ตอนที่ 9 แอบเข้าห้อง

ช่วงสายของวันหยุด

ใบชาอยู่ที่คอนโดกับพี่ชายและเพื่อนสนิทของพี่ชาย ปกติวันหยุดของทุกครั้งเธอจะต้องออกไปทำรายงานกับเพื่อนๆ แต่เพราะพี่ชายยังไม่หายดี เธอก็เลยต้องคอยดูแลอย่างใกล้ชิด

"พี่เต้ เข้าข้างในมั้ย" ใบชาเอ่ยเรียกพี่ชายที่กำลังนั่งรับลมอยู่ที่หน้าระเบียง

"ไม่ล่ะ ขอพี่อยู่แบบนี้สักพักนะ" เตชินทร์ตอบน้องสาว

"งั้นชาเอาผ้าไปซักนะคะ มีอะไรพี่ก็เรียกนะ"

"ทำให้เรียบร้อยนะ ไอ้คลินต์คงออกไปทำงานแล้ว"

"อ๋อค่ะ"

เธอได้แต่พยักหน้าตอบรับ โดยที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่ชายจะบอกเรื่องนั้นกับเธอทำไม

ร่างบางเดินไปทำงานบ้านของตัวเองต่อ ทั้งเก็บผ้าไปซัก และกวาดถูที่นี่ รวมถึงเตรียมของสำหรับทำอาหารมื้อเที่ยงด้วย

และมีอีกหนึ่งอย่างที่เธอกำลังคิดจะทำอยู่ตอนนี้ แต่ก็ยังไม่ได้ตัดสินใจ เหมือนความคิดมันยังตีกันอยู่ในหัวของเธอ

เธออยากเข้าไปทำความสะอาดในห้องนอนของคลินต์

ใบชายืนลังเลอยู่หน้าห้องของเพื่อนสนิทพี่ชาย มือเธอกำตะกร้าเปล่าสำหรับใส่เสื้อผ้าแน่น สายตามองบานประตูบานนั้นอย่างชั่งใจ ก่อนจะหันซ้ายขวาแล้วตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปอย่างเงียบๆ

เอาวะ! ไหนๆ เขาก็ออกไปทำงานแล้ว ก็แค่จะเข้าไปทำความสะอาดให้เอง แล้วก็เอาผ้าออกมาซักให้ก็เท่านั้น

ใบชาเดินเข้าไปข้างในอย่างระมัดระวัง เธอกวาดตามองไปรอบๆ ห้อง พร้อมกับสูดหายใจเข้าลึกๆ ดมกลิ่นน้ำหอม และกลิ่นที่อบอวลอยู่ในนี้มันคือกลิ่นประจำตัวของเขา ซึ่งมันเป็นกลิ่นหอมเย็นๆ

ภายในห้องไม่ได้รกมาก แต่เสื้อผ้าก็กระจัดกระจายอยู่ตามที่นอนบ้าง พื้นบ้าง พาดอยู่กับขอบตะกร้าบ้าง ตามประสาผู้ชาย

ใบชาก้มลงเก็บเสื้อยืดสีเข้มที่กองอยู่บนเก้าอี้ เอาผ้าเช็ดตัวเก่าโยนใส่ตะกร้า และเสื้อผ้าที่มันกระจายอยู่บนพื้นมาใส่ตะกร้าที่เธอนั้นถือเข้ามาด้วย

เธอทำทุกอย่างด้วยความใจเย็น และต่อไปก็กะว่าจะดูดฝุ่นให้สักหน่อย จัดการที่นอนให้เขาให้มันเรียบร้อยกว่านี้หน่อย

แต่แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น...

แกร๊ก...

เสียงประตูห้องน้ำเปิด

"เฮ้ย!"

เสียงร้องหลุดออกจากปากของเธอพร้อมกับร่างกายที่ชะงักค้างกลางอากาศ ตะกร้าเสื้อผ้าหลุดจากมือทันที ตอนนี้เหมือนโลกมันหยุดหมุนไปแล้วจริงๆ ตกใจจนลืมหายใจไปชั่วขณะหนึ่งเลยด้วย

คลินต์ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ร่างกายเปียกชุ่มไปทั้งตัว ผ้าขนหนูผืนเล็กพาดอยู่บนศีรษะอย่างลวกๆ ส่วนล่างนั้น...มีเพียงกางเกงบ็อกเซอร์เนื้อบางตัวเดียวที่ห่อหุ้มส่วนความเป็นชายไว้ กล้ามหน้าท้องเป็นลอนชัดเจน และหยดน้ำที่ไหลลงมาจากศีรษะของเขาเรื่อยๆ

และสิ่งที่เธอไม่ควรเห็น...ก็อยู่ตรงนั้น

มันชัดเจน

ใหญ่โต

และ...โคตรจะน่าอาย

มันใหญ่แบบเป็นลำชัดเจนเลย

ใบชาเบิกตากว้าง หน้าแดงจัดจนแทบจะระเบิด ถ้าให้พูดแบบหยาบคาย ก็คงจะพูดว่า จังหวะนรกสุดๆ !

"พะ พี่...พี่คลินต์! ขอโทษค่ะ! ชานึกว่าพี่ไม่อยู่! ชะ ชาไม่ได้ตั้งใจ!" เธอพูดรัวจนแทบจะติดกันเป็นประโยคเดียว

ส่วนคลินต์ก็ชะงักไม่แพ้กัน ร่างสูงรีบเดินไปที่ตะกร้าผ้าก่อนจะเอาผ้ามาคลุมช่วงล่างเพิ่มอย่างลวกๆ แต่ก็ยังดูโป๊อยู่ดี

"ชะ ชา...เข้ามาห้องพี่ทำไม!?"

