Global boss (4)

มิ้นออกปากชวนเมย์ให้ไปกับเธอแต่ทว่าเมย์ยังคงไม่ไว้ใจมิ้นเพราะมิ้นเป็น PKer

" จะให้ชั้นไปด้วยได้ยังไงล่ะคะในเมื่อพวกคุณเป็น PKer แถมยังเคยทำเรื่องแบบนั้นอีก " เมย์พูด

" ฮะๆๆ เห็นมั้ยล่ะชั้นบอเธอแล้วว่ามันไม่ได้ผลหรอกมิ้น " ชายสวมฮู้ดพูด

" เงียบน่าชัย " ชายสวมฮู้ดเปิดฮู้ดคลุมหน้าขึ้น

" เพราะพวกเราดันทำเรื่องร้ายแรงแบบนั้นเข้าก็เลยไม่มีใครคบจนต้องหนีมาซุกหัวอยู่ที่นี่ยังไงล่ะ คนเรามักจะเจ็บแค้นกับเรื่องที่ตัวเองเจอและไม่ยกโทษให้กับคนที่ทำง่ายๆหรอกนะ "

" พวกคุณคิดจะทำอะไรกันคะ? "

" พวกเราเลิกคิดที่จะเป็น PKer แล้ว เพราะชั้นได้มีดนี่มาไงล่ะ จะให้เลเวลกระจอกๆใช้มันได้ยังไง "

" ส่วนชั้นเองก็จะไล่ตามขวัญให้ทันแล้วก็แซงยัยนั่นให้ได้ แต่ว่าเพราะเกิดเรื่องตอนนั้นขึ้นพวกคนในเมืองก็เลยต่างพากันรังเกียจพวกเราแล้ว "

เพราะเหตุการณ์โกลาหลที่พวก PKer ไล่ฆ่าผู้เล่นในเมืองคราวนั้นทำให้พวกผู้เล่นธรรมดาคนอื่นเริ่มพากันเกลียดชังเหล่า PKer กันหมด ไม่รับรีเควส ไม่ช่วยเหลือและแม้กระทั่งร่วมกลุ่มด้วย

" พวกคุณก็มีกันอยู่ตั้งเยอะแยะนี่คะ รวมกลุ่มกันเองก็ได้นี่คะ? "

" ที่เกลียดน่ะไม่ใช่แค่ผู้เล่นทั่วไปหรอกแม้แต่ PKer ด้วยกันเองก็พากันเกลียดชั้นไปด้วย " ชัยพูด

" ก็นายดันไปเป็นตัวตั้งตัวตีเรื่องนั้นเองนี่ แถมพลังของมีดนั่นอีกความจริงชั้นเองก็โกรธนายเหมือนกันนะตอนนั้นชั้นกำลังจะฆ่ายัยนั่นได้อยู่แล้วแท้ๆ "

" ถ้างั้นก็แยกตัวไปซะสิ "

" ท้างั้นเหรอ!? "

" ด...เดี๋ยวก่อนค่ะทั้งสองคน " เมย์ทนฟังทั้งสองคนทะเลาะกันไม่ไหวจึงออกตัวห้ามทัพเอาไว้ก่อน

" สรุปก็คือทั้งสองคนเลิกคิดที่จะเป็น PKer จริงๆงั้นเหรอคะ? " คำถามของเมย์ทำให้ทั้งสองเงียบไปครู่หนึ่ง

" ใช่ ไม่เอาอีกแล้วความรู้สึกที่ต้องกลับมาเริ่มต้นใหม่ทุกครั้งแบบนั้น " มิ้นพูด

" ชั้นเองก็อยากเล่นเกมส์ด้วยความสนุกสนาน ไม่ใช่ด้วยความหวาดระแวงกลัวว่าจะมีคนมาล่าเราเมื่อไหร่ ไม่เอาแบบนั้นอีกแล้ว " ชัยพูด

เมย์เห็นความเศร้าในแววตาของทั้งคู่และเข้าใจในเหตุผลของทั้งคู่ เมย์จึงคิดที่จะเชื่อใจทั้งสองดูสักครั้ง

