นิยาย
เด็กกำพร้ากับมาเฟียคลั่งรัก
"ผมรักพลอยใสเหมือนน้องสาวเท่านั้นครับไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่น" ธารารีบบอกคนเป็นนายออกไปทันที“ก็ดี ต่อไปจะได้ไม่เสียการปกครอง”“ครับ สมภารย่อมไม่กินไก่วัด..เดี๋ยวจะเสียการปกครอง”
ถนนสายเดิม
“เธอเป็นเหมือนเส้นเลือดใหญ่ที่ลำเลียงเลือดจากหัวใจไปหล่อเลี้ยงร่างกาย ถ้าไม่มีเธออวัยวะทุกส่วนของร่างกายจะล้มเหลวรวมทั้งหัวใจของผมด้วย”
หมอในฝัน (หมอภีร์)
“ไอ้ภีร์ สรุปมึงรู้ใจตัวเองหรือยังว่าคิดอย่างไรกับปลายฟ้า” ภาคย์ยังคงยิงคำถามไปยังคนที่นั่งหลับตานิ่งแต่สมองยังคงทำงานหนัก คำถามของภาคย์ทำให้ภีร์นิ่งไปพักใหญ่ก่อนจะตอบภาคย์ด้วยน้ำเสียงราบเรียบตามความรู้สึกที่มีในตอนนี้ “กูรู้สึกดีที่ได้เห็นและอยู่ใกล้ปลายฟ้า แต่กูไม่แน่ใจว่ามันคือความรักหรือเปล่า” ภาคย์ที่ได้ฟังคำตอบของภีร์จึงยกคำถามที่จะทำให้คนเป็นเพื่อนได้รู้ใจตัวเองเร็วขึ้น “งั้นกูขอถามอะไรมึงหน่อย” “อะไร” “มึงทนเห็นเขาเจ็บปวดหรือเสียใจอยู่ตรงหน้าโดยไม่รู้สึกอะไรได้หรือเปล่า” “ไม่” “เวลาเห็นเขายิ้มหรือหัวเราะมึงมีความสุขใช่ไหม” “ใช่” “มึงอยากมีส่วนร่วมในทุก ๆ เหตุการณ์ที่ทำให้เขามีความสุขหรือเปล่า” “ใช่” “แล้วมึงทนเห็นเขาจูบกับคนอื่นได้ไหม” เวย์ที่นั่งฟังอยู่นานถามขึ้นทันทีที่ภาคย์พูดจบ “ไอ้ห่า..ใครจะไปทนได้วะ” สิ้นคำถามของเวย์ ภีร์ลืมตาขึ้นมามองเพื่อนทันทีพร้อมตอบกลับเสียงดังลั่น “มึงรักเขาไอ้ภีร์” เวย์สวนกลับคนไม่รู้ใจตนเองทันที
หมอในฝัน (หมอเวย์)
ผมที่ไม่ชอบให้คนอื่นเข้ามาวุ่นวายในชีวิตส่วนตัว แต่วันนี้ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเธอเข้ามาในชีวิตผมแบบไม่รู้ตัว จากชีวิตที่เงียบสงบ..วันนี้กลับมีเสียงเจื้อยแจ้วของใครอีกคนคอยถามโน่นถามนี่อยู่ตลอดเวลา จากความสงบสุขกลายมาเป็นความวุ่นวาย และเปลี่ยนมาเป็นความเคยชิน..เคยชินที่มีเธออยู่ในชีวิต
คุณหมอที่รัก
“พระเจ้าทรงประทานเธอกลับมาให้ผมแล้ว มีเหตุผลอะไรที่ผมจะปล่อยเธอหลุดมือไปง่ายๆ” เด็กผู้หญิงถักเปียเมื่อ5ปีก่อน ตอนนี้เธอกลายมาเป็นคนไข้ฉุกเฉินของผม อุบัติเหตุเป็นเรื่องที่ทุกคนไม่อยากให้มันเกิดขึ้นแต่วันนี้ผมรู้สึกขอบคุณอุบัติเหตุครั้งนี้ที่ทำให้ผมเจอเธออีกครั้ง ปี๊ป่อ ปี๊ป่อ ปี๊ป่อ…. “คนไข้เกิดอุบัติเหตุรถชนมา ศีรษะกระแทกพื้นและมีบาดแผลถลอกครับ” “ห้องฉุกเฉินคุณหมอไม่พอ ติดเคสอุบัติเหตุหลายราย” ตึก ตึก ตึก เสียงรองเท้าหนังกระทบพื้นทางเดิน ขณะที่ไรเดอร์สาวนอนตะแคงอยู่บนเตียงคนไข้โดยมีผ้าพันแผลพันรอบศีรษะ เนื้อตัวเปรอะเปื้อนฝุ่นและมีเลือดไหลซึมออกมาบริเวณแผลที่ล้มกระแทกพื้น “พาคนไข้เข้าห้องฉุกเฉินเลยครับ เคสนี้ผมดูเอง” “ค่ะ ศาสตราจารย์”
