บทที่ 03 เสร็จทั้งงานเสร็จทั้งคน

ก็อก ๆ

หลังจากที่เจ้าของห้องเพิ่งกลับมาถึงไม่กี่นาทีเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นให้เขาต้องเดินไปเปิด

"สวัสดีค่ะคุณเจโรม" คนถูกเอ่ยชื่อกระตุกยิ้มตอบ ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรร่างสวยของคนเคาะประตูก็เขย่งเท้าหมายจะจุ๊บแก้ม แต่เจโรมกลับเบือนหน้าออกแล้วกุมมือของคนเร่งร้อนให้เดินเข้ามาในห้องแทน

"ถ่ายงานกันก่อนดีกว่าครับ ส่วนเรื่องอื่น…ค่อยว่ากันทีหลัง"

"เบลตามใจคุณอยู่แล้ว" เจโรมนำหน้าเข้ามาในคอนโดที่ถูกเปลี่ยนเป็นสตูดิโอถ่ายภาพ เขาเป็นมาเฟียหนุ่มที่มีงานอดิเรกคือการเป็นช่างภาพมืออาชีพ เพราะเป็นคนชอบภาพถ่ายและการถ่ายรูปเจโรมจึงเลือกที่จะทำ แต่ด้วยการเป็นลูกชายคนโตในตระกูลการดูแลบริษัทสานต่อจากพ่อเป็นหน้าที่เขาเลี่ยงไม่ได้เจโรมจึงทำสองอย่างควบคู่กันไป

"ไปเปลี่ยนเสื้อเลยนะ เดี๋ยวจะได้เริ่มถ่าย ห้องน้ำอยู่ประตูซ้ายมือครับ" เจโรมเอ่ยทั้งที่ยังหันหลังกลับไปจัดกล้องที่จะต้องใช้ถ่ายในวันนี้ ขณะที่ฉากและไฟถูกจัดไว้หมดแล้วด้วยผู้ช่วยที่เพิ่งกลับไป ทว่ายังเหลือกล้องที่เขาต้องจัดเองเท่านั้น ไม่มีใครจะได้สัมผัสกับกล้องที่ราคาแพงหูฉี่ยกเว้นเขาที่สามารถใช้ได้คนเดียว

"แล้วห้องนอนล่ะคะ?" ร่างสวยถือชุดออกกำลังกายที่เธอจะต้องถ่ายวันนี้วนไปยืนตรงหน้าเขา มือบางลูบไล้ทั่วกรอบหน้าคมเพื่อยั่วยวนตากล้องหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเสร็จทั้งงานและเสร็จทั้งคน เธออยากจะพิสูจน์ในสิ่งที่เขาว่ากันว่าเป็นตากล้องฝีมือดีหน้าตาหล่อเหลาและใครได้เอาต้องติดใจจะสมคำร่ำลือมากแค่ไหนกัน…

"ถ่ายแบบชุดออกกำลังกายแล้ว คุณไม่อยากเรียกเหงื่อให้สมจริงหน่อยเหรอคะ?" นางแบบสาวคล้องคอคนตัวโต ก่อนที่จะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้เพื่อจะมอบจูบที่เร่าร้อนแต่เจโรมกลับเบือนหน้าหนีไม่ยอมให้ทำอีกเช่นเคย

"เป็นจริงอย่างที่เขาบอกนะคะว่าคุณไม่ชอบจูบใคร"

"แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ได้จูบแต่ได้อย่างอื่นก็พอ" สิ้นเสียงหวานที่เอ่ยจบเธอก็คุกเข่าแล้วปลดกางเกงขายาวลง ก่อนที่จะชักความใหญ่โตของเจโรมชนิดที่ทำให้เธอมองตาค้างถ้าได้มาอยู่ในร่างกายไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะรู้สึกดีมากแค่ไหน

คิดได้ดังนั้นร่างสวยก็ไม่รีรอ เธอกดเอ็นปูดปูนเข้าปากอย่างคนหิวโหยและต้องการ

แน่นอนคนที่มีเหยื่อมาถึงที่มีหรือจะปล่อยให้โอกาสนั้นผ่านไป เขาปล่อยให้เธอมีความสุขอยู่กับท่อนเอ็นร้อนก่อนที่จะทนไม่ไหวกับอารมณ์ที่เริ่มพลุกพล่านแล้วลากเธอเข้ามาในห้องนอน

เจโรมผลักร่างสวยที่จ้องมองเขาตาเยิ้มบนเตียงนุ่ม ไม่มีการอ่อนโยนใด ๆ เพราะอารมณ์ที่มันพุ่งขึ้นสูงแต่ดูเหมือนว่าคนถูกกระทำกลับยิ่งชอบ เธอชอบความรุนแรงที่เขามอบให้ โดยเฉพาะความรุนแรงที่กำลังจะเกิดขึ้นบนเตียง เจโรมเอื้อมไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบหมวกป้องกันมาสวมไว้อย่างไม่รีรอ

