ขโมยสถานะแฟน

101·pimkwa

FWB แค่ฟีลแฟน

1.0K·pimkwa

เพี๊ยะ!! เร็วกว่าความคิด รู้ตัวอีกทีมือฉันก็ฟาดลงบนหน้าไคริลจนหันไปอีกด้าน เขาดูช็อกมาก ค้างอยู่ท่านั้นนานเกือบนาที ฉันเองก็ยืนนิ่งหายใจถี่ด้วยความโกรธอยู่นานเกือบนาทีเหมือนกัน ก่อนรีบเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วห้องแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อแต่งตัว ฉันยืนนิ่งมองตัวเองในกระจกนิ่งแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาข้างหนึ่ง นี่ฉันตกต่ำถึงขั้นมีคนมาของเป็น FWB แล้วเหรอ เขาไม่ได้คิดจริงจังแค่หลอกฟันไปวันๆ เนี่ยนะ เลวทรามมาก! ฉันเผลอมีใจให้ผู้ชายแบบนี้ได้ไงเนี่ย ฉันปาดน้ำตาทิ้งแล้วรีบใส่เสื้อผ้าทันที เชิดไว้ไอรีน เชิดไว้ เธอมีค่ามากกว่านั้น “เดี๋ยวสิ” ไคริลพูดทันทีที่ฉันก้าวออกมาจากห้องน้ำเดินพุ่งตรงไปที่ประตูห้องโดยไม่หยุดฟังเขาสักนิด แต่หมอนี่มันดื้อด้านยังมีหน้ามาฉุดข้อมือรั้งฉันไว้อีกนะ “ปล่อย!” “ไอรีน…” “FWB งั้นเหรอ นายเห็นฉันเป็นตัวอะไร ถึงฉันจะเป็นคุณหนูตกอับ แต่ก็ไม่คิดจะขายตัวนะ!” “ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นเลย แต่ฉันแค่ยังให้สถานะที่เธอต้องการไม่ได้” “หุบปาก ฉันไม่อยากได้สถานะอะไรจากคนเลวทรามจากนายทั้งนั้น ตอนนี้แค่หายใจร่วมห้องเดียวกันยังจะอ้วกเลย!” “ไอรีน…” “อย่าแม้แต่จะเฉียดเข้าใกล้ฉันอีก ไอ้สารเลว”

