นอกเวลางาน [6] - จบ -

ก่อนฟ้าสางตะวันจะสว่าง ชาวต่างชาติสามคน เริ่มทำอาหารเช้านี้ ท่ามกลางธรรมชาติ รอให้หญิงสาวที่เก็บได้จากธารน้ำตก ตื่นขึ้นมาร่วมทานอาหารเช้าด้วยกัน ก่อนที่จะได้ละเลงรักแบบ4P อีกครั้ง

แจนตื่นมาพบว่าตัวเองเปลือยเปล่า และเริ่มได้สติ เธอพยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอยังอยู่ในน้ำ มชาวต่างชาติช่วยชีวิตเธอเอาไว้ แต่ดันดื่มน้ำขวดหนึ่งเข้าไป ถึงจะอร่อย แต่มันก็ดันทำให้เธอเกิดอารมณ์ และก็… แจนพยายามส่ายหัว และมองตัวเองภายใต้ผ้าห่ม…

สภาพดูไม่จืดเลย ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งเรือนหน้าเธอมีอะไรเหนียวเหนอะหนะ และของลับของเธอก็ชุ่มไปด้วยของเหลวมีกลิ่นของผู้ชายทั้งตัว… แจนไม่อยากจะรู้ตัวอีกเลย ยิ่งไปกว่านั้นจะมองหน้าเชนได้ยังไง… ยิ่งเธอพยายามคิดถึงเรื่องเมื่อวาน เผลอตัวเริงรักเซ็กซ์หมู่กับคนแปลกหน้า ท่ามกลางธรรมชาติ ไร้คนอื่นแล้ว เธอเผลอไปได้ยังไงกันนะ

แจนพยายามอ้าปาก เมื่อยล้า รู้สึกถึงการใช้งานหนักหน่วงจนพวกเขาต้องหอบหิ้วพกเธอมาด้วย กลิ่นอาหารทำให้ท้องไส้ของแจนหิวโหย ถึงจะไม่อยากออกไปเจอพวกนั้น เธอต้องหาทางแยกไม่ก็ กลับไปเจอเชนเพียงลำพังให้ได้ หวังเพียงว่าเขาจะไม่สงสัยว่า เธอแอบไปได้เสียกับชายอื่นมากเพียงน้ี

หญิงสาวพยายามมองหาเสื้อผ้าของตัวเอง พวกเขาก็จิตใจดีงาม ตากเสื้อผ้าของเธอให้แห้งอยู่ไม่ไกลนักจากเต้นท์ แจนเปิดมันออก โผล่มาแต่หน้า… เสียงทักทายจากพวกเขายิ้มแย้มมาหาเธอ พลางยกแก้วกาแฟร้อนๆ กลิ่นอาหารเช้านี้เตะจมูกเธอแรงมาก

"Good morning!!!" พวกเขาทั้งสามทักทายเธออย่างเป็นมิตร ชายผมสีน้ำตาลเดินไปหยิบเสื้อผ้าให้แจน พร้อมกับครึ่งนิโกรกางเก้าอี้อีกตัว เพื่อเรียกให้แจนมานั่งด้วยกัน พวกเขาอยากคุยกับเธอ และแบบเดิมกับเมื่อวานอีกครั้ง

"Thank you for you all save my life" แจนตอบพอที่จะทำได้ แววตาของพวกเขาหันมามองเธอ แบบเดียวกับเมื่อวาน ทำให้แจนนึกอยากจะปลีกตัวกลับบ้าน แต่เธอไม่รู้ว่าจะออกไปจากที่นี่ยังไงน่ะสิ

"Can you take me home? " แจนถามน้ำเสียงขอร้อง สายตาของพวกเขาหันมา พลางปรึกษาเบาๆ ด้วยสีหน้าเข้มๆ และเจือรอยยิ้ม ทำให้แจนดื่มจิบกาแฟเบาๆ พลางรอคำตอบ

"Tomorrow we go home but… is has somebody waiting you? " ครึ่งนิโกรถาม เพราะพวกเขาพึ่งมาถึง เลยยังไม่ได้กลับวันนี้

แจนอยากจะกรี๊ดแตก ไม่รู้ว่าควรจะดีใจ หรือเสียใจ ที่ดันมาติดกับชาวต่างชาติ แถมมีเซ็กซ์ร้อนแรงแบบเมากัญชา ต่อต้านไม่ไหว รับของร้อนทุกช่องทางแบบนี้ ทำให้แจนใจเต้นแรงว่า เธอจะต้องทะเลาะกับเชนรึเปล่า

"the staff will found you may be tomorrow we can take you home" แม้พวกเขาจะรู้ว่ามีเจ้าหน้าที่ออกตามหาแจนก็ตาม แต่พวกเขาก็รับปากแค่ว่าพรุ่งนี้จะพาแจนกลับบ้าน สงสัยแจนมีตกงานก็ครานี้ ไม่รู้ว่าเชนจะอยู่รอเธอกลับไปรึเปล่า?

