EP 2

I Hate You and I Love You

บทที่ 2

ห้อง A สาขาการร้องเพลง

(พักกลางวัน)

"ยัยเบ๊มาแล้วๆ"

ทันที ที่น้ำหนาวเดินเข้ามาภายในห้อง ก็เกิดเสียงซุบซิบเบาๆขึ้น โดยเหล่าหญิงสาวที่จับกลุ่มคุยกันอยู่ แต่เธอเลือกที่จะไม่สนใจ คนเหล่านั้น ถึงแม้เธอจะได้ยินทุกอย่างก็ตาม น้ำหนาวเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับข้าวกล่องในมือ ที่ตั้งใจตื่นเช้าเพื่อทำมาเพื่อจุนโดยเฉพาะ ดวงตากลมโตภายใต้กรอบแว่นหนา กวาดสายตาเพื่อมองหาจุน จนสายตาปะทะเข้ากับดวงตาคม ที่คุ้นเคย เขามองเธอครู่หนึ่ง ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่นแบบที่ชอบทำ โดยมีผู้หญิงคนหนึ่ง นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวตรงข้าม กำลังคุยกับเขาอยู่

'โกรธอะไรอีกแล้ว' เธอได้แต่พึมพำในใจ แต่ทว่า ก็เลือกที่จะไม่ใส่ใจ อาจจะเพราะว่า เธอชินแล้ว เพราะเขามักจะโกรธเธอ โดยที่ไม่สามารถรู้ถึงเหตุผลได้เป็นประจำ ใบหน้าใสค่อยๆคลี่รอยยิ้มออกมา ก่อนจะสาวเท้าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของร่างสูง

ตึก ตึก ตึก

"จุน ไปกินข้าวกันมั้ย" เสียงหวานเอ่ยถามคนที่ยังไม่ยอมหันมามองหน้าเธอ เอาแต่เบือนหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง

"จุน น้ำหนาวเขาถามน่ะ" ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยกับจุนที่เอาแต่มองไปนอกหน้าต่างอย่างสนิทรสนม ราวกับกลัว ว่าเขาจะไม่ได้ยินเสียงของน้ำหนาว ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลย เมื่อชายหนุ่มได้ยินดังนั้น เขาก็หันกลับมามองเล็กน้อย ผู้หญิงคนนั้นมีอาการดีใจ ก่อนจะอมยิ้มออกมาหน่อยๆ จนทำให้น้ำหนาวที่มองอยู่ มีอาการสั่นไหวในใจแปลกๆ

"ไม่ล่ะ ฉันจะไปกินกับเพื่อน" เขาเอ่ยเสียงเรียบ โดยที่ไม่สนใจน้ำหนาวเลยสักนิด ว่าตอนนี้กำลังทำหน้ายังไงอยู่ ปล่อยเธอยื่นนิ่งอยู่อย่างนั้น ราวกับเธอเป็นอากาศธาตุ

"งั้นหรอ.....งั้นน้ำหนาว กลับห้องก่อนนะ" น้ำหนาวเอ่ยบอกเสียงแผ่วเบา ดวงตากลมโตหลุบตามองต่ำ ก่อนจะเดินคอตกกลับห้องไป

"จุนเนี่ย ใจร้ายจังเลยนะ" หญิงสาวที่นั่งฝั่งตรงข้าม เอ่ยกระเซ้า ราวกับเป็นเรื่องขบขัน ทำทีเอียงคอมองคนตรงหน้าอย่างมีจริต เป็นท่าทางที่ใครมอง ก็คงต้องบอกว่าน่ารัก แต่ทว่าสำหรับชายหนุ่มแล้ว เขากลับชอบท่าทางลุกลี้ลุกลน และสีหน้าลำบากใจของใครบางคนมากกว่า

ห้อง B สาขาดนตรี

น้ำหนาวเดินคอตกกลับมาที่ห้อง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเอง และถอนหายใจออกมาเบาๆ

ตุ้บ

"เฮ้อ"

"น้ำหนาว ไปไหนมาน่ะ" จองอูเดินเข้ามาหาร่างเล็ก ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆ แต่ทว่าน้ำหนาวเลือกที่จะไม่ตอบ แต่ส่งยิ้มให้เขาเล็กน้อยแทน

"กินข้าวแล้วหรอ" จองอูเอ่ยถาม น้ำหนาวก็ส่ายหน้าไปมาเบาๆ

จ๊อกก!

