Selena and the Vampire เซลีน่ากับผู้มาจากรัตติกาล

121.0K · จบแล้ว
Lady Weiss
32
บท
5.0K
ยอดวิว
7.0
การให้คะแนน

บทย่อ

เซลีน่า เชนนารี่ หญิงสาวผู้ถือกำเนิดในคืนพระจันทร์เต็มดวง ความสวยงามของรูปลักษณ์ภายนอกทำให้ผู้ชายหลงใหลแต่ผู้หญิงกลับอิจฉา นั่นจึงเป็นปัญหาในการใช้ชีวิตพอสมควร แต่เพราะนิสัยไม่ยอมใครจึงเอาตัวรอดมาได้เสมอ ทว่าในคืนวันเกิดอายุครบ 20 ปี ขณะที่เซลีน่ากำลังขอพรจากดวงจันทร์ อยู่ ๆ ก็มีบางสิ่งตกลงมาจากท้องฟ้า แวมไพร์นามว่า นอส ที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน ตื่นมาก็กระโจนใส่เธอแถมยังกัดแขน สูบเลือดเธอไปหน้าตาเฉย เช้าวันใหม่ยังมีหน้ามาขอหลบแสงแดดอีก แม้จะอยากไล่ไปไกล ๆ แค่ไหนแต่อีกฝ่ายดันทำหน้าตาน่าสงสาร สุดท้ายเธอจึงยอมให้อยู่ด้วยชั่วคราวโดยไม่รู้เลยว่าการมาของแวมไพร์ตนนี้จะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล

นิยายแฟนตาซีนิยายผจญภัยตลกนางเอกเก่งรักหวานๆแวมไพร์รักวัยรุ่นแฟนตาซี พระเอกเก่ง

บทนำ

นานมาแล้ว มีเรื่องเล่าถึงหญิงสาวผู้ถือกำเนิดในคืนพระจันทร์เต็มดวง เชื่อว่าเธอคือมนุษย์ผู้ได้รับพรแห่งดวงจันทร์ให้มีรูปลักษณ์งดงาม ยิ่งกว่านั้นเลือดของเธอยังสามารถเพิ่มพลังได้อย่างไม่น่าเชื่อ จึงไม่แปลกที่ทุก ๆ เดือนจะมีหญิงสาวที่เกิดในคืนนั้นหายสาบสูญและถูกพบเป็นศพในเวลาต่อมา สภาพของเธอนั้นตัวขาวซีดเพราะเลือดไหลจนหมดตัว รอยเขี้ยวที่ต้นคอคือหลักฐานยืนยันว่าเป็นฝีมือของ ‘แวมไพร์’ เผ่าพันธุ์แห่งรัตติกาล

“แม่คะ เรื่องที่เล่ามาเป็นความจริงเหรอคะ” เด็กหญิงวัยเจ็ดขวบผู้มีผมยาวสยาย นัยน์ตาคู่นั้นเป็นประกายสดใส ผิวพรรณเนียนสวยผิดกับคนทั่วไป ยิ่งกว่านั้นสีผมกับสีตาของเธอยังคล้ายกับสีของแสงจันทร์ด้วย

“เซลีน่า แม่ก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นเรื่องจริงไหม แม่รู้แต่ว่ามันเป็นนิทานที่คนเขาเล่ากันมาเป็นร้อย ๆ ปีแล้ว”

“งั้นค่อยโล่งใจหน่อยค่ะ” เซลีน่าเดินมานั่งข้าง ๆ หญิงสาวพลางเอาคางเกยหน้าตัก นัยน์ตาใสแจ๋วช้อนมองผู้เป็นแม่อย่างออดอ้อน “ข้ามีอีกเรื่องที่สงสัยค่ะ”

“เรื่องอะไรอีกล่ะ”

“แวมไพร์คืออะไรเหรอคะ” หนูน้อยถามด้วยความอยากรู้ ทางด้านคนถูกถามก็หัวเราะเบา ๆ เจ้าของบ้านมองออกไปนอกหน้าต่างซึ่งตอนนี้เป็นเวลากลางคืน แต่ไม่ได้มืดมากเนื่องจากเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง ทำให้มีแสงสว่างส่องลงมาบนพื้นโลกแม้ว่าจะไม่เจิดจ้าเหมือนดวงอาทิตย์ก็ตาม

“เท่าที่แม่รู้นะ ว่ากันว่าแวมไพร์เป็นเผ่าพันธุ์ที่ใช้ชีวิตในเวลากลางคืนแต่จะเข้านอนในเวลากลางวันเหมือนค้างคาว อาหารของพวกเขาคือเลือด และจะชอบดื่มเลือดมนุษย์มากเป็นพิเศษ”

“แวมไพร์มีหน้าตาน่ากลัวไหมคะ” ในจินตนาการของเด็กหญิง คนพวกนี้ต้องตัวขาวซีด หน้าตาสยดสยองและมีเขี้ยวยาวเหมือนสัตว์ร้ายแน่ ๆ

“ไม่รู้สิ นิทานที่เล่าต่อ ๆ กันมาก็บอกแค่ว่าพวกเขาถูกแสงแดดไม่ได้ ใช้ชีวิตตอนกลางคืน และดื่มเลือดเป็นอาหาร อ้อ! มีอีกเรื่อง ลือกันว่าแวมไพร์อาศัยอยู่ในปราสาท แต่ปราสาทอะไร ตั้งอยู่ไหน แม่ไม่รู้หรอก บอกแล้วว่าฟังมาอีกที”

“แย่จัง อดจินตนาการปราสาทแวมไพร์เลย แต่ข้าเริ่มง่วงแล้ว ขอไปนอนก่อนนะคะ” เซลีน่าลุกขึ้นมาหอมแก้มคุณแม่ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแต่ก่อนปิดประตูก็ไม่ลืมทิ้งท้าย “ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”

“ฝันดีจ้ะ” หญิงสาวส่งยิ้มขณะเอนหลังนอนบนเตียง

จริงอยู่ที่เรื่องเล่านั้นกลายเป็นนิทานที่สืบทอดกันมาหลายร้อยปี แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้ว่าเป็นความจริงคือลูกสาวคนนี้เกิดในคืนพระจันทร์เต็มดวง แม้ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีสีผมกับสีตาเป็นแสงจันทร์แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเมื่อเซลีน่าโตขึ้น เธอและคนที่เหมือนเธอจะเป็นที่ต้องการของแวมไพร์!