EP 1 หม๋าเด็ก

Engineering Stalker

วิศวะซ่อน(คลั่ง)รัก!

EP 1

หม๋าเด็ก

..................................

"อืมม" ร่างสูงส่งเสียงฮึมฮัมในลำคอออกมาเบา ๆ ก่อนจะควานมือไปที่นอนข้าง ๆ ตัวเพื่อหาร่างเล็กของใครบางคน ที่เมื่อคืนได้ใช้ค่ำคืนที่เร่าร้อนกันอย่างสุดเหวี่ยง แต่ทว่ากลับพบเพียงความว่างเปล่า ดวงตาคมพลันเบิกกว้างขึ้นทันที ก่อนจะค่อย ๆ หยัดกายลุกขึ้นนั่ง

สวบ สาบ~

"หนีไปแล้วงั้นสินะ" สายฟ้าพึมพำ ก่อนจะเหลือบไปเห็นหนังยางรัดผมของรุ่นพี่สาวที่ลืมทิ้งเอาไว้ เขาเอื้อมไปหยิบมันมาถือไว้ ก่อนจะก้มลงไปสูดดมที่หนังยางในมือเบา ๆ หลังจากนั้นใบหน้าหล่อก็พลันปรากฏรอยยิ้มบาง ๆ ขึ้นมาอย่างพอใจ

"จะเดินไหวหรือเปล่านะ.....ก็เมื่อคืนโดนไปหนักขนาดนั้น"

"เป็นห่วงพี่เขาจัง (^_^) "

@มหาลัย

อีกด้าน

"นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย (⊙_⊙ ;|||) " ของขวัญตอนนี้กำลังดึงทึ้งหัวของตัวเองไม่หยุด เมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ได้ทำลงไป เธอไม่คิดเลยว่าเรื่องจะเลยเถิดไปถึงขนาดนั้น ทั้ง ๆ ที่เธอแค่อยากดื่มเหล้าเพื่อให้ลืมเรื่องทุกข์ใจ ซึ่งก็ทำให้เธอหายทุกข์ใจจริง ๆ เพราะตอนนี้เธอกำลังกังวลเรื่องอื่นแทนแล้ว เพราะดันเผลอไปมีสัมพันธ์กับสายฟ้า รุ่นน้องต่างคณะเข้า ถ้าถามว่าเธอไปรู้จักกับเขาได้ยังไงทั้ง ๆ ที่เรียนกันคนละคณะ และ คนละชั้นปี ก็คงต้องบอกว่าเจ้าเด็กคนนั้นเคยเป็นเด็กที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันตอนเด็ก พวกเขาเคยเล่นด้วยกัน และ สายฟ้าก็ตามติดเธอแจ แต่ทว่าเธอก็ย้ายบ้านไปอยู่ต่างจังหวัดตั้งแต่เธออายุเธออายุสิบขวบเห็นจะได้ จนได้กลับมาพบกันอีกครั้งตอนที่สายฟ้าเข้ามาเรียนที่มหาลัยเดียวกัน ตอนแรกเธอจำเขาไม่ได้ เพราะสายฟ้าเปลี่ยนไปจากตอนเด็กมาก เด็กน่ารักที่เอาแต่เดินตามไปรอบหมู่บ้านแล้วเรียกพี่ครับ ๆ ตอนนี้โตขึ้นมากจนกลายเป็นหนุ่มหล่อไปเสียแล้ว แถมยังเป็นผู้ชายเต็มตัวแล้วอีกต่างหาก

"จะเอายังไงต่อไปดีนะ" ขวัญพึมพำ เพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปดี

"ยัยขวัญ!" เพียงฟ้า เพื่อนสาวคนสนิทของขวัญที่เดินมาด้านหลังตบบ่าเพื่อนอย่างแรงทำเอาของขวัญสะท้านไปทั้งตัว เพราะความร้าวระบมที่สายฟ้าฝากไว้

"อ๊ะ!" ร่างกายเล็กสะท้านไปทั้งตัวราวกับมีกระแสไฟแล่นผ่านร่าง

"เป็นอะไร?" เพียงฟ้าถามเพราะเห็นเพื่อนนิ่วหน้าราวกับกำลังเจ็บปวด

"ปะ เปล่า (-_- ;) "

"แล้วเรื่องไอ้บาส กับ ยัยพราวจะเอายังไง" เพียงฟ้าเข้าเรื่องทันที เพราะรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว

"ก็ไม่เอาไง"

"วันนี้ว่าจะไปเก็บของย้ายออกจากห้อง" ของขวัญเอ่ยเสียงแผ่ว ดวงตากลมโตดูวูบแสงลงเล็กน้อย

"แกจะย้ายออกมาทำไม อีพราวสิต้องไป!"