"งั้นไปกินข้าวกันมั้ย..." ยังไม่ทันที่จองอูจะเอ่ยจบ เสียงท้องของชายหนุ่มก็ดังลั่นขึ้นมา

"อุ๊บ" น้ำหนาวรีบเอามือปิดปากทันที เพราะกลัวจะหลุดเสียงหัวเราะออกไป

"แหะๆ สงสัยเมื่อเช้าวิ่งรอบสนามเยอะไปหน่อย" เขาเอ่ย ก่อนจะเกาหัวตัวเองแก้เก้อ

"จองอู กินนี่มั้ย" น้ำหนาวเอ่ยถามเพื่อนชายร่วมห้องด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะชี้ไปที่กล่องข้าว ที่ตามจริงตั้งใจจะทำมาให้คนบางคน แต่ดูท่าคงจะเสียของซะแล้ว

"ถ้าเรากิน แล้วน้ำหนาวล่ะ"

"น้ำหนาวมีอีกอัน"

"โอเค งั้นไม่เกรงใจแล้วนะ"

"อ้อ มีที่กินข้าวดีๆ อยู่ สนใจมั้ย" จองอูเอ่ยถามน้ำหนาวด้วยท่าทางกระตือรือร้น น้ำหนาวได้แต่มองหน้าจองอูด้วยความสงสัย

"ตามมานี่สิ" จองอูคว้ากล่องข้าวทั้งสองกล่องในมือน้ำหนาวมาถือเอาไว้ ก่อนทำท่าพยักพเยิดให้น้ำหนาวเดินตามเขามา

"ก็ได้" น้ำหนาวส่งยิ้มให้จองอูเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามเขาไป

"สองคนนั้นจะไปไหนกันน่ะ จองอูชอบเด็กเนิร์ดแบบนั้นงั้นหรอ ปกติไม่เห็นเขาจะสนใจใครเลยนะ" หลังจากที่จองอูกับน้ำหนาวเดินออกจากห้องไป ก็เกิดเสียงซุบซิบขึ้นทันที ก่อนจะรู้สึกถึงเงาของใครบางคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง

"อ้าวจุน มาทำอะไรงั้นหรอ" เหล่าหญิงสาวที่เมื่อครู่ จับกลุ่มซุบซิบกันอยู่เอ่ยถามคนมาใหม่ ด้วยท่าทางดีใจ

"ไม่มีอะไร" เขาเอ่ยตอบเสียงเรียบ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไปทันที

"กรี๊ด! หล่อเนอะ" เหล่าสาวๆ ส่งเสียงวี้ดว้าย ไม่ได้สนใจต่อท่าทางเย็นชาของเขาเท่าไหร่นัก

ดาดฟ้า

"ว้าว" น้ำหนาวอุทานออกมาทันที หลังจากที่เพื่อนใหม่พาขึ้นมาบนดาดฟ้าของอาคารเรียน

"สวยใช่มั้ยล่ะ" จองอูเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนพื้น

"อื้ม แต่เรากินข้าวกันที่นี่ได้จริงๆ หรอ" น้ำหนาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"ได้สิ" จองอูเอ่ยถาม ก่อนจะหยิบกุญแจประตูออกมาให้ดู

"สงบดีจัง"

"ชอบมั้ย..."

