มะนาว | เช็คของ
ฉันแทบไม่ต้องคิด ไม่ต้องลังเล รีบคลานไปนั่งกลางหว่างขาและถอดเข็มขัดหรูออก
หลังจากนั้นก็รูดซิบและค่อย ๆ ถอดทุกอย่างลง ขณะที่มีสายตานิ่งเรียบคอยจับจ้อง แล้วเมื่อถึงชิ้นสุดท้ายที่ฉันจวนได้สัมผัสกับเอ็นร้อน มือใหญ่ก็รั้งท้ายทอยฉันให้เงยขึ้นทันที
‘ตึก ตึก ตึก ตึก’
หัวใจฉันเต้นกระส่ำ จ้องตาคู่นั้นที่มองลงมา เขามีมนต์สะกดอะไรนะ? ทำไมฉันแค่มองตาก็ตกอยู่ใต้อำนาจ ราวกับนัยน์ตาคู่นั้น มันแฝงไปด้วยคำสั่งยังไงอย่างงั้นแหละ
“ทำให้ดี ฉันมีรางวัลให้” พูดจบผู้บริหารหนุ่มก็พิงพนักเก้าอี้หลับตา จนฉันที่นั่งอยู่กลางหว่างขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และค่อย ๆ ดึงแก่นกายเขาออกมาอย่างเบามือ
วินาทีแรกที่เห็น ฉันแทบบ้า แต่ต้องเก็บอาการทุกอย่างไว้ภายใต้หัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะฉันมีเวลาแค่สองนาทีเท่านั้น ฉันต้องรีบจัดการกับท่อนเอ็นใหญ่ที่มันผงาดตั้งให้มันพ่นพิษออกมา
ฉันจึงรีบรูดตามแนวแก่นกายขึ้นลง ขึ้นลง มองปลายมนสวยที่โผล่พ้น ช้า ๆ จนคุณเซอร์พูดอะไรบางอย่างขึ้นมา ขณะที่เขากำลังหลับตาพริ้ม
“ใช้ปาก”
“ค่ะ”
ฉันตอบรับคำสั่งทันที โดยเริ่มจากการแตะปลายลิ้นละเลงช้า ๆ ตอนนี้ไม่ได้สนใจเวลา แต่สนใจว่ารสชาติแรกที่สัมผัสลิ้นมันเป็นยังไง
แต่มันก็ยังรับรู้ไม่ได้ ฉันจึงตัดสินใจก้มลงกลืนกินเต็มลำ รูดริมฝีปากครอบครองลำรักซ้ำ ๆ จากโคนจรดปลาย
ปลายลิ้นตวัด ริมฝีปากเม้ม มือเล็กก็สาวรูดตามท่อนเอ็น จนตอนนี้ฉันเริ่มได้ยินเสียงหายใจหอบถี่ ก่อนที่มือใหญ่จะกดหัวฉันลงทันที รุกล้ำจนแท่งเอ็นในปากตอนนี้จวนจะชนคอฉัน! อึก!
