PART 4 | ผู้ชายแสนดี

ปึก!

เพลงขวัญวางแก้วลงเสียงดังหลังจากที่ดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว ใบหน้าสวยหวานแปรเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงหลักจากมีบุคคลที่สามเข้ามาวุ่นวาย นอกจากเด็กนี่จะมายืนแทรกตรงกลางอย่างหน้าไม่อายแล้ว ยังพยายามเรียกร้องความสนใจจากอดีตคนรักของเธอตลอดเวลาอีกด้วย

“เอาแบบเดิมอีกแก้ว”

เสียงสั่งเครื่องดื่มที่ดังผิดปกติเรียกความสนใจจากหมอหนุ่มได้เช่นเคย เขาละสายตาจากเด็กสาวไปมองอดีตคนรักที่อยู่ถัดไปด้วยความเป็นห่วง

“พอเถอะเพลง ผมว่าคุณดื่มเยอะเกินไปแล้วนะครับ”

คีรินบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพ แล้วยกมือห้ามบาร์เทนเดอร์หนุ่มไม่ให้เอาเครื่องดื่มมาอีก จากนั้นก็ดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ

“ถ้าคีย์เบื่อ จะกลับก่อนเพลงก็ได้นะคะ” เพลงขวัญบอกหมอหนุ่มด้วยน้ำเสียงติดประชดแล้วหันไปสั่งเครื่องดื่มอีกครั้ง

“เอาแบบเดิมอีกสองแก้ว หรือเอาอะไรก็ได้ที่เมาเร็วที่สุด”

“ผมไม่ได้เบื่อ ผมแค่รู้สึกว่ามันดึกมากแล้ว”

คีรินยังคงบอกด้วยท่าทางใจเย็นและเป็นสุภาพบุรุษจนนาเดียรู้สึกหมั่นไส้ ผู้ชายอะไรจะเป็นคนดีได้ขนาดนี้ ตอนที่ได้ฟังจากคริสตัลเรื่องความเป็นสุภาพบุรุษของพี่หมอก็ไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่ ผู้ชายร้อยทั้งร้อยต้องทำดีเพื่อหวังเรื่องอย่างว่าในตัวผู้หญิงทั้งนั้น พอได้รู้จักและพูดคุยกับพี่หมอถึงได้รู้ว่าพี่หมอคนนี้เป็นคนดีจริงๆ แสนดีแบบที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อน

“กลับนะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง”

“ไม่ค่ะ เพลงยังไม่อยากกลับ ถ้าคีย์อยากกลับก็กลับได้เลย เพลงกลับเองได้”

“ตอแหลจริงๆ”

คำพูดลอยๆ ของนาเดียทำเอาเพลงขวัญชักสีหน้าไม่พอใจยิ่งกว่าเดิม

“พูดอะไรนะ?”

“หนูพูดว่าพี่คอแข็งจริงๆ ดื่มไปตั้งหลายแก้ว ยังนิ่งอยู่เลย ดื่มบ่อยเหรอคะ”

นาเดียพูดพร้อมรอยยิ้มแต่ความหมายของประโยคก่อนหน้าทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“น่าจะไม่บ่อยเท่าน้องหรอกค่ะ” เพลงขวัญตอบกลับทันควัน

“ใช่ค่ะ หนูดื่มบ่อย แต่ยังไม่นิ่งเท่าพี่เลย นี่ก็เริ่มจะนั่งไม่ไหวแล้วค่ะ” ร่างสวยแสร้งเสียหลักไปซบอกพี่หมอแล้วยิ้มให้เพลงขวัญอย่างผู้ชนะ อย่างน้อยเธอก็โสดเหมาะกับพี่หมอมากกว่าคนมีสามีแล้ว

รอยยิ้มของนาเดียเหมือนเชื้อเพลิงชั้นดีที่ทำให้เกิดการฟาดฟันผ่านสายตาจนหมอหนุ่มที่มองดูอยู่อึดอัดใจไปด้วย