" ความจริงมันควรจะเป็นทางชั้นต่างหากล่ะคะที่ต้องขอให้ไปด้วย ถ้ายังไงก็ฝากตัวด้วยนะคะรุ่นพี่ทั้งสอง " คำพูดของเมย์ทำให้ทั้งคู่ยิ้มออก

" วางใจได้เลย "

ด้านพวกชนาวิน ชนาวินค่อยๆลืมตาขึ้น

" ฟื้นแล้วค่ะ!! " ฮิลด้าใช้สกิล CPR (ปั๊มหัวใจ) ชุบชีวิตชนาวินขึ้นมาเนื่องจากการโจมตีของไคเซอร์ดราก้อนที่ชนาวินโดนเข้าไปตอนเข้าไปโจมตีในจังหวะที่ไคเซอร์ดราก้อนลงมาบนพื้นดิน

" นี่ชั้นตายเหรอ? "

" ใช่โดนเข้าไปแค่ทีเดียวเองค่ะ "

" แบบนั้นมันโหดเกินไปแล้วนะ ถ้าหลบได้ยังพอว่าแต่นี่ยังไม่เคยเห็นการโจมตีของมันสักครั้ง " รินพูด

" เพราะแบบนั้นมันเลยไม่ได้โจมตีบ่อยยังไงล่ะ "

ในตอนนี้ผู้เล่นกว่าร้อยคนต้องกลับไปที่จุดเริ่มต้นเพราะเนิสในกลุ่มถูกการโจมตีตายไปด้วยส่วนพวกที่ยังอยู่ก็ไม่ค่อยมีใครเข้าไปโจมตีเพราะกลัวว่าจะโดนสวนกลับแบบชนาวิน

" มานั่งกลัวกันหัวหดแบบนี้เมื่อไหร่จะจัดการมันได้ล่ะ " ชนาวินใช้ดาบยันตัวเองให้ลุกขึ้น

" โดนทีเดียวจอดแบบนั้นยังจะกล้าพูดอีกเหรอ? " คิดพูดไปพรางยิงโจมตี การโจมตีของคิดสร้างความเสียหายให้กับไคเซอร์ดราก้อนได้ไม่มาก

" ชิ หนังหนาเป็นบ้ากระสุนเจาะเกราะก็เหลืออีกแค่นัดเดียวเอง "

" โทษทีนะมันไม่ค่อยมีคนหาให้สักเท่าไหร่ " มิเชลรีเควสรับกระสุนไปแล้วแต่ไม่ค่อยมีคนรับไปทำ

" กระสุนนั่นมันดีขนาดนั้นเลยเหรอ? " ชนาวินถาม

" ก็ตามชื่อนั่นแหล่ะมันจะทำความเสียหายแบบทะลวงต่อเนื่องโดยมันจะเจาะทะลุเกราะเป้าหมายเข้าไปความเสียหายจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆมันจะมีผล 10 วิ ถ้าเกราะหนาล่ะก็ความเสียหายก็แทบจะไม่มีเลยล่ะ " มิเชลพูด

" ที่ยิงไปก่อนหน้านี้ก็เป็นแบบนั้นแหล่ะ บ้าเอ้ยจะมีใครพอที่จะเปิดแผลมันได้มั่งนะ " คิดพูด ในตอนนั้นเองก็คิดอะไรบางอย่างออก

" ถ้าเปิดได้แค่ 3 วินายจะยิงทันมั้ย? " ชนาวินถาม

" คิดว่าชั้นเป็นใคร แค่วิเดียวก็เหลือเฟือแล้ว "

" ก็ดีไว้เป็นหน้าที่ชั้นเอง " ชนาวินเปลี่ยนอาวุธเป็น Drill sword ที่สามารถเจาะทะลุเกราะของเป้าหมายได้และทำให้แผลเป็นสถาณะ Bleeding ได้ 3 วิ หากเป้าหมายมีระดับเป็น Boss (หากเป็นมอนสเตอร์ทั่วไปจะมีผลถาวร)