วิศวะมีเกียร์อยากมีเมียเป็นหมอ
ปอร์เช่หรือพอร์ชหนุ่มหล่อพ่อรวยเทพบุตรแห่งคณะวิศวะหรือสมบัติของมหาลัยกำลังศึกษาอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ชั้นปีที่4ทำธุรกิจนำเข้ารถหรูหรือซุปเปอร์คาร์แบรนด์ดังจากทั่วโลกทั้งยังทำธุกิจด้านอสังหาและมีทรัพย์สินมากมายทั้งในและต่างประเทศ ปอร์เช่มีเพื่อนด้วยกัน3คนคือ โปรแกรม ลายเส้นและนาโน ทั้งหมดนี้คบกันตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงปัจจุบัน นิรินสาวสวยแห่งคณะแพทยศาสตร์นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่4ด้วยรูปร่างหน้าตาที่สวยและโดดเด่นทำให้มีคนชื่นชอบเธอทั้งมหาวิทยาลัยไม่ว่าจะหญิงหรือชายแต่นิรินมีบุคลิกภาพที่เงียบแม้จะมีคนตามจีบแต่เธอก็ไม่สนใจมักจะปฏิเสธกลุ่มคนเหล่านั้นด้วยถ้อยคำที่สุภาพตรงไปตรงมา"ใจเรามีคนอยู่ในนั้นแล้ว" "พอร์ชรินขอโทษที่ไม่ได้เอ่ยลาต่อหน้ารินไม่กล้าแม้แต่จะเจอหน้าพอร์ชเป็นครั้งสุดท้ายไม่กล้าแม้แต่จะกอดลารินคนขี้ขลาดคนนี้ขอโทษและหวังว่าพอร์ชจะให้อภัย ตอนนี้รินอยู่ที่สนามบินกำลังจะบินไปเรียนต่อที่ต่างประเทศและไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเมืองไทยอีกหรือเปล่ารินมีความจำเป็นที่ต้องไปขอร้อง…พอร์ชอย่าโกรธรินเลยนะและอย่าเสียใจกับอดีตจงก้าวเดินต่อไปข้างหน้าถ้าเรามีวาสนาต่อกันคงได้พบเจอกันอีกและได้กลับมารักกันอีก ลาก่อนพอร์ช หัวใจของริน"
เด็กของเฮดว๊าก
"เหตุผลที่ผมมาเป็นเฮดว๊ากเพราะผมอยากอยู่ในทุกๆช่วงเวลาของเธอ ผมอยากเดินและใช้ชีวิตในทุกๆ วันไปพร้อมกับเธอ คนสำคัญของผมคนนั้น..เธอก็ยืนอยู่ตรงนี้ เวลานี้เช่นกัน" เชน หนุ่มวิศวะปี3 พ่วงตำแหน่งเฮดว๊าก หญ้าสาวน้อยน่ารักเฟรชชี่ปีหนึ่งคณะวิศวกรรมศาสตร์แฟนสาวของเชน พ่วงด้วยตำแหน่งดาวคณะและดาวมหาวิทยาลัย เอ แลคซีน เชนและหญ้า เป็นพี่น้องที่รักกันมากถึงแม้ว่าจะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ หญ้าน้องเล็กที่สุดในกลุ่มและเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มทั้ง4คน เจอกันที่สนามแข่งรถ พัฒนาความสัมพันธ์พันจนกลายเป็นพี่น้องที่รักกันมาก คอยช่วยเหลือ สนับสนุน และเป็นกำลังใจให้กันในทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะหญ้าที่โดนตามใจประคบประหงมราวกับไข่ในหิน เชนเริ่มหลงหญ้าตั้งแต่เจอกันครั้งแรก แต่ก็พยายามรักษาระยะห่างความสัมพันธ์เพียงแค่พี่น้องเสมอมาเพื่อรอเวลาที่เหมาะสม ซึ่งทุกคนต่างรับรู้ความรู้สึกของเชนที่มีต่อหญ้าตั้งแต่ต้นรวมทั้งหญ้าเองก็มีความรู้สึกพิเศษให้เชนเช่นกัน แต่ด้วยความที่ยังเด็กการที่จะมีความรักแบบหนุ่มสาวคงยังไม่เหมาะสม ทุกคนต่างดำเนินชีวิตในฐานะพี่น้องมาตลอด6ปี จนถึงช่วงเวลาที่เหมาะสมเมื่อหญ้าอายุครบ18ปีบริบูรณ์ และกำลังจะจบชั้นม.