6. "5หมื่น8

ณ ห้าง X-ONE ?

?TALKโจฮาน?

ผมเดินพายัยฝอยขัดหม้อเดินไปซื้อชุด​ ถ้าให้เธออยู่สภาพนี้ผมรับไม่ได้จริงๆ​ สเปคโจฮานสวยเอ็กซ์​ แต่นี่อะไรได้คนหัวหยิกนมแบนตัวเตี้ย​ ผมถึงกับกลอกตามองบนอยู่หลายรอบ​ วันนี้ผมจะเช็คระบบเด็กผีนี่สักหน่อย​ ซิงๆโสดๆยังไม่เคยลอง

"เสี่ยขา" ยัยเด็กผีกอดแขนเอานมแบนๆถูแขนผมอีก​ กว่าจะครบปี​ ผมไม่เป็นบ้าก็เป็นประสาทแน่ๆ

"ว่าไง?! มึงต้องการอะไร?!"

"เสี่ยจะให้ชาเดือนเท่าไหร่คะ?"

"ในสัญญา​ไม่ได้บอกเหรอ​ มึงไม่แหกตามองเลยใช่ไหม?"

"แหม! เสี่ยขาชาไม่ได้ดูค่ะ​ ชารีบเซ็นสัญญา​ไปหน่อย" ผมมองใบหน้าจิ้มลิ้มของยัยเด็กผี ที่มองผมอย่างออดอ้อน​ ถ้าไม่ติดว่าซิง คนอย่างโจฮานไม่ชายตามองหรอก

"กูให้เดือนล่ะ3หมื่น​ แต่ต้องให้กูพอใจก่อน​ มึงถึงจะได้เยอะกว่านั้น"

"ว้าวๆ! สามหมื่น​ สิบเดือนก็3แสน​ 1ปี3แสน6หมื่น​ กรี๊ด!! อีชายอมค่ะ"

"กูจะโอนให้ก่อน​ 3หมื่น​ เอาหมายเลขบัญชี​มา"

"คือชายังไม่ได้เปิดบัญชี​เลยค่ะ​ เดี๋ยว​ชาไปเซเว่นยืนยันตัวตน​ แล้วเปิดบัญชี​ออนไลน์​ก็ได้ค่ะเสี่ย"

"อืม​ กูจะจ่ายเป็นเงินสดให้มึงก่อนแล้วกัน"... ผมหยิบธนบัตร​ในกระเป๋า​ออกมานับ​ แล้วยื่นให้ยัยเด็กผี เธอดูระริกระรี่ที่ได้เห็นเงิน​ จะว่าเด็กก็เด็ก​ จะว่าเหมือนคนโตก็เหมือน​ เดาอายุไม่ออกเลยให้ตาย

"ขอบพระคุณ​ค่ะเสี่ย" เธอพยายามเขย่งเท้า แล้วมากราบที่อกผม ยิ่งมองก็ยิ่งตลก คนอะไรตัวเตี้ยจริงๆ เด็กในสเปคโจฮาน ไม่ใช่แบบนี้เลยสักนิด แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อผมเลือกแล้วก็ต้องทนๆกันไปจนกว่าจะครบปีนั่นแหละ

"กราบอกไม่ได้ก็ไม่ต้องกราบ เตี้ยขนาดนั้น ตอนเกิดลืมเอาความสูงมาหรือไง?"

"ปากคอเราะร้ายจังเลยค่ะผัว"

"รีบไปซื้อเสื้อผ้า​ จะได้กลับบ้าน"

"บ้านเสี่ยหรือบ้านชาคะ"

"บ้านกูสิวะ!"

"อ๋อค่ะ"

"ไปร้านชุดได้แล้ว!"

"ค่ะเสี่ย"

?​?​TALK​ น้ำชา​ ?​?​

หลังจากที่เซ็นสัญญาเสี่ยก็พามาร้านเสื้อผ้า โอ้แม่เจ้า!! เสื้อผ้าแพงๆทั้งนั้น อยากจะกรี๊ดให้คอแตก ให้คอมันแตกไปเลยฮ่าๆๆ ในที่สุดอีชาก็ได้มาดูเสื้อผ้าที่อีชาต้องการ แต่ละชุดราคาแพงทั้งนั้น เอาวะอีชาจะกอบโกยให้ได้เยอะที่สุด ตอนนี้มีติดกระเป๋าแล้ว 30,000 บาท ยังไงก็คุ้ม ก็แค่เสียซิงเป็นเด็กเสี่ย 1 ปี มันไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว งานการก็ไม่ต้องทำ ปั้นหน้าหลอกเสี่ย ว่าตัวเองเป็นเด็กมหาลัยก็แค่นั้นเอง

"เข้าไปลองเสื้อผ้า ให้พนักงานจัดชุดให้มึง เอาเท่าที่พอใจเลย" อุ้ยตายว้ายกรี๊ด!! เปย์เก่ง​ โอ้ยยยย!! อีชาชอบ​

