งาบคนส่งของ

​

หลุยส์ คอปพิน เก็บของส่วนตัว พลางเดินไปปิดไฟ ปิดระบบปฏิบัติการ ลงกลอนกุญแจครบทุกอย่าง เขามักจะเป็นคนสุดท้ายเปิดร้านส่งพัสดุอยู่บ่อยครั้ง เป็นหน้าที่หลักสำหรับชายสูงวัย จะต้องจัดการกับหน้าที่ให้เรียบร้อย...

ชายสูงอายุ พาร่างกร้านประสบการณ์ เดินอยู่บนทางเท้า เพื่อพาตัวเองไปทานอาหารเย็นในวันนี้ แม้เขาจะบ่นกับชาร์ลีน เดรนอยู่บ่อยครั้ง ว่าเธอคือสาเหตุหลักๆ ที่ทำให้อาหารมื้อเย็นของเขาต้องเลื่อนออกไป

ในความเป็นจริงแล้ว เขาจงใจอยู่รอเธอเสมอ แอบชื่นชมในความขยันทำงาน และความเรียบร้อยในการห่อของ อย่างน้อยได้ต่อปากต่อคำ คุยทีเล่นทีจริงกับเธอบ้าง ก็ทำให้หัวใจที่ห่อเหี่ยวเดียวดายได้ชุ่มชื้นบ้าง

ชายสูงอายุแวะเดินไปหยุดที่ร้านอาหาร เพื่อซื้ออาหารแบบห่อกลับบ้าน เขาไม่มีความจำเป็นต้องนั่งทานที่ร้าน สำหรับชีวิตเดียวดายของหลุยส์ คอปพินแล้ว เขาแค่มีลมหายใจไปวันๆ

******

เพียงประตูห้องเปิดออก กับความมืดคืบคลายจากแสงสว่างจากหลอดนีออนทางเดินภายในห้องพัก แสงสว่างปรากฏขึ้นจากสวิชท์ภายในห้องของหลุยส์ คอปพิน ร่างหนาเดินเข้ามาอย่างเหนื่อยหน่าย

เขามิได้ใช้บริการรถประจำทางแต่อย่างใด เนื่องจากการเดินเป็นการออกกำลังกาย หลังเลิกงานเป็นสิ่งที่ดีต่อสุขภาพของเขาในวัยหกสิบกว่า

หลุยส์ได้ใช้เวลาส่วนตัวกับการจัดแจงทานอาหาร เปิดหน้าต่างระบายอากาศ และเสียงเพลงเพื่อจรรโลงความเงียบให้มลายหายไป... สักพักได้ที่มีเสียงเคาะประตูจากหน้าห้อง ทำให้ภวังค์ของหลุยส์หันไปสนใจทันที

“ครับ?” ชายสูงอายุเปิดประตูออกกว้าง เพื่อต้อนรับผู้มาเยี่ยมเยือน

“ส่งของค่ะ ช่วยเซ็นต์รับหน่อยค่ะ” หญิงสาวผู้อ่อนเยาว์ต่อโลก เธอยิ้มแย้มมาก เมื่อได้พบกับหลุยส์เหมือนกับ มาส่งของที่ห้องเขาอยู่บ่อยๆ รอยยิ้มกรีดกว้าง พลางกัดฟันกึ่งเข็ดเคี้ยว แววตาเธอมองเรือนหน้าเขา แล้วลดตาต่ำลงไปยังระหว่างขาใต้เสื้อผ้าทึบๆ

“ขยันทำงานเหมือนกับทุกๆ วันที่ผ่านมานะ โซฟี... ขอบคุณสำหรับพัสดุ!!!” นิ้วมือเหี่ยวกร้านของหลุยส์เซ็นต์เอกสารรับพัสดุแล้ว เขาวางปากกาให้เธอรับไป

แต่หลุยส์มิได้ปิดประตู โดยหล่อยให้ร่างของโซฟีเดินเข้ามาในห้องเขา ราวกับเชื้อเชิญให้เธอแวะมาอยู่เป็นเพื่อนเขาสักระยะ

“คุณเองก็ขยันใส่ซองเปล่า จ่าหน้าถึงห้องพักตัวเอง เพื่อให้ฉันมาส่งซองเปล่าๆ ให้คุณอยู่บ่อยๆ แทบจะทุกวันเลยนะ หลุยส์...” โซฟีตอบเขา พลางเดินเข้าไปสวมกอดราวกับความหิวโหย รุมเร้า อารมณ์และความต้องการปะทุอย่างร้อนแรง เมื่อเธออยากจะพักงานสักระยะ เพื่ออยู่กับหลุยสต์ตามลำพัง สักชม.กว่าๆ ก็ยังดี

อันที่จริงแล้ว... หลุยส์แค่แอบส่งรหัสลับกับโซฟีในที่ทำงานพัสดุรับ-ส่งของ เพื่อจ่าหน้าซองเปล่าให้เธอ มาหาเขาที่ห้องเวลามาส่งของมากกว่า มันเป็นเวลาที่โซฟีกับหลุยส์ ได้ใช้เวลาส่วนตัวคลายเครียดหลังเลิกงาน โดยไม่มีข้ออ้างเรื่องชู้สาวระหว่างหน้าที่

หลุยส์ได้ทำหน้าที่จนหมดวันแล้ว และโซฟีก็ได้ทำหน้าที่ส่งพัสดุชิ้นสุดท้าย เพื่อใช้เวลาที่เหลืออยู่กับหลุยส์...

