ตอนที่ 9 ทำเป็นเหรอ

“ทำไมวันนี้ฟ้ากินน้อยจังคะ แค่นี้ก็อิ่มแล้วเหรอ”

นิศาชล ทายาทคนสุดท้องของเจ้าสัวนทีและวิมลผู้เป็นเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ร่ำรวยมหาศาล เอ่ยถามคู่หมั้นหนุ่มด้วยความเป็นห่วง

เธอกับเขาถูกครอบครัวจับคลุมถุงชน บังคับให้หมั้นกันทันทีหลังเรียนจบ และงานแต่งงานก็คงจะถูกจัดขึ้นในเร็ว ๆ นี้ แต่โชคดีหน่อยที่เธอตกหลุมรักเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้า จึงรู้สึกมีความสุขกับการคลุมถุงชนในครั้งนี้

ต่างจากสายฟ้า ทายาทนักธุรกิจหมื่นล้าน ลูกชายเพียงคนเดียวของ สงกรานต์และกานดาผู้เป็นเจ้าของบริษัทผลิตละครยักษ์ใหญ่ ธุรกิจโลจิสติกส์ และธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ที่มีชื่อเป็นผู้ถือหุ้นอีกหลายบริษัท เขาไม่ได้รู้สึกชอบคู่หมั้นของตัวเองมากเป็นพิเศษ แต่ก็ขัดใจผู้ใหญ่ไม่ได้จึงยอมทำตามความต้องการแต่โดยดี

เขาและเธอมีความสัมพันธ์เกินเลยกันมาหลายครั้งแล้ว แทบจะตั้งแต่ที่ผู้ใหญ่แนะนำให้รู้จักกันเมื่อหลายเดือนก่อนเลยก็ว่าได้ แต่ยิ่งมีอะไรกัน เขายิ่งรู้สึกเบื่อหน่าย ในขณะที่เธอยิ่งรักและผูกพันกับเขามากขึ้นทุกวันจนน่ารำคาญ

ทั้งที่เขาได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ แต่ความรู้สึกของเขาช่างต่างจากความรู้สึกที่เคยมีให้ผู้หญิงคืนเดียว ที่บัดนี้กลายมาเป็นแม่ของลูกเขาอย่างสิ้นเชิง

อีกคนสวยหวานเรียบร้อยเป็นลูกผู้ดีมีชาติตระกูล บทรักจืดชืดไม่ได้เรื่อง อีกคนแข็งแกร่งสู้คน บทรักร้อนแรงน่ารักอย่างเป็นธรรมชาติ และมันยังคงตราตรึงในใจของเขา

“ผมยังไม่ค่อยหิว”

สายฟ้าเหลือบมองใบหน้าสวยงามของคู่หมั้นเพียงนิด ก่อนเบือนหน้าหนีรอยยิ้มหวานอย่างรู้สึกผิด

ผิดที่เขาไม่เคยแยแสความรู้สึกของเธอเลย แม้ว่าเธอควรเป็นผู้หญิงที่เขาให้ความสำคัญที่สุด แต่หัวใจกลับเอาแต่คิดถึงผู้หญิงอีกคนที่ไม่ไยดีผู้ชายชั่ว ๆ อย่างเขาสักนิด

“อึดอัดหรือเปล่าจ๊ะที่มีผู้ใหญ่ร่วมโต๊ะด้วย เดี๋ยวคราวหน้าป้าให้มากินข้าวกันสองคนแล้ว เห็นไหมคะคุณกานดา ฉันบอกแล้วว่าผู้ใหญ่อย่างเราไม่ควรมาด้วยคุณก็ไม่เชื่อ”

วิมลเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม มองหน้าว่าที่ลูกเขยด้วยสายตารู้ทัน เพราะความลับเรื่องที่เด็กสองคนแอบมีอะไรกันถึงหูเธอและเจ้าสัวนทีตั้งแต่คืนนั้นแล้ว

“แหม ก็วันนี้ฉันว่าจะมาปรึกษาคุณวิมลกับเจ้าสัวเรื่องงานแต่งงานของเด็ก ๆ นี่คะ ใครจะไปคิดว่าพ่อลูกชายตัวดีจะอยากอยู่กับคู่หมั้นตามลำพังจนพานกินข้าวไม่อร่อย”

กานดากระเซ้าลูกชายจอมเจ้าชู้ของตัวเอง แม้รู้ดีว่าเขาไม่ได้รักใคร่คู่หมั้นสาวสักนิด แต่เธอมั่นใจว่าแต่งงานอยู่กินกันไปอย่างไรก็ต้องรัก เพราะลูกสะใภ้ที่เธอเฟ้นหามาทั้งสวยงาม ทั้งร่ำรวย ทั้งเรียบร้อยน่ารัก แถมยังบริสุทธิ์ผุดผ่องไม่เหมือนใครจนน่าจะมัดใจลูกชายของตนได้

แต่คำพูดคนของเป็นแม่ทำเอาลูกชายหันขวับมองหน้า เลิกคิ้วขึ้นถามด้วยความตกใจ

“แม่ครับ...”

