บทที่5

“…”

“ถ้าเธอไม่คืนนุกนิกมาา พี่จะตามหลอกหลอนยิ่งกว่าผีอีก ลองดูได้นะคะพี่ชอบคนอวดดี”

“ไปหาหมอหน่อยมั้ย ท่าทางจิตไม่ปกติ” หรือไอ้นุกเล่นของใส่วะ! ทำไมดูมันรักมันหลงจัง! น้องสาวฉันมีดีขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย

“พี่พูดจริงทำจริงค่ะ ไม่เชื่อก็ลองดู” หรือเคนจะเป็นควายจริง ๆ พูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ ไหนลองทดสอบหน่อยสิ…

“เห้ย นุกนิกมารับพี่หรอ” ฉันแกล้งคุยกับลมข้างหลังเฮอร์ริเคน

แล้วหมอนี่ก็เป็นควายจริง ๆ ด้วย มุขโง่ยังหลงเชื่อเฮอร์ริเคนรีบหันหลังกลับไปมองทำให้ฉันมีโอกาสได้ชิ่งหนี จะรออะไรล่ะรีบขึ้นจักรยานปั่นยับหน้าสั่นเลย

“เห้ยย! คิดจะหนีหรอคะ” ฉันหันกลับไปมองหลัง เห็นเคนวิ่งไล่ตามอย่างกะหมาบ้า

แต่จ้างให้ก็ตามไม่ทันหรอก แบร่! ลาก่อนไอ้เฮอร์ริควาย!! รับรองว่าครั้งหน้าฉันไม่พลาดแน่ หมอนี่ไม่มีทางตามรังควานฉันได้อีก!

My home….

บ้าจริง! กว่าจะกลับถึงบ้านกับข้าวเย็นหมดเลยเสียเวลาต้มน้ำอุ่นแกงเลยเนี่ย เอ่อพอดีบ้านไม่มีไมโครเวฟน่ะมันเปลืองไฟ - - ก็บ้านฉันอยู่กันสามคนแม่ลูกกับข้าวได้มาฟรีทุกวันเลยไม่ต้องทำกับข้าวทาน ตอนเช้าตอนกลางวันก็ไม่มีคนอยู่บ้านหรอก แม่ไปทำงานไอ้นุกก็ไปเรียน จะเจอกันอีกทีก็ตอนเย็น ส่วนฉันจะกลับช้าเฉพาะตอนปิดเทอมเพราะต้องทำงานพิเศษ

“เจ้…ทำไมวันนี้มาช้านักอ่ะ หิวข้าวนานละนะ” นุกนิกพูดไปตะไบเล็บไป แน่ใจหรอว่าหิว….

“ก็เพราะไอ้พี่เคนของแกไง ตามราวีฉันไม่เลิกติดอย่างกะตุ๊กแก”

“เฮ๊ออ ลำบากจังเกิดมาสวย” แหมมม อยากจะข้าวถุงแกงใส่หน้ามันเหลือเกิน! หมั่นไส้

“จ้ะแม่คนสวย เพราะความสวยของแกมันทำให้ฉันลำบาก ไอ้เฮอร์ริควายนั่นก็ไม่ยอมท่าเดียว” ซวยชะมัด ถ้ารู้ว่าเป็นไอ้หมอนี่ละก็วันนั้นหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็จะไม่ยอมไปจริง ยอมรับเลยว่าพลาดมาก

“เจ้ก็….ตั้งชื่อให้เหมาะเลย” ขนาดไอ้นุกยังเห็นด้วย

“เลิกพูดถึงมันได้แล้ว เดี๋ยวกินข้าวไม่อร่อย แล้วนี่แม่ไปไหนเนี่ย” ฉันบอกขณะกำลังตั้งโต๊ะเตรียมอาหาร

“คุณนายอาบน้ำอยู่” นุกนิกบอกพร้อมกับเดินมาด้อม ๆ มอง ๆ ที่โต๊ะ “โหเจ้ มีของโปรดฉันด้วย น่ารักที่สุดด” นุกนิกชอบกินไก่ผัดซอส พอเห็นเท่านั้นแหละมันตื่นเต้นดีใจเข้ามากอดฉันใหญ่โต

“เห้ยย ไม่ต้องมากอดเลยรำคาญ!” ฉันรีบแกะมือมันอออก ไม่รู้สิไม่ชอบเวลาโดนกอดมันรู้สึกแปลก ๆ ยังไงไม่รู้

“แหม ซ้อมไว้ก่อนไงเจ้ เวลาโดนผู้ชายกอดจะได้ชิน”

“ทะลึ่งใหญ่แล้ว!” ผู้ชงผู้ชายอะไร! แค่คิดก็ชนลุก บรึ๋ยย

“ลองให้ผู้ชายกอดดูสิเจ้ ฟินนะ…” นุกนิกทำหน้าล้อเลียนใส่ นังเด็กแก่แดด!