“แรง ๆ ลึก ๆ” ฉันพยักหน้า แต่พยักหน้าไม่ทันไร มือที่จับหัวฉันก็กดขึ้น ลง ๆ อีก ซึ่งครั้งนี้เขาทำตามใจตัวเอง ขณะที่ฉันได้แต่เม้มปากและตวัดลิ้นไปด้วย
จนฉันรู้สึกแปลก ๆ ครั้นเนื้อครั้นตัว วิววาบตามช่องท้องอยู่เป็นระลอก เพราะจังหวะที่ริมปากโดนปลายมนลื่น มันเป็นสัมผัสที่ฉันจินตนาการไปถึงตอนที่มันพวยพุ่งออกมา
จนมือหนาขยำผมฉันกดลงดึงขึ้น เร่งจังหวะเร็วรัวจนปลายลิ้นอุ่นตวัดไม่ทัน เสียงอึก ๆ เสียงครางในลำคอดังขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่ผู้บริหารหนุ่มจะรีบดึงฉันออกมา และพวยพุ่งน้ำขาวขุ่นใส่หน้าฉันแทน
ฉันหายใจหอบเหนื่อยเงยหน้ามอง จะปล่อย จะทำอะไรก็ทำ มันไม่ไหวแล้ว ทำไมฉันไม่รังเกียจ ไม่ขยะแขยง แต่กลับมีอีกความรู้สึกขึ้นมาแทน คือ... ต้องการ
กลิ่นคาวหนุ่มตลบอบอวล จนฉันอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วชี้ขึ้นปาดและชิมรสชาติสวาทของผู้บริหารหนุ่ม ฉันเปิดตามองเขาขณะละเลงปลายลิ้นนุ่ม ตวัดเลียนิ้วที่ชุ่มน้ำกามซ้ำไปซ้ำมา จนเขายกยิ้มที่มุมปากช้า ๆ และหันบอกพี่สาวคนสวยที่ยืนอยู่
“ออกไป”
“ค่ะคุณเซอร์”
และเมื่อมีเสียงประตูปิดเหลือเพียงเราสองคน มือใหญ่ก็กดที่ปุ่มสองปุ่มที่ใต้โต๊ะเขาทันที ก่อนที่ม่านมูลี่จะเลื่อนปิด ประตูจะล็อค ‘แกร๊ก’ และที่สำคัญ มีประตูห้อง ๆ นึงที่อยู่หลังชั้นเอกสารเปิดออกกว้าง
“หึ ได้เวลารับรางวัลแล้ว”
พูดจบก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะคว้าข้อมือฉันดึงลุกขึ้น จนฉันที่เจ็บร่องสาวเดินตามอย่างสุดฝืน ยกขากระเผลก ๆ ไปหยุดที่ห้องนอนวิวเมืองที่มีกระจกพาโนรามา
อลังการ สวยมาก ห้องนี้เหมือนกล่องใสที่ลอยอยู่บนฟ้า และที่สำคัญมีแค่เตียงนอนอยู่กลางห้อง ซ้ายก็กระจก ขวาก็ด้วย มันจึงปลอดโปร่งและดูสบายตาสุด ๆ
“ไปนอนคว่ำบนเตียง”
“คะ?”
“ทำไมต้องให้ฉันสั่งหลายรอบ?” ฉันไม่ตอบ เพราะรู้ว่ามันไม่ใช่ประโยคคำถาม จึงเดินไปที่เตียงนอนนั้น และขึ้นไปนอนคว่ำหน้าตามคำสั่งทันที จนเขาเดินมาตบที่ก้นฉัน ‘เพียะ’
“โอ้ย ตีก้นมะนาวทำไมคะ?”
“โก้งโค้ง!” แล้วฉันก็ยอมยกก้นงอน ๆ ขึ้น ถึงแม้จะเย็นวูบวาบไปตามแยกสวาท และคนข้างหลังเห็นอะไรต่อมิอะไรก็ตาม
จนฉันได้ยินเสียงกุกกัก ๆ ไกล ๆ ก่อนสักพักจะรู้สึกได้ถึงสิ่งเย็น ๆ ที่ไหลเข้ากลางร่อง จนมันไหลนองไปจนถึงน้องสาวและหยดเผาะลงบนเตียง ซึ่งฉันก้มมองก็เห็นว่ามันเป็นเพียงเจลใส ๆ เท่านั้น
‘เพียะ’
“อ๊า!” เขาตีก้นฉันอีกแล้ว ให้ตายสิ! ไม่ทันตั้งตัวเลย
“อยู่กับฉันไม่ต้องกลัวตาย เธอหลวมเมื่อไหร่ ฉันเขี่ยเธอทิ้งแน่นอน”
ฉันกลืนน้ำลายดังอึกและพยายามไม่ตอบ เอาแต่รอลุ้นว่าเขาจะทำอะไรกับก้นงอน ๆ ของฉัน จนฉันเบิกตากว้าง เมื่อเขาเดินรอบเตียงนอนและพันเชือกตามฝ่ามือไปด้วย
“นะ นายท่าน”
“ว่าไง?”
