น้องเขย...ที่เคยเสียว

“สวัสดีครับผมอดิเทพเป็นน้องชายของพี่จักรยินดีที่ได้รู้จักครับ”

“…!!! “

สวัสดีค่ะชั้นชื่อ นิสา คุณเคยเจอประโยคหยุดโลกไหมคะมันคือคำพูดจากปากใครคนหนึ่งกับเวลาที่เหมาะสมหรือไม่ก็จังหวะนรก.. ใช่ค่ะตอนนี้ชั้นกำลังเจอกับสถานการณ์นั้นจนใบ้กินไปชั่วขณะเลย ทำไมน่ะเหรอก็คงต้องเล่าย้อนไปเมื่อสองปีก่อนตั้งแต่ตอนที่ชั้นยังทำงานบริษัทอยู่ที่ต่างประเทศก่อนจะย้ายมาสาขาในไทย ..

คือโชคชะตานอกจากจะทำให้หลายๆ คนสมหวังแล้วก็ยังชอบเล่นตลกกับใครอีกหลายๆ คนเช่นกัน…ตอนนั้นที่ฝรั่งเศษ…

สองปีก่อน

เก่งมากเลยนิสาปิดProjectยากๆ ได้อีกแล้วฝีมือขนาดนี้อีกไม่นานต้องได้เลื่อนตำแหน่งแน่ๆ หนึ่งในเพื่อนร่วมงานแผนกเดียวกันเคยชมฉันด้วยรอยยิ้มและท่าทางที่จริงใจแต่ฉันเองก็ยังไม่รู้สึกภูมิใจกับความสำเร็จนี้สักเท่าไหร่และยังคงกระตือรือร้นกับงานที่ได้รับมอบหมายอยู่เสมอซึ่งทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีนั่นแหละจนวันหนึ่งที่ฉันรู้สึกว่าฉันมีคู่แข่งขึ้นมาซะแล้ว…

“คุณกลับไปพักผ่อนเถอะเดี๋ยวส่วนที่เหลือผมจะเป็นคนจัดการให้เองไม่ต้องห่วงนะ”

ใช่แล้วเจ้าของคำพูดนี้แหละที่ฉันรู้สึกว่าเขาคือศัตรูตัวชะกาจเขาคือหัวหน้าของฉันเอง..ฟังไม่ผิดหรอกหัวหน้าของฉันเองเขาชื่ออดิเทพ เป็นลูกครึ่งที่มีเชื้อสายไทยไหลเวียนอยู่ในตัวนอกจากชื่อแล้วก็ดูไม่ออกเลยว่าเป็นคนไทยทั้งรูปร่างที่สูงโปร่งตามแบบฉบับของฝรั่งตัวโตผมสีทองผิวขาวดวงตาสีฟ้าใบหน้าที่หล่อราวกับเทพประทานเหมือนชื่อนั่นแหละแต่มันแฝงไปด้วย ความเจ้าเล่ห์และความเย่อหยิ่งจนไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่…นั่นแหละคือปัญหา

ไม่รู้ว่าทำไมช่วงนี้เขาถึงได้ชอบมาจู้จี้วุ่นวายกับฉันเป็นพิเศษ ขนาดฉันสามารถหาลูกค้าคนสำคัญมาปิดโปรเจคได้เขาก็ยังวุ่นวายกับฉันอยู่ดีในดวงตาเขาเหมือนมีความคิดอะไรบางอย่างซ่อนเอาไว้ซึ่งฉันไม่ชอบเอาซะเลย

“แต่ฉันยังทำงานไม่เสร็จเลยนะคะฉันว่าจะอยู่ต่ออีกสักหน่อย..”

“ผมบอกให้คุณกลับคุณก็ควรจะกลับไปพักผ่อนนะคุณนิสา พรุ่งนี้เรามีกินข้าวกับลูกค้าคุณควรจะคิดเรื่องนั้นและทำตัวให้ว่างเอาไว้ดีกว่า”

ดูสิดูคำพูดอวดดีพวกนั้นจากปากของเขาสิ…ไหนจะสายตาที่จ้องมองมานั่นอีกให้ตายเถอะอยากจะเอานิ้วจิ้มตาให้บอดเลยจริงๆ

ฉันจะรีบทำผลงานให้ได้มากและดีที่สุดจะได้ย้ายสาขาไปที่อื่นสักทีถึงที่นี่จะดีแต่ติดอยู่ตรงผู้ชายคนนี้คนเดียวที่ทำให้ฉันไม่รู้สึกอยากอยู่ที่นี่เลย..

