ตอนที่ 1 สวยไว้ก่อน

จุรีพรเดินหัวยุ่งๆเข้าไปในร้านเสริมสวย วันนี้เธอตั้งใจจะแปลงโฉมตัวเองเป็นนางซิลแสนสวย สำหรับค่ำคืนที่จะถึงนี้ เธออาบน้ำแต่งตัวแล้ว จะเหลือก็แต่หน้าผมเท่านั้นที่จะมาแต่งแต้มให้สวยขึ้นด้วยมือของช่างเสริมสวยมืออาชีพ ที่รู้ใจเธอเป็นที่สุด

“ยิ้มแป้นเข้ามาเลยนะวันนี้ มีนัดสำคัญแน่ๆเลยใช่ไหมจ๊ะน้องจูน”

“ใช่เลยพี่ คืนนี้หนูมีแขกชาวมาเลย์มาขอออกเดทด้วยแหละ เขาบอกว่าคืนนี้หนูไม่ต้องไปทำงาน แต่ให้แต่งตัวสวยๆไปนั่งดริ๊งก์เป็นเพื่อนเขาก็พอ เขาจะให้หนูสามหมื่นแน่ะพี่”

“โห ให้เยอะขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ใช่พี่ หนูยังอึ้งเลย งั้นวันนี้พี่แต่งหน้าทำผมให้หนูเอาแบบสวยที่สุดเลยนะพี่”

“ได้เลยจ้า งั้นก่อนอื่นขึ้นเขียง เอ๊ย...ขึ้นเตียงเลยจ้ะ ต้องสระผมด้วยครีมนวดผมผสมน้ำหัวน้ำหอมพิเศษ กลิ่นหอมเย้ายวนใจ หอมทนหอมนาน ก่อนเลยนะจ๊ะ”

จุรีพรเดินไปขึ้นเตียงสระ แล้วหลับตาลงพร้อมรับบริการสระนวดอย่างดีจากช่างคนสวย

จันทร์ฉายเจ้าของร้านจันทร์ฉายซาลอน เป็นช่างทำผมที่เก่งมาก พูดจาไพเราะแต่ไม่พูดมาก และบริการลูกค้าคนไหนก็มีแต่คนติดอกติดใจในฝีมือของเธอกันทั้งนั้น แต่ร้านของเธออาจจะเก็บค่าบริการแพงหน่อยเท่านั้นเอง

เพราะเธอลงมือทำเอง ไม่จ้างลูกน้อง ทำได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น แต่ว่าลูกค้าของจันทร์ฉายแต่ละคนที่เข้ามาทำผมแต่งหน้า ล้วนแล้วแต่ใจป้ำกันเกือบทุกคน คือยอมจ่ายเพื่อความสวยที่ฉันพอใจ ประมาณนั้น

“น้ำฝักบัวแรงดีนะพี่ บางร้านน้ำฝักบัวค่อยมาก หนูยังคิดอยู่เลยว่า มันจะล้างผมหนูสะอาดไหม แต่น้ำฝักบัวร้านพี่แรงฉีดดีจริงๆ จูนชอบ”

“ใช่มะ พี่ก็เลือกร้านเหมือนกันนะ เวลาพี่ไปทำผมร้านอื่น ร้านไหนน้ำไหลค่อย พี่ก็ไม่เข้าอีกเลย”

“แล้วหนูก็ชอบมากเวลาที่พี่เกาหัว นวดขมับให้หนู มันผ่อนคลายจนขนลุกเลยนะพี่ งั้นพี่ช่วยนวดให้หนูสักสองรอบนะ หนูให้พี่พิเศษเลยวันนี้”

“ได้จ้าคุณน้อง”

ประมาณสิบห้าทีต่อมา จุรีพรก็มานั่งบนเก้าอี้ไฮโดรลิคส์ปรับระดับได้ และมีนิตยสารเล่มหนึ่งในมือ

“จะทำผมตรงหรือผมลอนดีล่ะวันนี้”

“พี่ว่าหนูทำทรงไหนถึงจะเข้ากับหน้าหนู พี่ทำให้หนูเลยจ้ะ หนูเชื่อมือพี่”

“อือม งั้นก็ไดรตรง รีดด้านหลังให้เรียบ ส่วนด้านหน้าเปียเก็บเข้าด้านข้าง แต่งหน้าม้าให้สั้นอีกนิด จะทำให้ใบหน้าของจูนดูเด็กลงอีกเป็นสิบปีเลยนะ ผู้ชายเขาชอบผู้หญิงหน้าเด็ก แล้วพี่ก็จะแต่งหน้าจูนให้สวยใสเหมือนกลับไปอยู่ชั้นม.ปลายเลยดีไหม”

“ดีพี่ ทำเลย หนูอยากเห็นตัวเองหน้าเด็กแล้ว” จุรีพรดูตื่นเต้นมาก แล้วก็เคลิ้มฝันไปถึงแขกหนุ่มชาวมาเลย์คนนั้นที่นัดกันไว้เมื่อคืน ว่าคืนนี้เจอกันที่ผับ แต่เป็นคนละผับกับที่เธอทำงานประจำ

เขาชื่อว่าโดมินิค เขาให้เธอเรียกเขาง่ายๆว่าโดม เขาหุ่นดีแต่ตัวสูงใหญ่มาก ใบหน้าถึงไม่หล่อคมเหมือนพระเอกหนัง แต่ก็ดูมาดแมนมีเสน่ห์พอตัว อายุเพิ่งจะสี่สิบ เขาบอกว่าเขาเคยมีแฟนมาแล้วแต่เลิกแล้ว บอกเธอว่าตอนนี้เขาโสด แต่จะโสดจริงตามคำเขาบอกหรือเปล่าเธอก็ไม่รู้ เธอรู้แค่ว่าตอนนี้เธอร้อนเงินเท่านั้น

อาชีพสาวนั่งดริ๊งก์อย่างเธอ ผู้หญิงที่เคยผ่านการมีผัวมีลูกมาแล้วอย่างเธอ ที่ทำงานเหนื่อยทุกวันนี้ก็เพื่อลูกชายคนหนึ่งที่ยังเรียนชั้นประถมกับมารดาของเธออีกคนเท่านั้น ส่วนบิดาของเธอทิ้งเธอไปนานแล้ว

เธอมีลูกกับสามีเก่าเมื่อตอนอายุยังน้อย เพราะตอนนั้นเธอเอาความรักเป็นใหญ่ สุดท้ายไอ้ผัวเลวมันก็ไปมีคนอื่นตอนที่เธอกำลังท้องแก่ใกล้จะคลอด

แต่ผู้หญิงอย่างเธอก็ไม่คิดจะอาลัยอาวรณ์ผู้ชายห่วยๆแบบนั้นหรอก หากคิดจะมีผัวอีกคน เธอไม่ขอเลือกความรัก ขอเอาเงินดีกว่า

ผู้ชายคนไหนมอบความสะดวกสบายให้เธอได้ โดยที่ไม่มีเมียเขามาราวี เธอก็ยินดีจะปรนเปรอให้เขามีความสุขเพื่อแลกกับเงินจำนวนมากที่เธอต้องการเก็บออม เพื่อสร้างเนื้อสร้างตัว

ใครจะมองเธอยังไง เธอไม่สน เธอขอแค่แม่และลูกทั้งสองคนมีกินมีใช้ไม่ขัดสน มีบ้านหลังงามๆอยู่ หมดหนี้ในเร็ววัน แค่นี้เธอก็พอใจแล้ว

“เสร็จแล้วจ้าน้องจูนขา ลืมตาดูได้”