บทที่ 4 เหนื่อยแล้ว

“สวัสดีค่ะ สุภาพบุรุษเชิญในร้านก่อนนะคะ เดียร์มารับลูกค้าด้วยจ้ะ”

เสียงสดใสเช่นเดียวกับใบหน้าอ่อนวัยถึงแม้ว่าเธอจะเข้าเลขสามแล้วก็ตามที แต่ยังคงใบหน้าอ่อนหวานเช่นวัยรุ่นอายุยี่สิบต้นๆ อีกทั้งเธอยังมีลูกสาวอีกหนึ่งคนที่เรียนอยู่ต่างประเทศ

วันนี้เธอแต่งแต้มด้วยอายไลเนอร์สีดำ อายแชร์โดสีน้ำตาลอ่อนกลิสเตอร์ และริมฝีปากสีแดงสดทำให้ใบหน้าหวานดูตระการตายิ่งขึ้น อีกทั้งยังลอนผมลอนทั้งหัวผมดกดำสนิทถึงกลางหลัง และสวมใส่เกาะอกเว้าร่องนมผูกหลังสีขาว และสวมใส่กระโปรงยาวสีขาวพองๆ ยาวถึงข้อเท้า

เธอทอดสายตามองลูกค้าที่เข้ามาในร้านของเธอเป็นจำนวนไม่มากและไม่บางตา เธอนั้นเผยรอยยิ้มให้กับลูกค้าที่เข้ามาในร้านของเธอ

นอกจากนี้เธอยังมีหญิงสาวมากมายเป็นเด็กเสิร์ฟต้อนรับลูกค้า แต่ละคนงานดีทั้งนั้นทั้งสวยคม และอ่อนหวาน ทุกคนล้วนผิวดีและหุ่นดีด้วยเช่นกัน มีตั้งแต่บางคนผอมบาง ไปจนถึงสาวอวบ ทำให้เธอโกยเงินได้มหาศาลมากกว่าร้านในละแวกนี้ อีกทั้งพวกเธอเหล่านั้นได้ทั้งเงินเดือนและเปอร์เซ็นต์จากดริ้งก์ครั้งละสองร้อยห้าสิบต่อหนึ่งดริ้งก์

“ค่ะ เจ้เมย์ วันนี้เหนื่อยแล้วหรือคะ” เสียงจากหญิงสาวที่ชื่อว่าเดียร์เดินออกมารับลูกค้าหนุ่มชาวอเมริกันด้วยรอยยิ้ม เอ่ยแซวเมย์

“พูดมาก” เมย์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงติดตลก แต่เมื่อเมย์ทอดสายตามองดูแล้ว เขานั้นมีใบเข้มและยังมีหนวดเคลาที่แต่งให้ดูหล่อเหลาไม่ดูรกเกินไป อีกทั้งยังแบรนด์เนมทั้งตัวคงมีเงินมาพอดู เมื่อมองไปยังหน้าร้านมีชายสองคนยืนรออยู่ พวกเขาไม่เดินมาในร้าน เหมือนมาดูแลเขาโดยเฉพาะ และยังดูแข็งแรงสงสัย ชายที่ดูหล่อเหลาคนนี้คงจะเป็นมาเฟียแน่นอน

“สวัสดีค่ะ” เดียร์เอ่ยบอกลูกค้าชาวต่างชาติคนนี้ด้วยรอยยิ้ม เมย์จะบอกเด็กๆ ของเธอว่าต้องยิ้มแย้มแจ่มใสเมื่อพบเจอลูกค้าทุกครั้ง และโปรยเสน่ห์เพื่อมัดใจพวกเขา นอกจากยิ้มแล้วก็ต้องรู้จักไหว้ด้วยเช่นกัน ทำให้พวกเขารู้สึกเอ็นดูในตัวเรา และต้องพูดจาอ่อนหวานเพื่อเงินจากเขา

“เดียร์ ดูแลเขาให้ดีด้วยนะ” เมย์เอ่ยบอกเดียร์ด้วยรอยยิ้ม เดียร์เผยรอยยิ้มด้วยเช่นกัน

“ค่ะเจ้” เดี๋ยวเอ่ยบอกเมย์ด้วยรอยยิ้มแล้วก้าวเดินพาลูกค้าเข้าไปในร้านทันที เธอเผยรอยยิ้มมองลูกค้าเพียงเล็กน้อยแล้วหันใบหน้าเข้าไปในร้านเพื่อเข้าไปพูดคุยกับลูกค้าชาวต่างชาติด้วยรอยยิ้ม