บทที่ 2 เผชิญหน้า

โทรศัพท์มือถือของฌอร์นสั่นและมีเสียงแจ้งเตือน มีข้อความที่ส่งเข้ามาพร้อมกับคลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิด ซึ่งในคลิปมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ใส่ชุดเดรสสีแดง มีป้ายเข็มกลัดพนักงานติดอยู่ที่หน้าอก ซึ่งบ่งบอกว่าเป็นพนักงานในไนต์คลับของเขา แต่เขาไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อน

“เธอชื่อนิวเยียร์ครับ ทำงานเป็นนักข่าว และเป็นลูกน้องของคุณเมเม่ครับ ช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้เธอแอบปลอมตัวเข้ามาเป็นพนักงานของเราอยู่หลายครั้งเลยครับ” โนอารายงาน

ฌอร์นยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ มองดูหญิงสาวในคลิปที่มีรูปร่างสูงประมาณ 160 เซนติเมตร รูปร่างผอมบาง ผมสีน้ำตาลยาว ใบหน้าสวยหวาน

“คิดเป็นแมวน้อยมาขโมยของถึงที่เลยใช่ไหม? ต้องรับผลที่จะตามมาให้ได้ด้วยนะ คนสวย” ฌอร์นพึมพำยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

นิวเยียร์เลิกงานแล้วตั้งใจไปเดินตลาดเพื่อซื้ออาหารกลับไปทานที่ห้องพัก เธอหยุดเดินแล้วหันหลังกลับไปมองข้างหลังอยู่หลายครั้ง รู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังมีคนตาม

‘คิดมากน่ะนิวเยียร์ เธอไม่ใช่ดาราหรือคนดังสักหน่อย จะมีใครแอบตามเธอกัน’ นิวเยียร์คิดในใจ เมื่อหันไปมองข้างหลังแล้วไม่มีใครเดินตามอย่างที่คิด

นิวเยียร์กำลังจะเดินเข้าซอยของหอพักตัวเอง อยู่ๆ ก็มีผู้ชายสามคนที่ใส่ชุดสีดำพร้อมสวมแว่นกันแดดเข้ามาขวาง เธอตกใจมาก กำลังจะเอ่ยปากพูด แต่ก็หมดสติไปก่อน

คฤหาสน์ของฌอร์น

“พาตัวเธอมาแล้วครับ” โนอาเอ่ย

“พาเธอไปที่ห้องของฉัน” ฌอร์นยิ้มอย่างชั่วร้าย ‘ถึงเวลารับผลกรรมของเธอแล้ว นิวเยียร์’

นิวเยียร์ถูกพามายังห้องนอนของฌอร์นด้วยสภาพที่ถูกมัดมือมัดเท้า เธอนั่งอยู่บนพื้นด้วยร่างกายสั่นกลัว รับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่กระจายไปทั่วห้อง

“รู้ใช่ไหมว่าถูกจับมาเพราะอะไร?” เขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

นิวเยียร์ก้มหน้าก้มตาไม่ตอบคำถาม เธอไม่รู้ว่าจะต้องตอบอะไรอีกในเมื่อเขาก็รู้แล้วว่าเธอเป็นคนปล่อยข่าวฉาวของเขาจริง

“เธอกล้าดียังไงถึงเมินคำพูดของฉัน!” เขาเอ่ยอย่างไม่พอใจ น้ำเสียงแข็งกร้าวจนคนที่ฟังถึงกับขนหัวลุก

ฌอร์นถอดเสื้อแจ็คเก็ตข้างนอกออกแล้วเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น

นิวเยียร์หัวใจเต้นแรงด้วยความหวาดกลัวเมื่อเขาย่อตัวลงนั่งแล้วยกคางเธอขึ้นให้สบตากับเขา หญิงสาวกลั้นหายใจด้วยความกลัวเมื่อมือหนาแตะที่คางของเธอ มันเหมือนหัวใจเธอกำลังจะหยุดเต้น

