ตอนที่ 4 จำเลยร้าย

หลังจากที่ตกลงกับบีมเสร็จสิ้น จีนก็เพิ่งรู้ตัวว่าเธอกำลังเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา หญิงสาวรีบซุกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มด้วยความอับอาย แม้ว่าจะพยายามทำตัวไร้ยางอายแต่สุดท้ายเมื่อความเจ็บปวดในร่างกายปรากฏขึ้นทุกครั้งที่ขยับตัว มันก็ทำให้จีนรู้สึกว่าเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ยังคงมีความรู้สึกบอบบางในใจ

“แกจะออกไปได้หรือยัง” เธอกัดฟันถาม รู้สึกอึดอัดจนอยากวิ่งเข้าห้องน้ำให้ไวที่สุดจริงๆ แต่เมื่อยังมีผู้ชายอยู่ในห้องเธอจึงพยายามสงบใจแล้วปั้นสีหน้านิ่งที่สุด

“ไม่ออก” บีมขยับกลับไปนั่งที่โซฟาดังเดิม ไขว้ขายาวและหยิบกาแฟที่เย็นชืดแล้วขึ้นมาจิบอย่างไม่อนาทรร้อนใจ “นอนต่อเถอะ เมื่อคืนเหนื่อยมากไม่ใช่เหรอ”

“...” ใบหน้าของจีนแดงแจ๋ พูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ

ใช่ มันเหนื่อยมากและก็ปวดเมื่อยไปทั้งตัว แต่เขาจำเป็นต้องตอกย้ำขนาดนี้ไหม

“ออกไปก่อนสิ ไม่มีอะไรทำหรือยังไง ฉันจะไปอาบน้ำ” จีนข่มความอับอายแล้วกัดฟันพูดกับเขา

“ไปไหวเหรอ?”

จีนถูกถามแทงใจดำจนพูดไม่ออก เธอกัดริมฝีปากด้วยความหงุดหงิด “ไม่เกี่ยวกับแก ออกไปสิ”

“ขอร้องเหมือนเมื่อก่อนน่ะทำเป็นไหม” เขาว่า วางแก้วกาแฟแล้วลุกขึ้น “ฉันจะพาเธอไปอาบน้ำ”

“ไม่ต้อง”

ฟึ่บ!

ไม่รอให้จีนพูดต่อ ร่างสูงถลกผ้าห่มที่ปกคลุมร่างกายเปลือยเปล่าของจีนอย่างรวดเร็ว ความเย็นของแอร์ในห้องทำให้ขนกายของหญิงสาวลุกชันอย่างห้ามไม่อยู่ เธอร้องโวยวายลั่นห้อง “ไอ้บีม!”

บีมชะงักไปพักหนึ่งเมื่อเห็นคราบสีแดงเปรอะเปื้อนบนขาเรียวและผ้าปูเตียง หัวใจสั่นไหวครู่หนึ่งเมื่อตระหนักได้ว่าเมื่อคืนมันก็เป็นครั้งแรกของเธอ

“ไปล้างตัวกันเถอะ” เขาช้อนร่างบางขึ้นมาในอ้อมแขน ไม่ได้สนใจทรวดทรงสมบูรณ์แบบที่ปรากฏในสายตาแต่อย่างใด

“...” จีนเม้มริมฝีปากแน่นและหลับตาลง ในเมื่อไม่สามารถปิดตาเขาได้ งั้นเธอหลับตาเองก็แล้วกัน

บีมหลุบตามองคนที่หลับตาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ มุมปากโค้งขึ้นเล็กน้อย “หึ...”

ห้องอาบน้ำมีอ่างน้ำวนขนาดใหญ่ตั้งอยู่ เมื่อเปิดประตูเข้าไปจึงได้ยินเสียงน้ำไหลเอื่อยอย่างต่อเนื่อง ความจริงแล้วเขาเปิดน้ำทิ้งไว้ให้เธอตั้งแต่ก่อนที่จะไปนั่งจิบกาแฟแล้ว เฝ้ารอดูว่าเมื่อไรคนในอ้อมแขนจะตื่น ผู้หญิงในอ้อมแขนยังคงหลับตาแน่น เขาค่อยๆ วางร่างในอ้อมแขนลงในอ่าง คนตัวเล็กสะท้านเยือกเล็กน้อย และเมื่อรับรู้ถึงสัมผัสนุ่มนวลของฟองสบู่และอุณหภูมิที่เหมาะสมในอ่าง ดวงตาคู่สวยก็เปิดขึ้น

“ออกไปได้แล้ว” เธอออกปากไล่อย่างรวดเร็ว

“ไม่ออก” เขาไม่สนใจท่าทางเอาแต่ใจของเธอแม้แต่น้อย

“เอ๊ะ จะดูฉันอาบน้ำหรือยังไง โรคจิต”

“จะช่วยล้างตัว”

“ไม่จำเป็น”

“เธอแน่ใจเหรอว่าจะล้างเองได้น่ะ” เขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของจีน

สายตานิ่งสงบของบีมทำให้จีนต้องหลบสายตาแทบจะทันที ความรู้สึกผิดก่อนหน้านี้เกาะกุมหัวใจทีละนิด ท่องไว้ว่าเธอปล้นพรหมจรรย์ของเขาไป เธอต้องรับผิดชอบความรู้สึกของเขา แต่ขณะเดียวกันก็ถามตัวเองว่าต้องยอมขนาดนี้หรือไม่?