"Can I call to my boyfriend? " หวังเพียงว่าพวกเขาจะมีให้เธอยืม

"So Sorry this place disconnect" แจนแทบสิ้นหวัง ไม่สามารถติดต่อได้ แม้ว่าสัญญาณตรงที่พวกเขานั่งอยู่ที่โล่งกว้างจะมีสัญญาณ แต่เรื่องอะไรที่พวกเขาจะปล่อยให้เธอได้คุยกับคนอื่น ในเวลานี้แจนอยู่กับพวกเขา…

******

หมดเวลาอาหารเช้า แจนต้องช่วยพวกเขาเก็บของ และปลดเปลื้องความใคร่ มีเซ็กซ์แบบ4P หญิงสาวร่างเล็ก กลายเป็นไส้แซนวิชอีกครั้ง ภายในเต้นท์ใหญ่ แบบรู้สึกตัวเต็มร้อย แจนกิของใหญ่คับปาก แววตาเธอแทบเหลือกกรอก เพราะขนาดของมันทำให้เธอประทับใจจนเปลี่ยนใจไม่อยากกลับบ้านซะแล้ว

ช่วงล่างกำลังเมามันลื่นไหล ระหว่างรับของอวบอัดคับช่อง สอดแน่นกระแทกหน่วง ระรัวเร็วเสียบเพลินๆ เสียแจนเคลิบเคลิ้มฟินๆ น้ำลายไหน ระหว่างดื่มด่ำดูดกล้วยอัดแน่นตลอดลำ ยังเหลืออีกครึ่งทางที่ยังไม่ได้กลืนกิน

ยังมีชายผมสีน้ำตาลที่ยังชื่นชอบปากทวารของเธอ เขาสอดใส่อย่างช้าๆ และแทงมันอย่างรื่นเริง ร่องสวาทของแจนมิได้ว่างเว้น เพราะมันถูกใช้งานอย่างคุ้มค่า บางทีพวกนี้คงจะเสพเซ็กซ์กับเธอจนถึงพรุ่งนี้ แจนอาจจะเป็นอิสระ รึอาจจะเก็บพวกเขาไว้ เพื่อติดต่อเวลาอื่น…

ชายต่างชาติสามคนประเคนสุขทุกท่าให้แก่แจน โดยปากเธออมทุกอันและทุกขนาดจนบวมเจ่อ แต่แจนเอิบอิ่มกับของร้อนเหลวขุ่น สาดอัดฉีด กระเซ็นอาบในร่องฉ่ำแฉะ บวมแดง เสียวสั่น จนแจนแทบหมดแรง พวกเขาผลัดกันตลอดเวลาจนแจนนอนคว่ำหน้า ถ่างขา ปล่อยให้กระแทกจากข้างหลัง เพราะเธอก็เสร็จเพลิน โดนแตกน้ำขุ่นในโพรงมดลูกครั้งแล้วครั้งเล่า…

อย่างน้อยยาคุมกำเนิดคงช่วยเธอได้ หากเธอได้ออกจากป่านี้ โดยเชนจะไม่น่ารู้หากเธอบอกขอพักผ่อน เพื่อปรับสภาพร่างกายให้เข้าที่เดิม… หากเขาจะไม่หวนไปอยู่กับแฟนเก่า…

แจนคิดว่า เชนอาจจะมีใจให้ปลาหวาน ระหว่างที่ร่องสวาทกำลังรองรับของยาวสองชิ้น พยายามสอดใส่สลับกันในช่องเดียว เพื่อแย่งพื้นที่ทางต้น สู่โพรงมดลูก… แจนเริ่มคิดได้ว่า เธอควรเลิกกับเชน มาอยู่กับสามคนนี้ แล้วปล่อยให้เชนกลับไปหาปลาหวาน อาจจะลงตัวกว่า เธอถูกเชนตราหน้าว่า ง่ายกับชายอื่น…

