มนต์จันทร์ - เรื่องของ มนต์จันทร์

นักเขียน

มนต์จันทร์

นิยาย

ลวงรักดักหัวใจ

1.0K·มนต์จันทร์

เพียงเพราะปิ่นมุกมีส่วนละม้ายคล้ายภรรยาเก่า เขาจึงเลือกเธอเข้ามาในชีวิตเพื่อใช้คลายเหงาระหว่างที่รอคนรักเก่ากลับมา.. ----- “พี่จะเลือกใคร! มุกหรือ.. มัน” เธอไม่อยากฟังคำขอโทษ สิ่งเดียวที่ต้องการในยามนี้คืออยากรู้ว่าศตวรรษจะเลือกใคร ไม่ใช่เพราะว่าเธออยากได้เขาคืนมา เธอเจ็บแล้วจบ แต่ที่ต้องการให้เขาออกปาก เพราะแค่อยากรู้ว่าที่ผ่านมาชายหนุ่มเคยมีเธออยู่ในหัวใจบ้างหรือไม่ หรือว่าเขาใช้เพียงความใคร่นำพาความสัมพันธ์เท่านั้น ศตวรรษนิ่ง ระหว่าง.. คนใหม่ที่แสนดี กับคนเก่าที่ยังมีเยื่อใย เขาไม่สามารถเลือกจริงๆ ทว่าสำหรับปิ่นมุก การที่ศตวรรษเงียบ นั่นคือคำตอบที่ชัดเจนที่สุดสำหรับเธอแล้ว “พี่ไม่เลือก งั้นมุกเลือกให้เอง พี่กลับไปหาเมียเก่าพี่เถอะ เราเลิกกัน” ทำได้เพียงยืนมองแผ่นหลังปิ่นมุกที่ค่อยๆ ไกลออกไปจากสายตา เขาเสียใจที่เรื่องของเราสองคนจบลงเช่นนี้ กระนั้นก็ไม่อาจออกปากได้ว่าแท้ที่จริงแล้วผู้หญิงคนไหนที่ต้องการ คนที่ดูจะมีความสุขที่สุดคือกันตรา เพราะหล่อนกำลังจะได้ศตวรรษคืนมาแล้ว ปิ่นมุกก้าวเดินออกมาจากคอนโดมิเนียมของศตวรรษโดยไม่หันหลังกลับไปมองอีก ดวงตาของเจ้าหล่อนยังมีน้ำตารินไหล หัวใจเธอเจ็บปวดราวกับถูกมีดกรีด กระนั้นต้องอดทนแล้วใช้ชีวิตต่อไปข้างหน้า เพราะถึงแม้ว่าศตวรรษจะไม่ต้องการเธอแล้ว แต่อีกคน.. ยังต้องการ มือน้อยยกขึ้นวางแนบหน้าท้อง “แม่ยังมีลูก แม่จะเข้มแข็งเพื่อหนู แม่สัญญา”

ประธานจบแล้ว

เธอชื่อบุษบา

14.0K·มนต์จันทร์

ความรัก.. ไม่ใช่ผลตอบแทนของความดี เมื่อไม่รักแล้ว ต่อให้ทำดีเช่นไรก็ไม่มีวันสมปรารถนา ผลตอบแทนที่ได้อาจเป็นความเสียใจชั่วขณะระยะเวลาหนึ่ง หรืออาจจะต้องจมอยู่กับทะเลแห่งความทุกข์ตลอดไป แต่หากได้รักแล้วไซร้ แม้รู้ว่าสุดท้ายแล้วต้องพบเจอกับอะไร เธอ.. บุษบา ก็เลือกที่จะกระโจนเข้าไปหามันอยู่ดี ----- ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายที่เดิมทีก็บอบช้ำมากพออยู่แล้ว ยามนี้มันแตกสลายย่อยยับไม่เหลือชิ้นดีเมื่อเธอได้ฟังถ้อยคำที่ออกจากปากพ่อของลูก เธอเจ็บ เจ็บเหลือเกิน เจ้าหล่อนทรุดลงนั่งบนพื้นตรงหน้าพ่อของลูกอย่างคนไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจะหยัดยืนแล้วกรีดร้องออกมาสุดเสียง บุษบาร้องไห้ปานจะขาดใจตาย ความรู้สึกยับเยินเกินจะเยียวยา หากว่าตอนนี้ไม่มีลูกในท้อง เธอคงตัดสินใจจากลาความเจ็บปวดไปพร้อมกับลมหายใจสุดท้าย “ถ้าบุษย้อนเวลากลับไปได้ บุษขอเป็นโสเภณีในซ่องดีกว่าต้องมาอยู่กับผู้ชายใจร้ายอย่างพี่!” หนึ่งปีก่อนธีทัตฉุดเธอขึ้นมาจากซ่องโสเภณี แต่วันนี้เขากลับเป็นคนหยิบยื่นนรกบนดินให้เธอเอง ผลตอบแทนที่เธอมอบหัวใจให้เขาคือความดีปลอมๆ ที่ชายหนุ่มเสแสร้งแกล้งทำเพราะต้องการลูกในท้องของเธอ “จากนี้ไป หัวใจบุษจะไม่มีพี่ไนซ์อีก สำหรับบุษพี่จะเป็นเพียงแค่คนแปลกหน้าเท่านั้น” บุษบาลุกขึ้นก่อนจะหันหลังแล้ววิ่งหนีจากตรงนั้น เธอต้องการไปให้ไกลที่สุดจากธีทัต ทว่าสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น บุษบาถูกรถจักรยานยนต์ชนเข้าอย่างจัง ร่างของเจ้าหล่อนกระเด็นไปเกือบสองเมตร หญิงสาวยังไม่ทันได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดทางกาย ทุกอย่างก็ดับวูบลงเสียก่อน ความเจ็บปวดสิ้นสุดลงตรงนั้น บุษบาลืมสิ้นทุกอย่าง ลืมแม้กระทั่งว่าตัวเองชื่ออะไร.. ----- มีเพียงเสียงจากเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงานเท่านั้นที่ทำให้ภายในห้องไม่เงียบจนเกินไป ไร้ซึ่งเสียงพูดคุย เพราะนอกจากตัวคนไข้หญิงบุษบาก็ไม่มีใครอยู่ในห้อง พยาบาลพิเศษที่รับหน้าที่ดูแลผู้ป่วยไปซื้อของ ส่วนคนอื่น.. ชีวิตเธอยังเหลือใครบ้าง? ใช่แล้ว.. อุษาบอกว่าเธอมีสามีนี่นา แล้วลูกล่ะ เธอมีลูกหรือยัง บุษบาพยายามค้นหาความทรงจำที่หายไป ทว่านึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก มิหนำซ้ำยังปวดศีรษะอย่างรุนแรงราวกับถูกหนีบด้วยเครื่องบีบอัด “โอ๊ยยย!” หญิงสาวยกมือกุมศีรษะแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงคนไข้ เจ้าหล่อนร้องโอดโอยโหยหวนเพราะความทรมาน

