บทที่ 5 จัดการคนเมา

@ยังอยู่หน้าห้องน้ำ

ผมที่กำลังถูกหญิงสาวไร้เดียงสากระทำมิดีมิร้าย ... แต่มันก็เป็นสิ่งที่ผมชอบนะถึงเธอจะเป็นฝ่ายเริ่มก็เถอะ เหมือนผมรอโอกาสนี้มานาน!

ส่วนสำหรับคำว่าไร้เดียงสา คงใช้ได้กับเธอ เพราะ ... จูบของเธอนั้นไร้เดียงสามาก มากถึงมากที่สุด เพราะเธอแค่เล่นประกบปากผมเท่านั้น และยังคงประกอบอยู่ จนผมทนไม่ได้แล้ว ...

ผมโดยกระทำอย่างนี้จะยอมได้อย่างไร เสียชื่อผมแย่เลย

จากที่มือผมที่รั้งอยู่ที่เอวของเธอทั้งสองข้าง ตอนนี้ผมปล่อยมือจากเอวของเธอข้างหนึ่ง และนำมันขึ้นมาอยู่ที่ต้นคอของเธอ เพื่อประคองใบหน้าของเธอให้ผมจัดการเธอได้อย่างถนัดปาก

ผมเริ่มใช้ความเชี่ยวชาญของผม ลิ้นของผมมันมีทักษะทางด้านนี้อยู่แล้ว ดันมันเข้าสู่โผลงปากของเธออย่างตั้งใจ

ร่างกายเธอว่าง่ายมาก เธอตอบสนองผมอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากบางเปิดอ้ารับลิ้นของผม จากนั้นผมบดขยี้ปากของเธอเข้าไปเต็มๆ

กลิ่นเหล้าในปากเธอคลุ้งเต็มไปหมด แขนเธอคล้องคอผมไว้ ตอนนี้เธอเริ่มเรียนรู้วิธีจากจูบจากผมแล้ว

(เรียนรู้เร็วนะเรานะ) ความรู้สึกที่พึงพอใจเกิดขึ้นในความคิดของผม

เธอขบริมฝีปากล่างของผมเบาๆ ดูเธอพอใจกับการทำอย่างนี้กับผม

ผมผละจูบออกจากเธอ เธอจ้องผมตาเขม็ง ตอนนี้เหมือนคนตรงหน้าผมจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ผมไม่สานต่อจูบของเธอ

จะให้ผมสานต่อยังไงกันล่ะคราบแม่คุณณณณณ!!!

นี้มันหน้าห้องน้ำ คนเดินเข้า เดินออก มองกันตาเป็นมัน ขืนทำต่อ จะให้หยุดที่ตรงไหน!!!

ผมคว้าเอวเล็กของเธอ กระซิบข้างหูไปเบาๆ “กลับกันเถอะ”

“อือ” เธอพยักหน้า ไม่ปฏิเสธ จากนั้นผมก็พาเธอออกจากคลับ 94

รถผมจอดอยู่โซนวีวีไอพี ไม่มีคันอื่นจอดร่วมด้วย พอถึงรถ ผมเปิดประประฝั่งข้างคนขับ และช่วยเธอให้สามารถนั่งในรถผมได้อย่างสบาย

ผมต้องช่วยคนเมาคาดเข็มขัดนิรภัยด้วย เพราะเธอไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เธอ เพียงแค่ถึงเบาะรถ เธอก็แอนตัวลงบนเบาะ หลับตาทันที แต่เธอไม่ได้หลับหรอกนะ เธอแค่เมาและเมามากด้วย

กอนที่รถของผมจะเคลื่อนตัวออกไป เธอยังดึงแขนผมไปกอดและบ่นพึมพำๆ ตลอดทาง

@Condo Ray

ผมขับรถมาจนถึงคอนโด ซึ่งมันอยู่ไม่ไกลมาก ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงจากคลับของผม

ผมจอดรถเรียบร้อย คนเมาที่ยังกอดแขนหนึ่งข้างของผมอยู่ตั้งแต่ออกจากคลับมาจนถึงตอนนี้ เธอก็ยังกอดแขนไม่ยอมปล่อย

“ถึงแล้วครับ” ผมกระซิบข้างหูของเธอ เธอพยายามลืมตาตื่น “อือ” เสียงของเธอดังขึ้นเหมือนรับรู้

ผมแกะแขนเธอออกจากแขนของผม แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ต้องการให้ผมออกห่าง “คนดี ปล่อยก่อน เดี๋ยวให้เกาะทั้งคืนเลย” ผมกระซิบข้างหูเธออีกครั้ง

ตอนนี้เธอว่าง่ายมาก เธอปล่อยแขนผม จากนั้นผมก็พาเธอออกจากรถได้สักที

เธอสามารถเดินเองได้ แต่ก็อย่างว่าสภาพของคนเมา มองอย่างไรก็ คนเมา!!! ดีดีนี้เอง

ผมจึงต้องทำตัวเป็นผู้ปกครองที่เหมือนเริ่มสอนเด็กหัดเดิน

ไม่ให้เหมือนผู้ปกครองได้อย่างไรกันละ เธอเล่นสูงแค่คางผมเท่านั้น จะบอกว่าเธอเตี้ยงก็คงไม่ใช่ เพราะผมนั้นสูง 186 เซนติเมตร มันถือเป็นความสูงที่เกินมาตรฐานชายไทย ส่วนเธอเมื่อเทียบกับระดับที่เธออยู่ที่คางของผม น่าจะ 164 – 166 เซนติเมตร ซึ่งเป็นความสูงที่ผมพอใจ

ตอนนี้เธอยังคงเกาะแขนผมไม่ยอมปล่อยเช่นเดิม “เด็กจริงๆ นะเราน่ะ” ผมเอามือลูบผมเธอเบาๆ ตอนนี้เราทั้งสองเข้ามาในลิฟต์ เธอกอดเอวผมแทนการกอดแขนผมแล้ว

ผมก้มมองดูใบหน้าเล็กๆ ของเธอ หน้าของเธอค่อนข้างเด็ก และเด็กกว่าผมหลายปีเลยทีเดียว

ตอนนี้ผมพาเธอขึ้นมายังชั้นที่ 19 ของคอนโด และเดินมาหยุดอยู่มุมห้องซ้ายสุด ซึ่งเป็นห้องที่มีขนาดใหญ่สุดของชั้น ผมกดรหัสเข้าห้องของผม พร้อมกับร่างบางของเธอที่ตามผมเข้ามาอย่างว่าง่าย

และเมื่อประตูห้องปิดลง เพียงแค่ในปิดลงเท่านั้น

ผมก็จัดการคนเมาทันที