Husband 01(2)

“เฮ้ย อย่ามองเราแบบนั้นดิ มองเหมือนเราบ้าเลย”

“แล้วต้องมองแบบไหนในเมื่อเธอมันบ้าจริง ๆ”

“บ้าอะไร ตอนนั้นสายลมรับปากเราเองนะ” โมโห มันน่าโมโหจริง ๆ ตัวเองสัญญาเกี่ยวก้อยดิบดี ทีแบบนี้มาว่าเธอบ้างั้นเหรอ แบบนี้มันต้องดื่ม ดื่มให้เยอะจะได้เรียกความกล้ามากกว่าเดิม สู้เขายัยฟ้า อยากได้สามีคนนี้ต้องกล้าเข้าไว้

“แล้วทำไมฉันต้องแต่งกับเธอ”

“สายลมเคยบอกว่าจะไม่ปฏิเสธเราเป็นครั้งที่สอง สายลมบอกว่าให้เชื่อใจเพราะสายลมเป็นคนรักษาสัญญา”

“นั่นมันก็แค่คำพูดตอนเด็ก ฉันพูดไปงั้นเพื่อให้เธอตัดใจ เลิกยุ่งกับฉันเพราะว่าฉันไม่ชอบเธอ”

“…” รู้อยู่แล้วแหละน่า ที่มาเนี่ยก็พกความหน้าด้านมาเต็มเป๋า อย่าใจร้ายนักสิสายลม

“ถือว่าคุยกันรู้เรื่องนะ”

“จะรู้เรื่องได้ไง สายลมต้องทำตามสัญญาสิ” ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด สายลมจะไปแบบนี้ไม่ได้

“หึ เธอจะบังคับให้ฉันแต่งงานหรือไง” สายลมแสยะยิ้มสมเพช สมเพชตัวเอง

นี่ชีวิตเขาต้องแต่งกับคนที่ไม่ได้รักตลอดเลยงั้นเหรอ ต้องถูกคนบังคับตลอดเลยหรือไง

“เราไม่ได้หมายความอย่างนั้น” โถ่ ยัยฟ้าเอ๊ย ไปจี้ปมเขาจนได้

“…แล้วยังไง หมายความแบบไหนได้อีกพูดมา พูดให้จบแล้วก็ไป รำคาญ” น้ำเสียงเย็นชาเหลือเกินนะพ่อคุณ ฟ้าประทานคนนี้ไม่สวยตรงไหนกัน

“เพราะรู้เรื่องที่สายลมหย่าแล้ว เราก็เลยอยากมาขอความช่วยเหลือจากสายลม อยากชวนสายลมมาแต่งงานกัน สำหรับเราสายลมเป็นตัวช่วยที่ดีที่สุด”

“ทำต้องช่วย ฉันไม่ใช่ชอบทำบุญ” ไอ้ผู้ชายคนนี้นี่รับมือยากจัง เจอผู้ชายมาหลายรูปแบบอยู่นะ ทำไมกับคนนี้ฟ้าต้องใช้ความอดทนขนาดนี้ล่ะ ถ้าไม่ติดว่าเป็นตัวเลือกเดียวที่มีฟ้าไม่ง้อหรอกนะ

อะ คราวนี้ใจเย็นนะฟ้า ใจเย็นแล้วก็ค่อย ๆ กล่อม ท่องไว้ ผู้ชายคนนี้เป็นคนเดียวที่จะช่วยให้ชีวิตเธอสงบสุขเหมือนนะ

มา มาค่ะ เสียงสองเสียงสามมาค่ะ มารยาหญิงยกมาให้หมด เริ่ม “คือเรารู้นะว่าจู่ ๆ มาทวงคำสัญญาวัยเด็กมันดูไม่เข้าท่า”

“ก็รู้นี่” แล้วยังจะพูดเพื่อ คิดว่ามาทำหน้าน่าสงสารแบบนี้จะเห็นใจหรือไง แค่ชีวิตเขาก็เหนื่อยแล้ว ไม่มีเวลามาทำทานคนอื่นหรอก

“...คือที่บ้านเราอยากให้เราแต่งงานสักที แล้วเราอะ...คือเราชอบแค่สายลมมาตลอดจะให้แต่งงานกับคนอื่นเราไม่ชิน”

“ฉันเคยบอกเธอไปแล้วว่าฉันไม่รู้สึกชอบเธอ”

“แต่ว่าเราก็ไม่มีใครเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ไม่สู้เราสองคนมาแต่งงานกันดีไหม เราเลี้ยงง่ายนะ แต่ถ้าสายลมไม่อยากเลี้ยงเราเราเลี้ยงสายลมได้สบายมาก”

“เธอเลิกพูดเองออเองก่อนไหมยัยขี้นก”

“ยัยขี้นกอะไร เลิกล้อเรื่องเก่าได้แล้ว มองดี ๆ สิเราสวยมากเลยนะ แค่ขี้นกตกใส่ครั้งเดียวสายลมจะล้อเราไปจนลูกของเราโตเลยเหรอ” ฟ้าประทานยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อให้สายลมมองเธอชัด ๆ “สวยไหม”

“สวย” ไม่มีอะไรดีเท่าได้ยินคำว่าสวยจากปากคนที่เคยชอบ แต่สายลมก็ยังเป็นสายลมที่ชอบดับฝันฟ้าอยู่เสมอ “บ้ากว่าเดิมเยอะเลย แล้วรู้ไว้ด้วยฉันไม่มีวันมีลูกกับเธอ ฉันอยากอยู่คนเดียวหนีไปไกล ๆ เลย เห็นหน้าเธอแล้วอารมณ์เสีย”

