EP1 คิดไม่ซื่อ

"ป๊ะป๊า!" เสียงหวานดังลั่นออกมาจากห้องน้ำทำให้มาเฟียหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อยแล้วรีบเดินไปหาสาวน้อยที่สั่งเสียงเรียกเขาจากห้องน้ำ

"มีอะไรคะ หนูเป็นอะไร?" เขายืนอยู่หน้าห้องน้ำเอ่ยถามเธอด้วยความเป็นห่วง

"ป๊ะป๊าช่วยหนูด้วย หนูแกะตะขอไม่ได้" เธอเปิดประตูออกมาก่อนจะเดินเข้ามาหามาเฟียหนุ่มด้วยความเคยชินในสภาพที่สวยแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว

"อะเอ่อ ป๊ะป๊าว่าหนูไปแต่งตัวให้ดีก่อนดีมั้ยคะ?" เขาเอ่ยถามเสียงตะกุกตะกักพยายามไม่มองเธอในทางที่ไม่ดี อ่า เด็ดอะไรยิ่งโตยิ่งใหญ่ ไม่ๆ มึงอย่าคิดอกุศลกับลูกมึงนะเว้ย

ลูกไม่แท้สักหน่อย จับทำเมียก็สิ้นเรื่อง...

ตอนนี้เขากำลังตีรวนในความคิดระหว่างคิดดีกับคิดอกุศล

"ไม่เป็นไรค่ะ ป๊ะป๊าแกะให้หนูหน่อยค่ะหนูแกะไม่ได้" เธอเอ่ยเสียงออดอ้อนก่อนจะปลดผ้าเช็ดตัวออกไว้ครึ่งตัวแล้วหันหลังให้เขาปลดตะขอบราให้

"อ่า ค่ะ" มือหนาสั่นเทาเอื้อมไปปลดตะขอบราให้สาวน้อยช้าๆ อย่างประหม่าเพราะเขากำลังหักห้ามใจตัวเองอยู่

"เร็วๆ หน่อยค่ะ หนูเหนียวตัวอยากอาบน้ำจะแย่แล้ว เอ่อ ป๊ะป๊าขา เราอาบน้ำด้วยกันดีมั้ยคะ ป๊ะป๊าเคยอาบน้ำให้หนูวันนั้นสบายมาก" เสียงหวานเอ่ยออกมาโดยไม่คิดอะไรเพราะตอนเป็นเด็กป๊ะป๊าก็ชอบอาบน้ำกับเธอตลอด แต่ทว่าตอนนี้ป๊ะป๊าเริ่มเปลี่ยนไป

"เอ่อ มะไม่ดีกว่าค่ะ หนูรีบอาบเถอะ ป๊ะป๊าต้องไปทำงาน" เขาตอบเสียงสั่นๆ หายใจแรงแล้วรีบผละออกจากร่างนุ่มนิ่มเพื่อไปสงบสติอารมณ์ตัวเองที่มันเริ่มจะสูงขึ้นทุกวันๆ

"ค่ะ" เธอพยักหน้ายิ้มๆ เธอไม่ได้น้อยใจอะไรเพราะเข้าใจว่าป๊ะป๊าต้องไปทำงานเพื่อหาเงินมาเลี้ยงเธอให้สุขสบาย

สองพ่อลูกควงแขนกันลงมาชั้นล่างของบ้านในขณะที่สาวน้อยสวมชุดเดรสสีชมพูน่ารักสมวัยกอดแขนแกร่งของผู้ที่เธอเรียกป๊ะป๊าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"ป๊ะป๊าคะ วันนี้หนูไปงานวันเกิดลิเดียได้มั้ยคะ?" ลิเดียคือเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอตั้งแต่สมัยมัธยมและเป็นคนเดียวที่ป๊ะป๊าของเธอไว้ใจให้เธอคบหา

"หื้ม? มีใครไปบ้างครับ?" เขาเอ่ยถามเพราะทุกครั้งที่เธออยากไปไหนเขาก็คิดหนักไม่น้อย

"อ๋อ มีแค่พี่ชายลีเดียและคนในครอบครัวลิเดียกับหนูเท่านั้นค่ะ ป๊ะป๊าก็รู้ว่าลิเดียมีหนูเป็นเพื่อนคนเดียว" เธอตอบพร้อมกับยิ้มหวานเมื่อกลัวว่าป๊ะป๊าเธอจะไม่อนุญาตให้เธอไปหาเพื่อนสนิท

"ครับ เดี๋ยวป๊ะป๊าให้คุณอาคิงส์ตามไปดูแล" คิงส์คือมือขวาคนสนิทเพียงคนเดียวที่เขาไว้ใจให้ดูแลเฟรย่าเพราะนอกจากมันแล้ว เขาก็ไม่ไว้ใจใครอีกเลย คนที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้นต่างก็ถูกปิดปากกันไปหมด

"โอเคค่ะ"

จากนั้นเขาก็ตรงไปที่บริษัทพร้อมๆ เธอเพราะช่วงเย็นๆ นั้นแหละเฟรย่าถึงจะไปงานวันเกิดลิเดีย

"นั่งรอป๊ะป๊าในห้องนะครับ ป๊ะป๊าไปประชุมไปนาน ถ้าอยากทานอะไรก็บอกเลขาหน้าห้องหรือไม่ก็บอกอาคิงส์นะครับ" เขาบอกเธอก่อนจะหอมแก้มป่องๆ อย่างเอ็นดูแล้วเดินไปทางห้องประชุม