“ตามใจแกก็แล้วกัน” เธอกัดฟันพูด หลับตาลงแล้วเอนพิงอ่างอาบน้ำด้วยความเหนื่อยล้า ความจริงแล้วเธอทั้งเหนื่อยทั้งปวดเมื่อยจนไม่อยากขยับแขนขาเองเลยด้วยซ้ำ

ถือเสียว่าเขาเป็นเด็กโฮสต์ที่คอยปรนนิบัติรับใช้เธอก็แล้วกัน

“หึ...” บีมพ่นลมหายใจ ถลกแขนเสื้อขึ้นจนเผยให้เห็นแขนแกร่งที่ปรากฏเส้นเลือดจางๆ ชายหนุ่มถอดนาฬิกาหรูไว้บนอ่างล้างหน้า ก่อนจะขยับมือเข้าไปในอ่างอาบน้ำอย่างมั่นคง

ฝ่ามือของบีมเคลื่อนไปตามร่างกายของจีน หญิงสาวพยายามข่มความเขินอายและปล่อยให้เขาสัมผัสอย่างนุ่มนวล แม้ว่าร่างกายจะเกิดปฏิกิริยาเล็กน้อย แต่หญิงสาวก็พยายามอดกลั้น ไม่แสดงอาการออกมาว่ารู้สึกอะไร

จนกระทั่งฝ่ามือของบีมเคลื่อนไปยังแผ่นหลังของหญิงสาว มือที่ซ่อนอยู่ในอ่างอาบน้ำจึงกำแน่น ขณะเดียวกันปลายเท้าก็จิกเกร็งโดยไม่รู้ตัว

บีมมองคนที่ดื้อรั้นในอ่างอาบน้ำ ความขบขันปรากฏขึ้นในแววตาสีดำเป็นประกาย เมื่อเขาเลื่อนฝ่ามือไปยังทรวงอกอวบอิ่มซึ่งปลายยอดกำลังแข็งเป็นตุ่มไตเพราะสัมผัสแผ่วเบาที่เกิดขึ้น รอยยิ้มในดวงตาของบีมก็เข้มขึ้น

ใบหน้าของจีนแดงก่ำ โดยเฉพาะใบหูเล็กที่แดงราวกับจะหยดเลือดออกมาได้ ริมฝีปากสีหวานเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง

เขาไล้วนฝ่ามือเข้ากับทรวงงามสองข้างอยู่สักพัก จนแน่ใจว่าแกล้งจีนเพียงพอแล้วจึงขยับฝ่ามือลงล่างและไล้วนไปยังบั้นเอวของหญิงสาว จีนสะดุ้งเยือก แต่ก็สงบลงอย่างรวดเร็ว กระทั่งเขาแกล้งโดยการบีบขยำสะโพกของเธอเบาๆ ดวงตาคู่สวยจึงเปิดขึ้นและจ้องเขาเขม็ง

“แกจะทำอะไร”

“เรียกแกไม่เพราะเลย” เขาว่า

จีนกำลังจะเถียงว่าเธอเรียกเขาแบบนี้มานานแล้ว แต่เมื่อเห็นดวงตาคมเป็นประกายแวววาวเธอก็รีบหุบปากฉับแล้วเปลี่ยนคำพูด “เรียกอะไร นายเหรอ หรือว่าเรียกเธอแบบธันกับนาว?”

“เรียกชื่อ”

“...”

“นายก็ได้” เขาว่า พอเปลี่ยนคำเรียกแล้วเขาจะรู้สึกพิเศษเล็กน้อย ซึ่งมันก็เพียงพอในการเลื่อนระดับทีละนิด เขาไม่คิดอะไรในตอนนี้

“ต่อไปฉันทำเองได้ อ๊ะ...” จีนร้องเสียงหลง มือข้างหนึ่งจับบ่าของบีมแน่น อีกข้างจับขอบอ่างอาบน้ำไว้แน่นโดยอัตโนมัติเมื่อปลายนิ้วของบีมแทรกเข้ามาในโพรงนุ่มของเธอโดยไม่บอกกล่าว “เอามือออกไป”

ด้วยความเจ็บปวดก่อนหน้านี้ทำให้จีนไม่กล้าขยับตัวโดยพลการ กลัวว่าเขาจะทำกับเธอรุนแรงจนได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง

“ฉันจะเบามือ” เขาว่า ไล่วนปลายนิ้วในโพรงนุ่มของเธออย่างเบามือ หญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความทรมานที่บอกไม่ถูก

มันเป็นความทรมานปนความซ่านสยิวจนทุกอณูขุมขนในร่างกายของเธอตื่นตัว

เขาวุ่นวายกับส่วนอ่อนไหวของเธอพักหนึ่ง เมื่อแน่ใจว่าจีนไม่เจ็บอีกต่อไปจึงถอนมือออกและลูบโคนขาด้านในของเธอด้วยความเอื่อยเฉื่อยเล็กน้อย

แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้จีนรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

“พอได้แล้ว”

“ยังล้างไม่สะอาดเลย” เขาว่า เปลี่ยนจากการถูไปตามผิวกายของจีนเป็นการนวดคลึงเบาๆ ด้วยน้ำหนักมือที่พอเหมาะ

“อืม...” เดิมทีจีนจะด่าเขาอีกรอบ แต่กลายเป็นว่าสัมผัสที่เกิดขึ้นทำให้เธอรู้สึกสบายเกินกว่าที่จะปฏิเสธมันไปได้

สุดท้ายเสียงครางอืออาของหญิงสาวในอ่างอาบน้ำก็สะท้อนดังก้องห้องน้ำ

ไม่ใช่เพราะเขากำลังทำเรื่องเหลวไหลกับเธอ

แต่เป็นเพราะการนวดของบีมนั้นทำให้คนที่ร่างระบมจนแทบแหลกสลายของจีนค่อยๆ ฟื้นคืนชีพขึ้นมา

“บีม...”

“หืม?”

“เคยไปรับจ็อบหมอนวดหรือเปล่า”

“ไม่”

“แล้วเคยนวดให้ใครบ้างล่ะ”

“คนในครอบครัว” สิ้นเสียงของเขาในห้องน้ำก็ตกอยู่ในความเงียบ คนทั้งสองต่างตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง

เนิ่นนานกว่าที่จีนจะพูดขึ้นมาอีกครั้งว่า “บีม...ถ้าฉันหาแฟนไม่ได้ นะ...นายจะเป็นตัวเลือกแรกจริงๆ แต่...”

“ตอนนี้เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธหรือคิดเรื่องอื่น สิ่งที่ควรทำคือกลับไปเก็บข้าวของแล้วมาอยู่กับฉัน”

จีนรู้สึกเหมือนกำลังถูกบังคับให้หนีตามผู้ชาย แม้ว่าเธอจะแพ้ผู้ชายหล่อ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะหลงผู้ชายหน้าตาดีจนหัวปักหัวปำเสียหน่อย

อย่างน้อยก็ไม่ใช่กับคนที่เธอคิดว่าเป็นเพื่อนอย่างบีม

ทว่าดูเหมือนบีมจะอ่านใจของจีนได้ “ความจริงแล้วฉันไม่จำเป็นต้องบังคับอะไรเธอให้รับผิดชอบเลยนะ แค่บอกความจริงกับทุกคน”

“โอเค แต่อีกสองสามวันได้ไหม” จีนต่อรอง เธอไม่อยากเดินขาเปลี้ยกลับไปเก็บของที่บ้าน ไม่อย่างนั้นพ่อแม่จะต้องสังเกตเห็นท่าทางประหลาดๆ ของเธอได้อย่างแน่นอน

“วันนี้กับอีกสองวันต่างกันยังไง ในเมื่อถ้าเธอไม่กลับบ้านวันนี้พ่อแม่ก็ยังจะสงสัยไม่ใช่เหรอว่าเธอหายตัวไป”

“...” เกลียดจริงๆ คนที่รู้ทัน ความจริงจีนพยายามจะยื้อเวลาเพื่อหาทางเอาตัวรอด แต่ดูเหมือนว่าผู้ชายตรงหน้าจะรู้จักนิสัยเธอเป็นอย่างดี

คนอย่างจีนไม่ได้ให้ค่ากับพรหมจรรย์ของตัวเองมากไปกว่าความรู้สึกของคนอื่น เขาจึงใช้เรื่องพรหมจรรย์ของเขามาเป็นข้ออ้างในเรื่องนี้ ขณะเดียวกันเขาก็รู้ว่าจีนไม่ได้อยากรับผิดชอบร่างกายของเขาเลยแม้แต่น้อย

เธอกำลังพยายามรักษาความรู้สึกให้เขา ด้วยความเข้าใจที่คิดว่าเธอขืนใจเขาจริงๆ

และแม้ว่าเธอจะเป็นฝ่ายริเริ่ม แต่ความจริงแล้วคนที่ต้องการให้เรื่องมันจบแบบนี้เป็นเขาเอง

บีมไม่เคยมองว่าตัวเองเป็นคนดีมาตั้งแต่แรก หากว่าความผิดพลาดในครั้งนี้จะทำให้เขาได้ครอบครองผู้หญิงคนหนึ่ง บางทีมันก็อาจจะเป็นเรื่องที่ดีกว่าการปล่อยให้มันค่อยเป็นค่อยไป

อีกอย่างเขาไม่รู้ว่าฤทธิ์ยาปลุกเซ็กซ์ที่จีนได้รับเมื่อคืนหายไปจนหมดหรือยัง บางทีอาจจะต้องเก็บตัวอย่างเลือดของเธอส่งไปที่แล็บต่างประเทศเพื่อตรวจสอบสารเคมีบางอย่างให้แน่ชัดอีกครั้ง