“จะทำอะไรมะนาวคะ? มะนาวต้องเจ็บใช่มั้ย”
“เดี๋ยวก็รู้”
‘ฟรึบ’
“อ๊า!” ฉันเชิดหน้าขึ้นกรีดร้องออกมา เพราะอยู่ ๆ เชือกในมือหนาก็หวดมาที่ฉัน มันแสบมาก แสบจนแยกไม่ออกว่าเจลใส ๆ ที่เขาทานั้นทาเพื่ออะไร มันทำให้ฉันเจ็บมากขึ้นใช่มั้ย? หรือยังไงเนี่ย!
“เจ็บมั้ย?” เขาถามเสียงทุ้มต่ำ และฉันก็ได้ยินเสียงกัดกรามกรอด ๆ ตามมาด้วย
“จะ เจ็บค่ะ”
‘พรึบ’
“อ๊า! มะนาวเจ็บค่ะนายท่าน!” ฉันร้องเสียงหลงอีกครั้ง จนอยากจะไถลลงไปนอนบนเตียงซะตอนนี้ แต่เมื่อคนลงทัณฑ์เห็นฉันสั่นเทาจะไถลลงไปทุกที ๆ เขาก็รีบปรี่นำเชือกมาผูกข้อมือฉันไว้แทน
ก่อนที่จะผลักฉันนอนลงไปบนเตียง แล้วจับฉันนอนหงาย กระชากขาขาวกางออกกว้าง รุนแรงราวกับฉันไม่ใช่คน
จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อสูท ถอดเชิ้ต ถอดกางเกง ทั้ง ๆ ที่ส่งสายตาเย็นชาและกดตาต่ำมองมาที่ฉัน ฉันจึงมองเขากลับบ้าง ให้รู้ว่าฉันพร้อมแล้ว พร้อมที่จะยอมทุกอย่างแล้วจริง ๆ
เอาสิ ฉันมาถึงขนาดนี้ สูงขนาดนี้ คิดว่าฉันจะกลัวเหรอ? ฉันกล้าได้กล้าเสียและไม่กลัวหรอก อยากทำอะไรก็ทำไปเลย!
ฉันคิดในใจและมองขนอ่อนตามร่องชายของเขา จนผู้บริหารหนุ่มนั่งลงกลางหว่างขาขาว เอียงคอมองแยกสาวของฉัน เขาเลียริมฝีปากเบา ๆ เปิดกลีบกุหลาบฉันทีละฝั่งก่อนจะมองสำรวจความสดสะพรั่งอยู่สักพัก จนฉันเริ่มใจไม่ดี
“เช็คของละเอียดจัง ทำไมคะ มันสวยจนไม่อยากทำร้ายแล้วใช่มั้ย?” ฉันถามเบา ๆ และยกยิ้มที่มุมปาก หวังน้อย ๆ ให้เอ็นดูมันบ้าง
แต่... ไม่ เขากลับไม่ตอบฉัน คุณเซอร์แสยะยิ้มที่มุมปากและสอดนิ้วยาวแทรกกลีบกุหลาบฉันทันที!
“อ๊า... นายท่าน!”