ปลาย เชนจึงขอหญ้าเป็นแฟน และขอนุญาตเอและแลคซีนซึ่งทั้งสองอนุญาต เพราะเชนให้เหตุผลว่า "น้องจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้วต้องพบเจอผู้คนมากมาย ถ้าวันหนึ่งน้องเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาเชนคงใช้ชีวิตต่อไปไม่ไหวถ้าไม่มีหญ้าเดินอยู่ข้างๆ
ผู้หญิงของมาเฟีย
"เธอเป็นของฉัน..ไม่มีสิทธิ์มองผู้ชายคนอื่น" ลีออนประกาศกร้าวเสียงดังให้หญิงสาวที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงรับรู้ถึงสถานะของตัวเอง "แต่หนูเป็นน้องคุณนะ คุณจะทำแบบนี้กับหนูไม่ได้" "แม่ฉันมีลูกคนเดียว" "ผู้หญิงของมาเฟีย" เป็นเรื่องราวของลีออนกับอิงดาว ชายหนุ่มผู้ได้รับฉายาว่าเป็นคนไร้หัวใจ บัดนี้กำลังตกหลุมรักเด็กสาวผู้ที่พึ่งเคยพบหน้าเพียงครั้งเดียว แต่ด้วยชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยมีความรักจึงไม่รู้จะแสดงออกอย่างไร เขาจึงปฏิบัติต่อเด็กสาวที่ตนหลงรักอย่างเผด็จการและป่าเถื่อน การแสดงความเป็นเจ้าของแบบไม่มีสถานะที่ชัดเจนให้หญิงสาว เมื่อมีโอกาสที่จะรอดพ้นจากคนใจร้ายเธอจึงไม่ลังเลใจแม้แต่น้อยที่จะเดินออกไป..ไปให้ไกลจากคนใจร้ายคนนี้ ชายหนุ่มกว่าจะรู้ตัวว่าขาดเธอไม่ได้..วันนี้ก็ไม่มีเธออยู่ข้างๆ แล้ว และที่แย่ไปกว่านั้นเมื่อเด็กสาวที่ตนหลงรักเธอกลับมีสถานะเป็นน้องสาวของเขาเพราะพ่อของชายหนุ่มได้แต่งงานใหม่กับแม่ของอิงดาว "พ่อเอาเธอไปไว้ไหน" มาเฟียหนุ่มกำลังตะโกนใส่หน้าผู้เป็นบิดาเสียงดังเมื่อเด็กสาวที่เคยนอนกอดทุกคืน บัดนี้ได้หายไปอย่างไร้วี่แวว "แกหมายถึงใคร ฉันไม่เคยยุ่งกับคนของแก" ลาครอสยังเล่นละครตีบทแตกได้อย่างดีเยี่ยม "อิงดาว พ่อเอาเธอไปซ่อนไว้ที่ไหน คืนเธอมาให้ผม" ใบหน้าทรุดโทรมหนวดเครารุงรังไร้การดูแลมาเป็นระยะเวลานานลาครอสถึงกับส่ายหัวให้กับบุตรชาย อาการหนักขนาดนี้ยังจะปากแข็งอยู่อีก "น้องสาวแกนะเหรอ พ่อส่งเธอไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแก..ปกติไม่เห็นสนใจ" ลาครอสยังปั่นประสาทลูกชายไม่หยุด ล่วงเกินลูกสาวเขาไม่คิดจะขออนุญาตแม่เขาสักคำทำเหมือนตนและดารินเป็นหัวหลักหัวตอ "เธอเป็นเมียผม พ่อจะเอาเธอไปไหนไม่ได้เธอต้องอยู่กับผม"