บทที่ 2

เมื่อถึงร้าน ทั้งคู่ก็สั่งอาหารที่อยากทาน ก่อนจะนั่งรอให้อีกคนมาสมทบ คนๆ นั้นคือศิวัช ทายาทโรงพยาบาลชื่อดัง ที่กำลังคบหากันกับกชกรตั้งแต่ที่กชกรนั้นเข้ามหาวิทยาลัย เพราะศิวัชคือรุ่นพี่ของเธอ ส่วนณฉัตรก็แค่ข้ออ้างที่กชกรจะใช้พูดกับที่บ้าน หากวันไหนเธอจะออกมาข้างนอก นี่คือเรื่องที่ณฉัตรบอกว่ากชกรหัวแข็ง ซ่อนความดื้อรั้นให้อยู่ภายใต้ความอ่อนหวาน

“ทานเยอะๆ นะครับน้องกิ่ง น้องฉัตร”

“ค่ะ” สองสาวรับคำ ก่อนที่ศิวัชจะส่งสายตาแห่งความรักไปให้กชกร จนณฉัตรเริ่มรู้สึกว่าเธอคือส่วนเกินเล็กๆ พออิ่มก็ขอตัวจะได้ให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน

“ขอบใจนะฉัตร”

“ไม่เป็นไร”

“หลังจากนี้ ตามแผน โอเคนะ”

“โอเค” ณฉัตรส่ายหน้าให้เพื่อนสนิท ก่อนจะเดินออกไปจากร้าน ไหนๆ วันนี้ก็มาห้างสรรพสินค้าแล้ว เธอก็เดินเล่นเลยแล้วกัน เมื่อณฉัตรไม่อยู่ศิวัชจึงกุมมือของกชกรไว้หลวมๆ เขารักผู้หญิงคนนี้และคิดว่าจะรักเธอไปจนวันตาย ครอบครัวของชายหนุ่มรับรู้เรื่องนี้แล้ว จะเหลือก็เพียงครอบครัวของกชกรเท่านั้นที่ยังไม่รู้

“คิดถึงครับ”

“คิดถึงค่ะ” น้ำเสียงหวานๆ ของกชกรเอ่ยตอบกลับไป เธออยากพาศิวัชไปให้พี่ชายรู้จักใจจะขาด แต่พอคิดถึงปัญหาที่จะตามมากชกรจึงเบรกเรื่องนี้ไว้ก่อน เพราะพี่ชายเธอขึ้นชื่อเรื่องหวงน้องสาวอย่างเธอมาก ก็ไม่รู้จะหวงไปทำไมกัน อีกอย่างพักนี้พี่ชายเธอก็ยุ่งอยู่กับงาน รอให้ทุกอย่างราบรื่นกว่านี้อีกหน่อย เธอจะพาศิวัชเข้าบ้านแน่นอน

ระหว่างนี้ก็ให้ณฉัตรคอยช่วย อย่างเช่นวันนี้เป็นต้น กชกรบอกจะออกมาข้างนอกโดยเหตุผลที่บอกกับพี่ชายคือเธอจะมากินข้าวดูหนังกับ ณฉัตรนั่นเอง ขืนบอกว่ามาพบศิวัชบ้านได้แตกแน่นอน

ส่วนคนกลางอย่างณฉัตร เมื่อปลีกตัวมาจากคู่รักที่น่าอิจฉาก็เดินดูนั่นดูนี่ไปเรื่อย กระทั่งได้รับโทรศัพท์ ปลายสายบอกว่าเพื่อนที่ชื่อกานดานั้นต้องผ่าตัดไส้ติ่งที่โรงพยาบาลด่วน ณฉัตรจึงรีบไปดูอาการของเพื่อนทันที โดยที่กชกรและศิวัชก็ตามไปด้วย เมื่อมาถึงทั้งหมดก็ยืนรอฟังอาการที่หน้าห้องฉุกเฉิน แต่ระหว่างนั้นก็มีเตียงคนไข้อีกเตียงเข็นมา พวกเขาจึงหลีกทางให้

“เร็วๆ ค่ะหมอ เดี๋ยวเด็กก็คลอดกันพอดี” เสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้นนั่นคือเสียงของ อาภา โมเดลลิ่งชื่อดัง ที่พาญาติสนิทที่เกิดอาการเจ็บท้องคลอดกะทันหันมาที่นี่นั่นเอง

ทั้งสองฝ่ายเดินไปเดินมาเนื่องจากเป็นห่วงคนของพวกเขา ณฉัตรก้มๆ เงยๆ มองหน้าห้องฉุกเฉินเป็นระยะๆ บางจังหวะก็สบตากับอาภาที่ส่งกำลังใจลุ้นว่าที่คุณแม่ในห้องคลอด ซึ่งประตูทางเข้าอยู่ใกล้กับห้องผ่าตัด จังหวะหนึ่งอาภาหยุดเดินเมื่อได้สบตากับณฉัตรเข้า แววบางอย่างฉายออกมาจากเธอ เป็นอะไรที่อาภาไม่เคยได้พบมาก่อน

ตอนนี้เรื่องคนท้องใกล้คลอดพับเก็บไปก่อน เนื่องจากซุปเปอร์สตาร์ถือกำเนิดขึ้นมาแล้ว ส่วนณฉัตรก็รู้สึกเหมือนมีใครสักคนคอยมองอยู่เช่นกัน เธอค่อยๆ หันไปยังทิศทางของสายตานั้น ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเห็นว่าเป็นใคร เพราะตอนนี้อาภาเล่นมายืนอยู่ตรงหน้าในระยะประชิด

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” ณฉัตรเอ่ยถามงงๆ สีหน้าแววตาเธอตอนนี้คล้ายจะไม่ค่อยไว้ใจอาภาสักเท่าไหร่นัก

“พูดฮะ พูดครับให้พี่ฟังหน่อยสิจ้ะ” ขณะถามก็เดินรอบๆ ตัวณฉัตรราวกับสำรวจ ก่อนจะยิ้มออกมาคนเดียวอย่างพอใจ นั่นยิ่งทำให้ณฉัตรระแวง

“อะไรนะคะ”

“เอาน่า พี่บอกให้พูดก็พูดเถอะ นะ”

“ฮะ ครับ แค่นี่ใช่ไหมคะ งั้นขอตัว” ณฉัตรพูดตามที่คนตรงหน้าบอก จะได้จบ จากนั้นก็เดินเลี่ยงออกไปยังจุดที่กชกรกับศิวัชยืนอยู่ แต่กลับถูกรั้งแขนไว้

“เดี๋ยวสิเดี๋ยว ไม่ต้องกลัวนะ พี่เป็นโมเดลลิ่งหานักแสดงหน้าใหม่ไปแคสบทหนัง บทละคร โฆษณาอะไรทำน้องนี้ พอเห็นหน้าแล้วมั่นใจว่าน้องมีแวว พี่เลยให้ลองพูดดู” เพราะกำลังคิดว่าเด็กคนนี้ ลักษณะภายนอก โทนเสียงช่างตรงกับคนที่ต้องการ ทำให้อาภาลืมแนะนำตัวไปเสียสนิท

“โมเดลลิ่ง แคสบทหนัง บทละคร โฆษณา” คนฟังอึ้งเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ สมัยนี้ยังมีโมเดลลิ่งเฟ้นหานักแสดงที่เดินตามห้างสรรพสินค้าอีกอย่างนั้นเหรอ ไม่น่าเชื่อ แถมยังได้ยินเอาตอนที่เธอลุ้นเพื่อนที่กำลังผ่าตัดไส้ติ่งในโรงพยาบาลอีกต่างหาก

“ใช่ๆ พี่กำลังมองหาคนที่จะมารับบททอมอยู่ นี่นามบัตรพี่ อ้อ...ลืมบอกไปพี่ชื่อพี่อ้อยนะจ้ะ ถ้าสนใจจะแคสหนัง บทละคร โฆษณา โทรหาพี่ได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงนะ พี่ยินดีรับสาย”

“ค่ะ” ณฉัตรรับนามบัตรมาถือไว้

“พี่ว่าน้องมีแววจริงๆ นะ ทางผู้ใหญ่ต้องชอบมากแน่ๆ” อาภายิ้มกริ่ม ก่อนจะถือวิสาสะจับตัวณฉัตรหมุนไปมารอบๆ รูปร่างหน้าตา ลุคแบบนี้ใช่เลย ใช่ในแบบที่ตามหามานานจริงๆ

“คงไม่หรอกมั้งค่ะ”

“น้องชื่ออะไร อายุเท่าไหร่”

“ชื่อณฉัตร อายุยี่สิบเอ็ดค่ะ”

“ชื่อเพราะนะ ช่วงอายุก็กำลังดี เอาเป็นว่ารีบตัดสินใจ ว่าสนใจอยากเข้าวงการบันเทิงไหม ถ้าสนพี่จะเป็นเจ๊ดันให้ได้”

“ค่ะ...ฉัตรขอคิดก่อนนะคะ ถ้าสนใจยังไงจะติดต่อกลับ”

“จ้ะ” อาภาเอ่ยรับ ซึ่งเป็นจังหวะที่คุณหมอทำคลอดเดินออกมาพอดี อาภาจึงเดินเข้าไปหาและหายเข้าไปข้างในเพื่อดูหน้าเด็กทารกตัวน้อยสมาชิกใหม่ของโลกใบนี้ กชกรหันมาเห็นทั้งคู่คุยกันราวกับสนิทสนมจึงจะเดินเข้ามาหา แต่ก็เป็นจังหวะที่อาภาเดินเข้าไปข้างในพอดี จึงไม่ได้คุยกัน

“มีอะไรน่ะฉัตร”

“อ้อ...พี่เขาเป็นโมเดลลิ่งนะกิ่ง เขาเข้ามาแนะนำตัวแล้วก็ให้เบอร์ไว้ เผื่อเราจะติดต่อ” พูดจบก็ยื่นนามบัตรของอาภาที่อยู่ในมือให้กชกรดู

“โมเดลลิ่ง” กชกรอุทานออกมาอีกคน เพราะไม่คิดว่าจะได้พบคนที่ประกอบอาชีพนี้ แต่ทั้งคู่ต้องหยุดการพูดคุยเมื่อหมอที่ทำการผ่าตัดกานดาเปิดประตูออกมาพอดี ณฉัตรเหมือนจะลืมอาภาไปชั่วขณะ แต่สำหรับนักปั้นมือทองอย่างอาภานั้นลืมคนที่หมายมั่นอยากจะปั้นให้ดังไม่ได้