ยินดีที่รู้ " จัด "

ทางด้านหนุ่มๆ

เวกัสพาท

" เหนื่อยชิบหายเลย.." ผมพูดตอนนี้พวกเรานั่งอยู่ในรถกำลังจะกลับหอพัก หลังจากที่เดินสายทำงานมาทั้งวันออกรายการนู้น รายการนี้

" เเต่ก็สนุกดีออก " บาบิที่นั่งอยู่ข้างคนขับพูด ส่วนไอ้เเจยอนนั่งอยู่ข้างผมใส่หูฟังทำหน้าไม่สนใจโลกอย่างเงียบๆ

" ไอ้สนุกก็สนุกเเหละ"

"เวกัสกลับหอไป รับรองหายเหนื่อย "

"ทำไมวะ "

" เด็กที่ผู้จัดการบอก มาถึงเเล้วไง "

" จริงดิ "

"เนี่ย ผู้จัดการไลน์มาบอกอยู่เนี่ย "

" มีรูปปะวะ "

" นี่ไง "

" อู้ยยย น่ารักสาดดดด "

" อืม น่ารักจริงๆ นั้นเเหละ "

" กลับไปจะฟัดให้จมเขี้ยวเลย "

" เเต่ก็อย่าฟัดเเรงมากละ เดี้ยวเด็กมันกลัว55555 "

" จะอดใจไว้รึเปล่าเถอะ ปกติเจอเเต่น้องอุ้ม " อุ้มนิ้วมือผมนี้เเหละ5555

" ต้องรื้อฟื้นวิชาสักหน่อย5555"

"บาบิมึง บอกตัวเองก่อนไหม มึงนั้นเเหละอย่าฟัดน้องเเรง "

"จะบ้าหรอ ผมเป็นผู้ชายอ่อนโยนนะครับ555"

"กูให้พูดใหม่"

"55555555555" ไอ้บาบิหัวเราะ หลังจากผมพูดเเขวะมันคืน ใครจะรู้ว่าความจริงไอ้บาบิไม่ใช่พ่อเทพบุตร ผู้เเสนมีเมตตา มันก็เเค่ภาพลักษณ์ที่มันสร้างภาพขึ้นมานั้นเเหละ

"เฮ้ย เเจยอนไม่สนหรอวะ " ผมยืนโทรศัพท์ ให้ไอ้เเจยอนดู มันละสายตาจากโทรศัทพ์หันมามองเล็กน้อย ถ้ามองไม่ผิดเมื้อกี้ ผมเห็นมุมปากมันยกยิ้มนะ

" บาบิ เเจฮยอนมันยิ้มว่ะ สงสัยเราคงต้องเเย่งชิงกันเเล้วละ "

" เราสองคนจะสู้มันไว้ ไหมเนี่ย5555555"

"5555555/555555" พวกผมสนิทกันมากถึงขนาดที่ไอ้เเจยอนไม่พูดอะไร ผมยังรู้ว่ามันสนใจปกติมันเบื่อโลกจะตาย มันต้องสนใจไม่มากก็น้อยเเหละวะ ถึงเเจยอนมันจะอายุน้อยกว่าผมเเละบาบิสองปี เเต่พวกผมก็ไม่ได้ถือสาอะไร เเล้วมันก็ไม่ค่อยจะเคารพ พวกผมสักเท่าไร 5555

พวกเราอยู่ด้วยกันมานาน กว่าจะเดบิว พวกเราเป็นเด็กเทรนอยู่หลายปีทำให้สนิทกันมากจน เลิกคิดเรื่องเล็กน้อยกันไปนานเเล้ว ความจริงสองคนนี้ไม่ใช่ย่อยๆ เลย มีผมนี้เเหละ เห็นผมอย่างนี้ ผมเป็นพิษเป็นภัยน้อยสุดเเล้วนะครับ ไม่เชื่อค่อยดูได้เลย

จบ

เวกัส พาท

เเก๊ก เเก๊ก

ผมที่นั่งกินอยู่โยเกิร์ต อยู่หน้าทีวีได้ยินเสียงไขประตู สงสัยหนุ่มๆ คงกลับมาเเล้วละมั้ง เเต่ผมไม่ได้เดินไปดูยังคงนั่งดูหนังที่กำลังมัน ได้ที่ต่อ

"กลับมาเเล้วครับบบ"

ตุบ!