"ชอบสิ"

"(^____^)" ยังไม่ทันที่จองอูจะเอ่ยจบ น้ำหนาวก็ตอบกลับทันที น้ำหนาวคลี่รอยยิ้มกว้างออกมา ลมเย็นๆ ทำให้จิตใจของคนตัวเล็กรู้สึกสงบขึ้น อารมณ์ขุ่นมัวก่อนหน้านี้ ค่อยๆ จางหายไป อีกทั้งที่นี่ยังไม่มีคนเยอะแยะให้วุ่นวายใจ ทำให้เธอเหมือนได้หลุดพ้นจากสายตาอันน่าอึดอัดใจของคนที่เคยจ้องมองมาด้วย

"งะ งั้นหรอ ถ้าชอบก็มาอีกได้นะ อ่ะเราให้" จองอูเอ่ยดำน้ำเสียงตะกุกตะกักเล็กน้อย ไม่ปฏิเสธว่าเขามีอาการใจสั่นเมื่อได้เห็นรอยยิ้มที่สดใสของสาวแว่นตรงหน้า ก่อนจะยื่นกุญแจให้กับน้ำหนาว

"เอ่อ จะดีหรอ"

"ดีสิ"

"ขอบคุณนะ"

"(^____^)" น้ำหนาวฉีกยิ้มกว้างอีกครั้งเป็นการขอบคุณ

ปัง!

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ จู่ๆ ประตูของดาดฟ้าก็ถูกปิดกระแทกเสียงดังลั่น จนทั้งสองคนตกใจ

"สงสัยลมจะแรงไปหน่อยมั้ง.....กินข้าวกันเถอะ" จองอูเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจนัก

"อื้ม" ทั้งสองเริ่มกินข้าวด้วยกันโดยไม่สงสัยอะไรเลย

ห้อง B สาขาดนตรี

"ขอบคุณสำหรับข้าวกล่องนะ อร่อยมากเลย เดี๋ยวเราเอาไปล้างแล้วเอามาคืนให้นะ" จองอูเอ่ยหลังจากที่กลับมาที่ห้อง

"ไม่เป็นไร" น้ำหนาวกำลังจะเอ่ยปฏิเสธ แต่ทว่า ก็ถูกแย่งกล่องข้าวไปซะก่อน

"จะกินฟรีได้ไง เดี๋ยวมา" น้ำหนาวจึงทำได้แต่พยักหน้ารับอย่างอ่อนใจ

โรงอาหาร

"ป้าครับ ผมขอยืมที่ล้างจานหน่อยได้มั้ย" จองอูเอ่ยถามแม่บ้านโรงอาหารด้วยรอยยิ้ม

"ได้จ้ะ"

"ขอบคุณครับ" ในขณะที่ได้อุปกรณ์ล้างจานมาแล้ว กำลังจะเดินไปที่อ่างล้างมือ สายตาก็ดันเหลือบไปเห็นตู้กดน้ำแบบหยอดเหรียญเข้า

"น้ำหนาวชอบกินน้ำอะไรนะ...อืม" จองอูทำท่าครุ่นคิด เพราะคิดจะตอบแทนอาหารกลางวันของเพื่อนร่วมห้องสักหน่อย

กริ๊ก

ตึง!

ในขณะที่จองอูกำลังครุ่นคิดอยู่ ว่าจะเลือกเครื่องดื่มอะไร ก็มีร่างสูงของใครคนหนึ่ง แทรกตัวเข้ามากดน้ำที่ตู้ จึงทำให้จองอู เขยิบหลีกทางให้เขาเล็กน้อย แต่ทว่าเขากลับจ้องมองกลับมาด้วยแววตาเรียบนิ่ง ก่อนที่สายตานั่นจะจ้องมองมาที่กล่องข้าวในมือจองอู ราวกับกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะเดินจากไป นั่นทำให้จองอูงงเล็กน้อย ที่คนดังของโรงเรียนมีท่าทีแบบนั้นต่อเขา หนึ่งในสมาชิกของวง BARON วงไอดอลน้องใหม่ ที่เพิ่งเดบิ้วต์ได้ไม่นาน แต่กลับได้กระแสตอบรับอย่างล้นหลาม โดยสมาชิกของวงมีทั้งหมด 4 คน

อี ซัง-ฮุน

คิม จี-ซอง

โอ แฮ-วอน

และ พัค แทจุน

16.30 น.

