EP6 เป็นแฟนกันแล้ว

"พี่แทนแน่ใจแล้วเหรอคะว่าอยากเป็นแฟนกับน้องเอม" เธอเอ่ยถามอย่างไม่มั่นใจเพราะเธอและเขาเพิ่งเริ่มต้นคุยกันได้ไม่นานเพราะกลัวว่ามันจะเป็นแค่ความชอบชั่วคราว

"ครับ แดดดี้แน่ใจแล้วว่าอยากได้หนูเป็นเมีย เอ้ย! เป็นแฟน" ให้ตายเถอะเกิดมาไม่เคยเสียอาการเท่านี้มาก่อนเลย!

เธอตั้งรับกับคำพูดของเขาไม่ทันจริงๆ คนอะไรเต๊าะเก่งมาก นี่สินะความคิดของเขาที่หลุดพูดออกมาเวลาที่เขินมากๆ เธอเองก็ตั้งรับไม่ทันเหมือนกัน

"สองอาทิตย์ที่เราคุยกันมา น้องเอมไม่รู้สึกอะไรกับแดดดี้เลยเหรอครับ" เขาตีหน้าเศร้าเมื่อเห็นว่าสาวน้อยลังเลจนเขาเริ่มหมดหวังที่จะได้เธอมาเป็นแฟน

"ปะเปล่าค่ะ น้องเอมแค่รู้สึกว่ามันเร็วเกินไปทั้งที่เราเพิ่งคุยกันยังไม่ถึงเดือนเลย" เธอเอ่ยอย่างประหม่าเพราะตัวเองก็คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าพอเปิดใจคุยกับเพศตรงข้ามครั้งแรกจะได้้สถานะเป็นแฟนกันเร็วมากขนาดนี้

"ไม่เร็วหรอกครับ หรือจริงๆ แล้วน้องเอมคุยกับแดดดี้แค่สถานะคนคุยแต่ไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษอะไรให้ เห็นแดดดี้เป็นแค่คนแก้เหงาเหรอครับ" เขาตีหน้าเศร้าก้มหน้าน้อยๆ ทว่ารอยยิ้มร้ายกลับกระตุกข้างมุมปากหยักเมื่อเห็นว่าเธอนั้นเริ่มลังเลและทำตัวไม่ถูก ให้ตายเถอะ น่ารักชะมัด!

"เปล่าค่ะ อย่าเพิ่งคิดมากสิคะ" เธอเอ่ยเสียงออดอ้อนก่อนจะยกมือเขามากุมเอาไว้พร้อมคลี่ยิ้มหวานให้เห็นฟันเรียงสวยและขอเขาเป็นแฟนด้วยตัวเอง

"งั้นแดดดี้เป็นแฟนกับน้องเอมนะคะ ต่อไปนี้เราสองคนเป็นแฟนกัน" เธอเอ่ยยิ้มๆ เมื่อเห็นเขานิ่งเงียบไปราวกับคาดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นคนของเขาเป็นแฟน

"คะครับ แดดดี้ไม่ใช่เหรอที่ต้องขอน้องเอมเป็นแฟน?" เขาเอ่ยเสียงราบเรียบทำตัวไม่ถูกเหมือนกันที่เธอเป็นคนเอ่ยปากขอเขาเป็นแฟนเอง

"เอ้า ก็แดดดี้เขิน น้องเอมก็ต้องเป็นคนขอเองสิคะ" เธอเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะเดินจับมือแฟนหนุ่มตัวเองแล้วเดินไปด้วยกันและใช้เวลาร่วมกันก่อนจะต้องแยกย้ายกันเพราะน้องชายเธอจะกลับมาเย็นนี้

ถ้าป๊ะป๋าเธอรู้มีหวังถูกเค้นถามแน่ๆ

"น้องเอมครับ..." เขาเอ่ยเธอพร้อมหยุดเดินซึ่งเธอก็หยุดเดินแล้วเอี่ยวหน้าหันมามองเขาอย่างฉงนสงสัย

"คะ?"

