บนรถเมล์ เบรคกระทันหัน

บ้านกอหญ้า

แสงตะวันที่โผล่พ้นขอบฟ้าวันนี้เองกอหญ้าที่ได้ตื่นแต่เช้ามาช่วยแม่จัดเตรียมร้าน เพราะวันนี้มีเรียนแค่ช่วงบ่าย ช่วงเช้าเลยพอมีเวลามาช่วยแม่

"ตื่นเช้าเชียว ญ่า"

ป้าดาที่มาซื้อกับข้าวเอ่ยทักทาย เอ่อนี่เรียนคณะอะไรล่ะ

"จ้าวันนี้มีเรียนบ่ายนะจ๊ะ เลยลงมาช่วยแม่ขายข้าวก่อน หนูเรียนคณะนิเทศศาสตร์สาขาสื่อสารมวลชนจ้า

"เรียนคณะนี้แล้วแกจะไปทำมาหากินอะไรห๊ะ ญ่า" ป้าดาที่ชอบบูลลี่คนอื่นไปทั่ว จนใครๆเอือมระอา

"โห ป้า ฉันเรียนชอบเรียน มันไม่ไปหนักหัวใครไหมละป้า หรือจะให้ฉันไปเรียนบริหาร โรงแรมแบบลูกป้าหรอ มันไปเรียนรึเปล่าเหอะ วันๆเห็นแต่ติดผู้ไปเรื่อย"

กอหญ้าที่โดนป้าดามหาประลัยชอบ เปรียบเทียบเธอกับลูกสาวแกตลอดแต่ลูก แกอะหรอโดดเรียนประจำ ทำไมรู้นะหรอ เรียนที่เดียวกัน คนละคณะก็เหอะ ก็เห็นบ่อยๆหน้ามหาวิทยาลัย

"อ้าว นังญ่า มาว่าลูกชั้นทำไมเนี่ย" ป้าดาเริ่มโมโห เลยโวยวายออกมาเสียงดัง จนแม่ฉันเองที่เดินมา

"แกว่งปากหาเท้าแต่เช้านะ ยายดา ลูกฉันจะดีหรือไม่ดีก็ลูกฉัน " คุณเตือนใจ เอ่ยปราม ป้าดาออกไป

"โห แม่น่ารักอะ ปกป้องลูกน้อย" กอหญ้าเองเดินมากอดแม่เตือนใจแน่น

"โอ้ย โอ้ย ไม่ซงไม่ซื้อมันละ ปากดีทั้งแม่ทั้งลูกเลย"

ป้าดาก็เดินออกไปจากร้าน กอหญ้าเลยตะโกนออกไป

"ก็ยังดีกว่าคนปากหมานะป้า รีบๆไปเลยนะ "

กอหญ้าเองที่เหลืออดกับคนแบบป้าดา เลยด่าออกไป แม่เลยปรามเอาไว้

"พอแล้วไอ้ญ่า ไม่อายคนอื่นหรือไง เถียงกันได้ทุกวัน"

"ก็ใครให้มาว่าญ่าก่อนละ อะไรยอมได้หนูก็ยอมนะแม่ แต่เนี่ยะหลายรอบแล้วอะ"

"ไปๆ ขายของลูกค้ารอแล้ว"

"จ้า คุณเตือนใจ"

ฉันพูดแล้วเดินไปขายข้าวให้ลูกค้าต่อ

"ลามปามละไอ้ญ่า" แม่ตะโกนด่าออกมา แต่ฉันเองก็ยอมแค่แม่นี่ละ ที่จะด่าฉันได้คนเดียว

เมื่อถึงช่วง 11 โมงญ่าเข้าบ้านไปอาบน้ำแต่งตัววันนี้

วันศุกร์รถติดแห่งชาติของคนเมืองกรุง

------------

สิบทิศ เองที่เพิ่งตื่นนอน วันนี้เค้าอาสาไปส่งทอตะวันอีกเช่นเคย พอขับรถออกมาได้สักพัก กำลังจะขับผ่านป้ายรถเมล์ สิบทิศที่เห็นกอหญ้านั่งรอรถเมล์อยู่ป้ายรถเมล์ เลยสะกิดทอตะวัน ให้หันไปมอง ทอตะวันเองลดกระจกลงตะโกนเรียก เพื่อนให้ไปด้ยกัน

"ญ่า ไอ้ญ่า " ปริ๊น ปริ๊น สิบทิศที่บีบแตรรถเรียกเพื่อนน้องสาว

"ขึ้นรถเร็วไปด้วยกัน"

"แกไปก่อนเลย ฉันแวะร้านเข้าเล่มก่อน "