(เลิกเรียน)

น้ำหนาวรีบเก็บของใส่กระเป๋าด้วยความรวดเร็ว หลังจากที่อาจารย์เดินออกจากห้องไป

"น้ำหนาวจะกลับแล้วหรอ" จองอูเอ่ยถาม เพราะเห็นท่าทีรีบร้อนของเธอ

"ใช่ เดี๋ยวน้ำหนาวขอตัวก่อนนะ บ๊ายบายจ้ะ" น้ำหนาวบอกลาจองอูด้วยท่าทางรีบร้อน ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไปทันที

"รีบไปไหนของเขานะ"

ห้อง A สาขาการร้องเพลง

น้ำหนาวกวาดตามองเข้าไปภายในห้อง ระหว่างทางก็แอบลุ้นว่าเขาจะรอเธอกลับบ้านพร้อมกันหรือเปล่า เพราะบ่อยครั้ง ที่เขามักจะปล่อยให้เธอกลับบ้านคนเดียว แต่แล้วใบหน้าเล็กก็ค่อยๆ คลี่รอยยิ้มออกมา เมื่อพบกับร่างสูงของจุน ที่กำลังส่งสายตาไม่พอใจมาให้ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ เพราะแค่เขาอยู่เธอก็พอใจแล้ว ต่อให้เขาจะโมโหเธออย่างไร้เหตุผลด้วยเรื่องอะไรก็ตาม

"ชักช้า" เสียงเรียบเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินนำออกไป อย่างไม่รอฟังเหตุผลของน้ำหนาวเลย

"ขอโทษ..." น้ำหนาวได้แต่เอ่ยคำขอโทษเสียงเบาหวิว ก่อนจะเดินคอตกตามชายหนุ่มไป

บ้าน

(ห้องน้ำหนาว)

แต็กๆๆๆๆ

น้ำหนาวกำลังคร่ำเคร่งกับการทำอะไรบางอย่างอยู่ที่หน้าคอม เธอใช้เวลาอยู่ตรงนี้มากว่า 2 ชั่วโมงแล้ว

"ในที่สุด ก็เสร็จสักที อื้อ!" น้ำหนาวเอ่ย ก่อนจะบิดขี้เกียจไปมา

"อ่า หิวจังเลย...ตายแล้ว ลืมทำอาหารให้จุนเลย!" น้ำหนาวอุทานด้วยความตกใจ หลังจากมองนาฬิกา เพราะเธอมัวแต่อัปเดตเพจบ้านแฟนไซต์ และอัปเดตตารางงานของวง BARON ลงในเว็บไซต์

บ้านแฟนไซต์ คือเว็บไซต์โซเชียลมีเดีย ที่ทำขึ้นเพื่อซัพพอร์ตศิลปินที่ชื่นชอบ เปิดมาเพื่ออัปเดตรูปถ่ายของศิลปิน และนำมาลง เพื่อแบ่งปันให้แฟนคลับคนอื่นๆ ได้ชื่นชม และพูดคุยกัน การมีบ้านแฟนไซต์ จะช่วยเพิ่มความนิยมให้กับตัวศิลปินเองด้วย และเพจที่น้ำหนาวดูแลอยู่นั้น ก็คือบ้านแฟนไซต์ของวง BARON ที่จุนเป็นสมาชิกอยู่นั้นเอง เพจได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก มีสมาชิกติดตามเพจกว่า 1.5 ล้านยูสเซอร์ ซึ่งไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่า ที่วง BARON มีคนให้ความสนใจ มากขึ้นเรื่อยๆ นั้นมาจากเพจที่น้ำหนาวได้ทำขึ้น เพราะเรื่องราว หรือรูปถ่ายที่ถูกลงในเพจนั้น น้ำหนาวสามารถตีความ หรือดึงมุมต่างๆ ที่น่าดึงดูดออกมาได้ดีมากๆ อีกทั้งสมาชิกในวงเอง ก็มากด้วยความสามารถ และ รูปลักษณ์ที่โดดเด่น จึงทำให้วงไอดอลน้องใหม่ถูกพูดถึงเป็นอย่างมาก

"...................."