"เป็นแฟนกับแดดดี้นะคะ" เขารวบรวมความกล้าของเธอเป็นแฟนแต่ในใจนั้นสั่นไหวยิ่งกว่าอะไรเพราะประหม่าไม่น้อยที่ต้องมาขอสาวเป็นแฟนทั้งที่เมื่อก่อนไม่ต้องทำอะไรแบบนี้เลยด้วยซ้ำเพราะแค่ต้องการผู้หญิงขึ้นเตียงผู้หญิงพวกนั้นก็พร้อมต่อคิวเข้าหาเขา

ไม่รักจริงไม่หยุดเจ้าชู้หรอก อดีตคาสโนว่าอย่างเขาที่กินผู้หญิงและทิ้งผู้หญิงราวกับทิชชู่จะมาจริงจังและไม่เป็นตัวของตัวเองกับเด็กผู้หญิงอายุ 20

"เราไม่เป็นแฟนกันนานแล้วเหรอคะ?" เธอเอ่ยถาม

"แดดดี้ต้องขอหนูเป็นแฟนสิคะ พี่เป็นคนจีบหนูก็ต้องขอหนูเป็นแฟนน่ะสิถูกแล้ว" เขาเอ่ยจากนั้นความสัมพันธ์ที่เลื่อนสถานะจากคนรู้จักกลายเป็นเปิดใจเปิดคนคุยและตอนนี้ก็กลายเป็นแฟนกันอย่างที่ตั้งใจเอาไว้

"ไว้เจอกันนะคะ" เธอโบกมือลาเขาพร้อมรอยยิ้มหลังจากที่เที่ยวด้วยกันแล้วเขาก็มาส่งเธอที่บ้านก่อนเวลาที่น้องชายจะกลับโชคดีที่น้องชายเธอกลับบ้านเกือบมืดเลยไม่เป็นที่สงสัย

จะเว้นเสียแต่...

"คุณหนูกลับมาแล้วเหรอคะ ทานข้าวรึยังคะป้าจะได้เตรียมโต๊ะอาหารเย็น" ป้ามะลิหัวหน้าแม่บ้านที่อยู่กับมารดาของเธอมานานเอ๋ยถามยิ้มๆ โชคดีที่ไม่ถามอะไรมาก

"ไม่ดีกว่าค่ะพอดีว่าหนูทานข้าวกับเพื่อนมาแล้วน่ะค่ะ เอาไว้วันหลังนะคะ" เธอยิ้มหวานก่อนจะเดินขึ้นห้องอย่างอารมณ์ดีจนป้ามะลิอดที่จะแปลกใจไม่ได้ปกติคุณหนูไม่อารมณ์ดีมากแบบนี้ปกติอารมณ์ดีแค่ชั่วครู่แต่ใช่ว่าคุณหนูจะขี้วีนแต่แค่อารมณ์ดีแปลกๆ

วันนี้เธอค้างสายกับแฟนหนุ่มหมาดๆ จนค่อนคืนอาบน้ำก็มานอนคุยโทรศัพท์กับเขาโลกทั้งใบนั้นเป็นสีชมพู แต่ทว่าเธอกลับคิดหนักเพราะอีกสามวันเธอต้องกลับไปเรียนแล้วน่ะสิ ฝรั่งเศสไม่ใช่ใกล้ๆ

สักพักเธอก็ดีดตัวลุกขึ้นเมื่อมีเสียงรถยนต์สองคันวิ่งเข้ามาในบ้านจนเธอต้องรีบลุกออกไปดูทางหน้าต่าง

"แม่มา ไหนว่าไปทำงานหลายวันไง" เธอเอ่ยพึมพำอย่างสงสัยทว่าเธอกลับไม่ได้ลงไปหรอกเพราะเธอบอกป้ามะลิแล้วว่าเธอจะเข้านอนแล้วถ้ามีเรื่องอะไรที่ไม่สำคัญก็ค่อยคุยกันพรุ่งนี้เช้า

สักพักเสียงเคาะประตูทำให้เธอต้องดีดตัวลุกออกมาจากเตียงเอี่ยวหน้าหันมามองหน้าประตูอย่างนึกขัดใจที่มีคนมาขัดเธอที่กำลังคุยกับแฟนอยู่

ก็อก ก็อก ก็อก

"แค่นี้ก่อนนะคะเหมือนมีคนมา" เธอเอ่ยเพราะเธอยังไม่อยากบอกเรื่องที่เธอมีแฟนรุ่นพ่อเธออาจจะโดนดุและถูกห้ามให้คบกัน

[โอเคครับ พรุ่งนี้แดดดี้จะไปรับแต่เช้า]

"ค่า รักแดดดี้น๊า"

"พี่เอมแม่เรียกลงไปทานข้าว" ทว่าเสียงเรียกคือเสียงของน้องชายคนเล็กของเธอที่มาเคาะประตูห้องเพื่อเรียกไปทานข้าวซึ่งเธอก็ต้องตัดใจวางสายจากแฟนหนุ่มอย่างเลี่ยงไม่ได้

"โอเค พี่กำลังตามออกไป" สุดท้ายก็ต้องทานข้าวพร้อมหน้าพ่อแม่อีกสินะ

"ฝันดีนะคะ"