"โอ๊ยยยยย " ผมที่ร้องขึ้นอย่างดัง เพราะถูกกระเเทกจากคนตัวโตจนนอนราบไปกับโซฟาพร้อมกับโยเกิร์ตที่ผมนั่งกินหกเลอะไปหมด

"โอ๊ย กระโดดมาได้ คนนั่งอยู่นะเว้ย " ผมมองขึ้นไป เจอคนที่กำลังคร่อมผมอยู่ด้านบนก็ต้องเกือบลืมหายใจ ผมสบเข้ากับตาสีเขียวมรกตที่มีเเรงดึงดูดมหาศาส บวกกับใบหน้ายาวที่ดูทะเล้น ออกเเนวฝั่งยุโรป เข้ากับคิ้วเข้ม เเละดั้งที่โ่ด่งเป็นสัน เเละผมสีน้ำตาลเข้ม ริมฝีปากที่ไม่หนาไม่บางเกินไป ดูธรรมชาติ เเต่รวมๆ เเล้วเรียกได้ว่า หล่อวัวตายควายล้ม มีบ้านขายบ้านมีรถขายรถ ไม่มีรถไม่มีบ้านขายไต!

" ไฮ คนสวย ผมเวกัส นั่นบาบิกับเเจยอน "ผมมองผ่านหลังผู้ชายที่ชื่อเวกัสไป เจอเข้ากับผู้ชายผมสีชมพู่ที่ยืนยิ้มอยู่ ใบหน้าที่ดูเมตตากับทุกสิ่งอย่างบนโลกเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลที่ดูอ่อนโยน จมูกที่รับพอดีกับใบหน้าเหมือนเทพบุตรหรือพี่ชายข้างบ้านเเสนอบอุ่นที่ผมพร้อมจะตายในอ้อมอก คนนี้ คงเป็นบาบิข้างกันน่าจะเป็นเเจยอน ผู้ชายที่มีผมสีดำเเเละดวงตาที่เชิดขึ้นดูหยิ่งเเละน่าค้นหาในเวลาเดียวกัน จมูกเรียวยาวที่รับกับใบหน้า เขาดูหล่อเเละก็อันตรายเเต่เชื่อได้เลยเป็นใครก็พร้อมที่จะเสี่ยง อ่าาา พวกเขาดูหล่อกันมากจริงๆ น้องเจม อยากเสียตัวววววว

"คงเป็นคุณเจมสินะครับ " บาบิเป็นคนพูดน้ำเสียงที่ดูอ่อนโยนเข้ากับใบหน้าเเละท่าทาง พอได้ยินผมกลับนึกอยากได้ยินเสียงทุ่มต่ำที่ร้องครางอย่างอ่อนโยน คงจะหน้าฟังไม่น้อยเลยที่เดียว

"เอ่อ.ครับ " ผมตอบ ตอนนี้บอกได้เลยว่าสติที่ไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว เพราะถูกดาเมจความหล่อกระเเทกเข้าอย่างจัง

"เจมอายุเท่าไรครับ "ยังคงเป็นบาบิคนดีคนเดิมถาม

"20 ครับ "

"งั้นก็อายุน้อยกว่าพวกผมทุกคนเลยนะครับ " อ่าา งั้นผมเป็นน้องสินะ น้องเจม พี่บาบิ พี่เวกัส พี่เเจยอน

"ผมไปก่อนนะ ผมเหนื่อย " พี่เเจยอนพูดขึ้น

"งั้นพี่ขอตัวนะ ทำกันเบาๆ อย่ารุนเเรงนะ5555 "

"รับรองร้องดังไปถึงข้างบนเเน่ " พี่เวกัสหันไปตอบพร้อมกับรอยยิ้ม

"เอ่อ..ครับ" ผมที่ไม่รู้จะตอบอะไร ว่าจบพี่บาบิก็เดินขึ้นไปที่ชั้นสองพร้อมกับเเจยอนที่เดินตามด้วยหน้านิ่งๆ ไม่เเสดงอามรณ์ พี่เเจยอนครับไม่สนใจผมตอนนี้ไม่เป็นไรเพราะยังมีเวลาคิดเรื่องของเราอีกยาว ยังไม่ทันได้กล่าวสวัสดีทักทายใครอย่างเป็นทางการเลย ก็หนีหายขึ้นไปกันหมด เห้อออออ

เเพร่บ...