ระหว่างที่คุยกัน รถด้านหลังบีบแตรไล่เสียงดัง สิบทิศเลยขยับรถออกไปเพราะกอหญ้า ไม่ยอมไปด้วย เขาแวะจอดข้างทางก่อนที่จะลงจากรถมา

" แกขับไปมอ ได้เลย พี่มีธุระ เย็นแกก็ขับกลับ" พูดจบเขารีบลงมา วื่งมาทางป้ายรถเมล์ทันที ทอตะวัน ที่งงๆกับพี่ชาย

"อะไรของพี่สิบวะ" แล้วเธอก็ย้ายมานั่งตรงคนขับ และเคลื่อนรถออกไป

กอหญ้าเองที่เพิ่งได้ขึ้นรถเมล์ ตอนนี้สิบทิศเองวิ่งตามขึ้นมาด้วยเช่นกัน รถเคลื่อนตัวออกจากป้ายความที่คนเยอะ กอหญ้าไม่ได้เห็นว่าสิบทิศอยู่ด้านหลัง ขับมาได้สักระยะ รถเมล์เบรกกระทันหัน กอหญ้าที่กำลังยืนจับราวเซไปมา จนไปกระแทกชนคนด้านหลังเกือบล้มลงไปกองบนพื้นรถเมล์ แต่มีมือ ใครบางคนมาช่วยเธอพยุงขึ้นจากด้านหลัง พอเธอยืนขึ้นมั่นคงดีแล้วกำลังจะหันไปขอบคุณแต่กลับเป็นคุณป้าคนนึงที่อยู่ด้านหลังเธอ

"ขอบคุณนะคะ" เธอหันไปยกมือไหว้ขอบคุณป้าที่ยืนด้านหลังเธอ ป้าเองก็มองหน้ามาแบบงง งง ว่าขอบคุณทำไม

เพราะฉันขอบคุณแกเสร็จก็หันมา ด้านหน้าของรถเตรียมตัวจะกดกริ่งลงเพราะป้ายหน้าถึง มหาลัยแล้วหันมาคุยกับน้าคนขับรถเมล์

"โหน้า เบรคทีหัวหนูเกือบทิ่ม"

กอหญ้าหันไปทางคนขับรถเมล์

"ขอโทษทียัยหนู เป็นอะไรมากไหมละ"

"ไม่จ้า น้ายังอยู่ครบ32 จ้า น้าจอดหน้า ม. ด้วยนะจ๊ะ"

เธอตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม สิบทิศเองที่ยืนอยู่ด้านหลังยังแอบกระตุกรอยยิ้มบนใบหน้า ขึ้นมาทันที

กอหญ้าเตรียมตัวจะลงเพราะป้ายหน้าถึง มหาลัยแล้ว สิบทิศเองที่ยืนอยู่บนรถได้แต่แอบมองและชื่นชมเด็กคนนี้มีมารยาท

" นี่ฉันกำลังตกหลุมรักเธอ

หรือไงเนี่ยกอหญ้า "

สิบทิศพึมพำออกมาเบาๆ แล้วนั่งรถเมล์ต่อไป จนถึงปากซอยบ้านตัวเอง และก็ให้คนขับรถออกมารับที่ป้ายรถเมล์

---+++++----

ที่มหาวิทยาลัย

กอหญ้าเดินมานั่งลงที่กลุ่มเพื่อนๆ นั่งอยู่ที่โต๊ะประจำ

เบนนี่ ตังเม และก็ ทอตะวันนั่งอยู่ ก่อนแล้ว

"เพิ่งมาถึงหรอแก ตะกี้ไม่ยอมมาด้วยกัน" ทอตะวันเอ่ยขึ้นมา

"อืม ฉันแวะร้านทำปกหนังสือน่ะ เอารายงานไปเข้าเล่ม "

กอหญ้าตอบเพื่อนสนิทออกไป

"ก็พี่สิบอะดี เป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้ อยู่ๆ จอดรถบอกว่ามีธุระ ให้ฉันขับมาเองที่ มอ เนี่ย แล้วรีบลงรถวิ่งไปเลย "

"หรอ เออ แกฉันจะส่ง Demo Dj ส่งไปสถานีที่พี่สิบทิศจัดรายการนะ แกว่าดีไหม"

"แกไม่ได้อยากเป็นดีเจ แกอยากเจอพี่วินใช่ไหม"

ตะวันที่รู้ทันเพื่อนตลอด

"ฉันเรียนด้านนี้ก็ต้องอยากทำงานนี้สิแก พี่วินเราเองก็อยากเจอ

"เราว่าแกตัดใจเหอะญ่า พี่วินมีแฟนแล้วปะ เมื่อคืนก็ไปกับพี่แอริน ไม่เข้าจัดรายการเลย โดนพี่สิบด่าสะ"

