MAD BRILLIANT สัมผัสรัก ทัชหัวใจ

จะรู้สึกแย่แค่ไหน… ในวันที่สับสนวุ่นวายกับชีวิต แต่ทว่าคนที่รายล้อมอยู่รอบข้างไม่เคยเข้าใจในสิ่งที่รู้สึก จนกระทั่งได้พบกับใครบางคนที่รับฟังและเข้าใจในสิ่งที่เป็น คงเป็นเรื่องน่ายินดีที่ได้ต้อนรับความสุขเข้ามาในชีวิต ความสุขที่ไม่ต้องโดดเดี่ยวอีกต่อไป ทำให้รู้สึกว่า… ไม่ต้องอยู่บนโลกนี้เพียงลำพังอีกแล้ว

แต่ว่าเมื่อไหร่ล่ะ… เมื่อไหร่ที่โชคชะตาจะพัดพาคนนั้นเข้ามาในชีวิต

เมื่อไหร่จะพัดพา… ความรักมาสู่ใจ

ผมปิดหนังสือและหลับตาลงค้นหาความหมายของรัก เหตุไฉนจึงมีแต่ความดำมืด… ไร้แสง นี่ล่ะมั้งต้นเหตุของการไร้รักไร้ใจ สีดำของรัตติกาลมิอาจส่องสว่างนำทางรัก และเช่นกันแสงสว่างของดวงไฟนั้นเจิดจ้าเกินกว่าจะมองเห็นรัก…

“ชาลี” คือชื่อของผมที่พ่อกับแม่ตั้งใจตั้งให้เข้ากับชื่อพี่สาวคือ “กัณหา” ความอาภัพอัปยศอย่างหนึ่งในช่วงชีวิตตลอดสิบแปดปีคือ... ความโสด ผมไม่เคยลิ้มรสชาติของการมีแฟนเลยสักครั้งตั้งแต่จำความได้ แม้หน้าตาจัดว่าหล่อไม่รองใครแต่เหตุไฉนสาวถึงไม่แล ด้วยเหตุนี้ผมจึงมีหนังสือนิยายรักเป็นเหมือนครูคอยสอนสั่งให้เข้าใจในความรักอันลึกซึ้ง

“รักคือควันเกิดมีจากไอแห่งความถอนใจพัดขึ้น เหมือนอัคคีที่แววตาผู้รักไซร้ข้อง เหมือนสมุทรใหญ่เต็มน้ำตาแห่งผู้รัก และเป็นอะไรอีก ?” ผมหันไปถามเพื่อนสนิทแต่ไม่ใช่การหาคำตอบ ก่อนจะพูดต่อด้วยท่าทางสุดเท่ประหนึ่งโรมิโอ “เป็นความบ้าอันดีหนักหนา รสขมที่ขื่นนัก และรสหวานสมานใจ ลาก่อนน้องยา …”

โป๊ก !!

ในตอนนั้นระหว่างที่ผมกำลังผายมือไปข้างหน้าอย่างดื่มด่ำกับบทประพันธ์ไอ้ “คชา” มันก็ตบผมจนหัวสั่น !! หมดกันอารมณ์สุนทรีของคนหล่อ ผมหันไปมองมันอย่างเคือง ๆ ที่โดนขัดจังหวะความรื่นรมย์

“มึงพล่ามเหี้ยอะไรวะชาลี ! กูไม่เห็นจะเข้าใจ” ไอ้คชาตีหน้ายุ่งแล้วส่ายหัวเบา ๆ

หึ… คนใจหยาบอย่างมันจะมาเข้าใจอะไรกับความลึกซึ้งของรัก

คชามันเป็นเพื่อนผมเอง จะเรียกว่าญาติกันก็ได้นะเพราะมันเป็นลูกของลุงจอมพลกับป้าอัลญ่า ผมกับมันแม้จะไม่ได้โตมาด้วยกันแต่ก็สนิทกันพอสมควร และเชื่อเถอะว่าน้ำหน้าอย่างมันน่ะมีคนคบด้วยแค่ไม่กี่คนหรอก !

“โรมิโอ ข้าคือโรมิโอ….” จำได้ว่าเห็นมันทำหน้าเอือมผมเลยแกล้งมันด้วยการเข้าไปคุกเข่าตรงหน้าเล่นละครใส่แม่งเลย บทโรมิโอเนี่ยถนัดนัก ไอดอลผม ๆ ๆ

“มึงเนี่ยนะ… โรมิโอ ?” พอเห็นผมเล่นใหญ่มันยิ่งทำท่าขยาด แหม… มากกว่านี้ก็ทำมาแล้วทำเป็นไม่ชินนะไอ้เวร !

