กิ่งไม้ | เสียสาว

ก่อนความหายนะจะมาเยือน ฉันขอแนะนำตัวก่อนแล้วกัน ฉันชื่อกิ่งไม้ แต่เรียกกิ่งเถอะ ฉันไม่ชอบให้ใครเรียก กิ่งไม้ มันยาวเกินไป

นี่ยังดีนะ! ตอนแรกพ่อจะตั้งชื่อฉันว่า กิ่งก้านใบด้วยซ้ำ! แต่ไม่รู้ทำไม ได้ชื่อกิ่งไม้มาแทน เฮ้อ! โชคดีของฉันมาก!

ฉันอายุ 26 ปี มีอาชีพเป็นเลขา พูดได้สามภาษาเก๋ๆ เงินเดือนไม่ต้องพูดถึง ยิ่งช่วงนี้ ฉันมาทำงานที่ภูเก็ตกับเจ้านาย ก็คือคุณเมย์ลิน เงินเดือนยิ่งบวกไปอีก! เหยียบแสน!

คุณเมย์ลินเป็นผู้บริหารสาวสวย น่ารัก นิสัยดี และเมื่อคืนก็เป็นงานแต่งงานที่แสนจะเซอร์ไพรส์ของเธอ กับคุณที ผู้บริหารใหญ่อีกคน ของ อนันธรากรุ๊ปเรา

พอแล้วฉันขี้เกียจเล่า มาเข้าเรื่องฉันดีกว่า ตอนนี้ฉันอยู่บนเตียงกับผู้ชาย ที่มันพีคคือ ผู้ชายคนนี้ดันเป็นเพื่อนสนิทคุณเมย์ลิน! คือเขาหล่อ เขาเท่ คือดีย์ อันนี้คือหน้าตานะ แต่นิสัยฉันไม่สามารถรับรู้ได้

นี่ขนาดฉันยังไม่รู้นิสัยใจคอเขา… ฉันก็ไปเสียซิงให้เขาแล้ว เด็ดไหมล่ะ อีกิ่ง!

เฮ้อ! แต่ทำไมรู้ ฉันรู้สึกเหมือน... เหมือนมันยังอยู่ครบเลย ฉันควรจะดีใจหรือเสียใจดี เพราะฉันอยากเสียซิงมาก! ฉันจะได้เลิกระแวงระวัง ความโหดร้ายของคนสมัยนี้สักที ยิ่งมีข่าวข่มขื่นออกมาเป็นรายวันแบบนี้ ซิงของฉัน ฉันยิ่งกลัวมันจะตกไปถึงมือคนพวกนั้น!

และตอนนี้ฉันได้แต่กำผ้าห่มแน่น พยายามขยับขา เพื่อดูเลือดบริสุทธิ์ของตัวเอง แต่ทำไม มันไม่มีล่ะ?

"เธอหาอะไร? กางเกงในเหรอ" ฉันส่ายหน้ารัว ก่อนจะขยับขาอีกข้างออก เพื่อหาเลือดอีกครั้ง

ไม่มี! ช่างเถอะ บางทีเส้นพรหมจรรย์อาจจะขาดตอนเราเล่นกีฬา หรือ ออกกำลังกายก็ได้

แต่… ทำไมฉัน... ไม่รู้สึกแปลก ๆ กับน้องสาวตัวเองเลย เหมือนมันยังเหมือนเดิม เหมือนยังไม่มีใครแตะต้องมัน?

"คุณบอส เรามีอะไรกันจริงเหรอคะ" เขาหันมาขมวดคิ้วรำคาญใส่ฉันทันที

"ไปนึกเอาเอง ทำไมต้องให้เล่าฉากเลิฟซีนวะ ไม่อายรึไง"

ฉันแค่อยากแน่ใจ ทำไมฉันตื่นมาแก้ผ้าล่อนจ้อน ข้าง ๆ เขา? เรามีอะไรกันจริง ๆ หรืออะไรกัน? ทำไมมันแปลก ๆ แบบนี้ อย่างน้อยถ้าไม่มีเลือด ฉันต้องเจ็บน้องสาวบ้างสิ...

"เอ่อ คุณบอสเล่าให้กิ่งฟังหน่อยคะ" เขาเอามือกุมขมับ ถอนหายใจรำคาญฉัน ถอนหายใจแล้ว ถอนหายใจอีก ถอนหายใจอยู่นั่น!

"เลิกเรียกฉันว่าคุณสักที… ฟังแล้วรำคาญหู"

"ก็ คุณบอสเป็นเพื่อนเจ้านายกิ่งนิคะ" เขาทำท่าจะกระชากผ้าห่มออกจากตัวฉัน และจ้องฉันตาเขม็ง

เกรี้ยวกราด!

"นี่มันบนเตียงเว้ย ไม่ใช่ที่ทำงาน… ทีเมื่อคืนไม่เห็นจะเรียกคุณเลย เหอะ ๆ"

"มะ… เมื่อคืนกิ่งเรียกคุณบอส ว่าอะไรคะ" เขาหัวเราะเบา ๆ และเสมองไปทางอื่น

"ผัว..." เฮ้ย ฮาร์ดคอข้ามขั้น!

"เอ่อ… มันเร่า… ร้อน ขนาดนั้นเลยเหรอคะ" เขาส่ายหน้าเบา ๆ และหัวเราะหึหึในลำคอ

"เธอเร่าร้อนอยู่คนเดียว! และทำฉันเกือบตาย ยัยหื่น"

ยัยหื่น?

"หื่นมากเหรอคะ เล่าหน่อย…"

"เล่า? ผู้หญิงแบบไหนกันที่ให้ผู้ชายเล่าอะไรแบบนี้ เหอะ แถมเธอยังจะข่มขื่นฉันด้วย เธอเป็นผู้หญิงยังไงวะ ฉันชักจะกลัวแล้วนะ!"

"เถอะค่ะ คุณบอส เล่าเถอะ เอ่อ… กิ่งอยากรู้ค่ะ ว่าเรามีอะไรกันแบบไหน… ทำไมถึง..."

"อะไร? ให้ฉันเล่าทุกท่าเลยรึไง เธอมันโรคจิต"

โอ้ย! จะให้ฉันบอกว่า ฉันอยากรู้ว่าฉันเสียซิงไปรึยัง มันก็กะไรอยู่ หรือจะถามว่า

'คุณบอสคะ ตอนเอาออกมาคุณบอสเห็นเลือดกิ่งไหมคะ ทำไมตอนเช้ากิ่งไม่มีเลือดเลย'

แบบนี้เหรอ? โอ้ย! มันเหมือนตอกย้ำว่าฉันไม่บริสุทธิ์แล้วยังไงอย่างงั้น!

"ไม่ใช่ค่ะ คือ คือ..."

"ฉันชักจะรำคาญ"

"อย่าเพิ่งรำคาญสิคะ! บอกมาก่อนเรามีอะไรกันจริง ๆ ใช่ไหมคะ?"

"เออ ทำไมต้องขึ้นเสียงวะ นี่ฉันเสียหายนะ!"

ฉันเม้มปากแน่น ทำไมฉันต้องจริงจังขนาดนี้ เบื่อตัวเอง แต่โอเค! มันเสียไปแล้ว โล่ง เสียให้กับคุณบอส ผู้หล่อ ผู้รวย ไม่ใช่ตาสีตาสาข้างทาง หรือพวกโจรห้าร้อยอะไรนั่น มันดีแล้วอีกิ่งเอ้ย!

เพราะชาตินี้ไม่รู้จะหาแฟนกับชาวบ้านเขาได้ไหม... ตัวติดแต่เจ้านาย จับมือกับชายฉันยังไม่เคยเลย แต่ฉันอยากรู้เหมือนกันนะ ว่าครั้งแรกมันจะเจ็บแค่ไหน ฉันไม่น่าเมามากเลย อยากรู้สึกบ้าง รู้สึกนิดนึงก็ยังดี

ฉันหลุดออกจากภวังค์ทันที เมื่ออยู่ ๆ คุณบอสเขาดึงผ้าห่มฉันไปคลุมตัวเอง!

"ยัยโรคจิต... เธอต้องรับผิดชอบน้องชายฉัน!"

รับผิดชอบ? น้องชาย? แล้ว… ทำไมมันเย็นแบบนี้ เนี่ย กรี๊ด… ฉันเปลือย เปลือยไม่มีอะไรปิดตัวเลย!

อีคุณบอส!