รักนี้ตลกร้าย

1.0K·pimkwa

1 เธอไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ปัง! อยู่ๆ เสียงปืนดังสนั่นมาจากทิศทางไหนไม่รู้ ทำให้หญิงสาวที่กำลังใจลอยคิดเรื่องผลการเรียน ตกใจสะดุ้งเผลอบิดคันเร่งจักรยานยนต์จนสุด รถจึงพุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างไม่คงที่ แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น “พี่ฟรังก์! ระวังรถข้างหน้า!!” เสียงฟินน์ที่ซ้อนท้ายอยู่ตะโกนขึ้น เมื่อมีรถยนต์จอดขวางอยู่กลางสามแยก ฟรังก์ปล่อยคันเร่งเปลี่ยนมาบิดเบรกฉุกเฉินแต่ตอนนี้ทุกอย่างเกินการควบคุมแล้ว ตู้ม! ร่างน้องชายลอยละลิ่วข้ามหัวเธอไปจากการเบรกกะทันหันจนร่างชายหนุ่มหล่นลงสามแยก โชคร้ายสองต่อที่มีรถบรรทุกผ่านมาเหยียบร่างนั้นเข้าเต็มๆ “ฟินน์!!” ฟรังก์ตะโกนเสียงดังหลังจากสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายด้วยอาการหอบหายใจถี่ หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอก ใบหน้าเปียกชื้นไปด้วยน้ำตา เธอมักจะมีอาการเช่นนี้เสมอเวลาฝันถึงน้องชายที่เสียไปเมื่อหลายปีก่อนเพราะความประมาท… และเธอไม่เคยลืม ยังคงโทษตัวเองอยู่ซ้ำๆ จนถึงทุกวันนี้… คิดเสมอว่าทำไมคนที่ตายถึงไม่เป็นเธอ “จะนั่งอยู่อีกนานมั้ย หิวจนจะแดกหัวคนได้อยู่แล้วเนี่ย! มัวแต่นอนขี้เกียจอยู่ได้” ฟรังก์เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงเขียวที่ยืนตีหน้ายักษ์อยู่หน้าประตูห้องนอน แต่มันไม่ได้ทำให้ใบหน้าบูดบึ้งนั่นหมดหล่อไปได้เลยแต่กลับดูหล่อร้ายๆ ด้วยซ้ำ ดวงตาเรียวหางตายกขึ้นเล็กน้อยทำให้ตาดูดุ จมูกโด่งเชิด ริมฝีปากหยัก ใบหน้าเนียนกริบรับกับผมซอยยุ่งๆ แต่ดูดีเกินคาด สาวๆ ที่ไหนเห็นก็ต้องกรี๊ด แต่ถ้าเทียบกับนิสัยคือตรงข้ามอย่างสิ้นเชิง หน้าตาดีแต่นิสัยเฮงซวย “จ้องอะไรนักหนา ก็บอกว่าหิว!!” ฟรังก์สะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ทันที เธอลูบหน้าสองสามครั้งเรียกสติก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “อยากกินอะไรล่ะ” “จะทำอะไรก็ทำมาเถอะ!” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงกระโชกโฮกฮากขณะเดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟา หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเล่นเกม “เดี๋ยวพอไม่ถูกใจก็บ่นอีก” ร่างบางลุกขึ้นเดินเข้าโซนครัวที่มีเพียงเคาน์เตอร์บาร์คั่นกลางระหว่างห้องนั่งเล่นที่วินซ์กำลังตั้งหน้าตั้งตากดเกมส์ในมือถือโดยที่สายตาไม่เหลือบขึ้นมามองเธอสักนิด “หุบปาก! ก็บอกว่าหิวไง!” “โอเคๆ” ฟรังก์เหนื่อยจะต่อปากต่อคำกับแฟนตัวดี เพราะไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจเขาสักอย่าง เขาเหมือนเป็นปรสิตที่คอยกัดกินชีวิตเธอ เพื่อนว่างั้นนะ แต่เชื่อป่ะ ถ้าไม่มีวินซ์ หญิงสาวก็นึกไม่ออกว่าจะใช้ชีวิตรอดพ้นมาจนถึงตอนนี้ได้ยังไง… ถ้าไม่มีเขาป่านนี้คงคิดสั้นไปแล้ว นี่คงเป็นเหตุผลเดียวที่เธอยังทนอยู่กับแฟนเฮงซวยแบบนี้ ทั้งที่เพื่อนเชียร์ให้เลิกตลอด ฟรังก์ถอนหายใจยาวหนึ่งครั้งอย่างปลงตกก่อนจะใช้มือรวบผมสีน้ำตาลเข้มธรรมชาติยาวถึงกลางหลังขึ้นมา ค่อยหยิบยางมัดผมจากปากแล้วมัดแบบลวกๆ เพื่อไม่ให้ตัวเองรำคาญ เดินไปที่ตู้เย็น