EP : 5 - 1

“เฟียส”

“มีอะไรเหรอ?”

“...เมื่อคืนฉันปล่อยในหลายรอบ ฉันกับเธอคงไม่อยากให้มีอะไรมาผูกกัน อย่าลืมกินยาคุม ห้ามลืมเด็ดขาด”

ถึงเขาไม่ย้ำฉันก็ไม่ปล่อยให้ตัวเองพลาดหรอกค่ะ เพราะถ้าพลาดก็เท่ากับซวย แล้วถึงเวลานั้นชีวิตใครล้มล่ะถ้าไม่ใช่ฉัน

เวลานี้ฉันกินยาคุมฉุกเฉินเม็ดแรกเสร็จเรียบร้อยแล้ว กินตั้งแต่คนของเขาแวะร้านขายยาพร้อมกับลงไปซื้อให้ ซื้อยาพร้อมกับน้ำดื่มมาให้เรียบร้อย ฉันได้ยาคุมฉุกเฉินมาก็กินทันที กินเสร็จก็ตั้งนาฬิกาปลุกรอเวลาที่จะกินเม็ดที่สองในอีก 12 ชั่วโมงข้างหน้า

“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” ฉันขอบคุณพี่ชายชุดดำคนเดิมที่คอยทำหน้าที่ของเขาตลอดระยะเวลา 1 เดือน แต่พี่แกชื่ออะไรฉันก็ไม่เคยถามหรอกค่ะ ยกมือไหว้ขอบคุณเสร็จฉันก็ลงจากรถแล้วพาร่างกายที่ภายนอกไม่โทรมแต่ฉันรู้ดีว่ามันโทรมจากข้างในขึ้นห้อง

ฟุบ!

ทันทีที่ถึงห้องฉันก็พาตัวเองทิ้งดิ่งลงที่เตียงทันที เหนื่อย เมื่อย แล้วก็ล้า ล้าไปทั้งตัว ตรงกลางร่างกายก็เจ็บระบมแต่พยายามฝืนให้ดูปกติจะได้ไม่อายใครทั้งที่เจ็บแทบตายเวลาที่ก้าวขาเดินแต่ละก้าว

ตื๊ด~ ตื๊ด~

...มิริน

“อื้อ ว่าไงแก”

“ฮาย~ ยังนอนอยู่เหรอเพื่อน” เสียงใส ๆ ของเพื่อนรักอย่างมิรินดังทักทายฉันทันทีที่ฉันรับสาย

“อื้อ มีไรเปล่า”

“ไม่มีไรแค่จะถามว่าเมื่อคืนไปปาร์ตี้วันเกิดแฟนสนุกไหม”

“ก็ดีนะ แต่แกก็รู้ว่ามันไม่สนุก” มิรินรู้เรื่องที่ฉันรับจ้างเป็นแฟนให้ซีเจย์ค่ะ เราสองคนไม่เคยมีเรื่องปิดบังกัน และฉันมั่นใจว่าเพื่อนของฉันคนนี้ไว้ใจได้

“ฮ่า ๆ ๆ รู้ย่ะ แต่แอบเชียร์ไง เผื่อแกกับนายนั่นอยู่ใกล้กันบ่อย ๆ แล้วรักกันขึ้นมาจริง ๆ”

“เพ้อเจ้อ” ฉันพูดสั้น ๆ แล้วก็หลับตาเพราะความง่วง ส่วนมือก็ยังถือโทรศัพท์แนบหูรอฟังว่ายัยเพื่อนรักจะโทรมาเม้าท์เรื่องอะไรให้ฟัง

“ไม่รู้แหละเมื่อวานฉันไปบนบานศาลกล่าวสิ่งศักดิ์สิทธิ์เรียบร้อยแล้ว” มิรินพูดอย่างอารมณ์ดีแต่ฉันที่ได้ฟังกลับขมวดคิ้ว

“อะไรวะ ขอหวยเหรอ?”

“ขอหวยบ้าอะไรล่ะคนละเรื่องเลย ฉันไปบนให้แกกับนายนั่นลงเอยกันจริง ๆ ต่างหาก ได้ผัวรวยเมื่อไหร่ซื้อไข่ต้มพันฟองให้เพื่อนไปแก้บนด้วยนะเพื่อนรัก อิอิ”

“มิริน! แกเริ่มบ้าแล้วนะเนี่ย” ฉันตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน ไม่คิดว่าเพื่อนฉันจะแอบจิ้นฉันกับซีเจย์จนเป็นไปได้ขนาดนี้

“ฮ่า ๆ ๆ ไม่รู้แหละ ตามนั้นนะเพื่อนรัก นอนต่อเถอะฉันไม่กวนแกแล้ววันจันทร์เจอกัน บาย~” มิรินหัวเราะอารมณ์ดีก่อนจะตัดสายไปดื้อ ๆ ทิ้งให้ฉันนอนอึ้งจนตาสว่าง

เมื่อวานไปบนบานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ฉันกับซีเจย์ลงเอยกันงั้นเหรอ?