"อีเพื่อนชั่วหักหลังเพื่อนได้ลงคอ"

"หญิงร้ายชายเลวทั้งคู่" เพียงฟ้าเอ่ยด้วยความหงุดหงิด ซึ่งของขวัญ เพียงฟ้า พราว และ บาสเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มอปลายแล้ว ระยะเวลาเกือบสิบปีที่รู้จักกัน แต่สองคนนั้นกลับกล้าทำกันได้ลงคอ

"ขวัญจะกลับไปอยู่คอนโด"

"ไม่อยากอยู่ที่เดิม.....เพราะไม่อยากติดเสนียด" ของขวัญเอ่ย ถึงแม้ใคร ๆ จะบอกว่าเธอดูซื่อ หรือไม่ทันคน แต่ทว่า เธอเป็นคนใจเด็ด ตัดแล้วก็คือตัด ถึงแม้จะยังเสียใจอยู่มาก แต่เธอจะไม่ยอมเป็นคนโง่เด็ดขาด

"เฮ้ออ ฉันละอยากจะทึ้งหัวไอ้ชั่วสองคนนั้นจริง ๆ" เพียงฟ้าเอ่ยตามประสาเป็นคนแรง ๆ แต่จริงใจ

"อย่าไปทำให้เสียมือเลย"

"ปล่อยไปเถอะพวกผีเน่ากับโลงผุ"

"เราไปเรียนกันเถอะ ใกล้เริ่มแล้ว" ของขวัญเอ่ย ก่อนพยายามจะหยัดกายลุกขึ้นยืน เพราะใกล้ได้เวลาเริ่มคลาสแล้ว

"เออไปเรียนดีกว่า ผู้ชายชั่ว ๆ ปล่อยมันไป"

"แกมีคนจีบตั้งเยอะแยะ ต่อไปเดี๋ยวฉันคัดกรองให้เอง"

" (- _ - ;) "

'จุกไปหมดเลย'

'เมื่อคืนเจ้าเด็กคนนั้นทำไปขนาดไหนกันนะ'

"แกไหวปะเนี่ย"

"เป็นอะไร ปวดท้องหรอ?"

"อะ อือ ปวดท้องประจำเดือนน่ะ" ของขวัญพยายามกลบเกลื่อน

"เอายาแก้ปวดปะ เดี๋ยวไปขอห้องพยาบาลให้"

"ไม่เป็น ๆ เราไปเรียนกันเถอะ" ของขวัญกลั้นใจเอ่ย ตามจริงเธออยากนอนพักมาก ๆ เพราะทั้งเพลีย และ ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด แต่ทว่าคาบนี้เป็นวิชาหลักที่อาจารย์ค่อนข้างเคร่งมากทีเดียว เพราะงั้นเธอจึงฝืนร่างกายที่บอบระบมมาเรียน ทั้งที่เมื่อคืนผ่านศึกหนักมาตั้งขนาดนั้น

15.00 น.

"ให้ฉันไปช่วยเก็บของปะ" เพียงฟ้าเอ่ยถามในขณะที่ทั้งสองคนกำลังเดินออกมาหน้าคณะ

"ไม่เป็นไร....." ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยจบประโยค หางตาของขวัญก็เหลือบไปเห็นร่างสูงของใครบางคนเข้าซะก่อน

"พี่ครับ (^_^) " สายฟ้าที่ยืนพิงรถยนต์ของตัวเองอยู่เมื่อครู่เมื่อเห็นของขวัญก็ดีดตัวตรง และ สาวเท้าเดินมาทางนี้ทันทีด้วยท่าทางร่าเริงราวกับลูกหมาที่เจอเจ้าของ

"อุ๊ย.....หมาเด็กของแกมาแล้ว" เพียงฟ้าเอ่ยแซว เพราะช่วงนี้เห็นว่ารุ่นน้องคนดังของคณะวิศวะมักจะมาวอแวเพื่อนสาวของเธอเป็นประจำ แต่ทว่าเพื่อนของเธอกลับไม่สังเกตเลยว่าคนที่เธอบอกว่าเป็นน้องที่เคยรู้จักกันตอนเด็กกำลังจีบเธออยู่อย่างเนียน ๆ

"ฟ้าแกกลับไปก่อนเลยก็ได้" ของขวัญเอ่ย เพราะไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าเธอเผลอไปกินแซ่บกับคนที่เธอเรียกว่าหมาเด็กเข้าเสียแล้ว

"เค ๆ ไปละบาย"