“เจ้าจะเป็นจูเลียตของข้าได้หรือไม่” ผมนึกตลกอะไรไม่รู้เลยแกล้งมันต่อ แถมยังเข้าไปดึงมือมันขึ้นมากุมไว้ประหนึ่งดวงใจที่เปราะบาง คิดแล้วแม่งก็ขำนะ

“จูเลียตเหรอ… จูบตีนกูก่อนไหมสัด” พูดยังไม่ทันจะจบดีมันก็ยกเท้าขึ้นมาถีบผมเต็ม ๆ อก เจ็บฉิบหายแต่ก็ยังมีแรงยิ้มมุมปากใส่มัน

หึ… ถึงบอกไงว่า ‘ไม่มีใครคบ’ ก็เพราะปากมันนี่แหละ ผมเลยตั้งฉายาให้มันว่า ‘ปากหมาหน้าหล่อ’ คชาเป็นมนุษย์ที่หล่อมาก ขนาดผมเป็นผู้ชายด้วยกันยังชมแล้วผู้หญิงตาดำ ๆ จะไม่หลงเสน่ห์มันได้ยังไง แต่ก็นะเจอปากมันเข้าไปหนีแทบไม่ทัน

หมาในปากนั้น… ไม่มีความปรานีกับชะนีทุกเพศทุกวัย

“มึงแม่งไม่มีอารมณ์ศิลปินไง” ผมบอกคชาก่อนจะยันตัวลุกขึ้นจากพื้น ก่อนจะเหลือบไปเห็นเพื่อนอีกคนที่นั่งแอบอยู่ปลายเตียงทำ เหมือนบนโลกนี้มีเพียงแค่มันอย่างนั้นแหละ แม่งผิดวิสัยมาก… ปกติไอ้หมอนี่มันไม่ใช่คนโลกส่วนตัวสูง จะมีอยู่อย่างเดียวแหละที่ทำให้มันไม่สนใจโลก…

ผมเลยคลานเข้าไปหามันเงียบ ๆ แล้วชะโงกมองสมาร์ตโฟนในมือมัน นั่นไงชัดเลย ที่เงียบกริบเพราะใส่หูฟังอยู่สินะ ได้การล่ะ ผมเข้าไปกระชากแจ็กเสียบหูฟังออกอย่างเร็วจนมันไม่ทันรู้ตัว ผลก็คือ…

“อะ… อ๊า… อิไต ๆ อะ ๆ” เสียงครางของหญิงสาวดังลั่งห้องเลยครับท่านผู้ชม !

ไอ้หอกนี่ว่างเป็นไม่ได้ชอบเปิดหนังโป๊ดูตลอด ไม่รู้แม่งหื่นอะไรนักหนาบางทีอยู่ใกล้มันมาก ๆ ผมก็กลัวนะ... กลัวมันอารมณ์พลุ่งพล่านแล้วหันมาทำมิดีมิร้ายผู้ชายใสซิงอย่างผม

“เชี่ย ! ทำไรมึงไอ้ชาลี !” เจ้าของเสียงรีบกระชากหูฟังกลับ โดยไม่ได้สนใจเสียงอื้ออ้าที่ดังออกมาจากสมาร์ตโฟนว่ามันลั่นห้องแค่ไหน ได้ยินไปทั้งบ้านแล้วมั้งเนี่ย

หมอนี่ชื่อ ‘นาวา’ มันเป็นเพื่อนผมเอง นาวาเป็นลูกลุงอักษากับป้าเพลงพราย แต่ไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติอีกนั่นแหละเพราะมันเกี่ยวดองกับทางลุงของผม โอ๊ย ถ้ามาลำดับกันแลจะสับสน ทุกวันนี้ผมยังลำดับญาติตัวเองไม่ถูกเลยเพราะเยอะจัดเอาเป็นว่า ผม คชา และนาวาสนิทกันมากก็แล้วกัน

“มึงนี่หมกมุ่นจริง ดูไม่เบื่อบ้างไงวะ” ผมว่าพลางเอื้อมไปกดปิดหนัง AV ที่มันดู

นาวามันชอบดูหนังโป๊เป็นชีวิตจิตใจจนผมตั้งฉายาให้มันว่า ‘หื่นหมื่นลี้’ ไม่เทพจริงใช้ฉายานี้ไม่ได้นะครับ ไอ้นาวามันดูมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ไม่ว่าจะเป็นหนังโป๊แนวไหนประเทศไหนผ่านตามันมาหมดแล้ว ห้องมันนี่เต็มไปด้วยแผ่น DVD หนังโป๊ทั้งนั้นนน