ตอนที่8 เสียอาการ

วันต่อมา . . .

ลินดาตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่ไม่คุ้นเคย เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ

ห้องมันใหญ่มากกกกก!!

เฟอร์นิเจอร์และข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่าง คือของแบรนด์ดังราคาแพง แค่ระเบียงที่นี่ก็ใหญ่กว่าห้องที่หอเก่าหลายเท่าเลย

สมกับเป็นคอนโดราคาร้อยกว่าล้าน!!

แต่พอต้องมาอยู่คนเดียวในห้องที่ใหญ่ขนาดนี้ก็เหงาแปลก ๆ แอบคิดถึงห้องนอนรูหนูที่อยู่จนเคยชิน!!

“ตอนนี้หนูกำลังจะมีเงินแล้วนะ ถ้าพ่อกับแม่ยังอยู่คงจะดีใจใช่ไหม?”

เมื่อคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่แสนจะเจ็บปวด หยดน้ำสีใสก็ร่วงหล่นออกจากดวงตาหวาน …

ก๊อก!! ก๊อก!!

ลินดาปาดน้ำตาและวิ่งไปที่ประตู เมื่อเห็นว่าเป็นคินต์จึงเปิดออก คินต์ชะงักไปแวบนึงเมื่อเห็นดวงตาแดงก่ำของเธอ

ลินดามองของพะลุงพะลังที่มีคนหอบมาหลายถุง

“นายสั่งให้ทิ้งเสื้อผ้าชุดเก่าทั้งหมด และเย็นนี้ต้องไปงานปาร์ตี้วันเกิดลูกค้า ห้าโมงเจอกันใต้ตึก”

“คุณคินต์ก็อยู่ที่นี่หรอคะ”

“ครับ!! ห้องชั้นบนสุดป็นห้องของนาย”

พูดจบคินต์ก็ยื่นกล่องสี่เหลี่ยมอันใหญ่ในมือให้ลินดา ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

ไม่แปลกใจที่มาร์ตินจะดีกับคินต์ เพราะคินต์คือลูกน้องคนสนิทที่เขาไว้ใจมากที่สุด

แต่สำหรับลินดา ตอนนี้ก็เหมือนจะเข้าใจอะไรมากขึ้น

ที่มาร์ตินดีกับเธอ ทั้งที่เธอพึ่งเข้ามาทำงานได้ไม่ถึงเดือน…

เขากำลังซื้อใจฉันสิ่นะ!!

เพราะเขาอยากได้ลินดามาทำงานข้างกาย เขาเลยดูแลเธอเป็นอย่างดี…

เขาคงใช้หลักการเดียวกัน กับการเลี้ยง…หมา!!

เพราะหมาน่ะ…มันจะซื่อสัตย์กับคนที่ให้ข้าวให้น้ำมัน!!

แต่ถ้าเกิดมีหมาตัวไหนหันมาแว้งกัด…เขาก็แค่ฆ่าทิ้งสิ่นะ!!

ลินดารีบจัดเก็บข้าวของที่เยอะจนแทบจะถมที่ดินได้ทั้งผืนอย่างเป็นเบียบ แต่กว่าจะเสร็จก็ใช้เวลาไปหลายชั่วโมง

ในนั้นมีข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่าง มีตั้งแต่เครื่องสำอางค์ ครีม น้ำหอม ชุดทำงาน มียันชุดชั้นใน…

มันทั้งแปลกใจและไม่แปลกใจในเวลาเดียวกัน…

เพราะพวกเขาไม่เคยถามฉัน…แต่เรื่องแบบนี้มันก็คงจะไม่ยากสำหรับพวกเขา!!

ลินดาเลิกคิดและรีบไปอาบน้ำแต่งตัว ผ่านไปไม่นานลินดาก็อยู่ในชุดเดรสยาวสีครีมเปิดไหล่ กระโปรงแหวกขึ้นสูงจนเห็นขาอ่อน

มันอยู่ในกล่องที่คินต์ยื่นให้ คงต้องเป็นชุดนี้แหละ!!

เพราะเป็นงานกลางคืน ลินดาเลยแต่งหน้าเข้มกว่าปกตินิดหน่อย ผมยาวสีน้ำตาลถูกรวบมัดไว้ครึ่งศรีษะ เผยให้เห็นไหล่เนียนสวย…

ลินดาเดินลงมารอก่อนเวลานัดสิบห้านาที เพราะจำได้ขึ้นใจว่าเจ้านายไม่ชอบการรอ

ผ่านไปสักพักมาร์ตินและคินต์เดินลงมาพร้อมกัน เมื่อเขาเห็นเธอในลุคหวานซ่อนเปรี้ยวที่ดูแปลกตาถึงกับชะงักไป

สวยมากกกก!!