กายหญิงสาวร้อนระทวยภายใต้ของยาวใหญ่ทั้งสามท่อนตลอดวัน และในค่ำคืนนี้ เธอได้ดื่มเหล้ากินอร่อย และอิ่มเอิบกับองคชาตอวบอัดใหญ่ยาวตลอดคืนจวบจนหมดแรง…

ทีมค้นหาผู้รอดชีวิต เจอเต้นท์ของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ เห็นว่ามีกิจกรรมพิศวาส แต่มิได้เห็นหญิงสาว จึงเดินผ่านไปเลย พร้อมกับออกตามหาแจนเช่นเดิม หญิงสาวได้ยินเสียงเรียกแล้ว แต่เธอมิได้ตอบกลับ นอกจากเสียงครวญครางเสียวซ่าน แตกฉ่ำน้ำกระเฉาะ น้ำขุ่นไหลทะลักยามองคชาตกระแทกจ่อปากมดลูกซะอ้าปากค้าง โพรงมดลูกน้อยๆ ของเธออิ่มเอิบกับของร้อนจากชายทั้งสามรสชาติ

******

เชนยังไม่ได้ข่าวจากแจนเลย เขารู้สึกเสียใจมาก เพราะแจนอาจจะตายแล้ว เขาแทบจะทำใจไม่ได้เลย นอกจากปลาหวานจะเข้ามาปลอบใจ ในขณะที่เพชรพลอยยืนอยู่กับเพื่อนอีกสองคน มองปลาหวานเชิงอิจฉา…

"เชนอย่าเสียใจนะ… พวกเขาต้องเจอแจนแน่ๆ " ปลาหวานรู้สึกว่าได้เวลาต้องกลับแล้ว แต่เธอหวังเพียงว่า จะได้พบกับเชนในโอกาสหน้าอีกครั้ง

"อืม… ขอบใจปลาหวานนะ… แล้วผมจะติดต่อไป" เชนไม่ลืมคิดขอของปลาหวาน เพราะเขาทำใจว่า แจนอาจจะตายแล้ว เจ้าหน้าที่กลับออกมา โดยไม่มีร่างแจน.. เชนตัดสินใจที่จะเดินทางกลับเพียงคนเดียว รอประกาศว่าแจนตาย…

ปลาหวานเดินทางกลับบ้านพร้อมเพื่อน และเชนขับเรซซิ่งกลับไปเพียงคนเดียว เขาเสียใจกับการจากไป หากเขาจับมือแจนแน่นกว่านี้ เธอคงไม่ไหลไปตามน้ำตก และหายไปในป่าลึกแบบนี้…

แต่ยามสายของวันเดียวกัน ชายต่างชาติสามคน เดินทางออกมาจากป่าลึก พร้อมด้วยแจนยังมีชีวิตอยู่ เธอมีสุขภาพดี ไม่อิดโรย เพราะชายต่างชาติทั้งสาม ให้ความช่วยเหลือ เลี้ยงข้าวดูแลเธออย่างดี จนทำให้แจนกลับออกมาอย่างมีชีวิต

เจ้าหน้าที่เก็บข้าวของๆ แจนไว้ เพราะเชนทิ้งไว้ให้ เผื่อว่าเจ้าหน้าที่จะพบแจนแบบตายหรือเป็นก็ตาม ด้วยความหวังเล็กน้อย แจนยิ้มขอบคุณให้นชายต่างชาติทั้งสาม และคิดว่าเชนไม่อยู่แล้ว เธอจึงต้องเดินทางไปกับพวกเขาต่อ เพื่อหาทางเข้าเมือง… แต่กว่าจะไปถึงเมือง และได้ติดต่อกับเชน แจนอาจจะต้องมีเซ็กซ์หมู่กับพวกเขาอีกไม่รู้กี่วัน

หญิงสาวยังคงเพลิดเพลินกับเซ็กซ์หมู่ และพวกเขาก็ชอบเธอมากเสียด้วย ถึงได้เลี้ยงดูปูเสื่อ ให้เงินและซื้อทุกอย่างที่แจนอยากได้ ขอเพียงให้พวกเขาได้มีเซ็กซ์กับแจนแบบนี้ร่วมกัน มันทำให้พวกเขาตื่นเต้นมาก ที่มีหญิงสาวร่างเล็กทำให้พวกเขามีความสุขมากมายในวันพักผ่อน อีกไม่นานพวกเขาจะเดินทางกลับ หวังว่าแจนจะเดินทางไปเยี่ยมพวกเขาที่อเมริกาบ้าง…

