ตอนที่ 3

พอลนั่งเลื่อนเมาส์เปิดโน๊ตบุ๊คพับหน้าจออย่างใช้ความคิดในการเลื่อนหารายละเอียดดึงดูดงานใหญ่ที่จะถูกจัดขึ้นจนเลื่อนเจอชุดมาสคอตทำให้เขาต้องหยุดเลื่อนมาให้ความสนใจจนเกิดเป็นไอเดียหันไปกดเรียกเลขาทางโทรศัพท์ประจำโต๊ะที่นั่งอยู่หน้าห้อง

“คุณอิมช่วยตามผู้จัดการฝ่ายขายมาพบผมที่ห้องด้วยครับ”

“รับทราบค่ะบอส” เสียงตอบรับดังขึ้นก่อนที่พอลปล่อยมือออกจากโทรศัพท์นั่งพิงเก้าอี้ด้วยความนิ่งลุกขึ้นไปยืนมองวิวรอบเมืองเพื่อบรรเทาความตึงเครียดในตัวเอง

อิมรีบลุกขึ้นเดินไปยังแผนกการขายทันที รองเท้าส้นสูงเดินมาถึงโต๊ะที่มีชายหนุ่มตุ้งติ้งนั่งพิมพ์งานอยู่ สองสายตามองสบกันก่อนยิ้มแห้งๆ

“เจ๊หมวยไปไหน บอสเรียกเข้าพบด่วน”

“ไปทำธุระข้างนอกเห็นว่าเกี่ยวกับโปรเจคมอเตอร์โชว์ บ่ายๆ จะเข้ามาแต่นี่ก็จะบ่ายแล้วคงจะมาอีกไม่นาน ให้เข้าแทนได้นะ บอสจะด่า จะตบ จะตียังไงก็ได้ทนมือทนเท้ามากพูดเลย” เดย์พูดจีบปากจีบคอแสดงออกชัดเจนจนอิมต้องยกมือนวดขมับ

“งั้นรายงานบอกว่าเจ๊แกไปติดต่องานแล้วกัน” อิมดีดนิ้วอย่างมีไอเดีย

“ตามนั้นก็ได้ไม่ติดขัด” เดย์ยักไหล่ยืดอกพิมพ์งานต่อ อิมยกหูโทรศัพท์ที่โต๊ะตรงหัวมุมก่อนมีมือมาจับที่หัวไหล่ทำให้เธอหันมองทันทีถือหูโทรศัพท์ค้างไว้

“อ้าวเจ๊หมวยมาพอดีเลย บอสเรียกเข้าพบด่วนเลยเจ๊”

“เรียกเข้าพบด่วน ด่วนเลยเหรอ ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า” หมวยทำหน้าคิดกะพริบตาถี่

“โอ๊ย เจ๊รีบไปเหอะเดี๋ยวได้โดนจริงๆ ให้ไปแทนก็ได้นะ” เดย์มองตาปริบๆ เสนอตัวยกใหญ่จนหมวยยกมือตีหน้าผากเขาเสียงดังแปะ

“บอสเจ๊ใครอย่าแตะเคยได้ยินไหม ขอบใจนะเลขาอิม ไปก่อนละ” หมวยขยิบตาขยับเสื้อสูทให้เข้าที่เข้าทางเดินหน้าตั้งไปยังที่หมายทันที อิมหันมาวางหูโทรศัพท์แล้วเดินกลับขึ้นไปนั่งโต๊ะประจำตำแหน่งส่วนเดย์ก็ก้มหน้าทำงานต่อ

หมวยหยุดยืนอยู่หน้าห้องประธานใหญ่เจ้าของกิจการเต็มตัว มือซ้ายเคาะประตูพอให้มีเสียงเพื่อให้คนด้านในรู้ตัวก่อนเสียงปลดล็อคประตูจะดังขึ้นโดยอัตโนมัติทำให้หมวยผลักประตูกระจกทึบที่คนด้านนอกไม่สามารถมองเห็นด้านในแต่คนด้านในเห็นด้านนอกได้ชัดเจน หมวยเดินเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มมองพอลผายมือเชิญให้เธอนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามพร้อมมองหน้าอย่างจริงจัง

“ผมต้องการให้มีมาสคอตเพื่อโปรโมทรถของเราที่โชว์รูม มีใครพอจะใส่ชุดมาสคอตหมีสีน้ำตาลได้บ้าง ผมอยากให้คุณหาคนทำส่วนนี้เพื่อเร่งยอดขายของเราให้มีสีสันขึ้น” สีหน้าจริงจังบวกกับคำพูดที่แสนเข้มมุ่งประเด็นชัดเจนอย่างไม่รีรอทำให้หมวยพยักหน้ารับพยายามคิดว่าใครสมควรและเหมาะกับชุดมาสคอต

“พนักงานขายของเรามีแต่หุ่นดีๆทั้งนั้นเลยนะคะบอสเป็นหน้าตาเป็นตาให้บริษัทเรายิ่งกว่าแอร์สายการบิน ใส่ชุดหมีไม่ได้แน่ต้องตัวเล็กๆ อึดๆ หน่อย”

“แล้วคุณพอจะมีใครที่สวมชุดมาสคอตได้ไหมครับ ผมต้องการให้มีมาสคอตมาเล่นกับลูกค้าหนึ่งเดือนเพื่อดึงดูดลูกค้าในขณะมาดูรถ ลูกค้าจะได้ไม่ลังเล ขอคนที่เอนเตอร์เทนเก่งหน่อย”

“เอนเตอร์เทน ดึงดูดหรือคะ” หมวยหรี่ตาถามย้ำก่อนฉีกยิ้มกรุ้มกริ่มมองหน้าพอลที่พยักหน้ารับด้วยสีหน้าจริงจัง

“ครับ”

“คนนอกได้ไหมคะบอส เราจ้างเขามาพิเศษแค่หนึ่งเดือน”

“ผมให้เงินเดือนเท่าพนักงานถ้าเขาเอนเตอร์เทนได้แล้วถ้ายอดขายพุ่งผมให้พิเศษอีกหนึ่งเท่า”