มือเล็กกำลังจะกดปิดคอมหลังจากที่อัปเดตตารางงานเรียบร้อย แต่ก็ต้องชะงักไป เมื่อเลื่อนเมาส์ไปเจอกับเว็บไซต์ของโรงเรียน ที่ลงประกาศเอาไว้ เกี่ยวกับงานเทศกาลที่กำลังจะถูกจัดขึ้นเร็วๆ นี้ ในงานเทศกาลวันเปิดบ้าน ของโรงเรียนก็เหมือนกับเป็นการโฆษณาโรงเรียน และอวดฝีมือของนักเรียนสาขาต่างๆ ไปในตัว มีทั้งการจัดแสดงดนตรี ละครเวที ตามสาขาที่เรียน โดยแต่ละสาขาสามารถร่วมมือกันจัดการแสดงได้ เช่น สาขาการแสดง กับ สาขาร้องเพลงร่วมมือกันทำละครเวที หรือ สาขาดนตรี ร่วมมือการสาขาร้องเพลง จัดคอนเสิร์ต

"ร้องเพลงงั้นหรอ....." แววตาของน้ำหนาว ดูหม่นแสงลงเล็กน้อย

'ความฝันของฉันงั้นหรอ ฉันละทิ้งมันไปนานแล้วล่ะ'

"แต่น้ำหนาวจะช่วยทำให้ความฝันของจุนเป็นจริงนะ" น้ำหนาวเอ่ยกับตัวเอง ก่อนจะสะบัดหน้าไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป และเดินออกมาที่ห้องครัว เพราะจะทำอาหารให้จุน แต่ทว่าก็สวนทางเข้ากับร่างสูงพอดี

"จุน เดี๋ยวน้ำหนาวรีบทำอาหารให้นะ"

"กินแล้ว"

"อ้าว กินแล้วงั้นหรอ"

"ดึกป่านนี้ ใครจะรอ"

"ขอโทษนะ" น้ำหนาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว เพราะเธอยังไม่ได้กินอะไรเลย แต่ทว่า ในขณะที่กำลังจะเปิดตู้เย็น ก็เห็นกล่องข้าวถูกทิ้งอยู่ในถังขยะ จึงขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"จุน ทิ้งกล่องข้าวหรอ" แต่ก็ได้เพียงความเงียบตอบกลับมาเท่านั้น

"...................."

เมื่อเห็นร่างสูงไม่ตอบ น้ำหนาวก็ทำท่าจะก้มลงไปเก็บมันขึ้นมา แต่ทว่าในขณะที่น้ำหนาวกำลังจะเอื้อมมือไปเก็บกล่องข้าวขึ้นมา จุนก็เอ่ยขัดขึ้นเสียงเข้ม จนน้ำหนาวถึงกับสะดุ้ง

"อย่าหยิบขึ้นมา"

"ทะ ทำไมล่ะ เพิ่งจะซื้อมาเองนะ"

"ของที่เป็นของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์เอาให้คนอื่น" เขาเอ่ยเท่านั้น แล้วก็เดินเข้าห้องไปทันที ก่อนจะปิดประตูเสียงดังลั่น

ปัง!

"เฮ้อ" น้ำหนาวได้แต่ถอนหายใจออกมาด้วยความไม่เข้าใจ แต่ทว่า แม้แต่สิทธิ์ที่จะโกรธเขา เธอก็ไม่มี