ชนาวินวิ่งตรงเข้าไปหาไคเซอร์ดราก้อนเพื่อที่จะโจมตีอีกครั้ง

" เฮ้ย หมอนั่นอีกแล้ว "

" ยังไม่เข็ดอีกรึไงเดี๋ยวก็โดนอีกหรอก "

" มันไม่เหมือนเดิมหรอกน่า " รินพูด

ไคเซอร์ดราก้อนยกขาหน้าข้างขวาขึ้นและตะปบลงใส่ชนาวินแบบเต็มๆทำให้เศษพื้นดินกระจายไปรอบๆและเกิดกลุ่มควันหนาทึบมองด้านในไม่เห็น

" ฮ่าๆๆ เห็นมั้ยล่ะ คอยดูเชิงมันก่อนดีกว่า "

" พวกอ่อนหัด " รินพูด

ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นชนาวินวิ่งไต่ขึ้นไปตามขาของไคเซอร์ดราก้อน เขาหลบการโจมตีของไคเซอร์ดราก้อนได้เพราะการโจมตีที่เขาโดนไปครั้งแรก

" มอนสเตอร์น่ะร้อยทั้งร้อยจะป้องกันตัวเมื่อมีศัตรูเข้ามาใกล้เจ้านี่ก็เหมือนกัน " รินพูด

ไคเซอร์ดราก้อนยกตัวขึ้นมายืนสองขาเพื่อจะสะบัดให้ชนาวินตกลงไปแต่ทว่าชนาวินก็กระโดดขึ้นไปกลางอากาศก่อน

" ช่องว่างอันเบ้อเริ่มเลย " ชนาวินยิ้มเขาเล็งไปที่กลางอกของไคเซอร์ดราก้อน

เขาใช้แรงจากการตกลงมาแทงดาบลงที่อกของไคเซอร์ดราก้อน

" แกร๊ง!! " เสียงดาบกระแทกกับผิวของไคเซอร์ดังลั่น

" เริ่มเจาะล่ะนะ!! " ดาบของชนาวินเริ่มเจาะทะลวงผิวของไคเซอร์ดราก้อนเข้าไป

" โฮก..........!! " ไคเซอร์ดราก้อนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่ในตอนนั้นเองมันก็ใช้ขาหน้าทั้งสองตบเข้ามาใส่ชนาวิน ชนาวินเห็นว่ากำลังจะโดนโจมตีก็คิดว่าจะหลบแต่ดาบของเขายังทะลวงไม่ผ่านผิวของไคเซอร์ดราก้อนและในตอนนั้นเองก็มีเลือดพุ่งออกมาจากรอยแผลซึ่งบ่งบอกว่าผิใหนังของมันถูกทะลวงไปถึงด้านในแล้ว

" เสร็จล่ะ!! "

คิดลั่นไกทันทีที่รู้ว่าชนาวินทะลวงผิวของไคเซอร์ดราก้อนได้ ในตอนนั้นชนาวินก็รีบดึงดาบออกแล้วยันตัวออกจากไคเซอร์ดราก้อนซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่กระสุนของคิดมาถึง กระสุนนัดนั้นพุ่งเฉี่ยวศรีษะของชนาวินไปเพียงนิดเดียวและตรงเข้าไปยังรอยแผลและเข้าไปด้านในมันสร้างความเสียหายอย่างมากให้กับไคเซอร์ดราก้อน

" ฮะฮ่า เป็นไงล่ะ!! " ชนาวินหัวเราะด้วยความดีใจแต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นว่าไคเซอร์ดราก้อนกำลังอ้าปากเตรียมที่จะกินเขาเข้าไป

" แย่ล่ะสิ ถ้าโดนกินเข้าไปล่ะก็ชุบชีวิตไม่ได้นะคะ " ฮิลด้าพูด

" วิน!! " รินตะโกนลั่น ชนาวินหมดทางหนีแล้ว

To be continued