู้ใดเลยหรือเจ้าคะ”

“เรื่องนี้มีเหตุและผลของมันอยู่แล้ว แต่พ่อไม่สามารถบอกเจ้าได้ทุกเรื่อง เพียงแต่วันนี้พ่อมาบอกเพื่อให้เจ้าเตรียมตัวไว้เท่านั้น” หลินเจิ้งหานกล่าวขึ้นมาด้วยท่าทีกังวลใจไม่ต่างจากบุตรสาว

“ท่านพ่อ เหตุใดลูกถึงรู้สึกเหมือนว่าท่านต้องการใช้ลูกเป็นบันไดเพื่อเพิ่มอำนาจให้กับตระกูลหลินล่ะเจ้าคะ ท่านก็รู้ว่าลูกไม่อยากเป็นเครื่องมือในการบรรลุเป้าหมายทางการเมืองของผู้ใดทั้งนั้น” นางหันกลับมามองบิดาด้วยความเคร่งเครียดระคนไม่เข้าใจ

“ซูหนาน เจ้าเข้าใจผิดแล้วลูกพ่อ พ่อไม่เคยคิดที่จะใช้เจ้าทำเรื่องดังกล่าวเลยแม้แต่น้อย” หลินเจิ้งหานกล่าวออกมา เขาเองจนใจเช่นกันในเรื่องนี้

“แต่ลูกก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีเจ้าค่ะ ว่าเหตุใดต้องเป็นลูกด้วย”

หลินซูหนานถามกลับไปด้วยความไม่เข้าใจอีกครั้ง

“เอาเถอะ อีกไม่นานเจ้าก็จะเข้าใจเอง เจ้ามีความฉลาดเฉลียวและเข้มแข็ง พ่อเชื่อว่าเจ้าไม่เพียงแต่จะทำหน้าที่พระชายาขององค์รัชทายาทได้เป็นอย่างดี แต่เจ้าจะทำให้ตระกูลหลินของเราภาคภูมิใจด้วย”

การสนทนาในครั้งนี้ ทำให้หลินซูหนานรู้สึกทั้งหวั่นไหวและกังวล ถึงแม้จะไม่สามารถทำตามความคิดของตัวเองได้ แต่ความรักและความเคารพที่มีต่อบิดา ทำให้นางยอมรับพระประสงค์นั้นอย่างจำใจ

เมื่อเวลาผ่านไป หลินซูหนานเติบโตขึ้น นางจึงเริ่มเข้าใจเหตุผลที่แท้จริงที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังการตัดสินใจของบิดา นางได้เรียนรู้ว่าการแต่งงานกับองค์รัชทายาทไม่ใช่เพียงเรื่องของความมุ่งหวังทางการเมืองเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่นี่เป็นพระบัญชาของฮ่องเต้เนื่องด้วยเหตุผลที่สำคัญบางอย่าง นางรู้ดีว่าบิดาของนางไม่เคยมีความหลงใหลในอำนาจแม้แต่น้อย แต่ที่ทำลงไป ก็เพื่อปกป้องราชวงศ์เท่านั้น

การแต่งงานนี้ไม่เพียงแต่เป็นการเชื่อมความสัมพันธ์อันดีระหว่างตระกูลหลินกับราชสำนัก แต่ยังเป็นกลยุทธ์ที่ฉลาดในการควบคุมและจับตาดูการกระทำขององค์รัชทายาท ฝ่าบาททรงหวังให้หลินซูหนานเป็นเหมือนสายตาที่เฝ้าระวัง เพื่อไม่ให้พระองค์ตกเป็นเหยื่อของคำยุยงหรือการแทรกแซงจากขุนนางที่สนับสนุนฝ่ายต่าง ๆ ที่อาจจะคิดก่อกบฏได้