Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่ 2 มันเป็นเสี้ยนหนาม
“มันจะไม่เสี่ยงเกินไปหรือพี่”
“เสี่ยงสิ แต่เสี่ยงยังไงข้าก็จะทำ” แววตาสะอกสะใจ
“อีกอย่าง เราสองคนจะได้เงินจากการขายมันให้กับซ่องด้วย”
“พี่แล้วมันจะไม่เอะอะโวยวายหรือ”
“ข้ามียา ยาที่มันกินจะทำให้มันสะลึมสะลือ แล้วไม่มีแรงแม้แต่จะพูด การันตีได้เลยว่าระหว่างทางมันไม่มีทางจะออกมาร้องแรกแหกปากให้คนช่วยได้”
“เอาแน่ ๆ หรือพี่”
“เอ้อ สิวะ ข้าตัดสินใจแล้ว”
“เราจะลงมือทำวันไหน”
“วันที่พ่อเลี้ยงไปเป็นประธานงานแต่งงานของลูกกำนัน เราจะลงมือวันนั้น”
แพรทองบอกน้องชายของเธอด้วยแววตามุ่งมั่น
ร้านค้ากลางหมู่บ้านหินยาง ซึ่งเป็นคนละหมู่บ้านกับบ้านหินร่วงที่แพรทองกับพันวาอยู่ ใคร ๆ ก็ต่างรู้ดีว่า นวลลออเป็นนายหน้าหาเด็กให้กับสิงหา
“ก๊อก ก๊อก จ้าพี่สิงหา” นวลลออทำเสียง เพราะห้องที่สิงหาพักอยู่ตอนนี้มีแต่เพียงผ้าม่านกั้นเอาไว้เท่านั้น
“ว่าไง” สิงหาที่นอนหลับอยู่ตะโกนตอบกลับไป
“ก็คนเขาจะมาฝากน้องสาวไปทำงานกับพี่”
สิงหากระเด้งตัวลุกขึ้นมาจากที่นอนทันที เขายกมือขึ้นเสยผม เอ่ยปาก
“ให้เข้ามาเลย”
พันวาก้าวเข้ามาในทันที ยกมือไหว้สิงหาด้วยความนอบน้อม
“นั่งก่อนสิเอ็ง” สิงหาเชิญให้พันวานั่ง พันวาแทบจะหลบสายตาก้มงุด ๆ ทำเป็นเหนียม
“สวัสดีจ้ะ”
“ว่ายังไงเอ็ง มีสาวหรือ เป็นใคร” สิงหาพูดห้วน ๆ ถาม
พันวากลืนน้ำลายดังเอื๊อก “มันเป็นน้องสาวฉันเองล่ะจ้ะ”
“น้องสาวเอ็งจริง ๆ เลยหรือ” สายตาจ้องจับพิรุธ ถึงยังไง สิงหาก็อยากได้สาว ๆ ที่เต็มอกเต็มใจ หรือว่ามีพ่อแม่พี่น้องรับรอง เต็มใจส่งให้ไปทำงานแบบนี้
“ใช่จ้ะ คือพ่อแม่ของพวกเราตายไปหมดแล้วจ้ะ”
“แล้วเอ็งมีปัญหาอะไร ถึงอยากให้น้องเอ็งไปทำงานแบบนี้ เอ็งรู้ใช่ไหมว่า งานที่ทำคืองานอะไร”
“ฉันรู้ดีจ้า เราสองคนไม่มีพ่อแม่ ตอนที่พ่อตายได้ทิ้งหนี้สินเอาไว้ให้เยอะแยะ ฉันบอกตรง ๆ ฉันไม่มีปัญญาจะจ่าย ที่นาของฉันกำลังจะถูกยึด คิดจนหน้ามืดไปหมดแล้ว แต่ก็ไม่เห็นทางออก”
