ใกล้ชิด 7/4

“แต่งหน้าทำผมแบบนี้มึงสวยมากเลยบลู”

แนทตี้มองเพื่อนอย่างพึงพอใจ

“ก็เพื่อนกูเก่ง ช่างแต่งหน้ามือหนึ่งเนอะ แต่งสวยกว่าน้องชัชอีก”

บุรฉัตรชมเพื่อนด้วยความจริงใจ แนทตี้ฝีมือดีมากทั้งการแต่งหน้าและทำผม

“อีบลูมึงไปเปลี่ยนชุดออกมาดูสิ มึงเอาบราแบบเกาะอกมาใช่ไหม”

บุรฉัตรที่อยู่ในชุดเสื้อคลุมส่องกระจกดูตัวเองอย่างพึงพอใจ ผมเป็นลอนสวยเหมือนตุ๊กตา

ส่งผลให้ใบหน้าที่หวานอยู่แล้วหวานยิ่งขึ้น

“เอามาสิมึง”

บุรฉัตรค้นหาชุดชั้นในในกระเป๋าออกมาหยิบบราแบบเกาะอกสีเนื้อออกมา เธอรื้อหากางเกงใน มาสวมคู่กัน

ตายห่า!! หยิบกางเกงในมาผิดตัว กางเกงในตัวนี้เป็นกางเกงในตัวเก่าที่ไม่ใส่มานานมากแล้ว จริงๆน่าจะทิ้งไปได้แล้วแต่ก็ไม่ได้ทิ้ง เพราะเก็บไว้ใส่ในวันที่มีประจำเดือน

สภาพของมันเยินจนแทบจะย้วย แล้วดูสิดันหยิบผิดมาได้

เอาวะกางเกงในมันอยู่ข้างในคงไม่มีใครเห็น ใส่ๆไปก่อนแล้วกัน

เมื่อสวมชุดชั้นในเสร็จแล้ว บุรฉัตรก็สวมชุดซินเดอเรลล่าซึ่งเป็นชุดแบบปาดไหล่โชว์เนินอกอวบและอิ่มมาก หน้าอกคัพอีอิ่มเต็มดูนูนจนล้น

“มึงมันโป๊ไปไหม”

บุรฉัตรหันมาให้แนทตี้ดูอย่างไม่มั่นใจ

“อีบลูมึงนมสวยมาก นี่ขนาดใส่เกาะอกแบบที่ไม่ต้องดันนมนะ นมมึงยังสวยขนาดนี้เลย ถ้าคุณติณห์เห็นนะมองเคลิ้มแน่เลยมึง”

เห็นแล้วอยากมีนมบ้าง นี่ถ้ารวยขึ้นมานะจะไปอัพเต้าที่เกาหลี

“จริงเหรอแนทตี้สวยใช่ไหมแก แล้วแกว่าคืนนี้คุณติณห์จะแต่งชุดอะไรแนทตี้”

บุรฉัตรมองแนทตี้ที่อยู่ในชุดเอลซ่าสีฟ้าเช่นเดียวกับชุดของเธอ

“ไม่รู้สิอาละดินมั้งหรือไม่ก็แฮรี่พอตเตอร์”

ไม่รู้หรอกว่าคุณติณห์จะมาในชุดแบบไหน แต่เธอก็อยากจะไปยืนถ่ายรูปที่ข้างๆเขาอีก วันนี้เธอสวยเผื่อคุณติณห์จะหลงความสวยของเธอขึ้นมาบ้าง

บุรฉัตรก้มมองหน้าอกที่ล้นทะลักขึ้นมา รู้สึกไม่มั่นใจนิดหน่อย ใหญ่เกินไปไหมวะ

“อาละดินกับแฮรี่พอตเตอร์ ก็ไม่เข้ากับซินเดอเรลล่าน่ะสิ”

บุรฉัตรดึงอกเสื้อขึ้นมาอีกหน่อย กลัวนมจะหก

“จะใส่ชุดอะไรก็ช่างเขาเถอะ แต่คืนนี้แกต้องหาทางใกล้ชิดเขาให้ได้นะอีบลู กลับไปก็ไม่รู้จะได้เจอกันอีกไหม เพราะฉะนั้นงานนี้แกต้องทำให้เขาจำแกให้ได้”

ก็อยากทำให้เขาจำได้นะ แต่ต้องทำยังไงล่ะ

“กูไปทำเสน่ห์ดีไหมมึง”

ร่ายคาถาเป่ามนต์ให้หลงรัก

“ไร้สาระ”

แนทตี้ปรายตาค้อนเพื่อน คิดอะไรไม่เข้าท่าทำเสน่ห์อะไร ยุคห้าจีแบบนี้ยังจะมาพูดเรื่องทำเสน่ห์อยู่อีก

“มึงเห็นศาลพระพรหมตรงด้านหน้าโรงแรมไหม อีบลู”

บุรฉัตรพยักหน้า ศาลใหญ่มากตอนเข้ามาก็สะดุดตาไม่น้อย

“เห็น มีอะไร”

บุรฉัตรถามอย่างไม่เข้าใจ

“กูจะพามึงไปไหว้ขอพร ให้เจ้าที่เปิดทาง ดลจิตดลใจให้คุณติณห์หลงรักมึง”

“โอ๊ยอีแนทตี้มีสาระมากเลยค่ะ กูบอกจะทำเสน่ห์ด่ากูว่าไร้สาระ แต่ดันชวนกูไปไหว้ศาล”

สมกับเป็นเพื่อนกันจริงๆ ปัญญาอ่อนพอกันเลย

“เอ้ามึง ขอพรเจ้าที่ไงมึง เผื่อเทพอุ้มสมทำให้มึงกับคุณติณห์เกิดปิ๊งปั๊งได้กันคืนนี้เลยไง พยายามเองมันยากก็ต้องพึ่งพาสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วล่ะ”

“ปัญญาอ่อน”

และคนที่ด่าเพื่อนว่าปัญญาอ่อนก็ใส่ชุดนางซินมายืนไหว้ศาลพระพรหมที่หน้าโรงแรม

“สาธุถ้าเรื่องราวแบบในเทพนิยายมีจริง ชายผู้สูงศักดิ์จะรักกับผู้หญิงธรรมดาได้จริงๆ ก็ขอให้ท่านพระพรหมโปรดเมตตาช่วยดลบันดาลให้คุณติณห์ พิริยะกุล รักลูกหลงลูกด้วยเถิดนะคะ ถ้าลูกได้คุณติณห์เป็นผัวจริงๆลูกจะมาถวาย...ถวายอะไรวะอีแนทตี้”

***