ตอนที่ 3-2 : สวยทะลุแมสก์ VS คุณพี่ช่างหยอด

“คนไหนสวยพี่ก็บอกว่าสวย พี่เรียกคนสวยหมดทั้งนั้นล่ะ ใช่ไหม? น้องคนสวย” ปลายเสียงบอกแอร์โฮสเตสสาวในกระโปรงสั้นประเข่า พร้อมรอยยิ้มหวาน หล่อนก็ทำตามมารยาทคือยิ้มตอบพร้อมบอกขอบคุณสั้น ๆ

“ออ... หยอดไปทั่วนี่เอง”

“ถ้าพี่เจอคนถูกใจ พี่อาจจะหยุด แต่ว่าตอนนี้ยังไม่เจอ น้องพิมพ์ไม่ต้องห่วง เรื่องแม่... พี่ไม่แต่งซะอย่างไม่มีใครบังคับพี่ได้” เขาบอกอย่างมั่นอกมั่นใจ หญิงสาวจึงได้แค่ยิ้มเจื่อน ๆ ไม่กล้าออกความเห็น

และถ้าคุณป้าให้เลือก เธอขอบอกลาหนุ่มเกียร์ขี้หลี! ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า

“เอ๊ะ... หรือว่าน้องสนใจพี่ เอาเป็นว่าพี่ไม่รับเด็กแม่มาเป็นสาวในเครือนะครับ พี่หวงแหนความโสดเท่าชีวิต”

“ออ... ค่ะ ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมาก... พิมพ์รู้สึกเสียดายจังเลย” ในน้ำเสียงแสนประชดประชัน

เธอยังสงสัยว่าท่ามากลีลาเยอะคารมเหลือร้าย ลูกชายคนเล็กของคุณป้ากลับไม่มีแฟนก็คงจะเป็น...

“คุณพี่ช่างหยอด”

“อื้ม... ไม่เลวนี่ น้องเป็นคนสวยคนฉลาด ไม่ต้องเสียดายพี่หรอกนะ หนุ่ม ๆ คงรอเป็นแฟนเยอะ” เขาเอ่ยปากชมด้วยความเป็นคนชอบแกล้ง ถึงอดีตที่ผ่านมาเขาจะได้บทเรียนแล้วว่าไม่ควรแกล้งผู้หญิงที่ชอบ...

“พิมพ์ได้ยินว่า... พี่เตชินรู้จักพาย คงต้องรู้จักพี่อริสาด้วยใช่ไหมคะ?” จู่ ๆ เธอดันถามขึ้นมา ขณะพนักงานทยอยเสิร์ฟอาหารว่าง

เรื่องเดียวที่ไม่มีใครกล้าพูดต่อหน้าเตชิน เห็นจะเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว ชายหนุ่มนิ่งงันไปครู่ กว่าจะตอบ

“รู้... ทำไมล่ะ?”

“พิมพ์ได้ยินว่าพี่ิอริสาเพิ่งแต่งงาน ส่วนพายน่าจะแต่งปีหน้า พิมพ์ไม่มีโอกาสได้ไปงานแต่งพี่เขาเลย ไม่รู้เป็นไงบ้าง?”

“พี่ไม่อยู่เหมือนกันครับ ไปทำงานอังกฤษ”

พิมพ์ลภัสไม่ใช่คนโง่ เธอรู้สึกถึงความไม่พอใจของอีกฝ่ายผ่านน้ำเสียงและแววตา จึงรักษากริยาให้มากกว่าเดิม

“ขอโทษนะคะที่ถาม พอพี่เตพูดคำว่าสวยฉลาด พิมพ์เลยนึกถึงพี่อริสาขึ้นมาน่ะค่ะ พิมพ์ทำให้พี่เตชินไม่พอใจหรือเปล่า?”

“เปล่านี่”

ในท่าทีเฉยเมยผิดกับคนเมื่อสักครู่โดยสิ้นเชิง เตชินอดไม่ได้ที่จะคิด...

บางทีเขาควรเลิกต่อต้านความหวังดีของพ่อแม่เสียที...

งานแต่งของอดีตลูกสะใภ้แม่กับคุณหมอหนุ่มนั้นเขาไม่ได้ไปร่วมแสดงความยินดี แค่กลับมาทำตัวสำมะเรเทเมา ออกเที่ยวเตร็ดเตร่กับเพื่อน ๆ อย่างเดิม

พอพ่อแม่ว่าหนักเข้า เลยเก็บหัวใจบอบช้ำลากกระเป๋าพาตัวเองไปอยู่เมืองนอก

ในสถานที่ ๆ คิดว่าดี มีความสุขกับงานที่ทำ งานวิศวกรโยธาหาได้ไม่ยากในอังกฤษ เขาได้ประสบการณ์มามากยังมีความคิดเรียนต่อปริญญาเอก โดยไม่รู้ว่าตัวเองทำใจกับเรื่องน้องอริสได้มากน้อยแค่ไหน

“แล้ว... พี่ชายพี่เป็นคนยังไงคะ? พิมพ์ได้ยินว่าพี่เตมีพี่ชายสองคน” เธอถามขึ้นมาให้เขาหลุดจากภวังค์ พอสังเกตเห็นว่าเขาเหม่อลอยไปพักใหญ่

“อยากเป็นหนูตกถังข้าวสารเหรอน้อง? ดูเต็มอกเต็มใจเป็นลูกสะใภ้คุณนายขวัญฤดีมากเลยนะ” ในคำถามนั้น วงหน้าหล่อเหลาดูหน้าไร้อารมณ์ ทว่าเขาไม่ได้คิดว่าเธอเป็นคนไม่ดี หวังมาสูบขุมทรัพย์แม่

เพราะเรื่องคัดสรรสะใภ้คุณนายไม่เคยพลาดพาแต่คนดี ๆ เป็นกุลสตรีมาแนะนำให้ลูกชายรู้จัก รวมถึงน้องสาวคนสวยทะลุแมสก์

“พิมพ์ไม่รู้อนาคต แต่พิมพ์ชอบป้าขวัญค่ะ บ้านพิมพ์เป็นหนี้บุญคุณคุณป้า พิมพ์ทำอะไรให้ได้พิมพ์จะลองพยายามทำดู เท่าที่ทำได้ไหว... แต่ว่ายังไม่รับปาก” บางทีหากหาเงินมาหมุนใช้หนี้ไปได้ก่อนอาจไม่แต่งก็ได้

ประโยคในใจของเธอไม่ได้บอกเขาไป ชายหนุ่มกลับมองเธอด้วยแววตาชื่นชม คิดว่าเธอเป็นสาวน้อยที่ดูจริงใจดี สำคัญที่สุดคือเธอชอบแม่ของเขา

“ดีทั้งคู่... เดี๋ยวได้เจอแน่นอน”

พิมพ์ลภัสผ่อนลมหายใจเฮือกใหญ่ “อ่อ... ขอบคุณนะคะ พี่เตชิน”

และเธอคงไม่กล้าถามอะไรเขาอีกตลอดการเดินทาง พอนัดบอดกับหนุ่มเกียร์ล้มเหลวไม่เป็นท่าหยุดสถานะความสัมพันธ์อันเกือบจะดีไว้ที่น้องสาว