เห็นวัตถุดิบที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวาน ก็เผลอหลุดยิ้มออกมา ทำต้มจืดไข่น้ำดีกว่า …เขาน่าจะชอบ ฟรังก์หยิบไข่ไก่ออกมาสามฟองพร้อมวัตถุดิบอื่นๆ จำพวกเต้าหู้ไข่ หมูสับ บลาๆ แล้วจัดการต้มน้ำ ก่อนจะตอกไข่ใส่ถ้วยแล้วตีๆ เหมือนไข่เจียวแต่เธอจะไม่เจียว เพราะจะทำแบบสไตล์ญี่ปุ่นที่เทไข่สดลงบนน้ำเดือดๆ แล้วตามด้วยวัตถุดิบอื่นๆ และการปรุงรสรอจนสุก ระหว่างทำวินซ์เดินมาเปิดตู้เย็นหยิบนมขึ้นมาดื่ม หางตาก็ไม่วายเหล่มองมาเหมือนอยากรู้ว่าเธอทำอะไรกินแต่ก็เดินกลับไปที่โซฟาทำทีเป็นไม่สนใจ ฟรังก์ตักข้าวใส่ถ้วยเตรียมไว้ จริงๆ อยากทำสักอย่างสองอย่างแต่กลัวคนโมโหหิวจะอาละวาดเอาจึงทำแค่อย่างเดียวเนี่ยแหละ “เสร็จแล้ว กินได้เลย” ฟรังก์ย้ายทุกอย่างมาบนโต๊ะสำหรับสี่คนหน้าเคาน์เตอร์บาร์ นั่งลงได้ไม่นานก็ตามมาด้วยคนโมโหหิวที่สายตายังจับจ้องอยู่ที่จอโทรศัพท์ ทว่าระหว่างทานข้าวเธอก็ต้องขมวดคิ้วเพราะคนบ่นหิวเอาแต่ดูซีรีย์จนแทบไม่ตักข้าวเข้าปากเลย ตักก็ตักแต่ข้าวเปล่า “ไหนบอกว่าหิวไง กินกับด้วยสิ อย่าดูแต่ซีรีส์” หญิงสาวบ่นแต่มือกลับตักไข่น้ำใส่ถ้วยข้าวให้เขาที่กำลังจดจ่ออยู่กับซีรีย์ เขามักจะเป็นแบบนี้เสมอเวลากินข้าว เหมือนเด็กเลยใช่มั้ยล่ะ หลังจากกินข้าวเสร็จ เธอก็จัดการเก็บกวาดทุกอย่างมาที่ซิงค์แล้วล้างมันจนหมด แต่แทนที่เธอจะได้ผละไปทำงานของตัวเองอยู่ๆ มีคนทุบประตูปึงปังเสียงดังสนั่นจนกลัวว่าประตูจะพังติดมือคนทุบ เธอหันซ้ายขวาเห็นว่าวินซ์อยู่ในห้องน้ำจึงเดินไปเปิดประตู แค่เพียงบิดลูกบิดปลดล็อกประตูก็ถูกผลักออกอย่างแรงจนเธอต้องถอยหลังไปตั้งหลักหลายก้าวเลย ผู้ชายร่างบึกหน้ายักษ์รอยสักเต็มตัวจนเลอะเทอะก้าวสามขุมเข้ามาในห้องพลางตะโกนเรียกวินซ์เสียงดังลั่น ถึงจะไม่เคยเห็นหน้าแต่ก็พอเดาออกว่าเขาคงจะมาทวงหนี้… ใช่ อ่านไม่ผิดหรอก ทวงหนี้ ราวกับเหตุการณ์ทับซ้อนกับเมื่อสามเดือนที่แล้วที่ฟรังก์เพิ่งรับรู้ว่าแฟนหนุ่มติดหนี้พนันบอลอยู่เกือบแสน… “ไอ้วินซ์อยู่ไหน!” พอมันทำท่าจะค้นห้อง ฟรังก์จึงเดินมาขวางทาง กางแข้งกางขาอย่างไม่เกรงกลัวทั้งที่หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำแล้ว แต่ก็ยังตีหน้านิ่ง “เขาไม่อยู่ มีอะไรคุยกับฉันได้ ฉันเป็นแฟนเขา” ร่างบึกนั้นมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้ววนกับมามองหน้ากันก่อนจะแค่นหัวเราะ “ไอ้วินซ์มีแฟนสวยขนาดนี้เชียว” สวย… เธอว่าตัวเองห่างไกลจากคำนั้นนะ “มาหาวินซ์มีปัญหาอะไร หนี้งวดนี้ฉันก็ฝากวินซ์ไปจ่ายแล้วนี่” “ถ้าจ่ายแล้ว ฉันจะมายืนตรงนี้มั้ยล่ะ ถามโง่ๆ” ฟรังก์เผลอกลืนน้ำลายลงคออึกนึงพลางกัดริมฝีปากล่างแน่น ให้มันได้แบบนี้สิวินซ์… “กลับไปก่อนได้หรือเปล่า เดี๋ยวตอนเย็นฉันโอนให้” ฟรังก์พยายามประนีประนอม “แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าจะไม่เบี้ยวอีก” “ไม่แน่นอน ครั้งนี้ฉันจะโอนเอง” “งั้นก็โอนตอนนี้เลยสิ รวมงวดหน้าด้วยนะ” ถ้าแค่งวดเดียวก็พอไหวอยู่หรอก แต่ถ้าสองงวดนี่… “ฉันยังไม่มีหรอก ตอนเย็นได้มั้ย” “งั้น…” ร่างบึกเดินหน้าเพื่อต้อนให้หญิงสาวถอยหลัง รู้ตัวอีกทีเธอก็ถอยมาจนถึงพนักโซฟา ยิ้มมุมปากสุดร้ายกาจปรากฎขึ้นบนใบหน้านั้นก่อนจะขยับขาเดินหน้าอีกครั้ง ร่างของเธอก็ร่วงลงนอนบนโซฟาแล้ว “ใช้เป็นอย่างอื่นแทนได้ป่ะ”