แล้วฉันก็ต้องกลับมาที่พักตามคำสั่งของหัวหน้านะสิจะขัดขืนอะไรได้ก็ฉันเป็นลูกน้องเขานี่นาแต่ถ้าคิดให้ดีๆ ก็ถือว่าวันนี้ได้กลับบ้านเร็วแถมยังได้พักผ่อนเต็มที่..ที่สำคัญพรุ่งนี้ก็ตื่นสายได้ตอนเย็นไปเจอลูกค้าก็มีพลังเต็มที่แล้วยังไงซะฉันก็เอาอยู่เหมือนทุกเคสนั่นแหละ..

ตั้งแต่ที่ได้ทำงานชีวิตของฉันก็เริ่มต้นขึ้นชั้นไม่ได้ออกไปปาร์ตี้สังสรรค์กับเพื่อนๆ อีกเลยฉันตั้งใจทำงานมากถึงแม้ครอบครัวของฉันจะจัดว่ามีฐานะอยู่พอประมาณแต่ฉันก็อยากจะประสบความสำเร็จในชีวิตเร็วๆ เผื่อว่าอะไรอนาคตจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงเพราะฉันนั้นฉันจะต้องเตรียมพร้อมให้มากที่สุดนั่นคือเป้าหมายในชีวิตของฉัน

เช้าวันรุ่งขึ้น

โอ๊ยย… แต่เรื่องตากผ้า นี่มันไม่ไหวจริงๆ เรื่องงานบ้านนี้ขอยอมแพ้ค่ะ ฮือๆ … มันดีนะการใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองนอกปากกัดตีนถีบดี…

“เอาวะขยันๆ อีกไม่กี่ปีก็ได้ย้ายสาขาแน่ๆ”

หลอกตัวเองไปวันให้มีแรงสู้ชีวิตต่อไปนี่เรื่องถนัด แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ใช้ชีวิลำพังมาคนเดียวตลอด..อยู่ได้ อยู่ได้อยู่แล้วถึงจะเหงาอยู่บ่อยๆ ก็เถอะ…แต่แป๊ปเดียวก็หมดวันแล้วเหมือนตอนนี้…

ช่วงเย็น…สถานที่ นัดลูกค้า

“การที่ข้อตกลงผ่านไปได้ด้วยดีผมต้องยกเครดิตให้กับคุณอดิเทพมากๆ เลยนะครับ”

ลูกค้าคนสำคัญด้วยน้ำเสียงพี่เต็มไปด้วยความชื่นชมหัวหน้าของฉันแต่ก็ไม่ลืมที่จะเหล่สายตามามองฉันอย่างมีเลศนัยด้วยมองไปก็ชวนแต่ชนแก้วอยู่นั่นแหละดีที่หัวหน้าฉันดื่มเก่งอยู่พอสมควรช่วยได้เยอะเลย

ดูสิคนอะไรมันจะเพอร์เฟคขนาดนั้นหน้าตาดีทำงานเก่งรวยยังจะดื่มเก่งอีกคิดว่าฟ้าลำเอียงไหมล่ะ

“ไม่เลยครับไม่เลยงานนี้ถ้าไม่ได้คุณโรเบิร์ตก็คงจะเกิดขึ้นได้ยากนะครับ”

หัวหน้าของฉันเป็นงาน เรื่องนี้มากเขามีสกิลการพูดที่คนรอบข้างต้องหยุดฟังและให้ความสนใจเขาเสมอๆ แน่นอนว่าก็ต้องรวมถึงฉันด้วยนั่นแหละ

“ผมหวังว่าต่อไปการร่วมงานของพวกเราจะราบรื่นนะครับ”

“การมีหัวหน้าหล่อแบบคุณอดิเทพนี่ก็คงจะมีชัยไปกว่าครึ่งแล้วดีจริงๆ เลยสินะครับคุณนิสา”

นั่นไงแล้วก็ต้องแวะมาถึงฉันจนได้ถึงฉันจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าลูกค้าคนนี้แต่ก็ยังต้องปั้นหน้ายิ้มเออออห่อหมกไปด้วยซะทุกคำ จากตาแก่อ้วนพุงพลุ้ยหัวล้านแล้วก็ยังชอบทำท่าทางไม่น่าไว้ใจปากว่ามึงถึงกับฉันอยู่หลายครั้งบอกตรงๆ ว่าอึดอัดมากอยากจะลุกขึ้นบอกกบาลสักทีนึงให้รู้แล้วรู้รอดไป