"เราไม่ใส่ไม่ได้เหรอคะ ฉันอยากให้คุณแตกในตัวฉัน" ร่างบางแตะมือเขาห้าม จนคนได้ยินเริ่มชะงักหมดอารมณ์แล้วเหลือบใบหน้าไปมอง

"กลับไป ฉันหมดอารมณ์แล้ว" เจโรมถอดเครื่องป้องกันทิ้ง ชี้นิ้วไปที่ประตูเพื่อให้คนนอนเยิ้มเดินออกไป

"ฉะ ฉันผิดไปแล้วค่ะ เอาแบบใส่ก็ได้"

"ฉันบอกให้ออกไป" เจโรมเริ่มกดเสียงเข้ม ถ้าเขาพูดคำไหนคือคำนั้นไม่มีข้อต่อรองใด ๆ ทั้งสิ้น

"แต่เรายังไม่ได้ถ่ายงาน…" นางแบบสาวยังพูดไม่ทันจบแต่เมื่อได้เจอกับสายตาของคนตัวโตก็เม้มปากแน่น เธอเก็บของตัวเองลวก ๆ แล้วรีบเดินออกจากห้องไปด้วยความหวาดกลัว

"แม่งเอ้ย…ค้างชิบหาย" เจโรมตะเบ่งเสียงอย่างหัวเสีย ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการกับลูกชายที่ผงาดเต็มตัวแต่ไม่ได้รับการปลดปล่อย ก็เลยต้องตกเป็นหน้าที่ของมือใหญ่ห้านิ้วที่ทำให้เขาได้รีดน้ำกามออกมาแทน

"อ่า…" น้ำรักพวยพุ่งใส่กระจกกั้นในห้องน้ำ เจโรมจึงทำการอาบน้ำต่อเพื่อดับความร้อนกับเรื่องที่เจอมาทั้งวัน

ครืดดด ครืดดด ~

เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้นระหว่างที่เขาจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ มือหนาเอื้อมมากดดูข้อความ แล้วก็ต้องหัวเสียขึ้นมาอีกครั้งเมื่ออ่านเนื้อหาข้อความที่ถูกส่งมาโดยเพื่อนสนิท

DYLAN | เพื่อนเลว

ดีแลน : มรืนนี้มึงต้องไปทะเลกับกู

เห็นแค่นั้นเขาก็รู้ได้ในทันทีว่าดีแลนต้องการจะทำอะไร

เจโรม : กูไม่ไป

ดีแลน : ถ้ามึงไม่ไปอย่าหวังว่ากูยอมให้มึงถ่ายสินค้าบริษัทกู

เจโรม : แต่กูติดถ่ายงาน ลูกค้าคนสำคัญ

ดีแลน : คงไม่สำคัญเท่าเรื่องที่มึงขอกูหรอกจริงไหม?

เขาโยนโทรศัพท์ทิ้งโดยไม่คิดจะตอบคำถามเพื่อน เรื่องที่ให้เขาไปเจอเพื่อนของแฟนเขายังไม่ทันจะได้คิดบัญชีเลย นึกว่าทำแล้วจะจบ ๆ กันไป แต่ดูเหมือนว่าดีแลนกำลังพยายามยัดเยียดยัยนมเล็กให้เขาให้ได้ ภายนอกที่ดูดื้อไม่น้อยไม่ใช่สเปกเขาสักนิด แต่ถ้าตอนนั้นเธอออดอ้อนอ้อนวอนเขาอีกนิด ถึงไม่ใช่สเปกเขาก็อาจจะยอม ๆ ให้ก็ได้…

รถคันหรูถูกขับมาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ ทายาทตระกูลเจอาร์ลงจากรถพร้อมกับโยนกุญแจให้บอดี้การ์ดขับไปเก็บ ส่วนเขาก็เดินเข้าไปในบ้านที่เงียบสนิทราวกับไม่มีคน

"จีเซลกับโจเซฟกลับมาหรือยัง?" เจโรมถามแม่บ้านที่เดินตามหลังมาเงียบ ๆ คนที่เขาพูดถึงคือน้องชายและน้องสาวที่อาศัยบ้านร่วมด้วย ในขณะที่พ่อกับแม่นั้นอยู่คฤหาสน์หลังใหญ่อีกที่ที่ไกลออกไป

"คุณโจเซฟนอนคอนโดค่ะ ส่วนคุณหนูจีเซลนอนอยู่ในห้องค่ะ"

"อืม" เจโรมตอบแค่นั้นก็กลับเข้าห้องของตัวเอง บ้านหลังนี้เป็นบ้านหลักที่เขากลับมานอนเกือบทุกวัน ส่วนคอนโดที่กลายเป็นสตูดิโอเป็นเพียงที่ระบายในตอนที่เขาไม่สบายกายหรือไม่สบายใจถึงเลือกที่จะไป

ก็อก ๆ

"เข้ามา" ประตูห้องเจโรมค่อย ๆ ถูกแง้มจากคนเคาะประตู ก่อนที่เขาจะเหลือบไปมองก็เห็นเป็นน้องสาวคนเล็กที่ลังเลจะเข้ามา

"เป็นอะไร อยากเข้าก็รีบเข้ามา"

"แฮะ!" จีเซลยกยิ้มกว้างแล้วรีบเข้ามาตามคำสั่ง เธอกระโดดไปนั่งบนเตียงพี่ชายที่กำลังเตรียมจะนอน

"จะเอาอะไร?"

