บทที่ 4

Honey, I hate you

บทที่ 04

เช้าในวันรุ่งขึ้น ร่างบางกำลังใส่บาตรที่พระมาเดินบิณฑบาตในยามเช้า เธอนั่งรับพรจนพระเดินออกไป

"เป็นไงบ้างลูก มาอยู่ที่นี่สบายมั้ย" คุณยายวัยหกสิบปีเอ่ยถามหลานสาวคนสวยขณะที่กำลังเก็บของเข้าบ้าน

"สบายมากกกก มากๆเลยค่ะ หนูชอบที่นี่มากเลย" เสียงหวานใสเอ่ยบอกผู้เป็นยายใบหน้าหวานยิ้มสดใส

"มาอยู่กับยายสิ ยายไม่มีเพื่อนพอดี" ยายบอกยิ้มๆ

"โอ๊ยยย ไม่ได้หรอกค่ะคุณแม่ ยัยช่อเขาจะไปเปิดโรงเรียนสอนเต้นบัลเล่ต์ที่กรุงเทพฯนู้น" เสียงแหลมของคุณหญิงพิศมัยเอ่ยแทรกออกมา เมื่อได้ยินยายหลานคุยกัน

"จริงหรอช่อ" ยายเฒ่าหันไปถามหลานสาว

"จริงค่ะคุณยาย แต่ไม่ต้องห่วงนะ ช่อจะแวะมาหายายทุกอาทิตย์เลยเป็นไง ฮ่าๆๆ " ช่อเอื้องเอ่ยพลางหัวเราะร่วน

"เอายังไงก็ตามใจเถอะ แค่ลูกหลานแวะมาหาก็ดีใจแล้ว" มือเหี่ยวย่นลูบหัวหลานสาวอย่างเอ็นดู

"คุณยายคะ ได้ข่าวว่าคุณยายทำสวนส้มโอส่งขายหรอคะ" เธอถามด้วยความสนใจ เธอแอบได้ยินคนงานคุยกันในไร่

"ใช่จ้ะ ยายทำสวนไม่กี่ปีนี่เอง ส่งขายตลาดแถวบ้านนี่แหละ"

"หนูขอไปดูหน่อยได้มั้ยคะ"

"ไปสิ ตามสบายเลยลูก...ไอ้ตั้ม..ไอ้ตั้มเอ้ยย พาหลานข้าไปดูสวนหน่อยสิ ข้าเดินไม่ไหวหรอก" ยายเฒ่าเรียกหาลูกน้องคนสวนที่ทำงานกับเธอมานาน ก่อนที่ชายหนุ่มวัยกลางคนจะวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

"อะไรยาย"

"พาหลานข้าไปดูสวนหน่อยเร็ว"

"จ้ะ.. เชิญทางนี้ครับคุณหนู"

ร่างบางเดินไปตามทางที่คนสวนพาไป ตามข้างทางจะเป็นผลไม้บ้านๆ ที่ปลูกไว้กินเรียงรายเต็มไปหมด ทั้งกล้วย ทั้งมะม่วงและอีกหลายๆอย่าง ก่อนที่ตั้มจะพาหญิงสาวเดินข้ามสะพานที่เป็นสวนส้มโอของคุณยาย

"โห้ ของยายหมดเลยหรอจ้ะ" เธอเอ่ยถามคนงานอย่างตื่นตาตื่นใจ เมื่อเห็นสวนส้มโอตรงหน้า

"ใช่ครับคุณหนู ที่ดินแถบนี้เป็นของคุณยาย แต่ก่อนเป็นป่ารกร้างที่ซื้อทิ้งไว้เฉยๆ ก่อนจะมาทำเป็นสวนส้มโอนี่แหละครับ" เธอเดินตามคูที่ปลูกส้มโอเป็นแถวๆ มีลูกส้มโอห้อยเต็มไปหมด คนงานหลายคนต่างช่วยกันเก็บอย่างขมักเขม้น

"แล้วขายดีมั้ยคะ" มือเรียวเอื้อมไปหยิบผลส้มโอก่อนจะตัดมาหนึ่งลูก

"ขายดีมากๆเลยครับ ของขาดตลาดแทบไม่พอขาย"

"นอกจากส้มโอแล้วมีอะไรอีกมั้ยคะ"

"ก็จะมีสวนมะม่วงอยู่ด้านหลังครับ แต่ไม่เยอะมากเท่าส้มโอ ส่วนมากจะเป็นมะม่วงเขียวเสวย ยิ่งสุกยิ่งหอมยิ่งอร่อยครับ"

"อ้อ พาช่อไปดูหน่อยสิคะ" เธอเอ่ยบอกพลางเดินเดินดูรอบๆสวน นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้ ถ้านับจากที่ไปอังกฤษก็ 4-5 ปีได้