ฉันเอื้อมสองมือที่ถูกมัดไปจับแขนเขา แอ่นอกเชิดหน้าปวดกร้าวไปถึงกลางหลัง อาจเป็นเพราะท่วงท่าที่ลึกขึ้นจนนิ้วยาวสามารถรุกล้ำ ฉันถึงเจ็บมากกว่าเดิม และน้ำตาเม็ดเล็ก ก็ถึงกับซึมออกทางหางตา
“ฉันทำร้ายมานักต่อนัก เธอไม่รอดหรอก”
“อื้อ...” ฉันดิ้นพล่าน ๆ สู้กับปลายนิ้วที่จ้วงจุดสวาทที่อยู่ลึกในกาย จนตอนนี้ร่างบางสั่นไหว สั่นกับแรงของมือใหญ่ที่ไม่คิดจะทะนุถนอม
เสียงน้ำเจาะแจ๊ะในกายคล้ายจะพุ่งพล่านอยู่เป็นระลอก ฉันบิดเร่า ๆ ใจจะขาดรอน ๆ หายใจหอบราวกับร่างทั้งร่างจะยุบลงไปกับเตียง
“นะ นายท่านคะ มะ มะนาวไม่ไหว ไม่ไหวแล้วจริง ๆ อื้อ ๆ”
ฉันเริ่มตีขาสู้และกัดปากจนชา เพราะความเจ็บที่กร้าวไปตามหว่างขา มันกำลังคลี่คลายกลายเป็นความรู้สึกอื่น และมันก็ขัดใจราวกับนิ้วยาวล่วงรู้ คุณเซอร์ถอดถอนนิ้วออกมาทันที ก่อนที่จะแตะลิ้นชิมรสชาติมัน
ซึ่งเป็นการชิมที่ดูร้ายกาจมาก เหมือนเขาเป็นเสือที่กำลังจะฉีกร่างฉันกินทีละนิด ๆ
“หึ เธอผ่าน” นี่แค่การเช็คของหรอกเหรอ? คุณพระ!
ฉันกะพริบตามองร่างหนาที่ลุกขึ้นจากหว่างขาไปที่ตู้สีขาวมุมห้อง ก่อนที่เขาจะกลับมาพร้อมอุปกรณ์อะไรบางอย่างสองชิ้น มันเป็นลูกวงกลมและมีรีโมท อย่าบอกนะว่าเขาจะใช้มันกับฉัน!
“ฉันมีประชุมอีกสิบนาที ฉะนั้นรออยู่ที่นี่ ไว้ฉันจะมาต่อ” ฉันไม่ตอบ ก็ไม่รู้จะตอบอะไร เพราะถ้าเขาไม่อนุญาตก็ไปไหนไม่ได้อยู่แล้ว
จนมือใหญ่หยิบสายรัด พร้อมกับถือลูกกลม ๆ มานั่งกลางหว่างขาฉัน ก่อนจะดันอุปกรณ์ประหลาดนั่นใส่แยกสวาท และรีบรวบขาฉันชิดทันที!
“อื้อ!” ฉันเชิดหน้าขึ้นกัดปาก มันยังเจ็บและรู้สึกแน่นมาก จนเขาใช้สายรัดพันธการข้อเท้าฉันไว้ ก่อนจะลุกขึ้นไปยืนมองนิ่ง ๆ
แต่เดี๋ยวนะ รีโมทที่อยู่ในมือของเขา มันคือ?
“นายท่านจะทำอะไรมะนาวคะ?” ฉันตัดสินใจถามตรง ๆ
“ทรมานเธอ”
“ยะ ยังไง? แบบไหนคะ?” พอฉันถามแบบนั้น เขาก็โชว์รีโมทให้ฉันดู จนฉันเห็นเลขระดับหนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า และ…
“อ๊า!” ใช่แล้วค่ะ เดาไม่ผิด! ทันทีที่เขากดมัน ลูกกลม ๆ ในโพรงสาวฉันก็สั่นอย่างบ้าคลั่ง ฉันบิดตัวไปมา เกร็งปลายเท้ารับรู้ถึงรสชาติกระสัน จนเขาเพิ่มระดับขึ้นเรื่อย ๆ อีกครั้ง แรงจนฉันบั้นท้ายฉันสั่นตาม
‘ครืน…’
“อ๊ะ อ๊า!”