เสียงเขาแหบต่ำและหนักแน่น ไม่ได้โกรธอะไรหรอก และก็ไม่ได้ว่าด้วยถ้าหากเธอจะเข้ามา แต่เพราะเธอเข้ามาเห็นเขาในสภาพนี้ ก็คงไม่ต่างอะไรจากเธอที่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ความรู้สึกเดียวกัน

"ชาก็แค่จะเข้ามาทำความสะอาดให้พี่ แล้วก็เอาเสื้อผ้าที่เหลือไปซักด้วย"

"ปกติพี่ก็จะยกตะกร้าออกไปให้ไง"

"ก็ใช่ แต่ว่า...แต่ว่าชาแค่จะเข้ามาทำความสะอาดด้วย ไม่คิดว่าพี่จะอยู่ เห็นพี่เต้บอกว่าพี่ออกไปทำงานแล้ว" เธอพูดเร็วราวกับจะหนีให้พ้นจากสถานการณ์ตรงหน้าสายตาเธอพยายามเบือนหนี แต่ก็เผลอกวาดมองต่ำลงทุกที

"วันนี้พี่หยุด" คลินต์ถอนหายใจแรง ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อกล้ามมาสวมปิดท่อนบนที่กำลังโป๊ ส่วนล่างนั้นก็รีบใส่กางเกงกีฬาอย่างลวกๆ จะได้คุยกันได้ปกติสักที

"ชะ ชา..."

"เดี๋ยวพี่เก็บเสื้อผ้าให้ เราไม่รู้หรอก พี่ชอบใส่เสื้อผ้าซ้ำ จะได้ไม่ซักบ่อย"

"อื้อๆ"

"แล้วจะทำความสะอาดอะไร"

"ห้องไง แล้วก็บนเตียงของพี่ด้วย"

"พี่ใส่เสื้อผ้าแล้ว ไม่ต้องหยีตาขนาดนั้นแล้วก็ได้"

"....." ใบชาค่อยๆ ลืมตามองตามปกติ จุดแรกที่เธอมองไม่ใช่ใบหน้าของเขา แต่เป็นส่วนนั้น ตอนนี้ถูกกางเกงตัวใหญ่นั้นสวมทับเข้าไปแล้ว

"ลามกนะเรา"

"อ-อะไร!"

"มองอะไรขนาดนั้น ไม่เคยเห็นหรือไง"

"พะ พูดแปลก ของแบบนั้น ใครเขาจะให้เห็นกันง่ายๆ"

"ก็นั่นสิ แต่มีบางคนเห็นของพี่แล้ว จะรับผิดชอบอะไรมั้ย?"

ยิ่งเห็นเธอเป็นแบบนี้เขาก็ยิ่งอยากแกล้ง ท่าทีเงอะๆ งะๆ นี่มันไม่ใช่ตัวเธอเลยสักนิด แต่ก็นะ มันอาจจะเป็นบุคลิกที่เธอตกใจจนทำตัวไม่ถูกก็ได้

"จะทำความสะอาดอะไรก็ทำ เดี๋ยวพี่เก็บเสื้อผ้าใส่ตะกร้าให้ แล้วเดี๋ยวจะยกออกไปไว้ให้"

"อื้อๆ โอเค"

หลังจากนั้นใบชาก็เริ่มทำตามขั้นตอนที่ตัวเองคิดมาตั้งแต่แรก ถึงในหัวมันจะสลัดภาพพวกนั้นออกไปไม่ได้ก็ตาม แต่เธอก็ยังพยายามที่จะทำตัวให้มันปกติเอาไว้

กระทั่งทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย...

คลินต์เดินออกไปนั่งเล่นพูดคุยกับพี่ชายของเธอที่ในห้องโถงใหญ่ ส่วนใบชานั้นก็ยังคงเดินวุ่นอยู่กับงานของตัวเอง ดูเหมือนเธอกำลังวุ่นวาย งานล้นมือไปหมด แต่ความจริงจิตใจของเธอมันฟุ้งซ่านจนอยู่นิ่งไม่ได้เลยต่างหาก

"ใบชา.." เสียงของคลินต์เรียก

"ค-คะ?"

"ไม่ต้องทำกับข้าวกลางวันนะ เดี๋ยวพี่สั่งให้ เหนื่อยมาครึ่งวันแล้ว ยังไม่หยุดทำงานเลย"

"อ๋อ ขอบคุณค่ะ"

"มานั่งพักก่อนสิ"

"อีกเดี๋ยวก็เสร็จแล้วค่ะ" พูดจบใบชาก็เดินออกไปทันที

"น้องมึงนี่ทำงานอย่างกับเป็นแม่บ้านเองเลยนะ นี่ถ้าไม่ใช่น้องสาวมึง กูคงคิดว่าเป็นแม่บ้าน"

"อือ อยู่ที่นู่นก็คงทำงานหนักแบบนี้แหละ"

"มึงทำไมไม่ไปฟ้องร้องเอาวะ ให้เขาโกงไปทำไม"

"ช่างเหอะ กูพาใบชามาสร้างเอาใหม่ดีกว่า ไม่ว่าใครหน้าไหนมันก็จะได้แย่งไม่ได้"

"อือ...กูล่ะยอมมึงจริงๆ"

"ใครไม่มาเป็นกู ไม่รู้หรอก"

"เออ เอาใจช่วย"

คลินต์อยากจะตบบ่าของเพื่อนให้เหมือนทุกครั้งที่นั่งพูดคุยหรือปรับทุกข์กัน แต่ตอนนี้ทำไม่ได้ เพราะถ้ามือหนักๆ ตบลงไปบนบ่า แผลที่กำลังจะสมานคงได้พากันปริออกแน่