ประธานจบแล้ว

สมรสซ่อนรัก

47.0K·มนต์จันทร์

เขาแต่งงานกับเธอเพื่อ ‘ปกป้องผู้หญิงอีกคน’ เขาบอกว่าเธอเป็นสาเหตุที่ทำให้ความรักเขาไม่สมหวัง เขาจึงทำทุกอย่างเพื่อทรมานหัวใจเธอให้เจ็บปวดเหมือนอย่างที่เขาต้องพบเจอ เมื่อเธอทนไม่ไหวขอเป็นฝ่ายเดินจากไป เขากลับ.. ไม่ยอม “อย่าหวังว่าพี่จะเซ็นใบหย่าให้!” ***** ราวกับถูกค้อนอันใหญ่ทุ่มลงกลางศีรษะ ณภัทรมึนงงจนไม่อาจตอกกลับอวัศยาได้ ทั้งที่คราแรกตั้งใจไว้แน่วแน่แล้วแท้ๆ ว่าจะพูดจายั่วหยอกก่อกวนหัวใจหญิงสาวให้กระวนกระวาย ไฉนกลับกลายเป็นตัวเขาเองที่เป็นเช่นนั้น เพราะคิดว่าถือไพ่เหนือกว่า เพราะคิดว่าหัวใจอวัศยาเป็นของตนมาโดยตลอด จึงไม่ทันระวังว่าวันหนึ่งความรู้สึกหญิงสาวจะแปรผันเปลี่ยนไป “จะฟ้องหย่าพี่เหรอ” แม้อวัศยาอยากหย่าจนตัวสั่น แต่หญิงสาวคงไม่กล้าใช้วิธีนี้มาบังคับให้เขาเซ็นใบหย่า เพราะอย่างน้อยเธอต้องเห็นแก่หน้าและคิดถึงความรู้สึกของครองสุขแน่นอน สิ่งที่ณภัทรคิดนั้นถูกเพียงบางส่วน “เอ๋ยไม่รู้หรอกนะคะว่าตอนนี้พี่เชาน์กำลังคิดอะไรอยู่ แต่ถ้าพี่เชาน์ไม่ยอมหย่าเพราะอยากเล่นสงครามประสาทกับเอ๋ย แล้วใช้คุณย่ามาบีบบังคับให้เอ๋ยทำตามสิ่งที่พี่ต้องการ เอ๋ยบอกไว้ตรงนี้เลยนะคะว่าเปล่าประโยชน์” เธอไม่ใช่คนใจร้อน เพราะฉะนั้นก่อนตัดสินใจทำอะไรจึงคิดตริตรองมาอย่างรอบคอบ “พี่เชาน์ขา หมดเวลาเล่นสนุกแล้วนะคะ ปล่อยเอ๋ยไปดีๆ อย่าให้เอ๋ยต้องงัดเรื่องอุบาทว์ๆ ของพี่มาพูดต่อหน้าศาล” น้ำเสียงเยียบเย็นที่เปล่งออกมา เสียดแทงลงไปลึกถึงกลางขั้วหัวใจ พึ่งรู้วันนี้นี่เองว่าอวัศยายามหมดรักนั้นเลือดเย็นแค่ไหน เจ้าหล่อนตัดเยื่อจนไม่เหลือใย สายตาที่มองมาว่างเปล่าเสียจนคนมองใจหาย ริมฝีปากอวบอิ่มคลี่ยิ้มสรวล “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิคะพี่เชาน์ พี่เชาน์ไม่ดีใจเหรอคะที่เอ๋ยจะคืนอิสรภาพให้พี่” ณภัทรไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ชายหนุ่มมองคนตัวเล็กใจเด็ดตรงหน้า คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงเรียบร้อยอ่อนหวานที่เคยคิดมาตลอดว่ารู้จักดีนั้น แท้ที่จริงแล้วเขาไม่รู้เลยสักนิดว่าเมียตัวเองเป็นคนนิสัยเช่นไร “เอ๋ยนี่โหดใช่เล่นเลยนะ แต่ก่อนพี่คิดว่าเอ๋ยเป็นผู้หญิงหงิมๆ ที่ไหนได้.. ร้ายกาจจนคาดไม่ถึง” อวัศยาก้มหน้าแล้วยิ้มออกมา “ต่างเวลาต่างสถานที่ คนเราก็ย่อมต่างนิสัย ไม่มีใครเหมือนเดิมได้ตลอดไปหรอกนะคะพี่เชาน์ แล้วอีกอย่างเอ๋ยไม่สนใจหรอกนะคะว่าพี่เชาน์จะมองเอ๋ยยังไง เพราะสิ่งที่พี่คิดไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตเอ๋ย” เธอยิ้มประชดประชัน “เอ๋ยเองก็คงไม่ได้สำคัญกับพี่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นพี่อยากคิดอะไรก็เรื่องของพี่ พี่จะด่าจะว่าเอ๋ยยังไงเอ๋ยก็ไม่แคร์ ขนาดแต่ก่อนพี่ด่าเอ๋ยว่าเป็นผู้หญิงแพศยามารยาร้อยเล่มเกวียน แย่งแฟนคนอื่นหน้าด้านๆ เอ๋ยยังผ่านมันมาได้ นับประสาอะไรกับตอนนี้ที่พี่ไม่ได้มีความหมายอะไรกับความรู้สึกเอ๋ยอีกต่อไปแล้ว คำพูดของพี่ไม่ได้มีความหมาย ไม่ได้สำคัญมากพอที่เอ๋ยต้องเก็บมาใส่ใจ ก็แค่ลมปากของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังจะกลายเป็นแค่คนในอดีตของชีวิตเอ๋ยเท่านั้น” เธอพูดจบก็หันหลังเดินตรงไปยังรถยนต์คันที่จะใช้โดยสารไปบ้านครองสุขทันที ทิ้งไว้เพียงชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนตะลึงค้างกับคำพูดที่ถูกตอกหน้า ณภัทรรู้สึกราวกับว่ากำลังถูกอวัศยาคิดบัญชี คำพูดร้ายกาจพวกนั้น ครั้งหนึ่งหญิงสาวก็เคยรับฟังเช่นเดียวกันกับเขาในเวลานี้ “เธอกำลังเอาคืนพี่ใช่ไหมเอ๋ย”