“เพลงอยากกลับบ้านแล้วค่ะ คีย์ช่วยไปส่งเพลงที่บ้านได้มั้ย” เพลงขวัญที่เริ่มจะเมาจึงลุกจากเก้าอี้ไปหาหมอหนุ่ม และใช้ร่างสูงเป็นที่ยึดเกาะไม่ให้เสียหลักล้ม

“ได้ครับ” คีรินตอบรับอย่างว่าง่ายเพราะเขาอยากจะกลับไปพักผ่อนเต็มที แต่ก็ไม่ลืมที่จะเทคแคร์หญิงสาวอีกคนที่ยังนั่งอยู่

“แล้วหนูหล่ะครับ จะกลับหรือไปดื่มกับเพื่อนต่อ”

เพลงขวัญรู้สึกหงุดหงิดกับความเป็นสุภาพบุรุษของคุณหมอขึ้นมา ทำไมต้องไปใจดีกับคนอื่นด้วย

“หนูจะนั่งไปเป็นเพื่อนพี่หมอค่ะ ไปกันสองต่อสองกับคนที่มีครอบครัวแล้วมันดูไม่ดีนะคะ หนูไม่อยากให้พี่ทั้งสองคนเสียหาย”

คำพูดเหมือนจะหวังดีแต่เพลงขวัญรู้ดีว่านังเด็กคนนี้มันร้าย ทำแบบนี้มันตั้งใจจะแกล้งกันชัดๆ

“เอาแบบนั้นก็ได้ครับ”

คีรินเห็นด้วยกับความคิดของนาเดีย เพราะถ้าเขาไปกับเพลงขวัญสองคนคงดูไม่ดีเท่าไหร่และเขาก็ไม่อยากให้เพลงขวัญมีปัญหากับสามีไปมากกว่านี้อีก

“แต่ว่า…” เพลงขวัญที่ไม่เห็นด้วยรีบหันไปมองหน้ารุ่นน้องสาวด้วยสายตาไม่พอใจ แต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรก็โดนรุ่นน้องพูดแทรกขึ้นมาก่อน

“รีบไปกันเถอะค่ะ นี่ก็ดึกแล้ว หนูช่วยประคองนะคะ”นาเดียเข้าไปกระชากร่างของเพลงขวัญออกมาจากพี่หมอแล้วพาเดินตรบออกไปจากเคาน์เตอร์บาร์ทันที

หมอหนุ่มได้แต่ส่ายหน้าเบาๆให้กับความขี้แกล้งของเด็กสาว ดูก็รู้ว่าเธอตั้งใจแกล้งเพลงขวัญ แต่ก็ต้องขอบคุณเธอนะที่มาช่วยเขาให้พาเพลงขวัญกลับบ้านได้เร็วกว่าทุกครั้ง

“ให้ผมไปส่งที่ไหนครับ?” คีรินหันไปถามเพลงขวัญที่นั่งอยู่เบาะหลัง แน่นอนว่านาเดียเป็นคนจัดการทุกอย่าง

“ส่งที่บ้านเพลงค่ะ” เพลงขวัญเลือกที่จะให้อดีตแฟนหนุ่มไปส่งที่บ้านตัวเอง เพียงเพราะยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้าสามี

นาเดียนั่งมองการกระทำของทั้งสองคนอยู่เงียบๆ เธอแอบสงสารพี่หมออยู่ไม่น้อยที่ไม่รู้ทันมารยาของผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด

ไม่นานรถคันหรูก็มาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่

“เพลงครับ ถึงบ้านแล้วครับ” คิรินหันไปเรียกเพลงขวัญที่หลับอยู่

“เดี๋ยวหนูปลุกให้ค่ะ”

พอได้ยินว่านาเดียจะมาปลุก ไม่ใช่หมอหนุ่มอย่างที่คิดไว้ เพลงขวัญก็รีบลืมตาขึ้นมาทันที

“ถึงแล้วเหรอคะ คีย์ช่วยไปส่งเพลงบนห้องหน่อยได้มั้ยคะ เพลงเวียนหัวมากเลยค่ะ” เพลงขวัญเดินไปซบอกแกร่งโดยไม่สนใจนาเดียที่กำลังเดินลงมา

“หนูไปส่งดีกว่าค่ะ ให้ผู้ชายไปส่งบนห้อง มันดูไม่ดีนะคะ”

