EP05 ขัดจังหวะ

ก็อกๆ!! ก็อกๆ!! ก็อกๆ!!

"พี่แคลคะ พี่แคล" จะเสียงใครอีกหล่ะถ้าไม่ใช่เสียงยัยน้องเมียคิดไม่ซื่อของชายตรงหน้าเธอ

คนกำลังจะสนุกกันแค่ก็มีมารมาขัดขวาง พูดแล้วอารมณ์เสีย!!

"แล้วเจอกันนะคะที่รัก ฟีน่าจะรอคุณนะคะ จุ๊บ!!" ร่างเล็กรั้งลำคอแกร่งเข้ามากดจูบริมฝีปากหนาเบาๆ และส่งสายตายั่วยวนส่งไป

"ฟีน่ารอคุณอาเสมอนะคะ" ร่างเล็กผละตัวออกจากเขาและจัดชุดลงให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกมาอย่างอ้อยอิ่งโดยมีสายตาคมมอบตามจนลับสายตาด้วยความเจ้าเลห์

"หึ มายั่วแล้วคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆหรอเด็กน้อย" มาเฟียใหญ่มองตามร่างเล็กด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดา

แกร๊ก!!

"อ๊ะ!! มาตามถึงที่เลยหรอคะน้าพิมพ์ พอดีว่าคุณอาเขายุ่งอยู่น่ะค่ะฟีน่าก็เลยลงมาช้า" เธอคลี่ยิ้มอย่างใสซื่อราวกับเมื่อก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"เหรอจ๊ะ น้าก็คิดว่าหนูทำอะไรอยู่นานสองนาน" สายตาดูถูกเหลือบมองชุดที่ยับนิดหน่อยของเด็กสาวด้วยความวาวโรธแทบอยากจะกรีดร้องออกมา

"อ๋อพอดีคุณอาทำชุดหนูยับน่ะค่ะบังเอิญว่าอุบัติเหตุทำน้ำหกนิดหน่อย!? เราสองคนเอ้ย!! หนูเลยเช็ดน้ำจนผ้ายับน่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"

เธอไม่โง่จนไม่รู้ว่าเด็กสาวตรงหน้ากำลังสื่อถึงอะไรแต่ก็ต้องเก็บมันเอาไว้ในใจและแสร้งเป็นผู้หญิงแสนดีต่อไป

"จ้ะ"

'เหอะอยากจะรู้เหมือนกันว่าจะเก็บภาพลักษณ์ผู้หญิงแสนดีไปถึงเมื่อไหร่' ยิ่งคิดถึงใบหน้าเจ้าเล่ห์ยิ่งหมั่นไส้

ตึก ตึก ตึก

"เป็นไงอ่ะไปตั้งนาน แด๊ดล่ะ" เคลลี่เอ่ยถามเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวก็เดินลงมาคนเดียว

"อืมกำลังตามมาอ่ะ" เธอตอบแค่นั้นก็เดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆ เพื่อนสนิท

"ว้าวคนสวยมาอีกแล้ว อยากเห็นหน้าพี่ขนาดนั้นเลยหรอครับ พี่รู้ว่าพี่หล่อ" คิงตันเดินเข้ามาร่วมทานข้าว

"แหวะ จะอ้วก!" น้องสาวคนเล็กของเขาเอ่ยตัดบทจนใบหน้าหล่อเหลาไม่ต่างจากพี่ชายคนโตบึ้งตึงลงอย่างเห็นได้ชัด

"เอ้า พูดแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่ให้เงินไปช็อปปิ้งซะหรอก" เมื่อพูดถึงเรื่องช้อปปิ้งเด็กสาวก็อ่อนลงทันทีและรีบวิ่งเข้าไปประจบพี่ชายทันที

"แหมน้องแค่พูดเล่นเองนะคะ พี่ชายหล่อจะตาย นะ..."

"หล่อจะตาย? คือ!!" ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งแย่ลงจนฟีน่าอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ กับความกวนประสาทกันของพี่น้องบ้านนี้

"ปะ..เปล่า น้องหมายถึงว่าพี่ชายอ่ะหล่อมากขนาดนี้สาวก็ต้องติดมากแน่ๆ" 

"อืม แล้วไป!!"

"แล้วทีนี้ก็โอนมาสิคะน้องขอสองแสน" เคลลี่ยื่นมือไปรอรับเงินจากพี่ชายแต่ก็โดนมะเหงกแทน

"เหอะ ยัยเด็กสตอ" มาเฟียหนุ่มหล่อเอือมละอ่ากับน้องสาวคนเล็ก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็รักก็หวงเคลลี่ไม่ต่างจากพี่ชายสักนิด ทว่าเห็นเขาเป็นแบบนี้เขาก็มีโหมดโหดอันตรายไม่แพ้พี่ชายแต่รายนั้นอ่ะฆ่าเงียบๆ แต่จะเน้นไปแบบจิตๆ มากกว่า ซึ่งต่างจากเขาที่ฆ่าได้ทันที

"คิก คิกๆ พี่คิงก็น่ารักเหมือนกันนะคะเนี่ยไม่ยักจะรู้" หญิงสาวกล่าวอย่างยิ้มๆ เพราะเธอเพิ่งจะรู้จักนิสัยอีกมุมของพี่ชายเพื่อนสนิทซึ่งต่างจากพี่ชายคนโตที่เธอแทบจะไม่อยากเข้าใกล้หรือพูดคุยด้วยสักเท่าไหร่

รายนั้นอ่ะเหมือนจะเฟรนลี่แต่ไม่เลย รังศีของความหน้ากลัวมันมีมากกว่าใบหน้าหล่อที่อบอุ่นนั่น นิยายคำว่า (นิ่งๆ แต่ร้ายลึก) เหมือนน้ำทะเลที่เงียบๆ ไม่มีคลื่นแต่รอวันซัดขึ้นฝั่งทีเดียว

แค่คิดก็ขนลุกซู่!! บรึ๋ย!!