ประธานจบแล้ว

ผลาญหัวใจด้วยไฟรัก

10.0K·มนต์จันทร์

ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีจุดสิ้นสุดของมัน ความรักก็เช่นกัน.. “ตอนที่ฉันทำหน้าที่เป็นภรรยาที่แสนดีให้คุณ ไม่มีวันไหนเลยที่แก้มของฉันจะไม่อาบน้ำตา คุณทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของลูกผู้หญิงคนหนึ่งแล้ววันนี้ยังมีหน้ากลับมาทวง ‘ลูก’ ที่คุณไม่เคยรู้ว่ามีพวกเขาเลยด้วยซ้ำ” ***** “ฉันต้องการสิทธิ์ในการเลี้ยงลูก และลูกต้องไปอยู่กับฉัน” “เฮอะ! เลี้ยงลูกยังไงมิทราบ? ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะ ฉันจะไม่ยอมให้ตาเมฆกับยัยฟ้าต้องไปรับรู้ว่าตัวเองมีแม่เลี้ยงมากมายจนนับ หนึ่งถึงร้อยยังไม่หมดแน่” คนที่นั่งอยู่บนโซฟาเงยหน้าขึ้นมองอดีตภรรยา มือข้างหนึ่งของ เจ้าหล่อนยืนเท้าสะเอว ส่วนอีกข้างก็ชี้หน้าด่าเขาฉอดๆ แบบไม่มีการยั้งเลยสักนิด “นี่! เธอจะดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะหมอก” “ก็ใช่ไง ฉันน่ะดูคุณ ‘ถูก’ ไม่ได้ดูผิดเลยสักนิด หรือว่าจะปฏิเสธว่าที่ผ่านมาคุณไม่เคยมีพฤติกรรมเปลี่ยนคู่ควงไปเรื่อยแบบไม่ซ้ำหน้า?” “ฉันไม่ปฏิเสธ แต่ตอนนั้นฉันยังไม่มีลูกและไม่มีใคร แล้วจะควงคนอื่นมันผิดตรงไหนมิทราบ” ฮึ! ตอนนั้นฉันไม่มีใคร แล้วผู้หญิงที่นั่งหน้าสลอนรอเปิดประตูให้แกจนดึกดื่นน่ะมันใครกัน.. ฉันไง! มณีมันตราหน้าโง่คนนี้ หลายต่อหลายครั้งที่ชายหนุ่มทำให้เธอเสียใจ แต่เธอเลือกที่จะทนเพราะคำว่ารักที่มันไม่มีอยู่จริงของเขา เมื่อนึกย้อนกลับไปแล้วอยากจะหัวเราะให้กับความโง่เง่าและน่าสมเพชของตัวเองเหลือเกิน “ฉันไม่เชื่อ! คนแบบคุณมันเชื่อถือไม่ได้” “ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะเชื่อหรือไม่ แต่ที่ฉันสนคือลูก!” “คุณจะมาเรียกร้องเอาอะไรตอนนี้ ในเมื่อสี่ปีที่ผ่านมาคุณไม่รู้ว่ามีพวกแกอยู่บนโลก ก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นอะไรเลยนี่คะ คุณก็ยังหายใจต่อไปได้ ไม่ได้ตายซะหน่อย! ปล่อยฉันกับเด็กๆไป ให้พวกเขาเข้าใจว่าพ่อได้ตายจากโลกนี้ไปแล้วเหมือนเดิมดีกว่านะคะ”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