นาเดียเน้นย้ำคำว่าดูไม่ดีจนเพลงขวัญมองแรงใส่ ไม่ทันที่ใครจะได้ไปส่ง เสียงคุณหญิงของบ้านก็ดังขึ้นมา

“ลูกสาวนี่เอง แม้นึกว่าใครมา”

“สวัสดีครับคุณน้า ผมมาส่งเพลงครับ”

“ไปดื่มมาอีกแล้วเหรอ?” คุณหญิงส่ายหน้าให้กับการกระทำของลูกสาว ไม่ต้องถามก็พอจะรู้ว่ามีปัญหากับสามีมาแน่ๆ

“ดื่มนิดหน่อยเองค่ะแม่” เพลงขวัญพูดแทรกขึ้นมาพร้อมปัดแขนของนาเดียออกแล้วเดินเข้าบ้าน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ยังบอกว่าเดินไม่ไหวอยู่เลย

“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”

“จ๊ะลูก ขอบใจมากนะที่มาส่งน้องเพลง”

“ยินดีครับ”

ยินดีครับ นาเดียขยับปากเลียนแบบพี่หมอด้วยท่าทางหมั่นไส้จนหมอต้องก้าวไปขวางหน้าไว้ ไม่ให้ผู้ใหญ่เห็นกริยาไม่ดีของเธอ

“ขับรถดีๆ นะลูก”

“ครับ”

คีรินยกมือไหว้แม่ของอดีตแฟนอย่างสุภาพก่อนจะพานาเดียกลับขึ้นรถ ปล่อยให้คุณหญิงมองตามด้วยความรู้สึกเสียดาย สมัยนี้หาคนดีๆ แบบนี้ยากมาก ถ้ารู้ว่าเด็กหนุ่มในวันนั้นจะโตมาเป็นหมอที่มีชื่อเสียง คงจะไม่บังคับให้ลูกสาวทิ้งไปแต่งงานกับคนอื่นหรอก น่าเสียดายจริงๆ

..

ภายในรถปกคลุมไปด้วยความเงียบ ที่เงียบจนทำเอานาเดียรู้สึกอึดอัดขึ้นมา นี่ไม่คิดจะพูดอะไรกับเธอเลยหรือไง ทีกับคนที่มีครอบครัวแล้วพูดเสียงอ่อนเสียงหวานเชียว น่าหมั่นไส้ชะมัด

“ให้พี่ไปส่งที่ไหนครับ”

“ไปส่งห้องพี่หมอได้มั้ย หนูเวียนหัวมากเลยค่ะ หนูเดินไม่ไหว” นาเดียแกล้งทำเสียงเลียนแบบเพลงขวัญแล้วยังแกล้งเอนตัวไปซบไหล่คนขับอีกด้วย

“ทำไมต้องไปแกล้งเพลงด้วยหื้ม เขาอายุมากกว่าเรานะ”

“หนูต้องถามพี่หมอมากกว่าว่าทำไมถึงไปยุ่งกับผู้หญิงที่มีครอบครัวแล้ว ทีกับหนูกับเพื่อนหนูทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน”

“ตกลงจะให้พี่ไปส่งที่ไหนดีครับ”

“ไม่บอกหรอก งอนแล้ว”

นาเดียสะบัดหน้าเชิ่ดใส่พี่หมอที่ชอบทำตัวห่างเหินกับเธอตลอดเวลา รู้มั้ยว่ายิ่งทำแบบนี้ ยิ่งอยากแกล้ง

“พี่ไม่ได้เมินหนูหรอกครับ พี่แค่เห็นว่าไม่มีเหตุผลอะไรต้องเข้าไปสนิทด้วย”

นั่นคือเหตุผลรองที่เขาพึ่งจะคิดขึ้นมาได้ แต่เหตุผลจริงๆ คือเขายังทำใจไม่ได้ที่จะไปยุ่งเกี่ยวหรือพูดคุยกับเพื่อนของคนที่เคยรัก คงต้องใช้เวลาทำใจอีกนานเลย

…

น้องเดียคนแซ่บกับพี่หมอคนดีมาแล้วค่า