“ไม่ต้องพูด เรื่องนี้ให้ผู้ใหญ่จัดการ เด็ก ๆ รอแค่เข้าพิธีแต่งงานก็พอ”

สายฟ้าถอนหายใจ กัดกรามแน่น ยังคงนั่งนิ่งเพื่อรักษามารยาท แต่ถึงกระนั้นผู้ใหญ่ทางฝ่ายหญิงก็รับรู้ได้ว่าเขาไม่พอใจ

“ฟ้ายังไม่อยากแต่งงานกับลูกสาวป้าหรือจ๊ะ”

วิมลเอ่ยถาม ใบหน้าสวยสิ่งยิ้มเอ็นดูราวกับผู้ใหญ่ใจดีที่กำลังหยิบยื่นทางรอดให้ แต่สายตากดดันไม่ได้บ่งบอกแบบนั้น

“ขอโทษครับคุณป้า ผมยังไม่พร้อมมีครอบครัว”

“สายฟ้า”

กานดาปรามลูกชายเสียงไม่เบานักด้วยไม่คิดว่าเขาจะกล้าเสียมารยาทฉีกหน้าตนและสามีได้ ในเมื่อปกติต่อให้เขาจะเหลวไหลแค่ไหน แต่เรื่องแบบนี้เขาไม่เคยทำ

“แม่ครับ ผมกับนิศาเราเพิ่งจะเรียนจบ งานการก็เพิ่งเริ่มทำ ผมมีอะไรให้โฟกัสตั้งเยอะ ผมยังไม่นิ่งพอ กลัวว่าจะทำนิศาผิดหวัง”

“แม่ว่าแกใช้ชีวิตวัยรุ่นมาเกินพอแล้วนะ”

“ไม่ใช่เรื่องนั้นสิครับแม่ ผมหมายถึงเรื่องอื่น เรื่องงาน เรื่องสังคม เรื่องความรู้สึก ผมยังไม่พร้อมรับผิดชอบชีวิตใครขนาดนั้น แต่ที่ยอมหมั้นเพราะเป็นการให้เกียรตินิศาว่าการศึกษาดูใจของเราในครั้งนี้มันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ แต่แม่ให้โอกาสเราสองคนศึกษานิสัยใจคอกันหน่อยไม่ได้หรือครับ เกิดมีอะไรในตัวผมที่นิศารับไม่ได้ มันก็ยังพอเปลี่ยนแปลงอะไรทัน ดีกว่ารีบแต่งงานไปทั้งที่เรายังเด็กและยังไม่ทันรู้จักกันดีพอ”

เขาแบ่งรับแบ่งสู้ เหลือบมองใบหน้าของผู้ใหญ่ก็รู้แล้วว่าสิ่งที่เขาต้องการไม่อาจเป็นจริงได้ง่าย ๆ เหตุผลที่เขามีมันยังไม่มากพอ

ยกเว้นเพียงพ่อของเขาที่ถึงแม้บางครั้งจะดุ แต่ก็รับฟังเหตุผลของเขาเสมอ

“แต่ฟ้าทำลูกสาวป้าเสียหายไปแล้ว ป้ารู้นะว่าสองคนมีอะไรกันแล้วน่ะ”

สายฟ้ามองหน้าคู่หมั้นสาว เรื่องนี้แม้จะไม่ใช่ความลับ แต่เขาย้ำหนักหนาว่าไม่ให้เธอบอกผู้ใหญ่ แต่เธอกลับส่ายหน้าน้อย ๆ เป็นเชิงว่าเรื่องนี้ไม่ได้หลุดออกมาจากปากของเธอ

“ผมขอโทษครับ ผมไม่เถียงว่าผมทำนิศาเสียหายไปแล้ว แต่ผมคิดว่าสมัยนี้...”