คีรีโอบรัก Love normal

9.0K·มนต์จันทร์

ปากดี ขี้อ่อย เคี้ยวอร่อยต้องพี่คีรีเท่านั้น เพลย์บอยหนุ่มที่ออกปากว่าจะไม่รักใคร ต้องมาสยบหัวใจให้กับ.. ‘หญ้าอ่อน’ หน้าใสๆ อย่าง ‘เพลงจันทร์’ ***** “นี่ๆ อีตาขี้” “คีโว้ย” “คิก ..ย้อเย่นน่า โอ๋ๆ อย่าโกรธเค้าเลยนะตะเอง” มือน้อยของคนในอ้อมแขนดูจะซุกซนขึ้นเรื่อยๆ เพราะตอนนี้วางแมะอยู่บนหน้าอกของเขา แล้วมันก็เริ่มลูบ แล้วก็ลูบ “เพลงจันทร์! คุณอย่าบี้หัวนมผมแบบนี้สิ ทำไมเมาแล้วหื่นอย่างนี้วะ” กว่าจะแกะมือของเพลงจันทร์ออกจากหน้าอกและน่มน้มของตนเองได้ก็เล่นเอาคีรีแทบหมดแรง ชายหนุ่มรีบใช้กุญแจเปิดห้อง เพราะกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้ ยัยเลขาฯ ที่อุ้มมาจากร้านอาหารอาจจะปล้ำเขาทำผัวเสียก่อน “พวกผู้ชายมันก็เหมือนกันหมด เจ้าชู้ไม่รู้จักพอ” “คุณจะเจออะไรมาบ้างนะจันทร์” คีรีมองสองแก้มใสที่ยังคงหลงเหลือคราบน้ำตา อย่างรู้สึกสงสารจับใจ ภายนอกเพลงจันทร์ดูสดใสแต่ภายในเจ้าหล่อนจะบอบช้ำเพียงใดเขาไม่อาจรู้ มือหนาเอื้อมไปปัดปอยผมที่ปรกใบหน้าก่อนจะก้มลงไปหอมหน้าผากมนอย่างอดใจไว้ไม่ได้ “ร้อนโว้ย!” เพลงจันทร์ตะโกนออกมาก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงทึ้งเสื้อเชิ้ตของตัวเองจนเกือบขาด เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ร่างกายของเธอร้อนรุ่มเป็นไฟ อาภรณ์จึงกลายเป็นสิ่งที่หญิงสาวรำคาญที่สุด ด้วยความขาดสติจึงไม่ได้สนใจอะไร สนเพียงแค่ว่าเสื้อผ้าที่สวมใส่จะต้องออกไปจากร่างกายเธอให้เร็วที่สุด “จันทร์ใจเย็นๆ เป็นอะไร” “ร้อน ฉันร้อน! ช่วยถอดเสื้อให้ฉันที” ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นในสถานการณ์เช่นนี้ บรรยากาศแบบนี้ คีรีคงไม่ปล่อยให้มานั่งโวยวายอยู่เป็นแน่ ป่านนี้คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว แต่สำหรับเพลงจันทร์มันไม่ใช่ เขาไม่ได้รู้สึกกับเธอเพียงแค่คู่นอนที่มาสนุกกันชั่วครั้งชั่วคราว มันเหมือนมีอะไรมากกว่านั้นที่ทำให้เขายังรอให้ถึงเวลาที่เหมาะสมกว่านี้ และเจ้าหล่อนมีสติครบถ้วนสมบูรณ์เต็มร้อย พร้อมที่จะเป็นของเขาเพราะเธอเต็มใจไม่ใช่เพราะเมา “ไม่ไหวแล้ว ไม่ถอดใช่ไหม ได้! ฉันถอดเอง” “อย่า!” เสียงร้องห้ามของชายหนุ่มไม่ได้ผลแต่อย่างใด เพราะตอนนี้เรือนร่างขาวอวบอึ๋มมีเพียงบราเซียและแพนตี้น้อยลูกไม้สีขาวที่เข้าชุดกันปกปิดไว้แค่นั้น เนินอกอวบอิ่มช่างล่อตาล่อใจให้คนที่เป็นพ่อพระเมื่อสามนาทีที่แล้วกลายเป็นเสือหนุ่มที่พร้อมจะกระโจนขย้ำแม่กวางน้อยแสนเซ็กซี่ที่นอนแก้ผ้าตาปรืออยู่บนเตียง “โอ้ว แม่สาวน้อย”

ประธานจบแล้ว

คืนลวงบ่วงรัก Dark Night

8.0K·มนต์จันทร์

เฉินหมิงยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อนึกถึงเรื่องราวคืนนั้น เขาชอบเสียงหวานๆ ยามครวญครางของเจ้าหล่อน แต่ก็ชอบตอนที่เธอด่าไฟแลบเหมือนกัน มันเร้าใจดี “ฉันว่านะ หล่อๆ แบบคุณไปหาเอาข้างหน้าดีกว่า หรือถ้าขี้เกียจหาก็ซื้อกินเลย คุณรวยไม่ใช่เหรอ” เธอมองสบตาคนตรงหน้าก่อนจะพูดต่อ “อย่ามายุ่งกับฉันเลยดีกว่า ตอนนี้ฉันพึ่งอกหัก ไม่มีอารมณ์จะจิ๊จ๊ะกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้น” คนฟังทำตาลุกวาว “งั้นก็แสดงว่าตอนนี้หัวใจมะปรางว่างร้อยเปอร์เซ็นต์เลยอะดิ ยังไม่มีแฟน ไม่มีคนคุยใช่มั้ย” หญิงสาวเหลือบตามองเจ้าของคำถาม “อื้อ ก็ประมาณนั้น แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะเปิดรับคุณเข้ามาหรอกนะ เพราะฉันไม่เชื่อว่าคุณชอบฉันจริงๆ” “ทำไมล่ะ ปรางไม่เคยได้ยินเหรอ รัก-แรก-พบ” “แหวะ! ไม่ต้องมาทำเป็นบอกว่ารักแรกพบ ครั้งแรกที่เราพบกัน ฉันไม่รู้สึกสักนิดว่าคุณปิ๊งฉัน เดินเข้ามาก็มาหยอดคำหวานใส่ยัยกวางไม่ยั้ง แถมยังด่าฉันว่าแบนราบยังกับไม้กระดานโดนรถสิบล้อทับ” “เราอาจจะเคยเจอกันก่อนหน้านั้นก็ได้” เธอไม่เข้าใจที่เขาพูด “หมายความว่ายังไงคุณ เราสองคนเคยเจอกันมาก่อนเหรอ” คิ้วโก่งขมวดเข้าหากัน สมองทำงานอย่างหนักจนส่งผลทำให้เจ้าตัวเครียด “ลองคิดดูดีๆ สิ” “คุณ.. เฉินหมิง” กว่าจะรวบรวมเรี่ยวแรงแล้วเปล่งเสียงออกมา มันช่างยากเย็นเหลือเกิน คนตรงหน้าชื่อเหมือนผู้ชายคนนั้น แต่คงไม่.. “เราไม่เคยเจอกันมาก่อนใช่ไหมคะ ใช่ไหม” ยามนี้หัวใจดวงน้อยเต้นตุบตับเพราะหวั่นกลัวว่าสิ่งที่ตัวเองคิดมันจะเป็นเรื่องจริง เฉินหมิงใช้มือจับปลายคางเรียวมนอย่างถือวิสาสะ เขาจ้องมองดวงตาคู่หวานตรงหน้าแล้วเผยอยิ้ม “มะปราง.. จำเฮียไม่ได้จริงๆ เหรอ”