...ได้ผัวรวยเมื่อไหร่ซื้อไข่ต้มพันฟองให้เพื่อนไปแก้บนด้วยนะ

บ้า! เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี่เมาล้วน ๆ เลยค่ะไม่เกี่ยวกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์อะไรทั้งนั้น แล้วฉันยังไม่ได้ผัวรวย เมื่อคืนแค่ความผิดพลาดเราตกลงกันแล้วว่าให้ลืมมันไป เพราะฉะนั้นซีเจย์นี่นับเป็นผัวไม่ได้หรอกนะ ฉันไม่รับ สรุปแล้วก็คือฉันยังไม่มีผัวเข้าใจกันตามนี้เลยนะคะ

“เฮ้อ!” ฉันถอนหายใจหลายรอบหลังจากที่พยายามนอนหลับตาแล้วก็ข่มตาให้หลับ เหนื่อยนะคะ ง่วงมากด้วยแต่มันมีเรื่องราวในใจที่ทำให้ฉันนอนไม่หลับ

กำลังคิดถึงเรื่องที่เพิ่งผ่านมาไม่นานนั่นล่ะค่ะ จริง ๆ แล้วที่เป็นอยู่ไม่ได้เสียดายที่ไม่ให้ซีเจย์รับผิดชอบหรอกนะ แต่ฉันเสียดายซิงของตัวเอง คิด ๆ ไปก็เสียดาย เข้าใจความรู้สึกไหมคะ มันเป็นเรื่องของเราเองมันต้องรู้สึกบ้างอยู่แล้ว จะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรเลยก็เป็นไปไม่ได้หรอก แบบนั้นมันหลอกตัวเองชัด ๆ

คิดแล้วก็ตลกดีนะคะ นึกว่าจะได้งานสบายที่ไหนได้เพิ่งได้เงินเดือน ๆ แรกมา 1 แสนบาท เข้าเดือนที่ 2 ก็เสียตัวให้นายจ้างแล้วเฟียสเอ้ย แล้วถ้าเกิดยัยมิเชลรู้สึกว่าตัวเองทนให้ซีเจย์มีแฟนตำตาตำใจแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้วมาทวงแฟนกำมะลอคืนไปฉันจะทำยังไงคะ แน่นอนว่าซีเจย์คงไม่ปฏิเสธผู้หญิงคนนั้น แล้วฉันก็ต้องโดนเขาเลิกจ้าง งานหายเงินก็หาย

1 แสน แลกกับงานสบายแต่เสี่ยงเสียตัวและตอนนี้ก็เสียทั้งตัวเสียทั้งซิงไปแล้ว มันคุ้มไหมเฟียส?

ตอนนี้ได้แต่ภาวนาให้สองคนนั้นเล่นแง่ เป็นพ่อแง่แม่งอนทำประชดไม่รู้ใจตัวเองไปอีกสักพักเถอะ ให้ฉันได้เงินค่าจ้างเยอะกว่านี้หน่อย พูดตรง ๆ ขอให้มันคุ้มกับการเสียตัวเถอะ ที่จริงไม่ได้เห็นแก่เงินขนาดนี้นะคะแต่เสียไปแล้วเรียกกลับมาไม่ได้อย่างน้อยก็ขออะไรทดแทนให้มันบ้าง

ฉันนอนไม่หลับอยู่ดี ๆ สมองก็คิดย้อนกลับไปจุดเริ่มต้น จุดเริ่มต้นที่เปลี่ยนชีวิตฉันแบบงง ๆ

-หนึ่งเดือนก่อน-

ตื๊ด~ ตื๊ด~

...090-999-99XX

ระหว่างที่ฉันกำลังจะทิ้งตัวลงนอนหลังจากที่เพิ่งก้าวเท้าเข้ามาในห้องด้วยความเหนื่อยล้าทั้งร่างกายที่เรียนหนักทั้งวันแล้วต้องเดินไปสมัครงานพาร์ทไทม์ต่อ แล้วก็เหนื่อยล้าที่ใจที่ปัญหาครอบครัวกับการเงินรุมเร้าก็มีเบอร์แปลกที่มองแล้วไม่กล้ารับโทรมา

เบอร์มันสวยไปค่ะ สวยจนไม่น่าไว้ใจ

“ใคร?” ฉันจ้องเบอร์โทรที่โชว์อยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์แล้วก็พึมพำกับตัวเอง ถึงแม้ว่าจะเป็นคำพึมพำโง่ ๆ ก็ตามเถอะ ถามตัวเองไปก็ไม่ได้คำตอบวิธีเดียวที่จะรู้ก็คือรับสาย แต่เบอร์มันสวยจนฉันไม่กล้ารับ ถ้าเกิดว่าเป็นเบอร์ของเจ้าหนี้พ่อกับแม่ฉันขึ้นมาล่ะ ไม่เอาไม่รับดีกว่าค่ะ ฉันปล่อยให้มันดังรอสายอยู่แบบนั้นจนกระทั่งสัญญาณถูกตัดไปเอง