บทที่13 จื่อฝานเกิดปัญหา

.

..

...

เมื่อเขากลับมาถึงห้องแล้วก็ได้รีบโทรไปหาะพ่อเขาทันที

ตู๊ดดดดดด ตู๊ดดดดดด

"ว่าไงลูกชาย"

เฉินฮัวทักทายเขา

"พ่อครับทำไมพ่อไม่โทรมาบอกผมครับ"

เขาถาม

"ก็พ่ออยากให้ลูกรู้ด้วยตัวเองไง"

"อ่อ แล้วต่อไปนี้ป่ายเชียนจะเป็นคนคอยทำหน้าที่ดูแลลูกที่โรงเรียนส่วนจื่อฝานนั้นจะคอยดูแลลูกข้างนอกเองเข้าใจนะ"

เฉินฮัวย้ำ

"แค่นี้นะลูกพ่อกำลังหาโรงแรมจัดงานน่ะ"

ตู๊ดตู๊ด

"เดียวก่อนพ่อ พ่อ"

เขายังไม่ทันพูดอะไรพ่อของเขาก็วางสายไปแล้ว

เขารู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมาก

แต่สักพักก็มีข้อความเด้งเข้ามา

'ข้อมูลเกี่ยวกับ ป่ายเชียน'

เมื่อเขาเห็นแล้วจึงได้กดเข้าไปอ่าน

'ป่ายเชียนเป็นเด็กกำพร้า ตั้งแต่เด็กเมื่อสิบห้าปีก่อน คุณนายเฉินลู่ภรรยาของท่านประธานผู้ยิ่งใหญ่อย่าง เฉินฮัว

ได้ไปพบ ป่ายเชียนที่ถนนของเมืองหูหนาน และได้รับมาอุปการะให้เป็นบอดี้การ์ดหญิง

เพื่อให้ใช้ชีวิตเพื่อปกป้องคนในครอบครัวตระกูลเฉินนั้นเอง

ณ ตอนนี้ ป่ายเชียนได้มีภาระกิจเป็นการปกป้องคุ้มครอง คุณชายน้อยเฉิหยางเป็นเวลาหนึ่งปี่ครึ่ง

ประวัติการดูแลคุ้มครองของป่ายเชียน

เคยดูแลคุณหนูใหญ่เฉินหยิ่น เป็นเวลาสามเดือนเศษ'

เมื่อเขาเห็นแบบนี้แล้วจึงรู้ทันทีว่าการที่จะปกป้องตระกูลของเขานั้นอยากมาก

ทันใดนั้น ก็ได้มีเสียง

ติง

ดังมาอีกครั้ง

ปรากฏเป็นข้อความของ จื่อฝาน

เขียนไว้ว่า

"หยางหยาง"

" คุณช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ "

"ผมมีปัญหา"

" คุณช่วยออกมาหาผมที่โรงแรมเทียนทางหน่อยได้ไหมครับ"

เมื่อยังอยากเห็นข้อความดังกล่าว

ก็ตอบกลับไปว่า

"โอเคเดี๋ยวฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ"

เมื่อมาถึงโรงแรมเทียนทาง

เขาก็ได้เดินเข้าไปในโรงแรมทันที

เมื่อเห็นหน้าของจื่อฝาน

" เป็นอะไรหรอ "

เขาก็รีบถาม

"ผมจะทำยังไงดีครับ "

"ผมไม่รู้เลยว่าผมทำอะไรผิด"

"อยู่ดีๆภรรยาผมก็เขาบอกเลิกไป"

"ผมไม่รู้จะทำยังไงก็เลยนึกถึงคุณ "

"คุณช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ "

จื่อฝานรีบพูดขึ้นทันที

"แล้วทำไมนายไม่ลองสืบดูล่ะว่าภรรยาของนายเป็นอะไร"

เขาพูดขึ้น

"ผมให้ลองสืบแล้วครับ"

จื่อฝานพูดด้วยเสียงเหมือนจะร้องให้

การที่จะเห็นอะไรแบบนี้มันชั่งไม่ง่ายเหลือเกิน

"แต่ยังไม่ได้ข้อมูลครับ"

จื่อฝานพูดต่อ

ติง

เสียงข้อความเข้ามาในมือถือของจื่อฝาน

เมื่อจื่อฝานเปิดอ่านก็น้ำตาไหลลงมาทันที

และเมื่อเขายื่นมือไปที่มือถือแล้วดูข้อความ

ก็เห็นข้อความแล้วอึ้งทันที

'ภรรยาของคุณมีชู้ครับ คบกับเศรษฐีแก่คนหนึ่งครับ'

และก็ได้มีรูปของหญิงสาวกับชายแก่เดินโอบไหล่กัน

เขารู้ได้ในทันที

ว่าจื่อฝานไม่ได้เรื่องงานที่ตนเองทำทั้งหมดให้ภรรยารู้ไม่งั้นคงไม่เป็นแบบนี้

เขาเกลียดผู้หญิงแบบนี้เป็นที่สุด

จึงได้ปลอบใจจื่อฝาน

"ไม่ต้องเสียใจนะ"

"วันนี้ฉันจะฉลองที่นายโสดเอง"

เขาพูดพร้อมเอามือตบไหล่ของจื่อฝานเบาๆ

แต่จื่อฝานก็ไม่ได้มีท่าทีที่จะหยุดเสียใจเลย

ื

เขาหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง

แล้วกดโทรหา

ป่ายเชียนให้ป่าเชียนตามเพื่อนๆออกมากินดื่มกันให้สนุก

เพราะญาติลูกพี่ลูกน้องของเขาอกหัก

จากนั้นไม่นานทุกคนก็ได้มาที่โรงแรมเทียนทาง

เพื่อมาปลอบใจจื่อฝานเป็นเพื่อนเขา

และทุกคนก็ดื่มเป็นเพื่อนจื่อฝานหมดไปหลายขวด

นานเท่าไรแล้วก็ไม่รู้ทุกคนก็ได้กลับไปจดหมด

เพราะว่าดื่มไม่ไหวแล้ว

เหลือเพียงแค่ฟานเอ๋อกับจื่อฝานที่ดื่มต่อ

เพราะฟานเอ๋อถือว่าเป็นคนที่ขอแข็งมาก

จึงทำให้จื่อฝาน

ขอให้ฟานเอ๋ออยู่เป็นเพื่อนดื่มก่อน

พวกเขากลับจะถึงหอพักแล้ว

ก็ได้เวลาแยกย้าย

"ฉันกลับก่อนนะ"

ป่ายเชียนพูด แล้วทำถ่ายโบกมือบ๊ายบาย

"อืม กลับดีๆนะเชียนเชียน"

หลงอี้พูดขึ้น

.

..

....