"นี่ครับ เดี๋ยวผมให้คนงานเก็บให้นะครับ"

"ช่อขอเก็บเองได้มั้ยคะ" เธอเอ่ยอย่างอยากรู้อยากลอง

"ครับนี่ครับไม้สอย" ตั้มยื่นไม้สอยยาวๆ ให้หญิงสาว ซึ่งเธอก็รับไปก่อนจะฝึกสอยมะม่วง มีบ้างที่มดกัดหลายรอบ แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้เธอเก็บมะม่วงที่สุกห่ามจนเต็มเข่ง

"โห้ คุณช่อเอื้องจะเอาไปทำอะไรเยอะแยะครับ" ตั้มเอ่ยถามหญิงสาวเมื่อเห็นเธอเก็บมะม่วงมามากมาย ลำพังกินคงไม่หมดแน่ๆ

"ช่อจะให้คุณยายทำมะม่วงกวนให้กินค่ะ ไม่ได้กินฝีมือยายนานแล้ว คิกๆ" เธอเอ่ยเสียงสดใสก่อนจะเดินนำออกไป

"อ้าว ยัยช่อ เก็บอะไรมาเยอะแยะล่ะนั่น" ผู้เป็นแม่เอ่ยถามเมื่อเห็นบุตรสาวเดินมาตามด้วยคนสวนที่หอบหิ้วเข่งมะม่วงและส้มโอตามหญิงสาวมา

"มะม่วงไงคะแม่ หนูจะให้ยายทำให้กินค่ะ" เธอเอ่ยบอกเสียงหวาน

?? "โอ้วว อะไรเยอะแยะเลย" จอร์นสันเดินออกมาจากในบ้านก่อนจะเอ่ยถามหญิงสาว

?? "มะม่วงค่ะ หนูจะทำมะม่วงกวน รับรองพ่อชอบแน่ๆ"

?? "คงอร่อยน่าดู"

?? "มากๆค่ะ คิกๆ" เธอเอ่ยพลางหัวเราะร่วนอย่างถูกอกถูกใจ

"เอาไปไว้ในครัวไป เดี๋ยวข้าไปทำเอง" คุณยายเอ่ยบอกคนสวนก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว

ร่างบางเดินไปนั่งเล่นที่ศาลาริมน้ำรอยายทำมะม่วงให้กิน เธอหยิบสมาร์ทโฟนหรูราคาแพงขึ้นมาก่อนจะกดโทรออก

?? "ฮัลโหลลิลลี่" เธอโบกไม้โบกมือให้เพื่อนสาวทันทีที่เห็นหน้า

?? "ฮัลโหล เฮ้~ ช่อเอื้อง ทำอะไรอยู่" เสียงเพื่อนสาวเธอเอ่ยทักทายอย่างดีใจ

?? "ฉันมาเที่ยวที่บ้านสวนของคุณยาย เธอสบายดีมั้ย" เธอเอ่ยถามเพื่อนสนิท

?? "สบายดี.. ยูไปกี่วันหรอ"

?? "สองอาทิตย์อ่ะ แต่อายจจะอยู่นานกว่านั้น เพราะฉันตั้งใจว่าจะหาที่เปิดโรงเรียนอยู่ "

?? "ยูจะเปิดโรงเรียนสอนเต้นที่นู้นหรอ แล้วไอล่ะ"

?? "ใช่ ฉันตั้งใจแบบนั้น เธอก็มาหาฉันสิ"

?? "ไอไปแน่ ไออยากไปเที่ยวบ้านยูจัง"

?? "มาสิ ฉันยินดีต้อนรับ จะพาเที่ยวรอบๆเลย"

?? "โอเค ฉันไปแน่ อีก 2-3 วันนะ"

?? "ได้เลยฉันจะรอรับ งั้นแค่นี้ก่อนนะ"

?? "โอเค บ๊ายๆ "

เธอกดวางสายไปก่อนจะนั่งมองปลาที่แวกว่ายไปมาในน้ำ เธอชอบที่นี่ มันร่มรื่นและสงบดีใบหน้าหวานคลี่ยิ้มก่อนจะนึกถึงใครอีกคน

"ป่านนี้พี่หมีจะมีครอบครัวหรือยังนะ..ก็คงจะมีแล้วแหละ เขาคงเกลียดฉันมากเลยใช่มั้ย" ปากบางพึมพำเบาๆกับตัวเอง เธอและเขาจบไม่ค่อยสวยกันเท่าไหร่นัก แต่เธอก็ไม่เคยลืมเขาได้เลย แม้เธอจะลองคบใครสักคนเพื่อลืมเขา แต่มันไม่ง่ายเลยจนเธอต้องเลิกราไปทั้งๆที่คบกันได้ไม่กี่เดือน