“เป็นเด็กเป็นเล็ก! หมกมุ่นแต่เรื่องผู้ชายคอยดูเหอะสักวันจะฟ้องแม่” ฉันก็ขู่มันไปงั้นแหละ ฉันไม่ฟ้องจริง ๆ หรอกไม่อยากให้แม่ไม่สบายใจ

“ฟ้องอะไรกันเด็ก ๆ” คุณนายแม่เดินเช็ดผมเข้ามาที่โต๊ะอาหาร

แม่ฉันเป็นคนตัวเล็กน่ารัก แม้ท่านจะอายุเยอะแล้วแต่ก็โคตรจ๊าบวัยรุ่นอายอ่ะ เพราะแม่ทำงานเป็นเลขาเลยแต่งตัวแต่งหน้าอยู่ตลอด สวยจนเหมือนฉันเป็นลูกคนข้างบ้านเลยไม่ได้แม่มาเลยสักนิดคิดแล้วอนาถจิต

“เจ้โดนผู้ชายตามแหละแม่” อีนุกนิก! ได้ข่าวว่าผู้ชายที่ตามมันเป็นอดีตแฟนแกนะอีน้องบ้า!

“จริงหรอ! ตายแล้วผู้โชคร้ายคนนั้นเป็นใครเนี่ย น่าสงสารจัง” แม่ก็เป็นไปกับเขาด้วยฉันล่ะเพลีย

“แม่อ่ะ คนโชคร้ายคือฉันต่างหาก”

“โถ่…แม่ล้อเล่นเอง ไม่เอาไม่ทำหน้าบูด กินข้าวกันเถอะ…เน๊อะ” แม่อมยิ้มแล้วตักกับข้าวให้ฉันอย่างเอาใจ

บ้านฉันก็เป็นแบบนี้แหละ แม่เป็นคนอารมณ์ดี ส่วนอีนุกเป็นเด็กกวนตีน กวนประสาท! หาเรื่องปวดหัวให้ฉันได้ตลอดแต่ยังไงซะ ครอบครัวเราก็รักกันดี

ฉันเป็นพวกไม่ค่อยชอบความยุ่งยากเท่าไหร่ ฉะนั้นหากมีเรื่องพวกนี้เข้ามาฉันจะจัดการแบบตัดไฟแต่ต้นลม เรื่องอีกตานั่นก็เช่นกัน ตอนนี้เป็นปัญหามากสำหรับฉัน แต่น้อยหน่าซะอย่างเรื่องแค่นี้จิ๊บ ๆ ลาก่อนลาขาด….ลาตลอดชาติ อย่าฝันว่าจะได้ตามหลอกหลอนฉันได้อีกเลย

มันก็แค่โครงความคิดที่ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเท่าไหร่ เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคิดดีกว่าตานั่นคงไม่โผล่มาช่วงที่ฉันส่งหนังสือพิมพ์หรอกนะ คงเช้าเกินไปสำหรับผู้ชายหน่อมแน้มแบบนั้น แล้วอีกอย่างตารางชีวิตฉันยุ่งจะตายหมอนั่นคงไม่มาตามติดเป็นปลิงหรอก

เฮ๊อออ ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอกจริงมั้ย…??!

สภาพการจราจรติดขัด….ความรักก็เช่นกัน

สภาพรถติดในตอนเช้าเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ

การนั่งอยู่กับที่หรือเบียดเสียดกันบนรถโดยสาร เป็นเรื่องที่น่าอึดอัด

……….ความรักก็เช่นกัน……….

วันใหม่….

ไม่มีอะไรดีเท่าการตื่นเช้ามาสูดอากาศบริสุทธิ์ แต่คือคุณจะต้องตื่นเช้ามาก ๆ แบบฉันนี่ไง….ตีสี่! เวลาที่ชาวบ้านชาวเมืองยังคงนอนหลับใหล แต่อีนี่ต้องตื่นมาทำงานจ้ะ! เช้านี้ฉันต้องออกไปส่งหนังสือพิมพ์ตอนแรกกะว่าจะไปสักตีห้า แต่ว่าผู้คนเริ่มเตรียมตัวออกมาทำงานกันแล้ว ฉันเบื่อที่จะต้องคอยปั่นจักรยานระวังหน้าระวังหลังเดี๋ยวจะโดนรถชนเพราะรถเริ่มเยอะ เลยออกเช้า ๆ ดีกว่าโล่งสบายปลอดโปร่งไม่แออัดดี