" อ๊ะ..." ปล่อยให้ผมเผชิญหน้ากับชายตัวโตที่คร่อมผมอยู่สองต่อสอง ผมจะรอดไม่เนี่ย ผมอยากไม่รอดนะจริงๆ พี่เวกัสใช้ลิ้นเลียที่คอของผมที่มีโยเกิร์ตหกเลอะจากการกระเเทกก่อนหน้านี้

" ปกติโยเกิร์ตมันต้องเปรี้ยว เเต่ทำไมมันหวานจัง " พี่เวกัสพูดพร้อมยิ้มเเละสบตาผม สายตาของขากำลัง ทำใจผมละลายผมรู้สึกเหมือนผมเป็นไอติมในหน้าร้อนอย่างไงอย่างงั้น บอกผมทีว่า ผมไม่ใจง่ายใช่ไม พี่เวกัสก้มลงมาซุกไซร้ซอกคอผมอีกครั้ง ขบเม้มเบาๆ ตามเเนวไหปลาร้าที่โผล่พ้นออกมานอกเสื้อ

"อะ เดี้ยวครับ ตัวเจมยังเปื้อนอยู่เลย"

"พี่เช็ดให้เอง "พูดจบพี่เวกัสก็ใช้ลิ้นไล่เลียไปตามเเก้ม ลากลงมาที่ซอกคอ เเละยอดอกตามบริเวณที่มีโยเกิร์ตเลอะเปื้อนอยู่ เเต่ดูจะเน้นที่บริเวณยอดอกเป็นพิเศษ จนตอนนี้เสื้อสีขาวมีรอยเป็นจุดๆ เเละยอดอกที่เเข็งเป็นไตขึ้นมา ทะลุผ่านเสื้อสีขาวให้เห็นอย่างชัดเจน

"อือ จะทำตรงนี้หรอครับ " ผมปราบเล็กน้อยเพราะตรงนี้มันโล่งสุดๆ เเละยังเป็นห้องนั่งเล่น เเต่ผมก็ห้ามไปตามพิธีถ้าจะทำจริงๆ ตรงนี้ก็เร้าใจดี Oops!

"ชั้นนี้มีเเค่เรา" พี่เวกัสผละริมฝีปากออกจากยอดอกผม เพื่อตอบเเล้วก็ประทับลงมาที่ริมฝีปากผมขบเม้นริมฝีปากบนล่างเเล้วสอดลิ้นเข้ามากลายเป็นจูบที่ร้อนเเรง ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใครใช้ลิ้นเกี่ยวพันกันจนเกิดเสียงของการจูบ จูบที่เนิ่นนานเเละร้อนเเรงขึ้นเรื่อยๆ

ผมเริ่มทุบที่อกเเกร่งเบาๆ เพราะจูบมาราธอน ที่ทำเอาผมเริ่มหายไม่ทัน

"หวาน.." พี่เวกัสพูด ผมก็เขินก้มหน้าจนคางชิดอก เเต่พี่เวกัสก็ไม่ปล่อยให้ผมเขินนาน มือหนาเชยปลายคางให้มาสบตาอีกครั้ง เเล้วประกบริมฝีปากลงมา

"อืมมมม" ผมเผยอปากเล็กน้อยเพื่อให้ลิ้นหนาเข้ามา ไล่ล่าความหวานภายในโพรงปากอย่างดุเดือดอีกครั้ง พี่เวกัสจูบเก่งมาก เล่นจนผมเเทบจะขาดใจ

" อืออ อือ อะ" มือหนาก็ไม่รอช้า ก็ลูบไล้ไปที่ร่างบางข้างใต้สัมผัสกับต้นขาลูบวนไล่ขึ้นมา เอือมไปลูบและขย้ำก้นนิ่มเล็กน้อยก่อนไล่ขึ้นมาตามเอวคอด ก่อนจะหายเข้าไปในสาปเสื้อของร่างบาง