เพียงฟ้าจากไปแล้ว ตอนนี้จึงเหลือแต่รุ่นพี่สาวร่างเล็ก และ รุ่นน้องหนุ่มต่างคณะที่กำลังยืนจ้องหน้ากันอยู่

"พี่ครับ"

"เราขึ้นไปคุยกันบนรถไหม ครับ เพราะ.....พี่น่าจะยืนนาน ๆ ไม่ไหว (^_^) " สายฟ้าที่ใส่ใจสุขภาพช่วงล่างของรุ่นพี่สาวเอ่ยด้วยความเป็นห่วง

"อะ อือ (-_- ;) " ซึ่งทันทีที่เธอตอบรับ สายฟ้าก็รีบรุดจะเข้ามาประคองเธอทันทีด้วยท่าทางเป็นห่วง จนเธอต้องเอ่ยห้ามเอาไว้

"ไม่ต้องประคองก็ได้ มะ ไม่ได้เจ็บขนาดนั้น"

"จริงหรอครับ"

"ผมนึกว่าผมทำแรงไปซะอีก (^_^) "

"หน้าระรื่นนักนะ" ของขวัญมองค้อนรุ่นน้องตัวสูงเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปขึ้นรถหรูที่เปิดแอร์รอไว้จนเย็นฉ่ำ

@บนรถ

"พี่ครับ"

"พี่เจ็บมากไหมครับ พอดี.....มันเป็นครั้งแรกของผมเหมือนกัน"

"ก็เลยไม่รู้ว่าต้องใช้แรงประมาณไหนน่ะครับ (-//////-) " สายฟ้าเอ่ย ก่อนที่ใบหน้าของเขาจะขึ้นสีแดงระเรื่อ

"มะ ไม่เป็นไร"

'นายจะหน้าแดงทำไมเนี่ย ทำเอาฉันประหม่ายิ่งกว่าเก่าอีก'

"พี่ครับคือว่านะ......" ยังไม่ทันที่สายฟ้าจะเอ่ยจบ ของขวัญก็เอ่ยขึ้นก่อนราวกับมีเรื่องจะพูดอยู่ก่อนแล้ว

"คือว่านะ.....สายฟ้า"

"พี่ว่าเราอย่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนอีกเลยนะ"

"ทำไมครับ" สายฟ้าที่ตอนแรกกำลังเขินหน้าแดงอยู่ จู่ ๆ ก็เปลี่ยนโหมดอารมณ์กะทันหันทำเอาของขวัญนิ่งไปเล็กน้อย เพราะเขาจู่ ๆ ก็น่ากลัวขึ้นมาเสียอย่างนั้น ก่อนที่ในเสี้ยววินาทีเขาจะรีบปรับสีหน้ากลับมาเป็นปกติ

"ผมทำได้ไม่ดีงั้นหรอครับ หรือว่าเพราะผมทำพี่เจ็บ (•᷄Θ•᷅) "

"คือว่าพี่มีแฟนแล้ว"

"พี่เลิกกับเขาแล้วนี่ครับ (•᷄Θ•᷅) "

"ก็ใช่.....แต่ตอนนี้พี่ยังไม่พร้อมจะมีใคร"

"แล้วพี่ก็เห็นสายฟ้าเป็นน้องคนหนึ่งด้วย จะให้พี่ทำแบบนั้นกับสายฟ้าอีกคงไม่ได้หรอกนะ" ของขวัญเอ่ย เพราะตอนนี้เธอไม่พร้อมมีใครจริง ๆ และอีกอย่างเธอไม่ได้คิดกับสายฟ้าในแง่ชู้สาวเลยสักนิด

กึด!

สายฟ้าเผลอกำมือแน่น แต่ทว่าใบหน้าก็ยังคงปั้นยิ้มที่แลดูอ่อนโยนให้กับรุ่นพี่สาวตัวเล็กของเขาอยู่

"ครับ (^_^) "

"ผมก็เห็นพี่เป็นพี่สาวคนหนึ่งเหมือนกัน"

"แต่พี่ครับ พี่ต้องสัญญากับผมนะว่าจะไม่หลบหน้ากัน แล้วก็ทำตัวปกติเหมือนเดิม (•᷄Θ•᷅) "

"อะ อื้อ (-_- ;) " ของขวัญจำต้องตอบตกลง ถึงแม้จริง ๆ แล้วเธอกะจะค่อย ๆ ตีตัวออกห่างจากรุ่นน้องหนุ่มก็ตาม เพราะขนาดคนที่รู้จักกันมาเกือบสิบปียังทรยศกันง่าย ๆ เพราะงั้นเธอจึงไม่อยากจะเชื่อใจใครอีกแล้ว

..................................

เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์

= กำลังใจ(◕‿< ❀ )