"จะทำอะไรดีหน่า" เธอต้องนั่งเหงารอป๊ะป๋าแน่เลย เล่นมือถือก็เบื่อ จะเล่นคอมพิวเตอร์ของป๊ะป๊าก็กลัวว่าจะเผลอทำไฟล์งานป๊ะป๊าหายไปอีก

"นี่เธอไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร ถอยไป! เป็นแค่เลขาอย่ามาคิดห้ามฉัน!" ทว่าระหว่างที่เธอกำลังคิดเรื่อยเปื่อย จู่ๆ ก็มีเสียงร้องโหวกเหวกโวยวายหน้าห้อง เธอจึงหันไปมอง

ผู้หญิงหน้าตาสะสวยหุ่นดีและเซ็กซี่จนเธอมองเพลินกำลังทะเลาะเบาะแว้งกับเลขาป๊ะป๊าเธอเพื่อที่จะเข้ามาในห้องทำงานของป๊ะป๊าเธออย่างเอาเรื่องจนเธอนึกสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นคือใครกัน?

"ให้คุณเขาเข้ามาเลยก็ได้ค่ะอา" เธอบอกคนสนิทของป๊ะป๊าที่เดินเข้ามาในห้อง

"คุณหนูอย่าอยากรู้เลยครับ ผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกค้าคุณไบรอันน่ะครับ" คิงส์โกหกเพราะเขาไม่รู้ว่าเจ้านายบอกกับคุณหนูน้อยรึยังว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร

คุณหนูน้อยหวงเจ้านายเขายิ่งกว่าอะไร ถ้ารู้ว่าผู้หญิงคนนี้เคยมีความสัมพันธ์กับเจ้านายของเขา มีหวังงอนกันยาวแน่ คุณหนูน้อยกลัวว่าผู้หญิงพวกนั้นจะมาแย่งความรักของเธอไป

"อ๋อค่ะ" เธอพยักหน้ายิ้มๆ ไม่ได้สงสัยอะไรเพราะหากเป็นเรื่องงานของป๊ะป๊าเธอก็จะไม่ยุ่ง

สาวสวยคนนั้นเดินไปอีกฝั่ง คงไปคุยงานกับป๊ะป๊าจริงๆ นั่นแหละ เคยมีผู้หญิงคนหนึ่งมาแสดงตัวว่าเป็นผู้หญิงของป๊ะป๊าและยังพูดทำร้ายจิตใจของเธอว่าจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในบ้านจนเธองอนป๊ะป๊าไปหลายวันเลย

อีกด้าน

แกร๊ก!

"เบลซขา ไม่มาหาจีน่าเลยนะคะ จีน่าคิดถึงคุณจังเลยค่ะ" เสียงหวานออดอ้อนเดินเข้ามาหามาเฟียหนุ่มด้วยความสนิทสนมเมื่อเขาอยู่ในห้องประชุมคนเดียว

"มาทำไม?" เขาเอ่ยถามเสียงราบเรียบแต่สายตาก็ไม่ได้ละไปจากแฟ้มเอกสารรายงานผลการประเมินธุรกิจ

"แหม เย็นชาจังเลยนะคะ อย่าทำเหมือนเราไม่เคยรู้จักกันนักซี่ คุณก็รู้ว่าจีน่ามาหาคุณทำไม จีน่าคิดถึงคุณนะคะ ช่วงนี้คุณไม่มาหาจีน่าเลย" สาวเจ้าเอ่ยเสียงแง่งอนเมื่อผู้ชายที่เธอหมายปองไม่เรียกหาเธอเลย

จีน่าคือหนึ่งในผู้หญิงของเขาแต่ทว่าเขาไม่ได้ไปหาเธอที่คอนโดเพราะตั้งแต่เฟรย่าเข้ามาในชีวิตเขาก็แทบไม่อยากออกไปหาผู้หญิงคนไหนอีก

แม้ว่าจะอยากระบายอารมณ์มากแค่ไหนก็เถอะ

เขาไม่อยากเห็นเฟรย่าเสียใจและถูกผู้หญิงของเขาทำร้ายจิตใจ คนล่าสุดที่มันกล้าทำให้เฟรย่าร้องไห้ ตอนนี้กลายไปเป็นอาการจระเข้ไปแล้วแหละ

ไม่มีคำว่าอภัยสำหรับคนที่น่ากำจัดทิ้ง..

"ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องมาหาฉัน ถ้าฉันต้องการฉันจะไปหาเธอเอง" น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยขึ้นติดหงุดหงิดเพราะเขากลัวว่าเฟรย่าจะมาได้ยินเข้า

"แหม กลัวลูกสาวคุณโกรธจังเลยนะคะ ถ้าจีน่าเป็นคนอื่นคงคิดว่าคุณแอบมีเมียเด็กแล้วนะคะเนี่ย" มีอย่างที่ไหนสนิทกันยิ่งกว่าอะไร ทำตัวราวกับผัวเมียแต่ทว่าไม่ใช่เพราะเด็กคนนี้ถูกประกาศว่าเป็นลูกสาวในสายเลือดของเขาจริงๆ

แต่ทว่าอยากได้พ่อเสือก็ต้องเข้าทางลูกเสือน่ะถูกแล้ว..