มาร์ตินที่กำลังเสียอาการ รีบดึงท่าทางให้เป็นปกติ แต่ก็ไม่พ้นสายตาของคนสนิทที่ช่างสังเกตุอย่างคินต์

หึ!! คิดไม่ผิดจริง ๆ ที่เลือกชุดนี้มา…

งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นในโรงหรู เมื่อพวกเขาปรากฏตัว ทุกสายตาในงานก็หันมาจับจ้องและเริ่มซุบซิบกันทันที

มาร์ตินเป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงหลายคน เพราะเขาทั้งหล่อรวยฉลาด มาจากตระกูลผู้ดีเก่าแก่ มีหน้ามีตาในสังคม

ไม่ว่าใครก็อยากจะครอบครองหัวใจของผู้ชายคนนี้ แต่มาร์ตินมีนิสัยเย็นชาและไม่เคยคบใครจริง เลยสักคน

แล้วผู้หญิงปริศนาคนนั้น ที่เขาพามาออกงานคือใคร?

สายตาหลายคู่มองมาที่ลินดาด้วยความไม่พอใจจนเริ่มรู้สึกอึดอัด

มาร์ตินเดินไปทักทายแขกผู้ใหญ่หลายคน ซึ่งลินดาก็ทักทายและแนะนำตัวตามมารยาท

“ฮ่าๆ คุณมาร์ติดช่วยหาเลขาแบบนี้ให้ผมสักคนสิ่ครับ เห็นแล้วมันกระชุมกระชวยหัวใจ”

“ถ้ามีโอกาสจะแนะนำให้ครับ”

ผู้ชายคนหนึ่งที่เรียกว่าปู่ได้เลยเอ่ยแซว ลินดาก็ปั้นหน้ายิ้มหวานไม่พูดอะไร แต่ก็ลอบถอนหายใจเป็นครั้งคราว

ในงานมีแต่คุณหญิงคุณนายลูกสาวลูกชายคนมีเงิน เพราะแต่ละคนแข่งกันประโคมใส่เครื่องเพรช และของแบรนด์เนมกันตั้งแต่หัวจรดเท้า

มีคนมาเรียกมาร์ตินไปคุย ลินดาที่ไม่รู้จะทำอะไร จึงเดินไปนั่งรอที่โต๊ะใกล้ ๆ แทน

“ขอนั่งด้วยไหมคะ?”

ลินดาหันไปมองตามเสียงก็เห็นผู้หญิงผมทองหน้าตาดี กำลังส่งยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร

“เชิญค่ะ” ลินดากล่าวเชิญและยิ้มหวานให้

ดูจากการแต่งตัวคงรวยมากแน่ ๆ เพราะทุกชิ้นที่ประดับอยู่บนร่างกายเธอ ล้วนเป็นของแรร์หายากที่ราคาแพงลิบ

“ชื่อเกรซนะคะ เอ่อคุณ…“

“ลินดาค่ะ ฉันเป็นเลขาของคุณมาร์ติน”

“อ๋อเป็นเลขาของมาร์ตินนี่เอง…ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณเกรซ”

“เรียกเกรซก็พอค่ะ…ถ้าไม่รังเกียจมาดื่มด้วยกันสักแก้วไหมคะ”

พูดจบเกรซก็ยื่นแก้วเครื่องดื่มในมือมาให้ ลินดาจึงรับไว้และยกขึ้นดื่มจนหมด เพราะเห็นอีกฝ่ายหมดก่อน

“เดี๋ยวเกรซมานะคะ เดี๋ยวเอาขนมให้ด้วย”

ลินดาพยักน่ารับ ร่างบางของสาวไฮโซหายเข้าไปในฝูงชน ลินดานั่งมองบรรยากาศในงาน ผ่านไปสักพักเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติในร่างกาย

ลินดารู้สึกมึนหัวจึงลุกเดินออกไปจากงาน เพราะคิดว่าคงเป็นเพราะที่นี่คนเยอะเกินไป

แต่อยู่ ๆ หัวใจก็เต้นรัวจนเธอรู้สึกหอบเหนื่อย ข้างในร่างกายเริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบ

“คุณลิน!! เป็นอะไรรึเปล่าครับ?” คินต์ที่เห็นลินดาเดินออกมาสีหน้าไม่ค่อยดีจึงรีบวิ่งเข้าไปประคอง

“มะ…ไม่รู้ค่ะ ข้างในมันร้อน” ลินดาพยายามประคองสติตัวเองสุดชีวิต

คินต์เห็นอาการก็รู้ทันที เขาจึงรีบโทรหาเจ้านายด้วยความร้อนใจ

“นายครับคุณลินโดนวางยา…ตอนนี้เธออยู่กับผมหน้างาน”

(เออเดี๋ยวกูรีบออกไป!!)

ได้ยินดังนั้นมาร์ตินจึงขอแยกตัวออกมาก่อนที่คุยจบ และรีบตรงไปที่หน้าทางเข้างานทันที

ภาพที่เห็นคือลินดาซุกอยู่อกของคินต์ ซึ่งลูกน้องคนสนิทของเขาก็พยายามเรียกชื่อเธอให้ตั้งสติ

“คุณคินต์ ลินร้อน ไม่ไหวแล้ว”

“เอาไงดีครับนายเราพาคุณลินไป…(โรงพยาบาล)”

“ไปเปิดห้อง”