ฉันส่งสายตาหวานหยดย้อยให้เสี่ยสุดหล่อพร้อมกับเดินไปเลือกชุด​ แต่พนักงานมองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าด้วยสีหน้าเย้ยหยัน​ ถ้าไม่ติดว่ากำลังสร้างภาพพจน์​กับเสี่ยสุดหล่อ​ อีชาจะตบให้หน้าแหกเลย

"เอาชุดนี้ชุดนี้ชุดนี้!" ฉันหยิบชุดที่คิดว่าสวยที่สุดของร้าน พนักงานมองหน้าฉันพร้อมกับหัวเราะเย้ยหยันออกมา​ ยังๆ! ยังอีก​ รู้จักอีชาตลาดแตกน้อยไป​ ฮึ่ม! ?

"ชุดนั้นไม่เหมาะกับน้องหรอกค่ะ​ คนใส่ต้องสูงสัก160 -​ 170​ ส่วนน้องอย่าใส่ดีกว่า" อีพนักงาน​หน้าปลวกมันพูด​ ฉันตวัดสายตามองหน้ามันแบบไม่พอใจสุดๆ​ กูเตี้ยแล้วไงฟะ! อีหมากระเป๋า!! กูไม่อยากเตี้ยเลยสักนิด​ เอาปมด้อยกูมาล้ออีกอีห่านจิก

"ถึงจะเตี้ย!! ผัวก็รวยค่ะ​ผัวเป็นเสี่ยสุดหล่อ​ แล้วพี่มีแบบนี้ไหมคะ!" ฉันหยิบธนบัตร​สีเทาขึ้นมา​ ก็ไอ้เงิน30, 000 ของผัวโจฮานที่ให้มาสดๆร้อนๆนั่นแหละ​ โชว์​มันเลย​ หึหึ!! อีชามาเหนือค่ะ!! ?

"โอ้ยยยย!! นึกว่าอะไร!! วาสนาหอยน้องก็ดีอยู่นะ! ได้เป็นเด็กเสี่ย! แต่พี่ว่าได้น้อยไปนะ​ แต่ก็เหมาะกับสารรูปน้องอยู่หรอก​ นมแบนหัวหยิกตัวเตี้ย​ หมอยขึ้นเต็ม​ยังถึงอยากมีผัวเสี่ย​ ฮ่าๆๆ"

อีปลวกหัวแดงป้องปากแล้วขำ​ ฉันหันไปมองเสี่ยโจฮาน​ ตอนนี้เดินไปนั่งรออยู่ร้านกาแฟ​ หึหึ! มึงเจออีชาตลาดแตกแน่​ อีปลวกแดง!!

"ได้แค่นี้ก็ดีกว่าคนไม่ได้อะไรเลย​ อ้อ!! หมอยหนูไม่ค่อยมีเพราะหลีหนูค่อนข้างสะอาด​ ส่วนหมอยพี่คงขึ้นเยอะมากกว่าแบคทีเรียในหลีพี่ซะอีกนะคะ"

"อีๆๆ​ อีเด็กปากดี!!" อีปลวกแดงชี้หน้าฉันแล้วกระทืบเท้าเร้าๆ​ คนในร้านเริ่มมองมาที่ฉันกับอีปลวกแดง​ ฉันไหวไหล่แล้วเดินไปที่ห้องลองเสื้อ​ แต่ก่อนจะเข้าไปในห้องฉันเลิกคิ้วกวนๆให้อีปลวกแดงทันที เรื่องอะไรจะมาด่าอีชาฟรีๆไม่ชกปากแตกก็บุญแล้ว​ ส่วนมันมองฉันด้วยสายตาแค้นเคือง​

"เชี้ย!!" ฉันร้องออกมาทันที​ ไม่ว่าจะลองชุดไหน​ มันก็ลุ่มล่ามไปหมด​ เฮ้อ! ฉันถึงกับกลอกตามองบน​ ขาก็สั้นจะโชว์​นมให้เสี่ยหลง​ นมเสือกแบนอีกให้ตาย​ แต่ไม่ยอมเสียฟอร์ม​อีปลวกแดงหรอก​ ฉันหยิบกางเกงขาสั้น​ กับเกาะอกมาใส่ฉันหยิบฟองน้ำในกระเป๋าออกมายัดแม่งให้เต็ม​ ได้เงินอีกหน่อยจะเสริมข้างล่ะเท่าลูกแตงโมเลยคอยดู​ ฉันเดินหอบชุดออกมาแล้วไปวางที่เคาน์เตอร์ สักพักเสี่ยโจฮานก็เดินมาหาฉัน

"จ่ายด้วยบัตรเครดิต​นะครับ" เขายื่นบัตรเครดิต​ให้อีปลวกแดง​ มันมองเสี่ยของอีชาพร้อมกับจับมือเสี่ยโจฮาน​ นั่นไง! อยากแดกผัวอีชาสินะ​

เพี๊ยะ!! ฉันตีมืออีปลวกแดงทันที​ มันชักมือกลับแทบไม่ทัน​ เสี่ยโจฮานถึงกับสะดุ้ง​ แล้วมองหน้าฉันแบบตกใจ

"ทำอะไรของเธอ!"