พอเพื่อนพูดมาแบบนี้ ใบหน้ากอหญ้า หุบยิ้มลงทันที เปลี่ยนเป็นใบหน้านิ่งเฉยหน้าตาเหมือนคนอกหัก

"ฉันรู้แก ว่าเขาเองอาจจะมีแฟน ฉันแค่ปลื้มไงแก ปลื้มมากๆ แต่เวลาอยู่ใกล้ๆ ก็ติดอ่าง ใจเต้นโครมคราม "

กอหญ้าอธิบายให้เพื่อนรักฟัง

"ไปๆสาวขึ้นเรียน"

เบนนี่ บอกเพื่อนให้ขึ้นอาคารไปเรียน เพราะวันนี้อาจารย์ฉัตรนภามีพรีเซนต์ งานหน้าชั้นที่ต้องส่ง

"เอาละคะ นักศึกษา คลาสหน้า นักศึกษา ต้องสอบเก็บคะแนน อย่าลืมเตรียมตัวมานะคะ เลิกเรียนได้ค่ะ"

เสียงดุๆ แต่ใบหน้าใสๆของอาจารย์สั่งเลิกเรียน

"ขอบคุณค่ะอาจารย์"

หลังจากที่นักเรียนทุกคนทำความเคารพ อาจารย์เดินออกไป

"กลับบ้านเลยไหมญ่า "

ตะวันเอ่ยถามเพื่อนรัก

"อืม จะไปอัด Demo dj นะ วันจันทร์มาเรียนจะได้แวะไปส่งก่อน"

"ฝากฉันไปส่งไหม เราเอาไปให้พี่สิบทิศให้" ตะวันแนะนำเพื่อน

"จะบ้ารึไงแก เค้าก็หาว่าฉันมีนอกมีในไหม ฉันไปส่งเอง ที่สถานี อยากเจอพี่วินด้วย"

" ญ่าแอบชอบพี่วินหรอ "

ตังเมที่ได้ยินสองคนคุยกันเลย

เอ่ยถาม

" Fc. number1เลย ละ" ตะวันบอกตังเม

"ก็แค่แอบปลื้มปะวะ เค้าเองน่าจะมีแฟนไหม"

กอหญ้าที่พูดตอบกลับไปกลุ่มเพื่อน ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน

"ไปญ่าฉันไปส่ง ทางเดียวกัน" ตะวันชวนเพื่อนกลับบ้านด้วยวันนี้เธอจำใจที่ต้องเอารถมาด้วย เพราะพี่ชายตัวดี

กอหญ้าเองก็มากับตะวัน จนมาถึงบ้าน และโบกมืออำลาเพื่อน

"ขับรถดีๆนะแก"

"เออ ไปก่อนนะ "

ทอตะวันเองขับรถออกไปทันที พอถึงบ้านของตัวเอง เธอก็ฟ้องผู้เป็นพ่อ เรื่องที่พี่สิบทิศ ไม่ไปส่ง แถมยังให้ขับรถไปเองอีก ก็เลยมีความโกลาหลในบ้านระหว่างพี่กับน้องที่ชอบทะเลาะกันทุกวัน จนคุณธารินทร์ ผู้เป็นพ่อจะเป็นลม

"หยุด หยุด ไอ้สิบ หยุด" ผู้เป็นพ่อปรามพี่ชายที่กำลังวิ่งไล่จับกับน้องสาว ส่วนน้องสาว ที่วิ่งไปทางพ่อ และกอดท่านไว้ด้านหลัง

"พ่อก็ดูพี่สิบดิ ผีหมาบ้าเข้าสิงไง

เมื่อเช้าไปไหนมาหะ"

ทอตะวันตะโกนใส่พี่ชาย

"ก็บอกว่าไปธุระ ไปธุระ จะคาดคั้นเอาอะไร" ด้วยความเหนื่อย ผมวิ่งไล่กับน้อง เลยมานั่งหอบที่โซฟา ภายในห้องรับแขก

"อย่าให้รู้นะ ไปจีบสาวมหาลัยน้องอะ"

"แกเห็นฉันว่างขนาดนั้นหรือไง"

"เออ อย่าให้เห็นกับตาละกัน จะแซวยันลูกบวชเลย"

ทอตะวันที่พูดจบรีบเดินขึ้นบ้านไปยังห้องนอนตัวเอง คุณธารินทร์เองก็ได้แต่กุมขมับกับลูกๆทั้งสองคน