“ไม่เลยครับจริงๆ แล้วสมาชิกทุกคนในทีมผมมีความสามารถมากกันทุกคนเลยต่างหาก”

ฉันได้แต่ยิ้มจนๆ พยักหน้าแบบไม่เต็มใจเอาจริงๆ ฉันไม่ค่อยเก็บสีหน้านะหัวหน้าของฉันก็คงจะมองออกจนต้องรีบพูดแก้ต่าง..แต่ก็ไม่ใช่แก้หรอกเพราะทุกคนในทีมของเราก็ฝีมือดีกันจริงๆ นั่นแหละ

“ผมว่าไม่ใช่หรอมันเป็นเพราะพวกคุณทั้งหล่อทั้งสวยกันต่างหากความพอใจตั้งแต่แรกเจอในรูปร่างหน้าตานั้นสำคัญมากนะ”

ดูมันยังจะเฝ้าพูดจายัดเยียดให้คนอื่นอยู่อย่างนั้นแหละ

“ถึงคุณจะเป็นลูกค้าแต่การทำให้อีกฝ่ายหนึ่งไม่สบายใจทางคำพูดก็ไม่ควรนะคะ..บทสนทนาที่คุณพูดเมื่อสักครู่ฉันไม่ค่อยพอใจสุดๆ เลยค่ะวันนี้ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ”

ชนชั้นทนไม่ไหวต้องขอตัวลุกแยกออกมาไม่งั้นได้โชว์สกิลฝีปากใส่ไอ้อ้วนหัวหลิมนั่นแน่นอน ฉันหยิบกระเป๋าและเสื้อโค้ทลุกขึ้นเดินออกมาจากร้านนั้นทันทีเลยโดยไม่ได้หันไปมองสนใจอะไรอีกว่าใครจะคิดหรือพูดอะไรยังไงเกี่ยวกับฉัน

“ให้ผู้ชายเฮงซวยแบบนั้นถือว่าตัวเองมีเงินแล้วก็ชอบพูดจากดคนอื่นเกลียดชะมัด”

“แบบนั้นมันหยาบคายไปหน่อยนะคุณนิสา..”

น้ำเสียงที่คุ้นเคยทำให้ฉันหยุดเดินในทันทีคิดว่าจะนั่งกับลูกค้าต่อนี่เขาจะเดินตามฉันมาทำไมเนี่ย

“แต่ยังไงก็ขอบคุณนะ..”

“ฉันไม่เห็นว่าเราจะต้องง้อลูกค้าคนนี้ขนาดนั้นเลย…นิสัยก็ไม่ดีชอบพูดจาดูถูกคน ชั้นหาลูกค้าใหม่ที่ดีกว่านี้คนอื่นให้ก็ได้นะ ฉันไม่อยากได้ยินเขาพูดดูถูกคุณอีก..อึก อะไรมีอะไรติดอยู่ที่หน้าของฉันเหรอ”

ฉันเดินพูดไปเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดแล้วหันกลับไปมองหน้าเขาแล้วก็ต้องรู้สึกไม่มั่นใจขึ้นมาทันทีเพราะว่าเขาหยุดยืนแล้วก็จ้องมองมาที่หน้าฉันตาไม่กระพริบเลย

เราสองคนยืนอยู่ยนทางเท้าที่มีผู้คนเดินสัญจรไปมามากมายเต็มไปหมดอากาศก็เย็นลงเรื่อยๆ เขาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าฉัน จ้องมองเข้ามาข้างในดวงตาฉันมันเหมือนมีมนต์สะกดทำให้ฉันไม่อาจจะละสายตาไปจากเขาได้เลย …

ใบหน้าเอย…ริมฝีปากของเขาเอย..สันจมูกโด่งๆ นั่นมาจ้องมองกันแบบนี้นานๆ มันใจคอไม่ดีนะ บ้าเอ้ย คิดอะไรอยู่กันแน่ ทำแบบนี้ทำไม

..เอ๊ะหรือว่าเมา…

“สงสัยว่าผมคนจะโดนคุณตกเข้าให้แล้วมั้ง..ตอนนี้ผมมองเห็นว่าคุณน่ารักมากเลย”