“ทรมานเหรอ? อ้อนวอนฉันสิ”
“อ๊า… นายท่านขา... มะนาว มะนาว”
“มะนาวอะไร”
“เสียว”
กึก เขากดหยุดทันทีก่อนที่จะหันหลังให้ฉัน ผู้บริหารหนุ่มแต่งตัวสวมสูทกลับ ก่อนจะเก็บรีโมทที่พร้อมจะปลิดชีวิตฉัน ไว้ในกระเป๋ากางเกง
เขาจะไปประชุม ทั้ง ๆ ที่เชือกยังมัดข้อมือข้อเท้าฉัน และไอ้นั่นฝังอยู่ในตัวเนี่ยนะ?
“ระหว่างฉันไม่อยู่ก็นอนคิดซะ ว่าจะอ้อนวอนฉันยังไง”
“...”
“ถ้าถูกใจฉันจะซื้อคอนโดให้ เพราะฉันไม่ชอบให้ผู้หญิงของฉัน อยู่ในสลัมซอมซ่อ”
สลัม? เขามองบ้านฉันเป็นสลัมได้ยังไง ถึงมันจะเก่าและเป็นห้องแถวที่ทำด้วยไม้ แต่มันก็ไม่ได้แออัดขนาดนั้นนะ
“ถ้าไม่ชอบ แล้วประมูลมะนาวมาทำไมคะ?” ฉันรีบถาม จนคนที่กำลังเดินออกไปจากห้องหยุดชะงักทันที แต่เขาก็ไม่ได้หันมาหรอกนะ เขายืนนิ่ง
“เธอไม่มีสิทธิถาม อย่าทำให้ฉันรำคาญ”
เขาตอบเท่านั้นก็เดินล้วงกระเป๋ากางเกงออกไป แต่ล้วงในที่นี้ไม่ได้ล้วงวางมาด เขาล้วงไปกดปุ่มทรมานฉัน!
‘ครืน…’
“อื้อ!” ฉันต้องนอนทรมานแบบนี้ จนเขาประชุมเสร็จเลยใช่มั้ย?
เสียงประตูปิดไป แต่เสียงสั่นและลูกกลม ๆ ที่อยู่ในกาย ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ฉันนอนบิดเร่า ๆ ยกเอวขึ้นรัว ๆ ใจอยากจะล้วงมือไปดึง แต่กลับถูกรัดข้อเท้าและรัดข้อมือไว้
มันสั่นแรงมากเลยให้ตาย สั่นจนข้างในฉันร้อนผ่าว ๆ เสียวไปตามร่องสาว และเมื่อฉันเกร็งขึ้น ๆ ถวิลหาบางสิ่งบางอย่างที่อยากลองสัมผัส อยู่ ๆ สิ่งที่ทรมานฉันก็หยุดนิ่งไปซะงั้น
บ้าจริง! เขากดปิดมันอีกแล้ว และฉันก็เริ่มจะโมโหแล้วนะ
ฉันนอนหอบมองเพดาน กวาดตาไปซ้ายบ้างขวาบ้างเพื่อหากล้องวงจรปิด ฉันคิดว่าคุณเซอร์เขาต้องดูอยู่แน่ ๆ เพราะเขาทำเหมือนรอบก่อน ๆ ที่ฉันกำลังรู้สึกดีและหยุดไปซะดื้อ ๆ
‘ครืน…’
“อ๊า... จะทรมานกันไปถึงไหน ฉันขอเสร็จหน่อยไม่ได้รึไง!”
ฉันตะโกนออกไปอย่างเหลืออด นอนขดอดทนกับอุปกรณ์ที่ซุกซนในร่องรัก มันไม่ไหว มันเสียวมาก ๆ จนตอนนี้บั้นท้ายฉันเปียกไปด้วยน้ำสวาท ที่ถูกเล่นงานอยู่ไม่หยุดหย่อน
คุณเซอร์ปรับระดับเป็นว่าเล่น เมื่อฉันเกร็งจวนเสร็จเขาก็หยุด แล้วพอหายใจหายคอได้ปรับอารมณ์กลับดังเดิม เขาก็แกล้งกดเปิดมันอีกครั้ง คนใจร้าย ใจร้ายที่สุด!