อดทนไว้ฟ้าประทาน สู้เขาฟ้าประทาน “อยู่คนเดียวจะไปดีอะไร”

“ฉันชอบอยู่คนเดียว”

“งั้นก็ดีเลย ปกติเราก็ชอบทำตัวอยู่เหมือนไม่อยู่ เพราะงั้นแต่งงานกันแล้วสายลมก็ทำเป็นไม่เห็นเราก็ได้ เราแต่งงานกันนะ” งัดมา งัดมาให้หมดทุกอย่าง อะไรที่เป็นข้อเสีย เรื่องที่ครอบครัวไม่ชอบงัดออกมา บางทีอาจจะเป็นข้อดีสำหรับการแต่งงานครั้งนี้

“เธอนี่ยังพูดไม่รู้เรื่องเหมือนเดิมเลยนะ”

“เราพูดไม่รู้เรื่องยังไง เราสองคนแต่งงานกันมีอะไรไม่ดีตรงไหน”

“ไม่ดีตรงที่มีเธอเข้ามาอยู่ในชีวิตนี่แหละ”

แรง นายจะแรงเกินไปแล้วนะสายลม เล่นซะหน้าฟ้าหดเหลือสองนิ้วแล้วเนี่ย

“ยังคงใจร้ายเหมือนเดิม” ทั้งที่ใจร้ายขนาดนี้ แต่ทำไมถึงยังมีแค่เขาที่เคยทำใจเธอเต้นแรง อ้อเหตุผลนั้นก็รู้อยู่แล้ว ลืมไปเลย อะ ๆ มาเอาเรื่องตรงนี้ก่อนเรื่องเก่าค่อยรื้อฟื้นทีหลัง “นี่เบอร์ติดต่อนะ เราอยู่ที่นี่อีกสามวัน เราหวังว่าสายลมจะติดต่อมาหาเรานะ หวังว่าเราจะได้แต่งงานกัน”

ยัดเบอร์ติดต่อใส่กระเป๋าเสื้อแล้วก็รีบชิ่งสิ ก่อนที่สายลมจะรำคาญเธอมากไปกว่านี้เธอควรรีบจบบทสนทนาและจากไปให้ไว

ได้แต่หวังว่าเราสองคนจะได้อยู่ด้วยกันสักที

“ไปไหนมาไอ้ฟ้า” เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเอ่ยเมื่อเห็นฟ้าประทานเดินกลับมานั่งที่เดิม

“รับลม” หมายถึงรับสายลมเข้ามาในชีวิต

“ไม่ชวนบ้าง”

“ก็เห็นสนุกอยู่” ฟ้าประทานยิ้มพลางคิดในใจ จะชวนได้ไง สายลมต้องเป็นสามีของเธอสิ สายลมเป็นความหวังสุดท้ายของฟ้าแล้ว ยกแก้วเหล้ากระดกดื่ม ดื่มหมดแก้วแล้วจึงเอ่ย “กลับก่อนนะ ง่วงนอน”

“อ้าว กลับทั้งอย่างนี้เลย”

“อืม ไว้เจอกันใหม่” พูดจบคว้ากระเป๋าสะพายได้ก็ลุกขึ้นเดินออกจากร้าน ขึ้นแท็กซี่กลับที่พัก ดื่มต่อก็ไม่มีอะไรให้น่าสนใจอีกแล้วเพราะเรื่องสำคัญที่เธอมาที่นี่เธอได้ลงมือไปแล้ว คราวนี้ก็ต้องดูว่าจะได้ผลไหม

ขอให้ได้ผลเถอะเพี้ยง

ฟ้าประทานเป็นลูกสาวคนสุดท้องของเจ้าของโรงแรมชื่อดังทางภาคใต้ บ้านเธอมีพี่ชายสี่คนทุกคนล้วนถูกจับแต่งงานมีครอบครัว มีก็แต่เธอที่ยังไม่มีใครและเพราะลูกสาวคนเล็กไม่ยอมมีแฟนทำให้คนที่บ้านพากันเป็นห่วง อีกทั้งเธอยังชอบเก็บตัวอยู่ในห้องตลอด ไม่ค่อยออกไปไหนมาไหนนัก เวลาไปก็ชอบไปคนเดียว เพื่อนฝูงก็ไม่มี เธอทำตัวผิดจากเด็กวัยรุ่นทั่วไป

ฟ้าประทานเป็นคนเดียวที่ไม่ได้บริหารงานโรงแรมของครอบครัว เธอให้เหตุผล ‘หนูไม่อยากทำค่ะ’ ครอบครัวที่รักลูกสาวมากจึงตามใจไปก่อน คิดว่าเดี๋ยวเบื่อกับอะไรที่ทำอยู่ก็กลับมาช่วยงานครอบครัวเอง ทว่าผ่านมาหลายปีฟ้าประทานไม่คิดอยากช่วยธุรกิจครอบครัว ไม่คิดอยากแต่งงานกระทั่งคนในครอบครัวเริ่มทนไม่ไหว เริ่มบังคับให้เธอไปดูตัว

แต่คนอย่างยัยฟ้าเหรอจะมีคนบังคับได้ เหอะ นี่ฟ้าประทานนะ ไม่มีใครบังคับสำเร็จหรอก

ใช่ที่ไหนล่ะ คนที่บังคับฟ้าได้มีอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นฟ้าจะดั้นด้นมาถึงที่นี่เพื่อทวงสัญญาเมื่อหลายปีก่อนทำไม ถ้าไม่สุดทางแล้วจริง ๆ ฟ้าไม่พกความหน้าด้านมาที่นี่หรอก