EP.15 ช็อตฟีล

[พี่ตรัย...รับสักทีนะ

เรื่องสำคัญที่พี่ต้องรู้.....ผมได้แล้วนะ...

ไอ้สามตัวนั้นมันไม่รู้เรื่องหรอกครับ

แต่ไอ้เสก ไม่แน่ ผมว่ามันไม่พูดความจริง]

"ส่งมันมาให้ฉัน ฉันจะจัดการเอง"

[ได้ แต่อีก 2 วันนะ มันช้ำหนักเหมือนกัน ทางตำรวจกำลังจัดการเรื่องอยู่

อีกเรื่อง...เด็กนั่นอยู่กับพี่ใช่มั้ย]

ตรัยคุณหยุดกระแทกนิ้วเข้าร่องน้ำหวานที่เอ่อรออยู่ ทำเอาอินแอร์รู้สึกเหมือนได้พักหายใจ เธอนอนแผ่หรากลางเตียงไม่สนใจจะปกปิดอะไร จนกระทั่งได้สติ จึงรีบดึงผ้ามาห่มร่างกายไว้

"หมายถึงใคร" เสียงเรียบเย็นตอบกลับด้วยคำถาม พลางลุกขึ้นจากเตียงไปโซนโต๊ะทำงานที่โรงแรมจัดเตรียมไว้

[เจ้าของมือถือ...ผมปลดล็อคเช็คแล้ว...log in near....ตำแหน่งมันฟ้องน่ะพี่]

"อืม"

[ผมคิดว่าในกรมก็ไม่เงียบนักหรอกนะเรื่องนี้ ถึงอาเหลียงจะจัดการให้

ให้ชี้แจงไปว่าอะไร]

"ทำหลักฐานไปว่าไม่เกี่ยว แล้วส่งมือถือมา"

[พี่ไม่ได้เป็นคนสั่งงานนี้ใช่มั้ย]

"สืบแล้วไม่รู้หรอ แทนคุณ ฉันวางนะ มีธุระ"

ถึงจะวางสายไปแล้ว แต่ความคิดระแวดระวังของตรัยคุณกำลังทำงานอย่างเต็มที่ เขาคิดว่าใต้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอาจจะเป็นฝีมือใครก็ได้

ระหว่างที่ไตร่ตรองข้อมูลที่น้องชายคนรองโทรมาบอก เขาก็เลือกพิมพ์ข้อความไปบอกลูกน้องคนสนิท ยกเลิกภารกิจที่สั่งเรื่องมือถือของอินแอร์ เพราะตอนนี้เจอแล้ว

ที่สำคัญ...มันแสดงผลตำแหน่งที่อยู่จริงๆ ระบบยืนยันตัวตนและระบบรักษาความปลอดภัย แจ้งเตือนไปยังแอพในมือถือเธอ

คำถามคือ ใครบ้าง ที่ได้รับข้อมูลนี้

ตรัยคุณออกคำสั่งสั้นๆให้ลูกน้องตามมาหาเขาทันที

------------

IN-AIR's INSIGHT

ตอนนี้ฉันกำลังนอนงงและค้างเติ่งอยู่กลางอากาศ พี่ตรัยคนนั้นทำท่าเหมือนจะมากลืนกินกัน ทั้งเล้าโลมทั้งนวดคลึง จนฉันคิดว่ายังไงมื้อนี้คงไม่รอดแล้วล่ะ อุตส่าห์เตรียมตัวมาฟินให้เต็มที่

จังหวะกำลังมาเลย ช็อตฟีลชะมัด สงสัยลูกน้องโทรมาอีกแน่เลย ไม่รู้พี่ตรัยทำงานอะไรบ้าง แต่ดูยุ่งวุ่นวายเหมือนกันนะ

แล้วทีนี้ฉันต้องทำยังไงล่ะ

นอนรอหรอ หรือ ลุกเดินไปอาบน้ำ

แล้วถ้าเขามา จะรำคาญมั้ย หาว่าฉันอิดออดหรือรังเกียจเดียดฉันท์มั้ย

ฉันพูดเลยกับตัวเองตรงนี้ ชีวิตนี้ฉันคงไม่มีทางหาผู้ชายหล่อและอบอุ่นขนาดนี้ได้จากที่ไหนแล้ว การได้มีเซ็กส์กับเขา น่าจะเรียกว่าโอกาสทองของชีวิตแหล่ะ

ถึงจะกลัวเจ็บเพราะมันเป็นครั้งแรก

แต่ฉันต้องกอบโกย ฮ่าาาา

งั้นฉันจะให้เวลา นับ 1-100 ละกัน

รอผู้มา เย้!!!

---------

TRAIKUN's INSIGHT

ผมเทเหล้าออกมาดื่มระหว่างใช้สมองคิดอะไรนิดหน่อย

แทนคุณได้ข้อมูลก่อนที่ฝั่งผมจะหาเจอ ต้องยอมรับแหล่ะเรื่องสืบเสาะอะไรแบบนี้ แทนถนัดมาก แต่ที่ผมกำลังคิดอยู่คือ ข้อมูลที่แทนได้มา มีใครรับรู้อีกบ้าง

เรื่องการรู้ว่าผู้หญิงคนนี้อยู่กับผม ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

เพราะไม่ใช่ใครจะบุกเข้าเพนส์เฮ้าส์มาได้ง่ายๆ หรือต่อให้เข้ามาได้ ก็ยังไม่เคยมีใครได้ออกไปทั้งที่ยังหายใจปกติอยู่

ผมเพียงอยากรู้ว่า มีใครกำลังตื่นเต้นไปกับเหตุการณ์คืนนั้นบ้าง จะได้ลากมาถูกคน ผมใคร่ครวญหาช่องที่เราอาจมองข้ามไป

เรื่องตลกที่ผมเพิ่งสังเกตคือ ทำไมเวลาผมจะจัดการอินแอร์ทีไรต้องมีคนมาขัดจังหวะตลอด

จะกินทีไรมีปัญหาทุกที

ยัยเด็กนี่...มีสวรรค์คอยปกป้องพรหมจรรย์ไว้อย่างงี้หรอ

.

.

.

สวรรค์ก็สวรรค์เถอะ...ลองข้ามมานรกบ้างดูดีมั้ย

ผมวางแก้วเหล้าแล้วเตรียมเข้าไปจัดการยัยเด็กหน้าใส

ยังไม่ทันที่ประตูจะปิดลง ผมมองไปที่เตียงไม่เห็นใคร...ขาก็เจ็บ ยังจะเดินไปไหนอีก

เสียงคนกดชักโครก...

สงสัยเข้าห้องน้ำ.....

.

.

.

.

.

นานไปแล้วมั้ย

"เฮ้ย! หลับหรอ"

"ก็รอนานนี่คะ"

"เป็นไรมั้ย" ผมถามก็เพราะ...บางทีเธออาจจะลุกนั่งลำบากเพราะเจ็บเท้า

"ไม่เป็นไรหรอกค่า แค่รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ"

หึหึหึ ยัยเด็กนี้คงไม่เข้าใจสินะ ร่างกายมันถูกกระตุ้นแต่ยังไม่ถึง เลยรู้สึกแบบนั้นแหล่ะ

"ออกมาเถอะ...เดี๋ยวช่วย" ผมบอกไป...ไม่รู้เข้าใจเปล่า

"ไปไกลๆเลยค่ะ ฉันจะอึ๊"

O_o

WHATTTT!!!!!!