"เสี่ยรีบจ่ายรีบไป​ อีชาเบื่อปลวกแถวนี้เต็มที"... ฉันพูดพร้อมกับจ้องหน้าอีปลวกแดง​ มันเบ้หน้าใส่ฉันก่อนจะคิดค่าชุดแล้วยื่นบัตรเครดิต​คือให้เสี่ย

ติ้ดๆๆ!

เสียงโทรศัพท์​แบบปุ่มกดซัมซุงฮีโร่​ของอีชาดังขึ้น​ อีปลวกแดงมองหน้าฉันแล้วขำออกมา​ แค่เสียงมันก็รู้แล้วว่าอีชาใช้โทรศัพท์​รุ่นไหน​ แต่อีชาไม่สนกดรับเลยคร้าา เสี่ยโจฮานจ้องโทรศัพท์​ของฉัน​ ฉันยิ้มที่มุมปากทันที​ ยังไงวันนี้อีชาก็ต้องได้เครื่องใหม่

"ค่ะยาย"

("น้ำฟ้าโทรมาบอกยายแล้ว​ ว่าชาจะนอนบ้านน้ำฟ้า​ อย่าดื้ออย่ามือไว​ อย่าเถลไถล​นะลูก")​

"ค่ะ​ยาย​ พรุ่งนี้ชาก็กลับแล้ว​ ยายไม่ต้องห่วงนะคะ"

("จ้า​ งั้นยายทำขนมก่อน​ จะได้ออกไปขาย")​

"จ้ะยาย​ โทรศัพท์​ชาปุ่มเริ่มเสีย​ เก็บแบตไม่ค่อยอยู่แล้ว​ ถ้ายายโทรมาไม่ติดอย่าว่าชานะคะ"

("จ้า​ ถ้าชาอยู่บ้านนำ้ฟ้ายายก็เบาใจ")​ อีชากดวางจะเอาโทรศัพท์​เก็บใส่กระเป๋า​ อีปลวกแดงมันทำหน้าตาเยาะเย้ยฉันอย่างหนัก​ ใช้ซัมซุงฮีโร่มันเชยตรงไหนวะ

หมับ!! เสี่ยโจฮานจับมืออีชาเอาไว้​ ฉันถึงกลับกระตุกยิ้มที่มุกปากทันที

"ไปซื้อโทรศัพท์​ใหม่กัน" นั่นแนะ!! ความตอแหลอีชาได้ผล​ ฉันหันไปมองอีปลวกแดงพร้อมกับจับมือเสี่ยสุดหล่อของอีชา​ ส่วนเสี่ยโจฮานหยิบถุงเสื้อผ้าอีชาแล้วเดินออกไปทันที

"เอาเครื่องดีและแพงที่สุด" กรี๊ด!!! อีชาอยากจะตะโกนให้ก้องโลก ผัวเสี่ยอีชาสายเปย์คร้า​ พนักงานรีบหยิบสมาร์ทโฟน​ราคาแพงขึ้นมา​ อีชาถึงกับเนื้อเต้นด้วยความดีใจ​

"5หมื่น8ครับ" พนักงานพูดกับเสี่ย​โจฮาน​ ฉันมองเสี่ยโจฮานยื่นบัตรเครดิต​ให้พนักงานทันที

"ชารักเสี่ยที่สุด" ฉันกอดเอวเสี่ยท่ามกลางคนในร้านโทรศัพท์​ ทุกคนมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว​ แต่ใครจะสนด้านกว่าถนนก็อีชานี่แหละ

"น้อยๆหน่อยยัยเด็กผี"

"รักเสี่ยจัง" อ้อนเข้าไว้​ หลงอีชาให้มากๆนะเสี่ย5555

"รีบไปได้แล้ว" เสี่ยโจฮานพาฉันเดินออกมาจากห้าง​ แล้วพามาที่ลานจอดรถ​ โอ้มายก้อด!!!! Lamborghini สีแดงราคาแพงสุดๆ จอดอยู่อีชาถึงกับตาโตสุดๆ​ เป็น​บุญอีชาเหลือเกินที่ได้นั่ง​ ฉันรีบขึ้นไปนั่งทันที

"ว้าว! สวยจัง!"

"มึงพร้อมแน่ใช่ไหม?" เสี่ยถามฉัน​ โอ้ยยยย!! ฉันพร้อมมาก​ จัดมาเลยค่ะเสี่ยขา

"ไปเช็คของกัน!!"