******

และเมื่อเจนได้พบกับเชนอีกครั้ง แจนคงได้คุยกับเขาอย่างดีใจว่า เธอยังไม่ตาย… ชายหนุ่มดีใจเหลือเกินที่แจนยังมีชีวิตอยู่… แต่ภายในห้องเช่าของเชนกับแจน กลับมีร่างเปลือยของปลาหวานอยู่ภายในห้อง…

"ในขณะที่แจนมีอันตราย… เชน… เชนพา…" แจนคิดไม่ผิด หากเธอกับเขาแยกกัน ในที่สุดแฟนเก่าก็รีเทิร์นกับเชนจนได้ แต่แจนจะบอกเชนได้ไง ว่าเธอเองก็เมามันกับของใหญ่ต่างชาติ เสียเครื่องล่างยังพรุนระบมช้ำจนถึงปากทวารก็โล่งเช่นกัน

"แจน ผมนึกว่าคุณตายแล้ว นึกว่าคุณจากผมไปแล้ว… และผมก็ทนการอยู่คนเดียวตอนนี้ไม่ได้… แจนฟังผมก่อนนะ อย่าเข้าใจผมผิด…" เชนพยายามแก้ตัวกับแจน แต่หญิงสาวเมินแฟนเก่าบนเตียงของเธอกับเขา พลางรีบเดินไปเก็บเสื้อผ้าของตัวเอง เพื่อย้ายออกทันที

"ไม่แล้วเชน สายตาคุณมันฟ้องตั้งแต่ที่น้ำตกแล้ว… เราคงไปต่อด้วยกันไม่ได้แล้ว คุณยังรักเธอ!" แจนหันมองปลาหวานกำลังหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ เสื้อผ้าสีขาวชวนให้เชนอยากเปลื้องมันออก และแจนก็จะทำเช่นนี้เหมือนกัน กับชายต่างชาติสามคนนั้น พวกเขาให้ที่อยู่และเบอร์ติดต่อก่อนจากกันแล้ว

"แจน! มันจะจบแบบนี้ไม่ได้นะ แจน… แจน!!! อย่าไปเลยนะ ทุกคนคิดว่าคุณตายไปแล้ว" เชนพยายามบอกให้แจนอ่อนลง แต่เธอคงโกรเขามาก และก็ทำให้เชนรู้สึกผิด โดยที่ไม่รู้ว่า แจนมีชายอื่น แถมมีเซ็กซ์หมู่อีกต่างหาก

"เราเลิกกัน!!!" แจนได้โอกาสบอกเลิกพร้อมๆ กับแอบอมยิ้ม แอบนึกในใจอยากให้เชนยกโทษให้เธอเช่นกัน ที่ง่ายกับชายอื่น และเธอคงไม่กล้านอนกับเขาอีกแล้ว หวังเพียงว่า เชนกับปลาหวานจะมีความสุข สิ่งเดียวที่แจนทำได้ คือส่งข้อความ

"มีความสุขกับปลาหวานมากๆ นะ เชน เรื่องของเราคงเหลือแต่ความทรงจำดีๆ …แจน"

"แจนส่งข้อความมาลาคุณน่ะ เชน… เราควรขอโทษเธอมั๊ย? " เชนพยักหน้าพร้อมส่งคำขอโทษให้แก่แจน เรื่องที่เจ็บปวดมันจบเร็วแบบนี้นี่เอง…

******

อีกสองเดือนถัดมา แจนตั้งท้อง และเดินออกจากร.พ. แต่สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวลว่า เธอท้องเด็กแฝดสามคน ซึ่งมีดีเอ็นเอของผู้ชายสามคนที่ตรงกัน โดยไม่ใช่คนไทย… รอยริมฝีปากของแจนเจื่อไปบ้าง เพราะว่า วันนี้เธอจะต้องกลับไปคลุกคลีกับพวกเขาเช่นเดิม แม้ว่าจะตั้งครรภ์อ่อนๆ ซึ่งเป็นลูกๆ ของพวกเขาในอเมริกา

"แจน… อยากขอโทษ… เชนกับปลาหวานนะ" แม้จะเป็นข้อความ แต่มันไม่ได้ส่งออกไป นอกจากโพสไว้ในหน้าโซเชียลที่ไร้คนรู้จักแจน… ไม่มีใครรู้จักเชนกับปลาหวาน และแจนก็หายไปจากเมืองไทยตลอดกาล…

-จบเรื่องสั้น- นอกเวลางาน

******