“เอ็งเป็นหนี้เท่าไหร่”
“สี่หมื่นห้าจ้า” มองสบตากับสิงหาด้วยความหวัง
“น้องสาวเอ็งหน้าตาเป็นยังไง ต้องขอดูสินค้าก่อน”
“มันเป็นคนสวย หน้าตาดีเชียวแหละ ขาว อวบ นี่ไงจ๊ะน้องสาวของฉัน” พันวายื่นรูปถ่ายของมยุรดาไปให้สิงหา
สิงหารับรูปถ่ายนั้นมาพิจารณา เขาพยักหน้าด้วยสีหน้าดีใจ
“หน้าตาดีเชียวน่ะน้องของเอ็ง ขาวอวบอย่างนี้แน่นะ”
“จ้ะพี่”
“อายุเท่าไหร่”
“ยี่สิบสี่ปีแล้วจ้ะ มันบรรลุนิติภาวะแล้วจ้ะ ไม่มีปัญหาอะไรใด ๆ ทั้งนั้นแหละ แล้วเรื่องราคา” พันวาถามแบบอยากรู้ว่าเขาจะได้เงินเท่าไหร่
“ข้าให้เอ็งได้แค่สองหมื่นห้า”
“สองหมื่นห้าแค่นั้นเองเหรอจ๊ะ ฉันขอเพิ่มอีกสักหน่อยได้ไหม”
“ไม่มีการต่อรอง เอ็งก็รู้ว่า เงินสองหมื่นห้าเนี่ย ข้าจ่ายให้เอ็งก่อน แล้วน้องเอ็งไปมันจะรับแขกได้เท่าไหร่ ข้าก็ต้องมาเก็บเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ”
“จ้ะ จ้ะ พี่ สองหมื่นห้า ก็สองหมื่นห้า”
“มาเที่ยวนี้ไม่ได้ผู้หญิงสักคน น่าเบื่อชะมัด กลับไปถึงที่โน่น ข้าต้องโดนนายเล่นงานแน่ ๆ ดีนะที่ได้น้องเอ็งมา พอจะแก้หน้าข้าไปได้บ้าง พรุ่งนี้ข้าจะกลับขึ้นกรุงเทพฯ เอ็งเอาน้องเอ็งมาขึ้นรถที่บ้านนี่ตอนหนึ่งทุ่ม ห้ามช้านะ เพราะกว่าจะหลุดไปถึงทางใหญ่ อีกอย่าง ยังไงต้องเอาน้องเอ็งมาให้ทันเวลา จะได้ไปถึงที่กรุงเทพฯ ในตอนเช้า”
“จ้ะพี่ แล้วเงินฉันจะได้วันนี้เลยไหม”
“ข้าจ่ายให้เอ็งตอนนี้ได้แค่หนึ่งพัน และพรุ่งนี้ข้าจะจ่ายให้เอ็งทั้งหมด แต่ถ้าเอ็งไม่มาพร้อมกับน้องเอ็งพรุ่งนี้ มีเรื่องกันแน่”
“โอ๊ย ฉันไม่เบี้ยวพี่หรอกจ้ะ”
สิงหายื่นเงินแบงก์ห้าร้อยให้พันวาสองใบ เขารีบไหว้ปลก ๆ รับเอาเงินมาถือเอาไว้อย่างรวดเร็ว
“พรุ่งนี้ไม่เกินหนึ่งทุ่ม พี่จะเห็นฉันกับน้องของฉันแน่ ๆ” พันวารับปากเป็นมั่นเหมาะ ก่อนจะลาจากไป
“ได้เรื่องไหม ว่ายังไงไอ้พัน” แพรทองถามน้องชายที่เดินยิ้มเข้ามาแบบเต็มใบหน้า พันวาชูแบงก์ห้าร้อยในมือให้พี่สาวดู ทั้งสองยิ้มให้แก่กัน