ประธานจบแล้ว

สมรสซ่านรัก

13.0K·มนต์จันทร์

เธอ ‘เกลียด’ เขาตั้งแต่พบหน้า เขา ‘เสน่หา’ เธอตั้งแต่แรกเห็น ทุกอย่างควรเป็นไปตามครรลองที่เหมาะสม ทว่าดันข้ามขั้นตอนเพราะทั้งคู่พลาดพลั้งมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งจนเพลงรักตั้งท้อง หญิงสาวเก็บงำเรื่องลูกเป็นความลับนานถึงหกปี แต่ไม่ว่าจะพยายามซ่อนเร้นไว้เช่นไร สุดท้าย.. โชคชะตาก็นำพาผู้ชายที่ชื่อพันแสงกลับเข้ามาในชีวิตเธอและลูกอีกครั้ง ***** “ได้สิ พี่กับเพลงจะเกี่ยวข้องกันแค่เรื่องงานกับเรื่องลูกเท่านั้น โอเคนะ” หญิงสาวหรี่ตามองคนตัวสูง “แน่ใจนะว่าพี่จะทำตามที่ปากพูดได้” แปลกใจไม่น้อยเมื่อพันแสงยอมตอบตกลงเรื่องที่เธอเอ่ยปากขออย่างง่ายดาย กระนั้นก็ไม่ได้คิดติดใจสงสัยอะไร เพราะถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะทำท่าราวกับพิศวาสเธอนักหนา ทว่าเขาก็แค่ผู้ชายเจ้าชู้สำส่อนคนหนึ่งเท่านั้น คำพูดที่เคยพร่ำออกมาก็คงเป็นแค่ลมปากที่หาความน่าเชื่อถือไม่ได้ โชคร้าย.. เพลงรักไม่มีโอกาสได้เห็นสายตาที่เคลือบแฝงไปด้วยแววเจ้าเล่ห์ของผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูก “อื้อ แน่ใจสิ พี่รับปากว่าจะไม่ล้ำเส้นที่เพลงขีดไว้” ดวงตาคู่คมทอดมองผู้หญิงตรงหน้าแล้วกระตุกยิ้ม “เพลงนั่นแหละ อย่าเผลอมาตกหลุมรักพี่แล้วกัน” เพลงรักได้ยินเช่นนั้นก็หลุดขำออกมา “ไม่-มี-ทาง!” เธอปรายตามองพ่อของลูกแล้วยิ้มเบะปาก “ต่อให้ทั้งโลกเหลือพี่เป็นผู้ชายคนเดียว จ้างให้หนูก็ไม่มีวันตกหลุมรัก เผอิญว่าเป็นคนชอบรับประทานเนื้อที่มันขบเคี้ยวง่าย ไม่ใช่..” เจ้าหล่อนใช้สายตาไล่มองชายหนุ่มวัยสามสิบกว่าซึ่งหากเทียบกับอายุเธอแล้วเราสองคนถือว่าวัยห่างกันมากพอสมควร “ของใกล้หมดอายุ” โอ้โห! ได้ยินแบบนี้ก็ของขึ้นเลยสิครับ “ให้มันน้อยๆ หน่อย พี่พึ่งสามสิบสี่ เตะปี๊บยังดังปึ๋งปั๋งครับผม” “จ้า พ่อคนเตะปี๊บปึ๋งปั๋ง แต่เตะบ่อยๆ ระวังเข่าทรุดนะลุง” ว่าแล้วก็มองพันแสงด้วยสายตาล้อเลียนพลางหัวเราะคิกคัก “ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ อยู่ใกล้พี่มากๆ หวั่นไหวไม่รู้ด้วย” เพลงรักเบะปาก “ไม่มีทาง ต่อให้ตายแล้วเกิดใหม่อีกสิบชาติ เรื่องนี้ก็ไม่มีวันเกิดขึ้นอย่างแน่นอนค่ะ” เธอกอดอกแล้วพูดกับพันแสงอย่างมั่นใจ เห็นท่าทางมั่นอกมั่นใจของเพลงรักแล้วหมั่นไส้ ตกหลุมรักเขาเมื่อไหร่ คอยดูเถอะพ่อจะเล่นตัวซะให้เข็ด “เอ้อ! อย่ากลืนน้ำลายตัวเองแล้วกัน”

