บทที่ 2 เพื่อนเลว

หญิงสาวขืนร่างหนี รู้ตัวว่าถูกลวนลามอย่างหน้าไม่อายจากผู้ชายคนนี้ เธอเสียงเขียวขึ้นมาทันที

"มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ ปล่อยฉันนะ ไม่งั้นฉันร้องจริง ๆ ด้วย"

บัวได้ยินเสียงหัวเราะของเขาชัดเจน ช่างเป็นเสียงหัวเราะที่ทำให้เธอฝันร้ายจริง ๆ

"เรามีเรื่องต้องคุยกันไม่ใช่เหรอ เมื่อกี้เห็นหมดแล้วนี่ยังจ้องตาไม่กะพริบ ทำไมอยากเหรอคะ"

เขาพูดเพราะแต่กลับท่าทางกลับคุกคาม

"อยากอะไร อึก!"

บัวถามเสียงสั่นแต่แล้วจู่ ๆ เธอก็สะอึกขึ้นมา

ผู้ชายหยาบคายคนนี้กอดเธอแน่นขึ้นอีก และก้มลงมาคล้ายกระซิบที่ข้างหู

"อยาก...โดนบ้างเหรอ โดนเอาน่ะ เสียวนะอยากลองมั้ย จะจัดให้เด็ดกว่าผู้หญิงคนนั้นเลยรับรอง"

ชายหนุ่มแปลกหน้าใช้มืออีกข้างจับใบหน้านวลให้เงยขึ้นมาก่อนจะโน้มใบหน้าคมลงไปใกล้ๆ จนจมูกโด่งคมสันชนเข้ากับจมูกรั้นเล็ก

"ไอ้บ้า ไอ้ลามก ใครจะอยากเอากับแก ปล่อยนะ ปล่อยฉัน"

บัวตะโกนด่าเสียงดัง เขาฉวยโอกาสนี้ก้มลงมาปิดปากของเธอด้วยปากของเขา เสียงเพลงดังจนเธอหูอื้อ และไม่มีใครสนใจและเธอทั้ง ๆ ที่มีคนอยู่ตรงนี้หลายคนซึ่งบัวไม่เคยรู้เลยว่าคนพวกนี้คือคนของเขา

ริมฝีปากหนาแทะเล็มริมฝีปากนุ่มนิ่มของเธอไม่หยุด เขาจูบรุนแรงเรียกร้องเอาแต่ใจและหยาบคาย จูบจนเธอหายใจไม่ทันยังพยายามจะล้วงลิ้นเข้ามาในปากของเธอ

ในขณะที่บัวกำลังมึนงงและตกใจจนหยุดชะงัก เวลานี้นั่นเองที่ทำให้เขาสอดลิ้นเข้ามาได้สำเร็จ นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนสอดลิ้นเข้ามาในปากของเธอ ถึงจะตกใจแต่บัวปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาทำให้เธอได้รับรู้ถึงรสชาติแปลกใหม่ที่ไม่เคยลองมาก่อน 

สัมผัสเจนจัดทำให้เธออ่อนระทวยและเริ่มหายใจไม่ออก เธออึดอัดและผลักไส แต่เขากอดประกบจูบเธอดูดดื่มจนกระทั่งลากลิ้นออกมาเลียริมฝีปากเล็กแล้วประกบจูบดูดดื่มลงมาอีกหลายครั้ง เขายังครางเบา ๆ

"อื้ม หวาน อื้ม ไม่พอ ขออีก"

เธอไม่ประสาจึงถูกรังแก ส่วนคนที่รังแกก็ทำราวกับว่ามันไม่พอ เขาเรียกร้องเอาแต่ใจและอยากได้เพิ่มอีก บัวถูกเขาจูบจนรู้สึกเหมือนปากตัวเองจะบวมช้ำ สุดท้ายผู้ชายคนนั้นก็ปล่อยเธอ ร่างกายของบัวอ่อนแรงซวนเซซบอยู่บนอกของเขา ในขณะที่ชายหนุ่มพูดเสียงไม่ดังแต่ได้ยินชัดเจน

"หวานมากค่ะคนสวย นี่แค่จูบนะคะยังอร่อยขนาดนี้ ว่ายังไงข้อเสนอของพี่ไม่สนใจเหรอคะ ไปต่อกันดีหรือเปล่า พี่จะเอาแรง ๆ ให้ครางเหมือนหมาน้อยน่ารักเลยคอยดู"

"..กะ...แก ไอ้เลว ไอ้คนฉวยโอกาส" บัวเพิ่งได้สติ ใบหน้าแดงก่ำทั้งโกรธทั้งอาย เธอผลักเขาออกแล้วชี้นิ้วใส่หน้าคนโตกว่าด้วยความโมโหจนนิ้วสั่น...เขาเป็นใครกัน..มีสิทธิ์อะไรมาทำกับเธอแบบนี้!...

"ผมชื่อลี...เรียกให้ดี ๆ หน่อยสิครับ ว่าแต่ว่าสนใจหรือเปล่า เอากับผมมั้ย รับรองคุณคนสวยจะลืมไม่ลง"

"ไอ้ชั่วเอ้ย...ไอ้เลว ไอ้คนฉวยโอกาส"

บัวก่นด่าใส่ชายหนุ่มก่อนจะรีบวิ่งหนีไปหาเพื่อน..เพราะดู ๆ แล้วถ้าอยู่ต่อ..เธออาจจะเป็นเหมือนผู้หญิงที่อยู่ในห้องนั้นก็ได้... และเธอยังรู้สึกหลอนเมื่อยังได้ยินเสียงของผู้ชายคนนั้นดังก้องอยู่ในหู

เอากับผมมั้ย รับรองคุณคนสวยจะลืมไม่ลง

ลีมองคนตัวเล็กที่วิ่งหนีคล้ายกระต่ายตื่นตูมไปจนลับสายตา...ก่อนจะแสยะยิ้มร้ายเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย! รสชาติของเธอยังคงติดอยู่ที่ริมฝีปากของเขา

.................................

บัววิ่งหน้าตาตื่นกลับเข้ามาที่โต๊ะ คิดจะบอกเพื่อนว่าตัวเองเจออะไรมาบ้าง แต่ว่าตอนนี้ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้แล้ว เพราะแต่ละคนเมาเละไม่เป็นท่า บัวถอนหายใจนับศพเพื่อนที่เกือบจะตายเกลื่อนแล้วด่าออกมาด้วยความโมโห

"นี่พวกมึงไม่คิดจะเหลือสติให้ตัวเองบ้างเหรอวะ กูเบื่อเก็บศพพวกมึงเต็มที พวกมึงนี่ตัวภาระชัด ๆ"

โชคยังดีที่บ้านเพื่อนคนหนึ่งของเธอรวย จึงมีคนขับรถมาคอยดูแลและขับส่งเพื่อนถึงบ้านกันครบทุกคน บัวหิ้วปีกเพื่อนสาวที่เมาจนอ้วกไปหลายครั้งออกมาจากห้องน้ำ เธอยังกลัวว่าเขาจะตามมาและอดมองไปรอบ ๆ ร้านไม่ได้ เมื่อไม่เห็นร่างสูงของผู้ชายคนนั้นบัวก็เบาใจ

เขาคงเมาแล้วไปลากผู้หญิงคนอื่นไปนอนด้วยแล้ว หล่อแบบนั้นคงมีคนเสนอตัวจนเลือกไม่ไหว หญิงสาวปัดความคิดวุ่นวายออกจากหัว แล้วดันร่างเพื่อนสาวขึ้นรถไป

" ให้คนขับรถของกูไปส่งป่าวมึง"

คาราแม่คอทองแดงที่พังยับเพราะเมาปลิ้นทุกงานพูดเสียงงัวเงียด้วยความหวังดี

"ไม่เป็นไรกูกลับเองได้บ้านกูอยู่ซอยถัดไปเอง สบายมาก...มึงนั่นแหละกลับดีๆ นะ ไปส่งเพื่อนให้ครบทุกคนด้วย"

คาร่าโบกมือบ๊ายบายในขณะที่คนอื่นเมาพับอยู่ในรถและยังทับกันเหมือนปลาเน่า ๆ เข่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยกลิ่นอ้วก บัวจึงโบกมือไล่พวกเขาให้กลับบ้าน ก่อนจะเดินไปยังที่จอดมอเตอร์ไซต์หน้าผับ

บัวไม่ได้ขี่มอเตอร์ไซต์มาแต่เธอขี่จักรยานมาเที่ยว หลายคนมองแปลก ๆ แต่เธอไม่สนใจ บ้านของเธออยู่ในซอยถัดไปและตอนนี้เป็นเวลาผับเลิกคนเดินออกมาจากผับยังกับมดแตกรัง ยังมีพนักงานร้านค้าร้านอาหารในบริเวณนี้ที่เลิกงานเวลาไล่เลี่ยกันอีกด้วย

เธอใส่กางเกงยีนตัวเก่งแล้วเสื้อกล้ามน่ารัก ขับจักรยานคันเล็กน่ารักเหมือนเจ้าของแล้วฮัมเพลงเบา ๆ กระทั่งรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ ที่ต้นคอ ยังรู้สึกเหมือนมีใครบางคนจ้องเธอไม่วางตา หญิงสาวมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครสักคน เท้าจึงเร่งปั่นจักรยานให้เร็วขึ้น หรือว่าคืนนี้เธอจะเจอผีจริง ๆ วะ

ตอนนั้นเธอเมาผีจึงตามมาหลอกหลอน

.

.