******

เสียงหายใจกระหืดกระหอบจากหลุยส์ พยายามควบคุมความแรงและความตื่นเต้น หัวใจเต้นระรัวถี่ เพราะกำลังนั่งเสียวตัวเกร็งอยู่บนเก้าอี้โซฟา ระหว่างปล่อยให้ร่างกายเปลือยเปล่าเหี่ยวกร้าน นั่งนิ่งอยู่เบื้องหน้าโซฟี

หญิงสาวขะมักเขม้นกับการกลืนกินไอติมอุ่น อวบอิ่มคับปากเต็มคำ มันทั้งแน่นมันทั้งใหญ่ยาว น่ากลืนกินเป็นที่สุด มือหนึ่งกอบกำจ้าวโลกเอาไว้เต็มมือแต่กำไม่มิด กับรัศมีกว่าห้านิ้ว

ความยาวยืดเต็ม หดหายเข้าไปอยู่ในปากเปียกชุ่ม ดูดดื่มตอดรัดลากยาวๆ ดื่มด่ำอย่างเอร็ดอร่อยยามกลืนหัวบากแทงลึกสุดคอ ยังเหลือบางส่วนที่ยังไม่อาจกินทั้งลำได้หมดกว่าครึ่งหนึ่ง

เสียงลมหายใจหอบแรงจากหญิงสาว ดังสลับกับเสียงครางของหลุยส์นั่งเสียวตัวเกร็งแทบน้ำเล็ดปิ่มปลาย ยิ่งปลายลิ้นเล็กๆ ตอดตวัดตามท่อนกลาง กระตุ้นให้เส้นเลือดไหลเวียนทำงานดีได้มากเท่าไหร่

ความเป็นชายก็ยิ่งตื่นตัวแข็งแน่นยกลำ พร้อมจะออกปฏิบัติการได้มากเท่านั้น... เรือนหน้าของโซฟีเริ่มแดงก่ำ เพราะยิ่งกลืนกินอย่างเมามันมากเท่าไหร่ ความยาวและความใหญ่กระทุ้งลึกในลำคอ แทบสำลักสำรอก กระเฉาะน้ำตาไหล

น้ำลายหลั่งเล็ดออกนอกขอบปาก เปียกฉ่ำหล่อลื่นพร้อมให้เขาปฏิบัติกิจหนักกับเธอได้อย่างเต็มที่... โซฟีค่อยๆ คลายความเป็นชายออกมาอย่างช้าๆ ช้อนดวงตามองสูงต่อหลุยส์ว่า เธอรู้สึกพร้อมแล้ว จะไปนั่งหน้าตักเขาให้เอง...

******

หลุยส์นั่งนิ่งหอบอยู่บนเก้าอี้ภายในห้องรับแขก ปล่อยให้ร่างบางเปลือยเปล่าลุกขึ้นมา ยืนคร่อมหันหน้าออกไป เพื่อนั่งอยู่บนตักหลุยส์ เรือนขากางออกกว้าง เพื่อปล่อยให้ความเป็นชายตื่นตัวยาวเต็มที่กว่าสิบสองนิ้ว

แม้จะอายุมากเหี่ยวกร้าน เส้นเลือดปูดโปนแน่นยกลำ แต่ขนาดอวบอิ่มกว่าห้านิ้ว และยาวราวกับไส้กรอกฟุตลองแล้ว โซฟีไม่รีรอจะค่อยๆ หย่อนร่างตัวเอง นั่งทับส่วนหัวบากอวบแน่นแข็งเกร็ง ลื่นเปียกแฉะเบาๆ

ลื่นไหลจนร่างเธอค่อยๆ กดลงอย่างช้าๆ เรียวปากเธอค่อยๆ อ้าตามความรู้สึกถึงขนาดจ้าวโลกของหลุยส์ ค่อยๆ แทงอัดท้องเธอเข้าไปเรื่อยๆ กว่าครึ่งลำ

หญิงสาวครวญครางกรีดร้องเสียวตัวสั่น ค่อยๆ นั่งทับแทบมิดลำ กลืนกินสุดโคนจนเหือดหายหมดลำ หลุยส์กระดกสะโพกกระแทกเสยเบาๆ ให้หญิงสาวโยกร่างขึ้นลง อยู่บนแก่นกายก้อนหนา ทั้งใหญ่และยาวสอดใส่อยู่ในกายเธออย่างเริงร่า