เลขาจบแล้ว

ไฟปรารถนา พร่าผลาญหัวใจ

7.0K·มนต์จันทร์

ไฟราคะจะแผดเผาคุณ *** “คุยกันก่อนสิ” ร่างบางที่เดินออกจากห้องน้ำพลันหยุดชะงัก มนสิชาเงยหน้ามองเจ้าของร่างสูงตรงหน้า เรือนกายท่อนบนของเขาเปลือยเปล่า ทำให้หญิงสาวคิดถึงเรื่องราวที่พึ่งเกิดขึ้น เจ้าหล่อนรีบละสายตาหันไปมองทางอื่น ด้วยว่าไม่อยากให้ความทรงจำเก่าๆ รื้อฟื้นขึ้นมาอีก “ค่ะ” “ทำไมฉันไม่เห็นเธอเอากระเป๋าเสื้อผ้ามาด้วย” คิ้วโก่งดั่งคันศรโค้งขึ้นเล็กน้อย มนสิชาไม่เข้าใจว่าทำไมตนเองต้องเอากระเป๋าเสื้อผ้ามาด้วย “คะ?” “ก็เสื้อผ้าที่เธอจะใส่ไง หรือว่ามาอยู่กับฉันแล้วเธอจะไม่ใส่อะไรเลย” แววตาวาววับของดนย์ที่มองมายังเธอ ทำให้หญิงสาวรู้สึกร้อนผ่าวที่พวงแก้มด้วยเพราะเอียงอายผสมเจือปนกับความกรุ่นโกรธ “อ้าว! ทำไมฉันต้องมาอยู่กับคุณ ก็ในเมื่อ เมื่อกี้เรา..” “ฉันจ่ายให้พวกเธอสองคนแม่ลูกไปตั้งห้าแสน จะให้ฉันนอนกับเธอแค่ครั้งเดียว มันไม่เอาเปรียบผู้บริโภคเกินไปหน่อยเหรอแม่สาวน้อย” มนสิชาเจ็บจี๊ดเมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น เขาพูดราวกับว่าเธอเป็นผู้หญิงขายตัวยังไงยังงั้น “ห้าแสนถ้าคุณจะใช้บริการฉันไปตลอด มันก็จะไม่เกินไปเหมือนกันเหรอคะ” “สองปี เวลางานของเธอคือสองปี เมื่อครบระยะเวลางานแล้วเธอจะเป็นอิสระ แต่ในระหว่างที่เธอทำหน้าที่เป็น ‘นางบำเรอ’ ของฉัน เธอห้ามมีเด็กเด็ดขาด เข้าใจไหม” “ได้ค่ะ! แต่ฉันคงจะอยู่เป็นนางบำเรอให้คุณตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่ได้หรอกนะ ฉันให้คุณได้แค่ตอนกลางคืน แล้วอีกอย่างเวลาทำงานต้องไม่เกินแปดชั่วโมงตามกฎหมายแรงงาน และต้องมีวันหยุดให้ฉันอาทิตย์ละหนึ่งวันด้วย” ดนย์มองผู้หญิงที่ได้ชื่อว่า ‘นางบำเรอ’ ซึ่งกำลังพูดถึงเวลาทำงานของเจ้าหล่อนกับเขา แล้วแม่ตัวดียังมาอ้างกฎหมายแรงงานอีก แถมมีขอวันหยุดอาทิตย์ละหนึ่งวันซะด้วย เอากับเขาสิ! “ให้ฉันร่างสัญญาขึ้นมาให้เธอเซ็นต์ด้วยไหมล่ะ” ดนย์พูดประชดเจ้าหล่อนอย่างหมั่นไส้ “ถ้าได้ ก็จะเป็นพระคุณมากๆ เลยค่ะ” มนสิชาตอบกลับมาด้วยใบหน้าและแววตาเรียบเฉย บ่งบอกว่าเธอต้องการเช่นนั้นจริงๆ ให้ตายสิ! เขาต้องมาร่างสัญญาจ้างนางบำเรอจริงๆ หรือนี่

นิยายรักจบแล้ว

กรุ่นกลิ่นหัวใจ สายใยแห่งรัก oh my baby

48.0K·มนต์จันทร์

สามปีก่อนเธอจากไปโดยไม่มีคำล่ำลา แต่วันนี้เธอกลับมาพร้อมกับหนูน้อยอีกคนที่บอกว่า ‘เป็นลูกเขา “โอ้พระเจ้า!” หนุ่มโสดอยู่ในโหมดคาสโนวา อยากจะบ้าตายวันละหลายๆ รอบ “ลูกพี่ภีมค่ะ ชื่อน้องเกี่ยวก้อย” เก็ตถวาแนะนำเด็กน้อยวันกระเตาะให้เขาได้รู้จักอย่างแสนธรรมดา ราวกับว่ากำลังแนะนำให้รู้จักเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น แต่นี่มัน.. ลูก ลูก ลูก! “นี่จ้อจี้ใช่ไหมแก้ม” ไม่ใช่ว่าไม่ยอมรับ แต่มันยังเร็วเกินไปสำหรับการทำใจเป็นพ่อคนแบบปุ๊บปั๊บ ยังไม่ทันได้ตั้งตัวแบบนี้ “เรื่องจริงค่ะ ช่วยกันทำมา ก็ต้องช่วยแก้มเลี้ยงด้วย” ให้ตายเถอะ! หมดกันชีวิตโสดที่กวินทร์หวงแหน คนที่กำลังจะร้องไห้หันไปมองเด็กหญิงแก้มป่องที่ยิ้มแฉ่งให้เขา สายตาของแม่หนูเหมือนกับกำลังบอกว่า.. ‘พ่อจ๋าๆ มาเล่นกันเถอะ’ สองมือของกวินทร์ยกขึ้นปิดหน้า ก่อนที่ชายหนุ่มจะตะโกนร้องในใจว่า ‘กูจะบ้าตายยยย’

