2. ขโมยความลับ

*** ทักทายคร้า ไปติดตามความสนุกกันต่อเลยจ้า ***

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย แผ่นงานก็เด้งออกจากเครื่อง พร้อมกับเสียงประตูห้องเปิดออก ประลัมพ์ตกใจหันไปมอง พร้อมกับหยิบแผ่นซีดีใส่กระเป๋าเสื้อ แล้วกระโดดหลบเมื่อปลายกระบอกปืนเก็บเสียงของบอดี้การ์ดของนีโอเล็งมา

“เฮ้ย!” เพียงเท่านั้นลูกกระสุนก็สาดเข้าใส่ราวพายุ กระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะกระจุยกระจายด้วยแรงกระสุน

ปุ! ปุ! ปุ! ปุ! ปุ! ปุ!

เสียงปืนดังรัวเข้าใส่จนนับแทบไม่ทัน ประลัมพ์หยิบปืนพกออกมายิงสวนกลับไป พอได้จังหวะชายหนุ่มก็กระโดดข้ามบานเลื่อนที่แตกกระจายด้วยคมกระสุนออกไปยังระเบียงด้านนอก

“ตามไปเร็ว...จับตัวมันให้ได้”

นีโอสั่ง แววตาแข็งกร้าวน่ากลัว มือเรียวกำแน่นอย่างโกรธแค้น...ใครบังอาจเข้ามาล้วงคอเขาถึงถิ่นขนาดนี้

ประลัมพ์กระโดดลงมาทางระเบียงหลังแต่ละชั้นของโรงแรม พอเท้าแตะพื้นหญ้า เขาก็หลบเข้าไปหลังกำแพง มือปืนและบอดี้การ์ดทั้งหมดถูกสั่งให้ตามล่าผู้บุกรุกอย่างเร่งด่วน

ดวงตานิ่งลึกของประลัมพ์มองชายฉกรรจ์ห้าคนถือปืนวิ่งออกมา แล้วสอดส่ายไปมาเพื่อหาทางออก ก่อนจะตัดสินใจวิ่งไปที่ต้นไม้ใหญ่ติดกำแพง เป็นจังหวะเดียวกับที่เจฟ คาร์เลสหันไปเห็นพอดี

“เฮ้ย!...หยุด” เจฟตวาดลั่นและกราดยิงใส่ทันที

ร่างสูงเพรียวทรุดฮวบลงกับพื้นเมื่อคมกระสุนทะลุเข้าไปในหน้าท้องเลือดแดงฉานไหลออกมา แต่เจ้าตัวก็ไม่นำพากับความเจ็บปวดที่ได้รับ พยายามพยุงตัววิ่งไปที่ต้นไม้ ปีนป่ายขึ้นกำแพงแล้วกระโดดออกไปด้านนอกและวิ่งไปยังถนนอีกฝั่ง

ชายฉกรรจ์ห้าคนตามออกไปติดๆ พอเห็นสายตาผู้คนที่เดินผ่านไปมาหันมอง จึงเก็บปืนในเสื้อสูท พร้อมกับสอดส่ายสายตามองหาเป้าหมาย

ประลัมพ์ยืนหลบหลังรูปปั้นการ์ตูนดังที่ตั้งอยู่ริมถนน หมวกคลุมหน้าถูกดึงพ้นศีรษะ ก่อนจะหันมองไหล่ซ้าย เลือดสดๆ ไหลออกมาไม่หยุด มือที่กดอยู่หน้าท้องยกขึ้นลูบแผ่นอก เมื่อรู้ว่าแผ่นซีดียังอยู่ก็เป่าลมหายใจออกมาแรงๆ

“ฟู่” ร่างสูงมองไปยังถนนเบื้องหน้า คนของไบโอเนียร์เดินเต็มไปหมด ชายหนุ่มจึงแทรกตัวไปกับนักท่องเที่ยวกลุ่มใหญ่ที่เดินผ่านมา

เจฟหันมองไปรอบๆ พอเห็นหลังชายชุดดำเร่งเดินปะปนไปกับคนกลุ่มใหญ่จึงวิ่งตามไป ด้วยสัญชาตญาณของอาชีพบอดี้การ์ดทำให้ประลัมพ์หันกลับไปมอง พอเห็นคนของไบโอเนียร์ก็วิ่งหลบเข้าไปในซอยแคบๆ ที่ตัดออกไปยังถนนสตริป

ปุ! ปุ! ปุ! ปุ! ปุ! ปุ!

เสียงปืนไล่หลังมาติดๆ ประลัมพ์วิ่งไปหลบหลังป้ายเครื่องดื่มที่ตั้งอยู่ริมทางเดิน เจฟหยุดวิ่ง มองหาแต่ไม่เห็น จึงสั่งลูกน้องกระจายกันออกตามหา ส่วนคนที่หลบอยู่มองป้ายร้านกาแฟมะลิแก้วของน้องสาวที่อยู่ไกลออกไป ประลัมพ์มองรอยเปียกชื้นที่หน้าท้อง ฝ่ามือที่กดแผลอยู่ชุ่มไปด้วยเลือด ใบหน้ายาวรีแหงนขึ้นพร้อมกับสูดลมหายใจลึกๆ รวบรวมกำลังที่เหลือเพียงน้อยนิดวิ่งไปยังร้านกาแฟข้างหน้า

ประลัมพ์พยุงตัวเดินโซซัดโซเซมาจนเกือบจะถึงหน้าร้าน ร่างสูงเพรียวก็ล้มฟุบลงเพราะแรงกระแทกของคมกระสุน

“อ๊าก!!” ชายหนุ่มร้องอย่างเจ็บปวด

เจฟและลูกน้องอีกสี่คนเดินเข้ามาช้าๆ สายตาทุกคู่จ้องไปยังร่างที่นอนอยู่บนถนนเป็นจุดเดียว ประลัมพ์ใช้เท้ายันพื้นดันตัวถอยไปข้างหลัง ดวงตานิ่งลึกจ้องศัตรูตาไม่กะพริบ มือแดงไปด้วยเลือดค่อยๆ สอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เจฟแสยะยิ้ม หยุดมองอย่างใจเย็น ก่อนจะยกปืนขึ้นเล็งไปยังร่างที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือดของศัตรู

“ลงทุนลบล้างความผิดด้วยชีวิตขนาดนี้เลยเหรอลัมพ์” เจฟพูดเสียงเรียบ แต่แววตาเหยียดหยันเพื่อนร่วมอาชีพ

“จะฆ่าก็ฆ่า ไม่ต้องพูดมาก”

เจฟยิ้มแววตานิ่งลึก ประลัมพ์ก็ไม่ยอมหลบและไม่หวาดหวั่นกับความตายที่รออยู่เบื้องหน้า

“เอาข้อมูลคืนมาลัมพ์” เจฟบอกเสียงคุกคาม แต่คนที่อยู่บนพื้นก็ยังคงนิ่งเงียบ

“นายรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร ชีวิตนายจะปลอดภัยถ้าคืนข้อมูลมาให้ฉัน” เสียงของเจฟดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับยื่นมือไปข้างหน้า ประลัมพ์เหยียดยิ้มพยุงตัวลุกขึ้น

“ข้อมูลของนายแกอยู่ในนี้เจฟ” ประลัมพ์ชี้ไปที่ศีรษะของตัวเอง

เจฟนิ่ง เล็งปืนไปยังที่เก็บข้อมูลของชายหนุ่ม แต่ก่อนที่เจฟจะลั่นกระสุน ประลัมพ์ก็ขว้างระเบิดควันเข้าใส่ คนของไบโอเนียร์กระโดดหลบ ควันสีขาวฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ

เจฟได้สติวิ่งฝ่าควันออกไป ตามองไปที่พื้น แล้วก็ถึงกับผงะ ไม่มีร่างของประลัมพ์ มีเพียงรอยเลือดสีแดงสดกองอยู่ เขาจึงให้ลูกน้องค้นทุกซอกทุกมุมในละแวกใกล้เคียง

*** ขอบคุณคร้า ***