“เอ่อ ผมขอโทษแทนลูกชายด้วยที่ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ”

สงกรานต์พูดแทรกลูกชาย เพราะอย่างไรเรื่องนี้มันก็คือความผิดมัดตัวที่ไม่สามารถหาข้อโต้แย้งได้

“แต่ผมคิดว่าเรื่องแต่งงานเราค่อยมาหารือกันทีหลังดีไหมครับ เด็กสองคนเพิ่งรู้จักและหมั้นกันไปไม่เท่าไรเอง ยังไม่ทันรู้จักกันดีพออย่างที่เจ้าฟ้ามันว่าจริง ๆ แต่เรื่องที่เจ้าฟ้ามันทำหนูนิศาเสียหายไปแล้ว อย่างไรก็ต้องรับผิดชอบครับ”

กานดามองหน้าสามีด้วยความไม่ชอบใจ อีกเพียงนิดก็จะกดดันพ่อลูกชายตัวดีให้แต่งงานกับทายาทเศรษฐีหมื่นล้านที่มีฐานะทัดเทียมได้อยู่แล้ว แต่สามีดันมาขัดกันเสียได้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็เห็นดีเห็นงามด้วยตลอด

“นิศาว่าไงลูก”

วิมลถามลูกสาวคนเล็กที่รักและตามใจยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด เห็นแววตาผิดหวังคู่นั้นก็อดที่จะสงสารไม่ได้

“นิศาแล้วแต่ทุกคนค่ะ ถ้าเห็นว่าควรรออีกนิด นิศาก็โอเคตามนั้นค่ะ แต่...เอ่อ นิศาอาจมีเวลารอไม่นาน นิศากลัวว่านิศาอาจจะท้อง...”

“นิศา”

สายฟ้าเรียกชื่อคู่หมั้นสาวเสียงเบา กัดกรามแน่น ในแววตาเย็นชาไร้ความรัก

“เอาล่ะครับ ถ้านิศาท้อง ทางผมก็จะรีบจัดงานแต่งให้ทันที ผมต้องขอโทษทางเจ้าสัวและคุณวิมลด้วยนะครับที่ลูกชายของผมมันทำอะไรสิ้นคิด”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เด็ก ๆ สมัยนี้ใจร้อน เอาเป็นว่าถ้ายัยนิศาท้อง เราค่อยมาว่ากันอีกทีนะคะ แต่ถ้าไม่ท้อง สักปลายปีก็น่าจะเหมาะสม คุณกานดากับคุณสงกรานต์ว่ายังไงคะ”

กานดาและสงกรานต์มองหน้ากันก่อนพยักหน้าเห็นด้วยเพราะมีเวลาอีกหลายเดือนให้ลูกชายของตนทำใจ

“ฉันเห็นด้วยค่ะ แล้วเจ้าสัวโอเคไหมคะ”

พ่อแม่ฝ่ายชายเอ่ยถามพ่อฝ่ายหญิงที่นั่งขรึมมาตลอด ยังไม่ยอมเอ่ยปากพูดอะไรเลยสักคำจนไม่สามารถคาดเดาความคิดได้

“ผมเห็นด้วยครับ อย่างน้อยก็ให้เวลาทั้งสายฟ้าและยัยนิศาของผมได้เรียนรู้กันอีกนิด ยัยนิศาเป็นลูกสาวคนสุดท้อง ผมทั้งรักทั้งเป็นห่วง กลัวว่าจะไปรักคนที่ไม่เหมาะสมจึงยอมให้หมั้นกับสายฟ้าเพราะไว้ใจครอบครัวของคุณสงกรานต์ว่าจะดูแลลูกสาวของผมได้ อย่าทำให้ผมผิดหวังนะครับ”

พ่อแม่ฝ่ายชายส่งยิ้มแหย มั่นใจว่าตัวเองมีอำนาจบังคับลูกชายเพียงคนเดียวให้หมั้นหมายและแต่งงานกับผู้หญิงที่ตนเลือกให้ แต่ไม่มั่นใจในพฤติกรรมของลูกชายผู้เหลวไหลสร้างแต่เรื่องคนนี้เลยจริง ๆ

“ครับ ไม่ต้องห่วงหนูนิศาครับ พวกเราจะรักและดูแลให้ดีที่สุด โดยเฉพาะเจ้าฟ้า ไม่ต้องกังวลนะครับ”

“อืม ฟ้าคะ คุณไม่ต้องการนิศาแล้วเหรอ”

สาวสวยแสนเรียบร้อยผลักคู่หมั้นหนุ่มลงนอนบนเตียงแล้วก้าวขึ้นคร่อม ก่อนริมฝีปากอวบอิ่มจะไต่จูบแผงอกเปลือยเปล่าจนเจ้าของขนลุกซู่ หลังแยกตัวกับผู้ใหญ่เพื่อมากระชับความสัมพันธ์ตามประสาคู่หมั้นที่คอนโดมิเนียมของตัวเอง