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

มากรัก

28.0K·มนต์จันทร์

เขาให้ค่าเธอเพียง ‘นางบำเรอ’ แต่เธอ.. รักเขาสุดหัวใจ “เด็กคลอดเมื่อไหร่พี่จะเลี้ยงเอง ส่วนเหมยพี่จะให้เงินสักก้อนไปเริ่มต้นชีวิตใหม่” อิชย์มั่นใจว่าตัวเองป้องกันและคุมกำเนิดอย่างดีมาโดยตลอด เขาไม่คิดเลยสักนิดว่ามันจะพลาด หนำซ้ำยังพลาดกับผู้หญิงที่ไม่ต้องการจะได้มาเป็นแม่ของลูก คณานางพยายามกลั้นน้ำตาที่พร้อมไหลออกมาทุกเมื่อ ความขมขื่นแล่นขึ้นมาจุกอยู่กลางอก อิชย์พูดมาได้ยังไง เขาพูดมันออกมาได้ยังไง! หลายปีที่เราอยู่ด้วยกัน แม้เขาจะย้ำเตือนตลอดว่าเลี้ยงดูเธอในฐานะ ‘เด็ก’ แต่ไม่คิดเลยว่าผู้ชายตรงหน้าจะเห็นแก่ตัวและใจร้ายได้มากถึงเพียงนี้ “ที่ผ่านมาเหมยไม่เคยเรียกร้องอะไรจากพี่ แต่วันนี้เหมยขอลูก ลูก.. ที่เป็นของเหมย แม้เราสองคนไม่ตั้งใจให้เขาเกิดมา แต่เหมยจะเป็นคนเลี้ยงเขาเอง” อิชย์นึกเย้ยหยันอยู่ในใจลึกๆ ขนาดตัวเธอเองยังเอาไม่รอด แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนมาเลี้ยงลูก “ทำตามที่พี่บอก ถ้าเหมยรักลูกก็ควรให้ลูกอยู่กับพี่” เรียวปากอิ่มยกยิ้มสมเพชเมื่อนึกถึงใบหน้าของผู้หญิงอีกคน “แล้วหมอกุ้งละคะ พี่จะตอบเธอว่ายังไง พี่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นเขาจะรับได้เหรอถ้ารู้ว่าแฟนตัวเองแอบเลี้ยงเมียน้อยไว้ตั้งหลายปี ที่สำคัญคือพี่ทำเหมยท้อง” เธอมาก่อนแต่ไม่ได้รับการยกย่องเพราะไม่มีอะไรคู่ควรกับเขา อิชย์คิดแค่ว่าเราอยู่ด้วยกันเพราะต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ เขาได้ปลดปล่อย ส่วนเธอได้ผลตอบแทนเป็นเงินตรา แต่ชายหนุ่มหารู้ไหมว่า.. เธอรักเขา