มาเฟียใหญ่ที่เดินลงมาโดยมีน้องเมียเดินตามมาและได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นเบาๆจาหห้องอาหาร และเป็นใครไม่ได้นอกจากเพื่อนสนิทลูกสาว

เหอะเพิ่งขึ้นมาอ่อยเค้าอยู่หยกๆ แต่ไหงตอนนี้นั่งหัวเราะคิกคักกับลูกชายคนกลางของเขาเฉยเลย

เพราะฉะนั้นคำว่าง่ายที่เขาพูดเล่นๆ คงไม่เกินจริงสินะ

พิมพิมาที่ลอบมองพี่เขยตัวเองอยู่ห่างๆ จึงกัดฟันกรอดอย่างไม่พอใจเพราะสายตาที่เขามองดูผู้หญิงคนนั้นมันช่างทำให้ใจเธอสั่นไหวเพราะกลัวในสิ่งที่คิดจะเกืดขึ้นมาจริงๆ

"น้องฟีน่ามีแฟนหรือยังครับพี่ครับพี่จีบได้หรือเปล่าหน่า" คิงคนเอ่ยหยอกล้อตามประสาผู้ชายเจ้าชู้ที่เปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อย

อะแฮ่ม!! อะแฮ่ม!! มาเฟียใหญ่กระแอมไอเบาๆ ก่อนจะเดินมาเข้ามาขัดจังหวะและพูดขึ้นมา "รอแด๊ดนานมั้ย"

"แด๊ดแต่งตัวจะไปไหนหรอคะ" เคลลี่เอ่ยถามเมื่อเห็นว่าบิดาแต่งชุดด้วยสูทสีดำน่าเกรงขามราวกับมาเฟียในหนังอิตาลี

ก็จริงนิเธอลืมไปว่าครอบครัวเธออยู่ในวงการมาเฟียและยังทำธุรกิจสีเทาออกจะไปทางดำมากกว่า ซึ่งเธอก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้ให้ฟีน่ารับรู้ถึงแม้ว่าจะเป็นเพื่อนสนิทก็เล่าไม่ได้เด็ดขาดนอกจากว่าบิดาอยากให้รู้เอง

ซึ่งพิมพิมาก็ไม่เคยรู้เช่นกัน

"อืม งานมีปัญหานิดหน่อย" มาเฟียใหญ่ตอบเสียงเรียบนิ่งแต่สายตาก็เบนไปมองเพื่อนสนิทลูกสาวอยู่ไม่ห่าง

"ฟีน่าหลังจากทานข้าวเสร็จไปกับฉัน" น้ำเสียงทรงอำนาจพูดขึ้นทำให้ทั้งโต๊ะอาหารเงียบสนิทตามๆ กัน แต่มีเพียงแค่น้องเมียมีกำกำปั้นแน่นข่มความไม่พอใจอยู่เงียบๆ

"คะ? ปะ..ไปทำไมคะ" เธอก็ยังทำหน้าไม่เข้าใจเหมือนเดิมจนเขาเอ่ยออกมาอีกครั้ง

"อยากให้ช่วยสอนงานไม่ใช่หรอ ฉันก็จะสอนให้ พ่อเธอทำธุรกิจส่งออกผลไม้รายใหญ่ในประเทศและต่างประเทศเลยไม่ใช่หรอกหรอ?"

"เอ่อ..ค่ะ ขอบคุณนะคะ"

"อืม ฉันจะสอนให้เพราะธุรกิจที่ฉันทำก็ไม่ต่างอะไรจากครอบครัวเธอทำสักเท่าไหร่" จะให้พูดง่ายๆ ก็ส่งออกรถสปอร์ตส่งต่างประเทศแต่ก็แค่ธุรกิจบังหน้าเท่านั้นและไหนจะธุกิจอสังหาริมทรัพย์อื่นๆหลายอย่างโดยมีคิงตันคอยดูแลและใครจะไปคิดว่าจะได้กำไรมหาศาล

"ช่วงนี้เข้าประชุมแทนแด๊ดด้วยแล้วกันส่วนหนูก็ด้วยเคลลี่ไปศึกษางานกับพี่ชายจะได้มาดูแลธุรกิจด้วยกันสักที"

"ค่าา"

"อืม แด๊ดไม่มีอะไรจะพูดแล้วหล่ะทานข้าวกันเถอะ" ทุกคนลงมือทานอาหารเงียบๆ โดยที่มาเฟียใหญ่นั่งจ้องมองหญิงสาวอีกคนอย่างเงียบๆ ด้วยแววตายากที่จะคาดเดาเช่นกัน