ตอนที่2

ช่วงค่ำ ทั้งสี่คนพ่อแม่ลูกมาทานอาหารที่ห้องอาหารของบ้านอาหารบนโต๊ะทั้งหมดเป็นฝีมือของคุณแม่คนสวยของลูกๆ

"ตักข้าวได้เลยจะหลิน" คุณอรนิภาเอ่ยบอกแม่บ้านให้ตักข้าวได้เลย ถึงตระกูลของสามีเธอจะรวยขนาดไหนแต่เธอก็ไม่ลืมที่นะสอนให้ลูกๆติดดินไม่ทำตัวอวดรวยแบบคนอื่นๆ

"ค่ะคุณผู้หญิง" หลินแม่บ้านสาวที่เป็นหลานสาวของจองเหว่ยแม่บ้านสาวเก่าแก่ของบ้าน ถึงบ้านจะหลังใหญ่แต่ทั้งบ้านมีแม่บ้านเพียงสองคน คนสวนหนึ่งคนและคนขับรถหนึ่งคนเท่านั้นไม่ใช่ไม่จ้างเพิ่ม แต่คุณอรนิภาเธอจะเป็นคนช่วยแม่บ้านทำอาหารเสมอส่วนคนขับรถก็แทบไม่จำเป็นถ้าหากไม่ได้ไปไหนกันเป็นครอบครัวเพราะทุกคนขับรถเป็นหมด ส่วนคนสวนที่มีน้อยก็เพราะคุณนิภาจะเป็นคนปลูกต้นไม้เองคนส่วนจึงมีหน้าที่รดน้ำเท่านั้นเธอไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆจึงช่วยงานบ้านเล็กๆน้อยๆ

"คุณอรผมว่าจ้างแม่บ้านเพิ่มเถอะคุณได้ไม่ต้องทำเองให้เหนื่อย" ท่านหลี่จินเอ่ยบอกภรรยาที่เธอลงมือทำอาหารเองทุกวันตั้งแต่แต่งงานกันมา

"รอให้ถึงวันที่อรทำไม่ไหวก่อนนะคะค่อยจ้างเพิ่ม" เธอเอ่ยบอกกับสามีออกไป ท่านหลี่จินได้แต่ส่ายหัวให้กับความขยันของภรรยาเค้าคิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกเธอมาเป็นแม่ของลูก

"ว้าวววันนี้มีผัดเต้าหู้เสฉวนด้วย" เฮเลนพูดออกมาเมื่อคนเป็นแม่ทำอาหารจานโปรดให้เธอทาน

"ทานเยอะๆนะลูก" คุณอรนิภาตักอาหารให้จานให้ลูกสาวคนเล็กโดยไม่ลืมตักอาหารจานโปรดให้ลูกสาวคนโตและตักให้สามีด้วย เธอมักใส่ใจรายละเอียดของคนในบ้านเสมอ

"พรุ่งนี้เฮเลนจะไปช่วยงานลูกนะ" ท่านหลี่จินพูดกับลูกสาวคนโตออกมา

"จริงหรอเฮเลน" ฮาน่าเอ่ยอย่างไม่เชื่อ น้องสาวเธอยอมไปช่วยงานแล้วหรอเป็นไปได้อย่างไร

"แค่สัปดาห์ละ3วันค่ะ" เฮเลนเอ่ยกับพี่สาว3วันที่ว่าต้องเป็นวันที่เธอไม่มีงานเข้ามาจริงๆถึงไปช่วยได้

"ก็ยังดี ถ้าไปไม่ครบ3วันพี่จะตีเธอ" ฮาน่าเอ่ยกับน้องสาวออกมา

"กลัวจังเลยค่าพี่สาวว" เฮเลนทำสายตาอ้อนๆและกอดแขนพี่สาวเอาไว้

"เห้อออ ทำตัวเป็นเด็กๆแบบนี้เมื่อไหร่ป๊าจะได้อุ้มหลานล่ะ" ท่านหลี่จินถอนหายใจและพูดออกมา

"โถ!ป๊าขาาาคุณแม่แต่งงานกับป๊าก็ตอนอายุ30นะคะ พวกหนูเพิ่งจะ20กว่าๆเองค่ะ" เฮเลนเอ่ยบอกกับบิดา

"ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้วลูก ป๊าก็แก่แล้วอยากมีหลานสักที" ท่านหลี่จินบอกกับลูกๆ

"พวกหนูยังหาไม่ได้ค่ะป๊า" ฮาน่าตอบออกมามันคือความจริงถึงในชีวิตพวกเธอจะมีผู้ชายมาวนเวียนขายขนมจีบให้บ่อยๆแต่พวกเธอก็ยังไม่ถูกใจใครสักคน

"ให้ป๊าหาให้มั้ยลูก ลูกๆเพื่อนป๊าหล่อๆทั้งนั้น" ท่านหลี่จินเอ่ยออกมา

"หยุดเลยค่ะถ้าคุณจับลูกคลุมถุงชนเราไม่ต้องคุยกันอีกเลย" คุณอรนิภาเอ่ยห้ามปรามสามีทันทีเธอไม่ยอมให้ลูกถูกบังคับให้แต่งงานกับคนที่ไม่รักหรอกนะ เรื่องความรักมันห้ามกันได้สะที่ไหน

"ฉันก็แค่บอกเฉยๆ" ท่านหลี่จินพูดออกมาเสียงอ่อยๆเมื่อภรรยายื่นคำขาดมาแบบนี้ใครจะกล้า สองพี่น้องหันมายิ้มให้กับความกลัวแม่ของพ่อเธอ

ในห้องนอนกว้างที่มีร่างบางนอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียงนุ่มเฮเลนนอนไม่หลับเสียทีเพราะมัวแต่คิดมากว่าหากเธอไปช่วยงานพี่สาวที่บริษัทและถ้ามีงานจากต่างประเทศติดต่อต่อมาเธอคงต้องเลือกอย่างเสียอย่าง

"นอนสะยัยเฮเลน" เฮเลนบอกตัวเองให้หลับแต่ทำยังไงก็ไม่หลับเสียที

"แกะตัว1 แกะตัว2..แกะตัวที่28....แกตัวที่45" ร่างบางนอนนับแกะได้แค่45ตัวก็หลับไปเลยแม่เธอสอนตัวเด็กว่าหากนอนไม่หลับให้นอนนับแกะไปเรื่อยๆ

เช้าวันต่อมา..เฮเลนแต่งตัวเพื่อช่วยงานที่บริษัท ทุกคนรวมกันอยู่โต๊ะอาหารก่อนจะไปทำหน้าที่ของตัวเอง

"ว้าววข้าวต้มปลาหมึก" เฮเลนตื่นตาตื่นใจกับอาหารฝีมือของแม่ทุกอย่างเพราะเธอทำอาหารอะไรไม่เป็นสักอย่าง

"กินเยอะๆนะลูกวันนี้ต้องไปช่วยงานที่บริษัท" ท่านหลี่จินเอ่ยกับลูกสาวอย่างเป็นห่วง

"ค่าาป๊าาา" เฮเลนตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสดใส