Hello!! My Cinderella นางซินหน้าใสขอเขย่าหัวใจคุณชายเพลย์บอย

ณ คฤหาสน์ตระกูลเกลลิสัน...

ร่างสูงเดินควงกุญแจรถลงบันไดจากห้องนอนบนชั้นสอง เขาผิวปากอย่างอารมณ์ดีเพราะเมื่อวานเป็นวันดีของเพื่อนรักเขาอย่าง ‘ไบรอัน’ และวันนี้ก็อาจจะเรียกได้ว่าเป็นวันดีของเขาบ้างเพราะว่าวันนี้เขามีนัดกับสาวสวยระดับนางแบบที่กำลังฮอตที่สุดในตอนนี้อย่าง ‘เอ็มม่า’

เพื่อนในกลุ่มก็พากันมีแฟนกันหมดแล้ว จะเหลือก็แต่เขา...’ดีแซม’ ผู้ชาย ที่ใครๆก็คิดว่าเจ้าชู้ แต่จะเรียกแบบนั้นมันก็ไม่ถูกซะทีเดียว ถ้าเรียกให้ถูกคงจะเป็นพวกลื่นไหลหาตัวจับยากซะมากกว่า สำหรับเขา ‘เจ้าชู้’ จะใช้กับพวกที่มีแฟนแล้วและนอกใจแฟนมากกว่านะ

“แต่งตัวซะดีเชียวนะไอ้ลูกเวร จะไปไหนอีกล่ะ”

ยังไม่ทันที่ดีแซมจะเดินพ้นห้องโถงใหญ่ของบ้านดี เสียงทรงอำนาจก็ดังขัดขาเขาซะก่อน ได้ยินแบบนั้นดีแซมจึงเดินเข้าไปหาผู้ทรงอิทธิพลของบ้านที่กำลังนั่งจิบกาแฟ อยู่ในห้องรับแขก

‘คุณหญิงหมื่นกะรัต’ ถึงชื่อจะแปลก แต่เจ้าของชื่อก็เปี่ยมล้นไปด้วยอำนาจที่ใครๆก็ต่างกลัว ชื่อเธอของเธอบ่งบอกถึงความมั่งคั่ง และมันคือความจริง...คุณหญิงหมื่นกะรัตมั่งคั่งไปด้วยทรัพย์สมบัติและเปี่ยมไปด้วยปัญญา เธอฉลาดจนใครหลายคนยังเกรงกลัว...เว้นแต่ลูกชายตัวดีอย่างดีแซมไว้คนหนึ่ง

คุณหญิงหมื่นกะรัตเป็นลูกเสี้ยวอเมริกัน เธอมีคุณตาหรือคุณทวดของดีแซมเป็นคนอเมริกัน จึงไม่แปลกนักที่เธอจะหน้าสวยแป๊ะออกทางคนชาติตะวันตกนิดๆ และไม่แปลกนักที่ดีแซมจะมีดวงตาสีฟ้าสดใส

ดีแซมเดินเข้ามาทิ้งตัวลงโซฟาตัวเล็กสุดหรูใกล้ๆกับคนเป็นแม่ด้วยรอยยิ้มเป็นเอกลักษณ์ของเขา

“ก็ไปเที่ยวตามประสาคนโสดน่ะครับคุณหญิง” ดีแซมตอบด้วยรอยยิ้มกวนๆ

“โตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้วแกไม่คิดจะเอาเมียรึไง เพื่อนแกเขาก็มีคู่เป็นฝั่งเป็นฝากันหมดแล้ว แล้วดูแกซิ ออกไปตะลอนๆอยู่ข้างนอก สองวันสามวันถึงจะกลับบ้านที ฉันถามแกจริงๆนะดีแซม ยัยผู้หญิงที่แกควงมีอะไรดีนักหนาแกถึงไม่ยอมมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักทีเนี่ย หา!”

ได้ทีคุณหญิงแม่ถึงกับบ่นเสียยืดยาว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ดีแซมถูกคุณแม่ของเขาบ่นเรื่องนี้

“โถ่ แม่ก็ ถึงเวลามันก็มีเองแหละ” ดีแซมบอกปัดแบบไม่คิดจะใส่ใจนัก

“อย่าคิดจะควงผู้หญิงสวยแต่มีสมองเท่าเม็ดก๋วยจี๊มาให้ฉันเห็นเชียว ดูอย่างแฟนตาคอปเตอร์กับตาไบรอันซิ ทั้งสวยทั้งฉลาด หนูน้ำว้าก็เรียนก็เก่ง กิจกรรมก็เยี่ยม หนูเมลล์ก็ว่าที่คุณหมอ”

“อะไรคือสมองเท่าเม็ดกุ๊ดจี่อะแม่” ดีแซมถามราวกับเด็กน้อยไร้เดียงสา ก็เขาไม่รู้จักไอ้เม็ดกุ๊ดจง กุ๊ดจี่ที่แม่เขาบอกจริงๆนี่นา

“เม็ดกุ๊ดจี่บ้านพ่อแกน่ะสิ -___-*” คุณนายหมื่นกะรัตถึงกับหน้าตึงขึ้นมาทันที

“บ้านแด๊ดอยู่วอชิงตันฯ มีเม็ดกุ๊ดจี่ด้วยเหรอ?”

คุณดริกสัน สามีคุณหญิงหมื่นกะรัตหรือก็คือคุณพ่อของดีแซมเป็นคนอเมริกัน ซึ่งตอนนี้เขากำลังดูแลธุรกิจเกี่ยวกับไอทีที่ใหญ่ติดอันดับทวีปอเมริกาและได้ขยายธุรกิจมาถึงทวีปเอเชียอยู่ที่อเมริกา และจะเทียวไปเทียวมาระหว่างประเทศไทยกับประเทศอเมริกาอยู่เป็นประจำ

“เออ เม็ดกุ๊ดจี่ที่บ้านพ่อแกนั่นแหละ” คุณหญิงหมื่นกะรัตบอกปัดตัดรำคาญ “แกนี่มันเจ้าชู้เหมือนพ่อแกไม่มีผิดเลยนะ”

“แม่ก็เลยส่งยัยเดซี่ไปคุมแด๊ดที่โน่นสินะ ฮ่าๆๆๆ” ดีแซมหัวเราะชอบใจเพราะรู้ทันคนเป็นแม่

‘เดซี่’ น้องสาวสุดที่รักของดีแซม เธอย้ายไปอยู่ที่อเมริกากับคุณพ่อตั้งแต่อายุสิบห้าปี ถึงคุณดริกสันจะเจ้าชู้แต่เขาก็รักครอบครัวมาก ดีแซมก็เหมือนกัน ถึงเขาจะชอบเที่ยวแต่ก็ไม่เคยคิดที่จะละเลยคุณแม่สุดที่รักซึ่งเปรียบเสมือน คู่กัดของเขา

“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง” คุณหญิงจ้องใบหน้าหล่อเหลาของลูกชายตัวดีตาเขียว “ฉันอยากมีลูกสะใภ้ ฉันอยากอุ้มหลานใจจะขาดแล้วเนี่ย”

“แม่ก็ให้ยัยเดซี่หาแฟนแต่งงานมีลูกสิครับ ยัยเดซี่ก็อายุตั้งยี่สิบแล้วนี่”

“น้องยังเด็ก แกนั่นแหละดีแซม แกจะให้ฉันเหี่ยวตายก่อนรึไงแกถึงจะยอมหาเมียน่ะ”

“ความจริงผมก็มีดูๆอยู่คนนึงแหละครับ แต่ยังไม่พร้อมจะบอกแม่ ผมอยากให้มั่นใจอะไรมากกว่านี้ก่อนว่าเธอเป็นคนดีจริงๆ”

ดีแซมกุเรื่องขึ้นมาหวังจะให้คนเป็นแม่เลิกคาดหวังกับเขาเรื่องนี้สักที เขาแสร้งพูดเสียงจริงจังและสบตาคนเป็นแม่แน่นิ่ง...แต่ไม่นานเขาก็เลี่ยงที่ จะเดินไปหอมแก้มเอาใจคุณหญิงแม่ฟอดใหญ่ก่อนจะเลี่ยงออกจากห้องนั่งเล่นมา เพราะเขารู้ดีว่าขืนอยู่นานๆ คนฉลาดเป็นกรดอย่างแม่เขาอาจจะจับพิรุธของเขาได้

“แล้วฉันจะรอเจอผู้หญิงคนนั้นนะ”

คุณหญิงหมื่นกะรัตกะโกนตามหลังลูกชายตัวดีไปติดๆ ดีแซมไม่คิดจะสนใจ เขายังคงเดินผิวปากไปที่รถแอสตัน มาร์ตินสีขาวลูกรักอย่างอารมณ์ดี

ถ้ามีแฟนแล้วเขาต้องอดสนุกล่ะก็...ขออยู่เป็นโสดแบบนี้อีกสักสิบปีดีกว่า

_________________________________________

ดีแซมเลี้ยวรถเข้าซอยตามที่ GPS ในรถบอก ตอนนี้เขากำลังจะขับรถไปรับเอ็มม่า คู่ควงคนใหม่ของเขาซึ่งเจอกันวันก่อนตามที่ได้นัดหมายกันไว้...

แต่ทว่า...

ในจังหวะหนึ่งที่ดีแซมเลี้ยวรถเข้ามาในซอย พอเงยหน้าจากจอ GPS มอง ถนนอีกทีเขาก็ต้องตกใจเมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งยืนขวางหน้ารถเขาอยู่ เธอตกใจมากที่รถเลี้ยวเข้ามาในซอยพอดีจนทำของหลุดจากมือและได้แต่ยืนนิ่ง เพราะกำลังช็อค

โครม!!

ดีแซมหักรถหลบกะทันหันยังผลให้รถสุดที่รักของเขาชนเข้ากับเสาไฟฟ้าเต็มๆ เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมาก มากจนทำให้ทั้งสองคนต่างก็ช็อคไปตามๆกัน

หญิงสาวทรุดฮวบลงกลางถนนเพราะขวัญเสียกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวงมาลัยและดอกมะลิสดกระจัดกระจายเต็มพื้นถนน ของพวกนี้เธอตั้งใจจะเอาไปขาย แต่ตอนนี้มันคงช้ำและคงขายไม่ได้แล้ว...

ส่วนดีแซม...เขายังคงนั่งอยู่ในรถ ดวงตาคมมองไปยังกระโปรงรถที่กำลังจูบกับเสาไฟฟ้าอย่างรักใคร่...

ปึง!!

เมื่อดังสติได้ดีแซมจึงพรวดพราดลงจากรถมาดูสภาพลูกรักของตัวเอง ทันทีที่เห็นรอยบุบและสีถลอกเป็นแผลใหญ่เขาถึงกับสบถลั่นเป็นภาษาอังกฤษยืด ยาวอย่างหัวเสียที่สุดในโลก...ใครที่ไม่โชคร้าย หรือซวยจริงๆคงจะไม่มีวันได้เห็นเขาในอารมณ์นี้แน่

“โอ้ มายก๊อดดดดดดดดดด!! )#&$)*@#_$*_$*@(#&)($&)@*(%&_(* )*@$)(&%_(@*_()...” ดีแซมกุมขมับอย่างเครียดจัด

โชคดีที่รถยี่ห้อนี้ผลิตจากคาร์บอนไฟเบอร์ชั้นเยี่ยม และแน่นอนว่าราคามันแพงแสบไส้ตามๆกันมา

เมื่อตั้งสติได้ดีแซมก็รีบโทรเรียกประกันทันที เขาคุยโทรศัพท์ไม่นานก็วางสายก่อนจะตวัดสายตาขุ่นมามองคู่กรณีที่ยังคงนั่ง หน้าซีดอยู่บนพื้นถนน

“เธอไม่เห็นรถรึไงฮะ!” ดีแซมตะคอกอย่างหัวเสีย ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าขาวซีดของคู่กรณีไม่วางตา

“ขะ...ขอ...ขอโทษนะคะ ฉันไม่ทันระวัง”

‘มะลิ’ พูดเสียงอ่อยอย่างรู้สึกผิดเต็มหัวใจ เพราะอาการปวดท้องประจำเดือนของเธอกำลังเล่นงาน เธอจึงไม่ทันได้ระวังเพราะตอนนั้นคิดเพียงแต่เรื่องเดียวคือเอาพวงมาลัยกับ ดอกมะลิสดไปส่งที่ร้าน ‘Max&Mell Flowers shop’ ตามเวลาที่นัดไว้เธอจะได้กลับมานอนพักผ่อน

“ไม่ทันระวังงั้นเหรอ เฮอะ!” ดีแซมกระแทกเสียงใส่อย่างอารมณ์เสียเพราะผู้หญิงธรรมดาๆ คนนี้กำลังทำให้เขาผิดนัดกับนางแบบระดับแววหน้า ไม่พอแค่นั้นเธอคนนี้ยังทำลูกรักของเขาได้แผลฉกรรจ์แล้วยังทำให้คนรักรถอย่างเขาเจ็บปวดไปตามๆกัน

ทั้งๆที่อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน และเจอกันหลายก็ครั้ง แต่ดีแซมกลับจำมะลิไม่ได้ มันไม่แปลกเลยสักนิดที่เขาจะจำเธอไม่ได้ มะลิคือผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง เธอไม่ใช่คนเที่ยว ไม่ชอบแต่งตัว แถมยังชอบเก็บตัว เวลาส่วนใหญ่ของเธอจะทุ่มเทให้กับการเรียนเพราะตอนนี้เธอกำลังเรียนอยู่ที่ คณะพยายาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัย B เพราะการเป็นเด็กทุนจึงต้องเก็บชั่วโมงกิจกรรมและรักษาระดับผลการเรียนไม่ให้ต่ำด้วยนั่นเอง

มะลิเป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่ของเธอเสียด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่เธออายุสิบปี ตั้งแต่นั้นมาเธอก็อยู่กับยายมาลัยที่คอยเลี้ยงและดูแลเธอมาโดยตลอด จนมาเมื่อสองปีที่แล้วยายมาลัยก็มาจากเธอไปด้วยโชคชรา ตอนนี้มะลิจึงอาศัยอยู่บ้านสวนคนเดียว ทุกวันเวลาเช้ามืดเธอจะไปเก็บดอกมะลิมาร้อยมาลัยขาย ถึงแม้แต่ละวันเธอจะได้เงินแค่ไม่กี่บาท แต่มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอพอมีเงินเก็บและเลี้ยงดูตัวเองได้โดยไม่ ลำบากจนเกินไป

แน่นอนว่ามะลิรู้จักดีแซม เพราะเขาเป็นคนๆหนึ่งที่มีสาวๆคลั่งไคล้ในความหล่อแบบไม่บันยะบันยัง ดีแซมผู้ซึ่งมีสีผมอันโดดเด่นสีบลอนด์ทองสวยซอยสไลด์เซ็ตเท่ๆ สีผมของเขาช่วยขับให้ผิวขาวจัดของเขาให้ขาวขึ้นราวกับหนุ่มแวมไพร์เจ้าเสน่ห์ เรียวคิ้วที่ไม่ดกจนเกินไปเรียวรวยรับกับดวงตาคมกริบดุจเหยี่ยวสีฟ้าน้ำทะเลสด จมูกโด่งเป็นสัน รวมทั้งริมฝีปากได้รูปราวกับรูปปั้นแกะสลัก ทั้งหมดรวมกันเป็นเขาได้อย่างลงตัวสุดๆ เมื่อบวกกับบอดีสุดฮอตนั่นด้วยแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึง เขามีความสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตรชนิดที่ว่าเป็นนายแบบได้สบายๆ

เธอกับเขาช่างต่างกันคนละขั้ว...เขาอยู่ในที่สว่าง ใครๆก็ตามเฝ้ามองและพูดถึง...ส่วนเธออยู่ในที่มืดไม่เป็นที่สนใจของใครๆ และไม่มีใครมองเห็น

“เธอรู้มั้ยว่ากว่ารถฉันจะกลับมาสภาพเดิมต้องเสียเงินเสียเวลาเท่าไหร่” ดีแซมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาพยายามระงับอารมณ์เต็มที่แล้วนั่งยองๆลงตรงหน้าคู่กรณี ดวงตาคมยังคงจ้องใบหน้าหวานอย่างเอาเรื่องไม่ละห่างไปไหน “เธอจะชดใช้ยังไง?”

ลมหายใจมะลิถึงกับสะดุดเมื่อดีแซมพูดเรื่องนี้ขึ้นมา ไม่ต้องให้เขาบอกเธอก็พอจะเดาได้ว่าสปอร์ตคาร์คันนี้ราคาไม่ใช่เล่นๆเลย อย่างนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องค่าซ่อมรถหรอก

มะลินั่งเงียบเพราะเธอจนปัญญาที่จะแก้ตัวเพราะเรื่องนี้เธอเป็นคนผิด และถ้าหากว่าดีแซมอยากจะคุยเรื่องค่าใช้จ่ายล่ะก็ เธอก็พร้อมจะรับผิดชอบ

“เรื่องค่าใช้จ่าย...”

“เธอจะมีปัญญาจ่ายเหรอ?”

“...!!”

มะลิไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยว่าผู้ชายที่มีรอยยิ้มเป็นเอกลักษณ์ประจำ ตัวอย่างดีแซมและเป็นมิตรกับสาวๆทุกคนจะพูดจากดูถูกดูแคลนเธอได้ขนาดนี้

“นี่...อย่าหาว่าฉันดูถูกเลยนะ แต่ดูๆไปแล้วอย่างเธอ...” ดีแซมละประโยคไว้แค่นั้นก่อนที่ดวงตาคมจะไล่มอง สภาพมะลิที่นั่งจมปุ๊กอยู่กลางถนน รวมทั้งกวาดสายตามองไปยังดอกมะลิและพวงมาลัยที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นถนนด้วย

มะลิไม่พูดอะไรเอาแต่นั่งเงียบ ใจหนึ่งเธอก็เคืองเขาอยู่เหมือนกันที่ดูถูกเธอแบบนั้นและเธอก็รู้สึกผิดหวัง เธอไม่คิดว่าอีกด้านหนึ่งของผู้ชายที่เพื่อนรักของเธออย่าง ‘น้ำใส’ ชอบจะมีนิสัยแบบนี้ แต่อีกใจหนึ่งกลับทำให้เธอเถียงไม่ออกคือเรื่องนี้เธอเป็นคนผิดเต็มๆ

ดวงตาคมสีฟ้าสดใสตวัดกลับมามองหน้ามะลิอีกครั้ง คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นพลางจ้องหน้าเธอนิ่ง “ฉันว่าเธอหน้าคุ้นๆนะ อ้อ จำได้แล้ว เธอคือคนรู้จักของเมลล์นี่เอง”

ดีแซมจ้องหน้ามะลิอยู่นาน จากการใช้ดวงตาคมมองสำรวจผู้หญิงคนนี้เขาก็รู้ได้ทันทีว่ารูปร่างที่ซ่อน อยู่ภายใต้เสื้อผ้าธรรมดาๆ กลับไม่ธรรมดาเลยสักนิด ใบหน้าหวานของเธอแม้ไม่มีเครื่องสำอางแต่งแต้มแม้สักนิดบนใบหน้ากลับทำให้ เธอดูสวยแบบธรรมชาติ ชนิดที่ว่าดูแล้วไม่เบื่อ

ทันใดนั้นเองความคิดบางอย่างก็แล่นเข้ามาในหัวดีแซม ปากได้รูปสีชมพูธรรมชาติกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์จนมะลิเริ่มไม่ไว้ใจ

“เธอเรียนอยู่ที่มหา’ลัยเดียวกับฉันใช่มั้ย อยู่ปีอะไรล่ะ?”

“เอ่อ...ปีสามค่ะ”

“คณะ?”

“พะ...พยาบาล”

ดีแซมยิ้มนิดๆและพยักหน้าพอใจกับสิ่งที่ได้ฟัง

“เรียนพยาบาลได้สมองก็ไม่เท่าเม็ดกุ๊ดจี่ล่ะมั้ง”

“คะ?” มะลิพูดขึ้นเมื่อเธอฟังสิ่งที่ชายหนุ่มตรงหน้าพูดไม่ชัดเจนนักเหมือนเขากำลังพูดกับตัวเองมากกว่า

“ไม่มีอะไร” ดีแซมบอกปัด แล้วกลับมาสนใจหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง “ฉันจะให้เธอชดใช้ค่าเสียหายให้ฉัน ไม่ใช่ด้วยเงิน แต่เธอต้องทำตามที่ฉันบอก”

“อะไรคะ O.O??”

“เธอต้องแอบอ้างเป็นแฟนฉัน”

“หา O[ ]O?” มะลิร้องเสียงหลงเพราะคิดว่าตัวเองกำลังหูเพี้ยนเพราะอาการปวดท้องประจำเดือนเล่นงานจนเซลล์สมองทำงานผิดปกติ

“เธอได้ยินไม่ผิดหรอก เธอนี่ถือว่าโชคดีนะ เงินไม่ต้องจ่าย แถมยังได้เข้าใกล้ฉันอีก”

“คะ...คือ” มะลิอึ้งไป สมองแทบไม่สั่งการ

“เอามือถือมาซิ” ดีแซมไม่คิดจะสนใจปฏิกิริยาของร่างบางตรงหน้าเลยสักนิด แถมยังออกคำสั่งกับเธออีกต่างหาก

“เอาไปทำไมคะ?”

“อย่าถามมากน่า บอกให้เอามาก็เอามาสิ ฉันไม่มีเวลาเยอะนะ”

เมื่อถูกออกคำสั่งเสียงเข้มแบบนี้มะลิจึงจำใจต้องล้วงมือถือจากกระเป๋าสะพายใบเล็กๆของเธอส่งไปให้เขา

“นี่เธอยังใช้มือถือจอขาวดำอีกเหรอเนี่ย” ดีแซมจ้องหน้ามะลิอย่างทึ่งจัด

“ฉันไว้ใช้โทรติดต่อธุระกับร้านขายดอกไม้และกับเพื่อนเท่านั้นน่ะค่ะ ไม่ได้เล่นพวกโชเชียลอะไร ไม่จำเป็นต้องพกมือถือแพงๆแบบนั้น”

“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร” ดีแซมยักไหล่เหมือนไม่ใส่ใจ แล้วก้มลงกดเบอร์โทรของเขาลงไปในมือถือของมะลิก่อนจะกดโทรออก แต่สักพักก็ไม่เห็นอะไรเกิดขึ้น “ทำไมโทรไม่ติดวะ”

“ฉันยังไม่ได้เติมเงินน่ะค่ะ ^^;;” มะลิชิงตอบคำถามที่ดีแซมเอ่ยขึ้นมาลอยๆ เธอสิ่งยิ้มแห้งไปให้เขา เผยลักยิ้มตรงมุมปากสองข้างอย่างน่ารัก

ดีแซมถึงกับอึ้งรอบสองกับผู้หญิงประหลาดคนนี้ เขาจัดการเมมเบอร์ตัวเองลงไปในมือถือมะลิก่อนที่จะถามเบอร์มือถือจากเธอ ร่างสูงลุกขึ้นเดินไปหยิบของบางอย่างจากในรถ แล้วกลับมานั่งลงตรงหน้ามะลิอีกครั้ง

“ต่อไปนี้เธอคือคุณหนูที่จบพยาบาลจากประเทศญี่ปุ่น มีคุณพ่อเป็นนายตำรวจใหญ่ ส่วนคุณแม่เป็นเจ้าของฟาร์มหอยมุก”

“...”มะลิได้แต่จ้องหน้าดีแซมปริบๆกับสถานะ ‘คุณหนู’ ที่เขากำลังยัดเยียดให้เธอ

“คุณหนูลูกสาวเจ้าของฟาร์มมุกคงไม่ใช้มือถือจอขาวดำหรอกนะ” ว่าแล้วเขาก็ยื่น มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดมาตรงหน้ามะลิ “มือถือฉันมีหลายเครื่อง เธอเอาไปสิ”

“คุณไม่กลัวฉันเอาไปขายเหรอคะ?” มะลิถามอย่างสงสัย ก็ในเมื่อก่อนหน้านี้เขาดูถูกเธออยู่ว่าไม่มีปัญญาจ่ายค่าซ่อมรถเขา แล้วทำไมตอนนี้เขาถึงเอามือถือราคาแพงมาให้เธอง่ายๆแบบนี้กันนะ

“หน้าซื่อๆ แถมยังบื้ออย่างเธอคงไม่ทำแบบนั้นหรอก แล้วอีกอย่างขายไปฉันก็ไม่ได้เสียหายอะไรสักเท่าไหร่”

เอ๋...เหมือนเขากำลังหลอกด่าว่าเธอซื่อบื้อรึเปล่านะ O๐O??

“แล้วนี่ก็เอาเงินไปซื้อเสื้อผ้าสวยๆใส่ ให้สมกับคำว่าคุณหนูหน่อย เน้นชุดเซ็กซี่ๆนะ ฉันชอบผู้หญิงเซ็กซี่” ไม่ว่าเปล่าดีแซมยังยัดเงินจำนวนหนึ่งใส่มือมะลิพร้อม ทั้งมือถือของเขา เงินที่เขาให้เธอมันค่อนข้างเยอะทีเดียว “ยังไงฉันจะโทรนัดเธอมาเจออีกที”

ตอนนี้ดีแซมกำลังทำให้มะลิมึนงงเข้าขั้นโคม่า เธอจำได้ว่าเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เธอเป็นต้นเหตุทำให้รถของเขาต้องชน กับเสาไฟฟ้า แต่ทำไมตอนนี้เขากลับเอาทั้งเงินทั้งมือถือมาให้เธอกันล่ะ

“มือถือเครื่องนี้ห้ามรับเบอร์ใครนอกจากฉัน”

“(-_-)(_ _)(-_-)(-_-)” มะลิ ได้พยักหน้าอย่างเข้าใจและเชื่อฟัง พลางคิดในใจว่าที่ไม่ให้รับเบอร์แปลกแสดงว่าต้องมีสาวๆโทรหาเขาแน่ ก็ดีแซมมีมือถือหลายเครื่องนี่นา สงสัยคงกลัวรถไฟชนกัน

“ว่าแต่เธอชื่ออะไรนะ?”

“มะ...มะลิ”

“มะลิเหรอ...” ดีแซมทวนชื่อของเธอเบาๆ เขานิ่งไปเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง แต่แล้ว...มือเรียวราวก็หยิบดอกมะลิจากพื้นขึ้นมาหนึ่งดอกก่อนจะพูดพร้อมจ้องหน้าหญิงสาวนิ่ง “ต่อไปนี้เธอคือ...คุณหนูจัสมิน”