“อ่ะ..ห๊ะ…”

พูดอะไรของเขาวะน่ะเมา กุว่าเมาแน่ๆ ไอ้ฝรั่งหัวทองนี่มันเจ้าชู้อยู่แล้วใครๆ ก็รู้แต่กูจะหัวใจเต้นแรงทำไมวะเห้ยยย

มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ แล้ว ยิ่งใจคอไม่ดีแต่แม่งก็หล่อซะเหลือเกินถ้าพูดจริงๆ มันเป็นผู้ชายที่เพอเฟคมาก คนนึงเลยก็ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธไปทำไมถ้าในช่วงชีวิตหนึ่งได้กินของเกรดดีขนาดนี้ก็คงถือวาใช้ชีวิตคุ้มแล้วนั่นแหละ…

“ขอโทษนะนิสา..ดูเหมือนว่าผมชักจะเริ่มสนใจคุณเข้าแล้วสิ ไม่รู้ว่าคำพูดของผมจะทำให้คุณไม่สบายใจหรือเปล่า”

โอ้โหหห..เจอตับนี้เข้าไปคือเหลวเป็นน้ำ คำพูดสุภาพใบหน้าและแววตาออดอ้อนสุดๆ นี่ถ้ามึงไม่หยุดกูเอาจริงละนะไอ้หัวหน้าอย่าเล่นกับระบบนะบอกไว้ก่อน

มาทำแบบนี้ใจคอไม่ดีเลยจริงๆ

“เอ่อคือ คุณอดิเทพคุณก็รู้ใช่ไหมคะว่าฉันคือนิสา ลูกน้องของคุณที่เราไม่ค่อยถูกชะตากันในเวลางานสักเท่าไหร่…ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้คุณเมาหรือเปล่า..หรือว่าคุณมีสติครบถ้วนไหมหรือบางทีคุณอาจจะแค่เมาก็ได้นะคะ “

รู้ไหมตลอดเวลาที่ฉันพูดออกไปสายตาเขาดูไม่ได้สนใจที่ฉันพูดเลยเขายื่นมือมาเกลี่ยไปตามใบหน้าของฉันเบาๆ อยู่ตลอดเวลาเขาใกล้ฉันมาก มากจนได้กลิ่นเครื่องดื่มฟุ้งออกมาจากร่างกายเขา

“อุ้บ… “

หืมมมเดี๋ยวนะเขาจูบฉัน…เขาจูบฉันจริงๆ ..

“อื้อ…/ อืมม”

เขาเชยคางของฉันไว้แล้วกดจูบลงมาริมฝีปากของเขามันช่างเรียกร้องและอ่อนนุ่มเหลือเกินสัมผัสอ่อนโยนสลับกับหนักหน่วงแฝงไปด้วยความโหยหาผ่านลิ้นอุ่นๆ ที่กวัดเกี่ยวเข้ามา …

เหมือนฝันเลย..มันละมุนซะจนชั้นเผลอจูบตอบกลับไปอย่างไม่รู้ตัว.. ไม่รู้ด้วยแล้วอ่อยกันขนาดนี้ชั้นไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ และตอนนี้ชั้นก็เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาซะแล้วสิ

“ถ้าหากผมทำให้คุณไม่สบายใจ ผมจะหยุดทันที..”

ถึงข้างในลึกจะบอกว่าเราไม่วรทำแบบนี้ก็เถอะ…

“ชั้นก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนี่คะ”

ปึงงง!!

เท่านั้นแหละแม่เอ้ยยย เราก็นัวกันทันทีเมื่อมาถึงห้องเขาเหมือนหิวมานานเหลือเกินจูบเมื่อตะกีมันเป็นเพียงเหยื่อล่อให้ฉันติดกับดักเท่านั้นตอนนี้เขาจูบฉันเหมือนจะสูบวิญญาณให้หลุดออกจากร่างไปชัดๆ แถมมือเขาก็ไวยิ่งกว่าหนวดปลาหมึกซะอีก เผลอแป๊ปเดียวเสื้อผ้าของฉันก็หลุดลุ่ยออกมากตัวหมดแล้ว

“อื้ออ แฮ่กๆ / อืมมส์ หืมมม”

“ดะ เดี๋ยว อย่าเพิ่งเราอาบน้ำกันก่อนดีกว่าไหมคุณ “