ประธานจบแล้ว

ฤทธิ์รักรอนใจ

15.0K·มนต์จันทร์

เพราะความเลวของแฟนหนุ่ม ทำให้นีรนาราเลือกที่จะก้าวถอยออกมาพร้อมกับ ‘ลูก’ ที่อยู่ในท้อง แต่เมื่อนายแพทย์อธิวรรธน์รู้ เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อทวงคืนลูกสาววัยกระเตาะ “ถ้าคิดจะมีผัวใหม่ ก็คืน ‘ลูก’ มาให้พี่!” ***** ดวงตาที่ยามปกติจะหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า ทว่าตอนนี้มันกลับทอประกายหม่นหมอง เรื่องราวต่างๆ ที่เคยเกิดขึ้นในอดีตย้อนกลับมาฉายซ้ำทุกครั้งที่อธิวรรธน์มาขอโอกาส และครั้งนี้ก็เช่นกัน.. นีรนาราลอบถอนหายใจเพื่อระบายความรู้สึกต่างๆ ที่มันกำลังก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับพายุทอร์นาโด “พี่รับได้ไหมล่ะ ถ้าเบลล์บอกว่าห้ามให้ใครรู้เรื่องของเรา” เจ้าหล่อนมองคนตรงหน้าอย่างไม่หลบสายตา เขาจ้องกลับ ก่อนจะเอ่ยถามเจ้าหล่อน “เบลล์กำลังเอาคืนพี่ใช่ไหม” “ถ้าบอกว่าใช่ แล้วพี่จะเลิกยุ่งกับเบลล์รึเปล่า” มุมปากซ้ายของแพทย์หญิงคนสวยยกขึ้นเล็กน้อย ใช่! เธอกำลังเอาคืนอธิวรรธน์ และตัวเขาเองก็รู้ด้วยว่ากำลังโดนอะไร หากชายหนุ่มกล้าที่จะกระโดดลงมาเล่นกับไฟ เธอก็พร้อมจะเอาหัวใจเดิมพันกับเกมรักครั้งนี้เหมือนกัน “ประมาณนั้นมั้งคะ” เธอใช้ปลายนิ้วแตะที่คางของเขาอย่างเบามือ “หลบๆ ซ่อนๆ แบบที่พี่จี๊ปชอบ ไม่ดีเหรอคะ” “ถ้าพี่ยอมทำตามที่เบลล์ต้องการล่ะ” อธิวรรธน์พยายามค้นหาว่าเจ้าของแววตาสุกใสตรงหน้ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ น่าแปลก.. เขากลับไม่เห็นอะไรเลย เจ้าหล่อนเย็นชาเกินกว่าที่เขาจะคาดเดา “ไม่รู้สิคะ แต่ถ้าเบลล์เหงาแล้วไม่มีที่ระบายเมื่อไหร่ ไว้เบลล์จะลองเอาพี่มาพิจารณาดูอีกทีแล้วกัน” ยามนี้เธอเหมือนผู้ชนะ อธิวรรธน์ต้องได้รับรู้ว่าสิ่งที่เขาเคยทำเมื่อครั้งอดีต มันเจ็บปวดแสนสาหัสมากแค่ไหน เขาต้องได้รับรู้! “ถ้าเบลล์ยังโกรธพี่เรื่อง..” “พอเถอะค่ะ อย่าพูดคำว่าขอโทษอีกเลย เบลล์เบื่อที่จะฟัง ทุกอย่างมันผ่านมาแล้ว และกรุณาอย่าบอกให้เบลล์ลืมและเริ่มต้นใหม่ เพราะอดีตบางอย่าง มันก็ใช่ว่าจะลืมได้ง่ายๆ ที่เบลล์พูดดีกับพี่ เพราะเบลล์เห็นว่าพี่เป็นหมอคนหนึ่งที่ทำงานในโรง’ บาลเดียวกัน ไม่ใช่เพราะเบลล์คิดจะหวนกลับไปหาอดีตเก่าๆ เน่าๆ ของเราสองคน” คำพูดว่าเจ็บแล้ว แต่ความเย็นชาที่สะท้อนออกมาผ่านดวงตากลมโตตรงหน้า ทำให้เขารู้สึกเจ็บกว่าเป็นล้านเท่า หากว่าวันนี้เธอจะชี้นิ้วสั่งให้ไปตาย เขาก็ยอม “ขอแค่อย่าผลักไสพี่ก็พอ ให้พี่ได้อยู่ใกล้ๆ ตามดูแลเบลล์ แค่นั้น..” “พี่ต้องการแค่นั้นจริงๆ เหรอคะ” ไม่ใช่! หากแต่สิ่งที่เขาต้องการ เวลานี้มันไม่สามารถเป็นไปได้ บาดแผลในใจของนีรนารายังไม่หายสนิท และความผิดมหันต์ที่ได้ทำไว้ ทำให้เขาไม่กล้าจะเอ่ยปากขอหัวใจที่ทำลายด้วยมือของตัวเองจากเจ้าหล่อน ดวงตาคมหลุบต่ำ “พี่ต้องการมากกว่านี้ แต่พี่รู้ว่ามันเป็นไปได้ยาก เพราะฉะนั้น พี่ขอแค่ได้อยู่ใกล้ ได้เห็นว่าเบลล์สุขกายสบายใจ ได้ไหมครับ..” “ในอนาคต ถ้าเบลล์เลือกที่จะเริ่มต้นใหม่กับผู้ชายที่ไม่ใช่พี่ วันนั้นเบลล์ขอให้พี่จี๊ปเดินออกจากชีวิตเบลล์ไปเงียบๆ ได้หรือเปล่า?” เพียงแค่คิด หัวใจก็เจ็บปวดจนไม่สามารถบรรยายได้ เขาเชื่อว่าบนโลกใบนี้ ไม่มีมนุษย์คนไหนจะสามารถพูด ‘คำยินดี’ ได้เต็มปาก เมื่อคนที่ตัวเองรักเลือกที่จะเดินจากไปพร้อมคนอื่น แต่เขาไม่มีทางใดให้เลือกเดิน นอกจากก้มหน้าแล้วยอมรับสิ่งที่นีรนาราบอก “พี่รับปากว่าถ้าพี่ทำสุดความสามารถแล้วไขว่คว้าเอาหัวใจของเบลล์คืนมาไม่ได้ พี่จะเดินจากไปเงียบๆ แต่พี่มั่นใจ พี่จะต้องได้เป็นผู้ชายที่เบลล์เลือกที่จะเริ่มต้นใหม่ด้วยอีกครั้ง” เรียวปากอิ่มแสยะยิ้มพลางมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยแววตาสมเพช อธิวรรธน์จะไม่มีทางได้เป็นผู้ชายคนนั้น เพราะตอนนี้เธอได้เลือกแล้ว.. แต่ก่อนที่จะจากกันไปชั่วชีวิต คนที่ชื่อว่าเป็นพ่อของลูก จะต้องได้รับบทเรียนที่ทำให้จำไปจนวันตายเสียก่อน นับจากวันนี้.. อธิวรรธน์จะได้รับรู้ว่าความสุขที่คลุกเคล้าด้วยความเจ็บปวดและหยาดน้ำตาเป็นเช่นไร ลูกที่เขาไม่ได้ตั้งใจให้เกิด จะเติบโตท่ามกลางความรักของผู้ชายคนอื่นซึ่งไม่ใช่พ่อแท้ๆ การเดิมพันครั้งนี้ เธอสาบานได้เลยว่า เขาจะไม่เหลืออะไร แม้แต่หัวใจของเขาเอง..

นอกใจจบแล้ว

วิวาห์กะเทาะรัก

35.0K·มนต์จันทร์

รัชชานนท์แสนดีกับชะนีทั้งโลก ยกเว้น..เจ้าสาวอย่างเธอ เขาทั้งดุดัน! หนักหน่วง! โหดร้าย! และป่าเถื่อนที่สุด! “เก็บพวกตุ๊กตาเน่าๆ ของเธอออกไปจากเตียงฉัน!” เสียงเข้มสั่งเฉียบขาด ถ้าเป็นคนอื่นคงร้องไห้หอบตุ๊กตาแสนมุ้งมิ้งวิ่งออกจากห้องหอไปแล้ว แต่เธอ.. “ไม่! นี่ก็เตียงหนูเหมือนกัน ถ้าไม่พอใจ เชิญไสหัวไปนอนที่อื่น” อื้อฮือ! คืนแรกของการเข้าหอ ทำไมมันบัดซบอย่างนี้วะ เขาจ้องหน้าเจ้าสาวที่อายุน้อยกว่าเกินหนึ่งรอบได้ “อย่าท้าทายอำนาจฉัน!” ปากอิ่มเบะอย่างไม่เกรงกลัว “อำนาจ อำนาจอะไร? ทำไม! คุณจะปล้ำหนูเหรอ” ดวงตากลมโตฉายแวววิบวับ แมวยั่วสวาทเข้าประทับร่างเจ้าสาวป้ายแดง “เอาสิคะ หนูชอบ อยากได้อยากโดนอะ” ดวงตาคมแข็งกร้าว เขาจ้องเธอราวกับอยากจะฆ่าให้ตาย “ฉันไม่เคยคิดจะเอาเด็กแบบเธอมาทำเมีย จำไว้!”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว