ตอนที่1

[ซีอาน,ประเทศจีน]

ในบ้านหลังใหญ่มีร่างบางหน้าตาสะสวยโครงหน้าได้จากคนเป็นแม่ที่เคยเป็นอดีตนางแบบส่วนนิสัยดื้อรั้นได้มาจากคนเป็นพ่อเธอกำลังปิดประตูขังตัวเองอยู่ในห้องเมื่อโดนคนเป็นพ่อบังคับให้เลิกเป็นนางแบบแล้วมาทำธุรกิจของครอบครัว

"เฮเลน เปิดประตูให้ป๊าเดี๋ยวนี้!" ท่านหลี่จินผู้เป็นพ่อของร่างบางเคาะประตูเรียกลูกสาวรัวๆเบื่อกับความหัวรั้นของลูกสาวคนเล็กเต็มที

"ไม่ค่ะ ป๊าบังคับเฮเลนไม่ได้หรอก" เฮเลนตะโกนตอบกลับผู้เป็นพ่อ

"คุณคะเดี๋ยวอรคุยกับลูกเองค่ะ" อรนิภาภรรยายังสวยของท่านหลี่จินอดีตนางแบบที่ได้แต่งงานกับนักธุรกิจชาวจีนจนมีลูกสาวสองคน

"ไม่รู้หัวรั้นเหมือนใคร" ท่านหลี่จินพูดก่อนจะเดินออกไป อรนิภาส่ายหัวทันทีความหัวรั้นก็มาจากเค้านั้นแหละ

"เฮเลนเปิดประตูให้แม่หน่อย" อรนิภาพูดกับลูกสาวเป็นภาษาไทยเธอจะคุยกับลูกเป็นภาษาบ้านเกิดของตัวเองเสมอ

"คุณแม่คะ ฮืออ" ร่างบางของเฮเลนเปิดประตูมาโผล่กอดผู้เป็นแม่ทันที

"ไม่เอาไม่ร้องลูกสาวคนสวยของแม่" อรนิภากอดปลอบลูกสาวเพราะเข้าใจดีว่าการที่ไม่ได้ทำสิ่งที่ชอบมันทำใจยากขนาดไหน

"หนูไม่อยากเลิกเดินแบบ หนูไม่อยากต้องทำงานที่บริษัท" ร่างบางพูดออกมาบริษัทของตระกูลเธอรับช่วงต่อกันมาหลายรุ่นจนตอนนี้ถึงรุ่นพ่อของเธอ ธุรกิจการส่งออกเครื่องใช้ไฟฟ้าและเทคโนโลยีต่างๆคือธุรกิจของครอบครัวเธอ

"แม่ไม่บังคับหนูหรอกนะ แต่แม่อยากให้หนูไปช่วยงานพี่ฮาน่าบ้างหนูก็เห็นว่าพี่กับป๊าเหนื่อยแค่ไหน" อรนิภาเอ่ยอธิบายให้ลูกเข้าใจบางครั้งเธอเองก็ต้องไปช่วยงานสามีที่บริษัทเช่นกันเพราะเป็นธุรกิจที่กว้างทำให้มีหุ้นส่วนมากการบริหารของท่านหลี่จินก็เป็นกลางเสมอนักลงทุนส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะลงทุนกับบริษัทเจียฉางถึงแม้ในประเทศจีนธุรกิจเช่นนี้มีมากมายแต่บริษัทเจียฉางดูเป็นที่นิยมมากที่สุด

"หนูรู้ว่าพี่ฮาน่ากับป๊าเหนื่อยแต่หนูก็ไม่อยากเลิกเป็นนางแบบตอนนี้" เฮเลนพูดออกมาน้ำตาคลอเบ้าเธอเดินแบบมาตั้งแต่อายุ17เธอรักการเดินยิ่งรู้ว่าเป็นอาชีพเก่าของแม่เธอยิ่งรัก

"แต่หนูต่อรองกับป๊าได้นี่คะ ลูกก็บอกป๊าไปว่าจะช่วยงานบริษัทเป็นครั้งคราว" อรนิภาเสนอความคิดให้กับลูกสาว

"ป๊าจะยอมใช่มั้ยคะคุณแม่" เฮเลนเอ่ยถามแม่อย่างมีความหวัง

"แน่นอนลูกเดี๋ยวแม่ช่วยเอง" อรนิภากอดลูกสาวเอาไว้ เธอไม่อยากลูกสาวเลิกทำสิ่งที่ชอบแต่เธอก็ไม่อยากให้ลูกสาวคนโตเหนื่อยกับการทำงานที่บริษัทอยู่คนเดียว

"ปะป๊าขาาาา" เสียงอ้อนของลูกสาวทำให้ท่านหลี่จินแทบจะยอมให้หมดทุกอย่างแต่ต้องทำใจแข็งไว้ก่อน

"ป๊าขาเฮเลนยอมแล้วก็ได้ค่ะ" ร่างบางพูดออกมาท่านหลี่จินรีบหันมาหาลูกทันที

"แต่!! เฮเลนจะไม่เลิกเป็นนางแบบนะคะ เฮเลนจะไปช่วยงานพี่ฮาน่าที่บริษัทสัปดาห์ละ3วัน" เฮเลนเอ่ยขอเสนอออมา

"มะ..." ท่านหลี่จินกำลังจะปฏิเสธข้อต่อรองของลูกสาวแต่ถูกภรรยาคนสวยจ้องอยู่

"ลูกยอมไปช่วยงานคุณแล้วนี่ค่ะคุณจะบังคับอะไรลูกอีก" อรนิภาเอ่ยบอกสามีเสียงเข้มๆท่านหลี่จินจึงจำต้องยอมไม่งั้นเดี๋ยวคืนนี้ได้นอนนอกห้องแน่ๆ

"ก็ได้แต่ถ้ามีประชุมลูกต้องมาทุกครั้งห้ามผิดนัด" ท่านหลี่จินเสนอลูกสาวกลับไป

"ได้ค่ะ เฮเลนจะทำงานให้สุดความสามารถ ขอบคุณนะคะป๊าขาาา" เฮเลนตอบเสียงอ้อนๆก่อนจะกอดบิดาเอาไว้แน่น ท่านหลี่จินจึงกอดลูกสาวกลับทั้งสามคุยกันอยู่สักพักร่างบางใบหน้าหวานเดินเข้ามาในบ้านหลังจากเลิกงานที่บริษัท ฮาน่าเดินเข้ามาในที่มีพ่อแม่และน้องสาวรออยู่เธอเป็นคนที่ทำตามกรอบที่พ่อแม่ตีไว้ให้ตั้งแต่เด็กแตกต่างจากเฮเลนที่ชอบออกนอกกรอบเสมอ เธอจึงกลายเป็นคนระเบียบและเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นสูง

"พี่ฮาน่าา" เฮเลนตะโกนเรียกพี่สาวทันที ฮาน่าได้ยินเสียงน้องสาวจึงเดินเข้าไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น

"เหนื่อยมั้ยลูก" ท่านหลี่จินถามลูกสาวคนโตเพราะวันนี้ตัวเองรู้สึกปวดหลังตามอายุจึงไม่ได้ไปทำงาน

"นิดหน่อยค่ะแต่ได้กินข้าวฝีมือแม่ก็หายเหนื่ยแล้ว" ฮาน่าตอบกอกจะกอดผู้เป็นแม่ทันที

"โตแล้วยังจะอ้อนอีกแล้วแบบนี้จะหาแฟนได้มั้ยเนี่ย" ท่านหลี่จินพูดออกมาเป็นอีกเรื่องที่เครียดมากเพราะลูกสาวทั้งสองคนอยู่ในวัยที่ควรแต่งงานมีครอบครัวได้แล้วแต่นี่ลูกสาวเค้าไม่เคยคบใครเลย