“เอ็งเก็บเงินนั้นเอาไว้เถอะ พรุ่งนี้เราจะจัดการมัน มึงได้ไปเสวยสุขอยู่ในซ่องแน่ ๆ อีหยก” แววตาและรอยยิ้มทมิฬปรากฏอยู่บนใบหน้าของแพรทอง
“พ่อจ๋า” มยุรดาวิ่งเข้ามาพร้อมกับจดหมายที่อยู่ในมือ เธอนั่งลงใกล้ ๆ พ่อเลี้ยงหาร พร้อมกับโอบกอดคุณพ่อเอาไว้แน่น
“ว่ายังไงเรา เพื่อนส่งข่าวมาหาหรือ”
“จ้ะ” เธอมียิ้มอยู่เต็มใบหน้า
“อ้อนพ่อ จะขออะไรพ่ออีก”
“ไม่ได้ขออะไรค่ะ แต่หยกอยากจะขออนุญาตพ่อ ว่าหยกจะไปสอบบรรจุ”
“ไปที่ไหนบ้าง”
“เพื่อนเขียนจดหมายมาบอก มีหลายที่เลยค่ะพ่อ เพชรบูรณ์ พิจิตรลำปาง เชียงใหม่ ลำพูนก็มีนะคะ ถ้าไปไกลหน่อยก็ชุมพร ประจวบฯ”
“โอ๊ยถ้าจะไปไกลขนาดนั้น พ่อไม่ให้ไปหรอก พ่อเป็นห่วง พ่อมีลูกสาวคือเราคนเดียวนะ” คุณพ่อยกมือขึ้นยีหัวของลูกสาว
“หนูก็อยากเป็นข้าราชการ อยากรับใช้ชาติ ถ้าหนูสอบติดขึ้นมา พ่อก็จะได้สบาย ได้รับสวัสดิการไปด้วย เวลาเราเจ็บไข้ได้ป่วย เราก็ได้รักษาพยาบาลฟรี”
“นั่นมันเป็นแค่ผลพลอยได้ หนูอยากจะเป็นอะไรพ่อก็ต้องส่งเสริม ไม่งั้นพ่อจะตามใจเราให้ไปเรียนไกล ๆ หรือ แล้วหยกจะไปเมื่อไหร่ล่ะ”
“อีกสักสี่ห้าวันนั่นแหละพ่อ” พูดพลางแบมือส่งไปตรงหน้า
“ทำแบบนี้จะเอาเงินรึ”
“ค่ะ” ยิ้มกว้าง
“จะเอาเท่าไหร่ดีสี่ห้าพัน”
“สักสองพันก็พอค่ะพ่อ”
“ช่วงนี้พ่อเอาเงินไปให้คนกู้หลายคน หยกให้ไอ้หวังเอาข้าวในยุ้งไปขายก็แล้วกันนะ”
“ได้จ้ะพ่อ หยกรักพ่อมากค่ะ” ลูกสาวหอมแก้มพ่ออย่างเอาใจ
“จะไปสอบแล้ว หยกก็ต้องตั้งใจอ่านหนังสือหนังหานะ วัน ๆ ที่หมกอยู่แต่ในห้องนะ ได้อ่านหรือเปล่า”
“อ่านสิคะพ่อ เรื่องนั้นพ่อไม่ต้องเป็นห่วงเลยจ้ะ หยกจะตั้งใจทำให้ดีที่สุดเลย จะไม่ให้พ่อผิดหวังจ้ะ”
“แล้ววันนี้พ่อจะไปไหนเหรอจ๊ะ ตัดผมใหม่มาซะหล่อเชียว”
แพรทองที่ยืนแอบฟังพ่อลูกสนทนาอยู่ด้วยกันตั้งนานแล้ว เดินแกว่งแขนเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“พ่อกับน้าจะไปงานแต่งของลูกสาวกำนันไสว หยกจะไปด้วยกันไหม” เธอพยายามทำญาติดีกับมยุรดา
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