"เปล่าสักหน่อย เห็นวันนี้ป้าแม่บ้านบอกว่าเฮียหงุดหงิดกลับมา แล้วก็หงุดหงิดจริง ๆ ด้วย" สาวน้อยอายุสิบเก้าเอียงคอถามพี่ชายตาใส

"ไม่มีอะไร หงุดหงิดเรื่องงานนิดหน่อย"

"เรื่องงานจริงหรือเปล่า วันนี้เฮียไปสตูดิโอนี่หนา ทำไมถึงยังหงุดหงิดอีก ปกติเห็นกลับจากสตูดิโอก็ร่าเริงทุกครั้ง"

"แล้ววันนี้เราเป็นอะไร ทำไมถึงอยากรู้เรื่องเฮียขนาดนั้น?"

"เปล่าสักหน่อย" คนตอบสั่นหัวระรัว แต่แน่นอนว่าคนเป็นพี่ชายมีหรือจะไม่รู้ว่าอาการแบบนี้คืออาการที่อยากได้อะไรบางอย่างจากเขา

"ว่ามา อยากได้อะไร?"

"รู้ทันจีทุกที"

"คือว่าจี…" จีเซลอ้ำอึ้งกับสิ่งที่กำลังจะพูดต่อไป เธอไม่แน่ใจว่าควรพูดออกไปไหมจนเจโรมต้องคาดคั้น

"ถ้าไม่บอกก็ออกไปเลย เฮียจะนอนแล้ว"

"โอเค…บอก ๆ คือจีเข้าปีหนึ่งแล้วใช่ไหม ทีนี้บ้านกับมหาลัยมันไกลมากเลย จีก็เลย…"

"อยากไปอยู่คอนโด?" เจโรมเอ่ยอย่างรู้ทัน แค่การเกริ่นนำเขาก็เริ่มคิดออกแล้วไออาการอึกอักของน้องสาวนั้นมีสาเหตุมาจากอะไร

"นั้นแหละ จีขอพ่อกับแม่แล้วเหลือก็แต่คำตอบจากเฮีย…"

"ไม่!"

"เฮียโรม ~" จีเซลทำตาละห้อยมองพี่ชาย คำตอบเป็นไปตามที่เธอคาดไว้ไม่มีผิด

"โลกข้างนอกมันอันตรายมากนะรู้ไหม เราอยู่คนเดียวไม่ได้หรอก มันเสี่ยงเกินไป"

"เฮียกลัวจีจะเจอผู้ชายแบบเฮียใช่ไหม?"

"ผู้ชายแบบเฮียเป็นยังไงจีเซล"

"ก็เจ้าชู้ กะล่อน ปลิ้นปล่อน ฟันผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า"

"จีเซล…" เจโรมกดใบหน้ามองน้องสาวเริ่มไม่พอใจ

"ก็จีพูดจริงนี่หนา หรือเฮียจะปฏิเสธว่าไม่ใช่"

"เออก็ใช่นั้นแหละ เฮียไม่อยากให้เราเจอคนแบบเฮียโอเคไหม ถ้าเข้าใจแล้วก็ไปนอน" พี่ชายก็เถียงไม่ออกเสียด้วย ที่น้องพูดก็เป็นเรื่องจริงทั้งหมด ถือว่าน้องสาวรู้ใจเขาดีจึงต้องยอมรับให้จบ ๆ กันไป

"ชิ ขอให้สักวันเฮียเจอคนที่เอาเฮียให้อยู่หมัด ให้เฮียกลายเป็นคนกลัวเมีย จะได้เลิกเจ้าชู้สักที จีเบื่อจะเจอผู้ชายแบบเฮียเล่า"

"คนอย่างเฮียไม่มีทางกลัวเมีย มีแค่ลิฟต์เท่านั้นแหละที่เอาเฮียลงได้" เจโรมทำท่าเหนือกว่าใส่น้องสาวตัวเอง จะมีผู้หญิงคนไหนกันที่จะสามารถจัดการกับทายาทเจอาร์กรุ๊ปแบบเขาได้ มันจะไม่มีวันนั้นเขามั่นใจ…

"อย่าให้จีเห็นนะ จะหัวเราะให้ฟันร่วงเลยคอยดู" จีเซลพูดจบก็กระแทกเท้าเดินออกจากห้องทันที