ฌอร์นค่อยๆ ยกคางของนิวเยียร์ขึ้นเพื่อมองดูหน้าเธอชัดๆ แต่นิวเยียร์กลับหลับตาไม่กล้ามองหน้าเขาเลยแม้แต่น้อย

ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวอย่างจริงจัง รับรู้ถึงอาการสั่นของเธอในตอนนี้ได้ว่าเธอกำลังกลัวมากแค่ไหน

“ตอนที่เธอแอบถ่ายรูปของฉันและแอบเข้ามาในพื้นที่ของฉันก็ไม่เห็นกลัวเลยนิ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์

นิวเยียร์เปิดตามองหน้าเขา ‘หล่อจัง’ เธอคิดในใจ

“ว่าไง?” เขากระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นคนตรงหน้ากล้าเปิดตามองเขาแล้ว

‘หล่อ หล่อมาก สเปคสุดๆ’ เธอคิดในใจอีกครั้ง

“ทำไม? ถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลยเหรอ?” เขายกคางเธอขึ้นสูงกว่าเดิม มืออีกข้างลูบผมเธออย่างฉาบฉวย

‘โรคจิต’ หญิงสาวแอบด่าในใจ ‘ความหล่อแบบนี้กินไม่ได้จริงๆ’

ฌอร์นเริ่มบีบคางเธอแรงขึ้นอย่างหัวเสีย เริ่มหงุดหงิดที่คนตรงหน้ากล้าเมินคำพูดของตัวเอง

“โอ๊ย!” นิวเยียร์หลุดเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บ “ฉันเจ็บนะ!” เธอจ้องหน้าเขาอย่างไม่พอใจ

“เจ็บเหรอ?” เขาขมวดคิ้วยิ้มอย่างชั่วร้าย “เธอรู้ไหมว่ากำลังเล่นกับใครอยู่ นิวเยียร์!”

นิวเยียร์มองเขาด้วยความกลัว “ขอ..ฉันขอโทษ” หญิงสาวแทบจะร้องไห้ “ฉัน..ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว” น้ำเสียงเธอสั่นมาก

“อย่าสิ อย่าร้องไห้” เขาลูบแก้มเธอเบาๆ “ตอนที่เธอคิดจะถ่ายรูปของฉันและทำข่าวของฉัน ก็ไม่เห็นจะกลัวอะไรเลยนิ” เขายิ้ม แต่แววตามีความชั่วร้ายแฝงอยู่

นิวเยียร์ยกมือไหว้ “ฉันขอโทษค่ะ ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำข่าวเกี่ยวกับคุณอีกแล้ว ฉันจะไม่ยุ่งกับคุณอีก ยกโทษให้ฉันเถอะนะคะแล้วฉันจะแก้ข่าวให้”

“ยกโทษเหรอ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้น ริมฝีปากโค้งงออย่างชั่วร้าย “คิดว่าขอโทษแล้วเรื่องก็จบเหรอ? เธอมองโลกในแง่ดีมากเลยนะ”

ชั่ววินาทีนั้นที่ฌอร์นเอ่ยปากออกมา นิวเยียร์รู้สึกกลัวจนไม่กล้าหายใจ ข้างหลังของเขายังมีลูกน้องอีกสองคนยืนอยู่ด้วย

“ได้โปรดเถอะค่ะ ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันยอมรับผิดและพร้อมชดเชยให้คุณ ฉันจะรีบแก้ข่าวให้คุณทันทีเลย” หญิงสาวหวาดกลัวจริงๆ ตอนนี้ใบหน้าของผู้เป็นมารดาลอยเข้ามาทันที

“พวกนายออกไปก่อน” เขายกมือขึ้นให้ลูกน้องทั้งสองคน

“ครับ” บอดี้การ์ดทั้งสองโค้งศีรษะแล้วเดินออกไป

ฌอร์นโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาวมากขึ้น “ฉันแค่จับคางแล้วลูบผมเธอเท่านั้นก็ร้องไห้แล้วเหรอ? ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ” น้ำเสียงเขาอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความชั่วร้าย “แล้วถ้าฉันสัมผัสเธอทั้งตัวล่ะ? ไม่ช็อกตายเลยเหรอ?”

นิวเยียร์ตัวสั่นอย่างหวาดกลัว

เขากรวดสายตามองไปยังร่างบางที่สวมเสื้อเชิ้ตกางเกงยีน ใช้นิ้วไล่ไต่ไปทั่ว เริ่มจากผม หู ริมฝีปาก ลำคอ เรียวแขนไปจนถึงสะโพกมน

“ไหนบอกมาซิ ว่าจะให้ฉันลงโทษเธอยังไงดี?” เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ พร้อมรั้งเอวบางเข้าประชิดตัว

“ฉัน..ฉัน” หญิงสาวเสียงสั่นด้วยความกลัว “ฉันขอโทษ อย่า..อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ”

“งั้นลองบอกมาสิ ว่าทำไมถึงติดตามทำข่าวของฉัน?”

“ฉัน..ฉันไม่ได้ตั้งใจทำข่าวของคุณ ตอนแรกฉันตั้งใจตามแบมแบมเพื่อทำข่าวของเธอ แต่วันหนึ่งฉันก็เห็นเธอเข้าออกจากไนต์คลับแห่งนั้นเกือบทุกวัน จนล่าสุดก็เห็นเธอขึ้นรถของคุณ แต่..แต่ในข่าวฉันก็เบลอหน้าของคุณกับแบมแบมอยู่นะคะ”

“เธอไม่ได้อ่านคอมเม้นต์เหรอ? นี่ขนาดเธอเบลอแล้วนะ แล้วถ้าไม่เบลอมันจะขนาดไหน! เธอทำให้ฉันเสียหาย! แค่อักษรย่อมันก็ชัดเจนแล้ว!” น้ำเสียงเขาเริ่มแข็งกระด้าง เขาไม่ชอบให้ใครมานินทาว่าเขาแบบนั้น และคอมเม้นท์ส่วนมากก็พูดถึงเขาอย่างสนุกปากเลย

“งั้นคุณรีบปล่อยฉันไปได้ไหม ฉันจะรีบไปแก้ข่าวให้คุณทันทีเลย”

ฌอร์นมองริมฝีปากบางที่เอ่ยอย่างสั่นกลัว นิ้วโป้งของเขาลูปไล้ริมฝีปากบางนั้นด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

“รู้สึกกลัวเป็นด้วยเหรอ? ในเมื่อกลัวเป็นก็ไม่ควรล้ำเส้นฉันตั้งแต่แรก ก่อนจะเล่นข่าวของใครไม่คิดสืบประวัติของเขาดูหน่อยเหรอ?” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงกระแทกกระทั้น

“ฉัน..ฉันขอโทษจริงๆ ค่ะ ฉันจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นบทเรียน คุณปล่อยฉันไปได้มั้ยคะ” สายตาเธอสั่นไหวอย่างหวาดกลัว ความคิดในหัวตอนนี้คือขอให้เขาปล่อยเธอออกไปอย่างปลอดภัยก็พอ

ฌอร์นกระชับร่างบางให้แน่นขึ้น โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ จนตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองห่างกันเพียงไม่กี่เซ็นเท่านั้น

“ฉันอยากฆ่าเธอให้ตายตอนนี้จริงๆ นะ” เขาล้วงวัตถุสีดำที่เหน็บไว้ข้างเอวออกมา วางไปที่แก้มของหญิงสาวแล้วไต่ลงมาจนถึงหน้าอกของเธอ “แต่ก็กลัวว่ารูปร่างที่สวยงามนี้จะเสียประโยชน์ไปเปล่าๆ หากไม่ได้ใช้งานมัน”

*****************

อิน้องนิวเยียร์จะโดนลงโทษยังไงนะ?

พี่ฌอร์นอย่าใจร้ายกับน้องงงงงงงงงงง