สายฟ้ากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ มองเรือนร่างบอบบางขาวผ่องเสื้อผ้าหลุดลุ่ยที่พยายามเล้าโลมเขา แม้จะดูเซ็กซี่แปลกตาจนหัวใจเต้นแรง แต่ก็ไม่เท่าความรู้สึกที่เขามีต่อผู้หญิงอีกคน

“นิศา ผมเหนื่อย”

“งั้นนิศาทำเองค่ะ”

“ทำเป็นเหรอ”

เขาเลิกคิ้วถามทำเอาสาวสวยหน้าแดงซ่าน เธอทำไม่เป็นหรอก แต่รู้ว่าควรทำอย่างไร เพราะเพื่อนรักของเธอสอนมาหมดแล้วในเรื่องที่เอาไว้ใช้มัดใจชาย

“จะลองดูค่ะ”

“ผมไม่ได้อยากทำนะ แต่ถ้าคุณอยาก...”

“นิศา เอ่อ...อยากค่ะ”

ท่าทีเขินอายกล้า ๆ กลัว ๆ ทำเอาเขาใจอ่อนยวบ มองว่าที่ภรรยาของตนแล้วถอนหายใจ

เธอคนนี้คือคนที่จะต้องอยู่กับเขาตลอดชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย คือผู้หญิงที่ครอบครัวและสังคมของเขายอมรับ แต่ทำไมหัวใจของตนกลับรู้สึกค้านขึ้นมาเสียอย่างนั้น

แม้จะมีอะไรกันมาหลายครั้ง แถมเธอยังเป็นของเขาและเขาก็เป็นของเธออย่างถูกต้องชอบธรรม แต่ทำไมคราวนี้ถึงรู้สึกผิดที่จะกระหน่ำความป่าเถื่อนใส่เธอให้สมใจแบบทุกที

ภาพใบหน้าสวยใส แต่แววตาวาววับเอาเรื่องที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของผู้หญิงอีกคนฉายชัดในความรู้สึก ท่อนเนื้อใหญ่ยาวที่กำลังเหยียดขยายเต็มกำลังกระตุกเต้นประท้วงร้องขอการปลดปล่อยเดี๋ยวนี้ และเขาต้องทำ

คนตัวโตพลิกกายขึ้นคร่อม ไต่จูบซอกคอหอม นิ้วร้ายกรีดไล้รอยแยกก็ต้องตกใจเมื่อน้ำหวานของเธอฉ่ำเยิ้มกว่าทุกที

เขากดแทรกสองนิ้วเข้าไปในความสาว กระแทกกระทั้นเข้าออกเลียนแบบจังหวะการร่วมรัก ทำอาคนตัวบางร้องครางกระเส่า

เนิ่นนานหลายนาที เธอกรีดร้องเสียงหลงก่อนกระตุกถี่ เป็นอันจบหน้าที่ของคู่หมั้นอย่างเขา

สายฟ้าถอดถอนนิ้วออกมาแล้วเดินตรงดิ่งเข้าห้องน้ำท่ามกลางความตกตะลึงของหญิงสาวที่นอนทอดกายระทดระทวยรอการเติมเต็มจากเขา

แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่ออกมา จึงรีบเดินไปที่ประตูห้องน้ำเพราะคิดว่าเขาอาจจะท้องเสียหรือไม่สบาย กำลังจะยกมือขึ้นเคาะก็ต้องหดมือกลับแทบไม่ทันเมื่อมีเสียงคำรามลั่นที่แสนคุ้นเคยดังเล็ดลอดออกมา

นิศาชลยกมือปิดปาก เบิกตากว้าง แววตาระริกไหว น้ำตามากมายเอ่อรื้นคลอหน่วย

เขาทิ้งเธอที่นอนทอดกายให้เชยชมเพื่อเข้าห้องน้ำมาช่วยตัวเอง ทั้งที่เขากับเธอก็เคยมีอะไรกันหลายครั้ง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้

เมื่อประตูห้องน้ำเปิดออกมา หนุ่มสาวก็ต่างชะงัก ท่าทีของคู่หมั้นสาวทำให้เขาเข้าใจได้ในทันทีเลยว่า เมื่อสักครู่เธอคงรู้แล้วว่าเขาช่วยตัวเอง

“ฟ้า ทำไม...”

“ฮึ่ม ผมไม่มีถุงยาง ขอโทษด้วยนะ วันนี้ผมกลับก่อน พรุ่งนี้ออกกองแต่เช้า”

เขาออกมาจากห้องของเธออย่างรวดเร็ว ไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นภรรยาของตนอีกเลย