Devil boy สามีตัวร้าย

บทที่ 1: คุณชาย การแสดงพิเศษเริ่มขึ้นแล้ว

เอวบางขาวเหลืองเหมือนดุจน้ำผึ้ง ขยับมาที่ผ้าม่านบริเวณเตียง พร้อมกับเสียงกระดิ่งที่ดังขึ้น

เสี้ยน่าพยายามเข้าไปใกล้ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้า ใบหน้าของเขาน่าหลงใหลเหลือเกิน ใบหน้าของเขาดูดีเกินไปแล้ว!

ริมฝีปากของผู้ชายคนนั้นราวกับแฝงด้วยรอยยิ้ม ดวงตาสีดำเข้มดูลึกลับ ยากที่จะคาดเดาได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ในใจ

ใบหน้าของผู้หญิงดูงดงาม ดวงตาก็ใสเป็นประกายราวกับบ่อน้ำแร่ ผู้ชายคนไหนเห็นก็ต้องหลงใหลในความงดงามนี้

แต่เขากลับเฉยเมย แววตาไร้ซึ่งความสนใจ เพียงแค่ตอบสนองตามปกติ

เสี้ยน่ารู้สึกได้ว่าตัวเองได้ตกหลุมชอบเขาไปแล้ว เธอไม่เคยพบผู้ชายที่ทั้งดูดี ร่ำรวย และมีเสน่ห์มากขนาดนี้มาก่อน

“กริ๊งๆๆๆ...” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

ผู้ชายคนนั้นหยุดลง เสี้ยน่าแสดงสายตาไม่พอใจ นานๆที เธอยากที่จะมีโอกาสได้เข้าใกล้ผู้ชายที่ดูดีราวกับเทพบุตร กับถูกคนรบกวน แต่เธอไม่กลับไม่กล้าแสดงความไม่พอใจนั้นออกมา ได้แต่ยิ้มอ่อนๆกลับไป และรอผู้ชายคนนั้น

ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนว่าไม่ได้ตั้งใจที่จะรับสายโทรศัพท์นั้น ทำให้เสี้ยน่าดีใจเล็กน้อย

“กริ๊งๆๆๆ...” โทรศัพท์ก็ยังคงดังไม่หยุด ดวงตาดำเข้มของผู้ชายคนนั้นดูเย็นชาขึ้นมา เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ให้เหตุผลที่จะไม่ไล่คุณออกมาสิ!”

เขาไม่ชอบให้คนมารบกวนเขาในเวลานี้

“คุณชาย การแสดงพิเศษ...เริ่มขึ้นแล้ว!” เสียงในโทรศัพท์ดังขึ้นด้วยความกลัว

“ใครกำลังแสดง? !”

“ผู้หญิง ผู้หญิงที่คุณชายต้องการคนนั้น!”

สีหน้าของชายคนนั้นดูมีปฏิกิริยาเล็กน้อย จากนั้นรอยยิ้มของเขาก็ดูกว้างขึ้น แม้แต่แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เขาวางโทรศัพท์ พร้อมกับลุกขึ้นอย่างช้าๆ

“เอ๋ คุณชาย คุณ...จะไปไหน?” เสี้ยน่าได้แต่เบะปากแดงๆของเธอ พร้อมกับถามอย่างระมัดระวัง แต่ในใจของเธอร้อนรนราวกับถูกไฟไหม้ แต่กลับไม่กล้าแสดงความไม่พอใจนี้ออกมา

ผู้ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไร เพียงหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่อย่างเงียบๆ

ดูแล้วผู้คนนี้คงจะออกไปแน่ เสี้ยน่าแสดงความร้อนใจออกมา พร้อมกับเสียงเรียกอย่างอ่อนโยน “คุณชาย...”

“บทตัวเอกอันดับ 3 ให้เธอแน่ๆอยู่แล้ว” ผู้ชายคนนั้นสวมเนกไท พร้อมกับเสียงพูดอย่างมีเหตุผล ซึ่งไม่เหมือนปลอบใจเสี้ยน่า แต่เป็นการเตือนเธอมากกว่า

เสี้ยน่าตะลึงเล็กน้อย พร้อมกับตอบกลับไปอย่างทันที “ไม่ใช่ตัวเอกอันดับ 1 หรอ?”

ผู้ชายคนนั้นใบหน้าเยือกเย็น เก็บของไปทันที ตอนที่เขากำลังดึงที่จับประตูอันเย็นเฉียบ ก็ได้หันมาพูดอย่างเย็นชาว่า “เธอ...มีค่าแค่นี้!”

“คาสิโนเฮยเย่” ห้องเพชรระดับสูงที่สุด มีเพียงแค่แขกที่มีค่าเกิน 100 ล้านหยวน ถึงจะเข้าไปได้

สถานที่นี้มีการเล่นเกมส์ที่สกปรกเกิดขึ้นทุกวัน

ด้านหลังของเวทีแสดง มือทั้งสองข้างของซูหยวนถูกมัดไว้ด้านหลังอย่างแน่นหนา

ปากของเธอถูกยัดไว้ด้วยของบางอย่าง ยาที่ถูกบังคับให้กินก็ได้เริ่มออกฤกธิ์แล้ว

เธอถูกจัดให้อยู่ในห้องสี่เหลืองเล็กๆ โดยงอขาทั้งสองข้างแนบติดไปกับพื้น ใบหน้าขาวนวลราวกับกระเบื้องของเธอ ไม่มีรอยเลือดเลยแม้แต่น้อย และร่างกายเธอก็สั่งเทิ้มไปทั้งตัว

ดวงตาใสของเธอกลายเป็นสีแดงก่ำ ราวกับร้องไห้มา คิ้วของเธอยาวและแคบดูมีเสน่ห์ แต่เพราะความกลัว ทำให้ขาดความสดใสเดิมไป

เธอสวยมากจริงๆ เธอดูเหมือนแสงสว่างในยามกลางคืน เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อย ดวงตาของเธอดูมึนงง เพราะผลของยา

เธอรู้สึกกระหายน้ำ ร่างกายร้อนราวกับอยู่ในเตาไฟ ร้อนราวกับเผาให้เธอมอดไหม้ไป

เธอพยายามส่ายหัว เพื่อทำให้เธอรู้สึกตัว มีสติขึ้น ในขณะที่มีคนตะโกนขึ้นบนเวที “การแสดงเริ่มขึ้น...”

ทันใดนั้น... ใจของเธอ ก็เต้นขึ้นอย่างแรง

การแสดงเริ่มขึ้นแล้ว ถ้าอย่างนั้นเธอ... และผู้หญิงที่น่าสงสารเหล่านั้น จะถูกใครพาไปนะ? ได้ยินมาว่าแขกที่มาที่นี่ วันหนึ่งมีเพียงแค่สิบคนเท่านั้น!

หญิงสาวที่มาที่นี่ เป็นหนี้จำนวนมากและไม่สามารถคืนให้กับห้อง “คาสิโนเฮยเย่” ดังนั้น “คาสิโนเฮยเย่” จึงจัดการให้พวกเธอ “แสดง” ถ้าเกิดว่าแขกถูกใจ ก็จะช่วยคืนเงินให้แทนพวกเธอ แล้วเอาตัวพวกเธอไปได้