ตอนที่ 3 มาเตือน

EP03

ปึก!

ว่าแล้วกระดาษคำสารภาพรักที่ถูกปริ้นออกมาก็ถูกขย้ำเป็นก้อนกลมแล้วปาใส่ใบหน้าเปื้อนคราบเหลืองไข่เข้าให้เต็มแรง เมฆาละสายตาจากเธอด้วยความเกลียดชังแล้วหันไปสั่งกับนารา

"สั่งพวกนั้นลบคลิปซะถ้าไม่อยากมีปัญหากับฉัน" กระซิบบอกเสร็จก็เดินออกมาจากกลุ่มนักเรียน ที่เมฆาสั่งให้นาราทำแบบนั้นชายหนุ่มไม่ต้องการให้ใครเห็นคลิปหลุดของตนเอง เขาต้องรักษาหน้าตาและภาพลักษณ์

ของขวัญยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วรีบวิ่งออกมาเพื่อไปหลบยังห้องน้ำเก่าหลังตึกวิทย์ใหม่ที่ไม่มีใครมาใช้งานบ่อย เธอมักจะมาร้องไห้อยู่ตรงนี้คนเดียวเมื่อมีเรื่องไม่สบายใจ

ปัง!

"อึก…" ร่างเล็กนั่งลงบนฝาชักโครกเธอร้องไห้ใส่ฝ่ามือตนเองร่างกายสะอื้นตัวโยน ไม่สนว่าตอนนี้จะมีใครมาได้ยินแค่ต้องการระบายความเจ็บปวดออกมาให้มันบรรเทาลงบ้าง

ติ้ง~ ในขณะที่ปลดปล่อยเสียงสะอื้นออกมาไม่หยุดก็มีแสงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันขึ้นมา ของขวัญไม่ได้สนใจมันจนกระทั่งเธอคิดที่อยากจะระบายกับใครสักคนจึงหยิบขึ้นมาอ่าน ปรากฏว่าเป็นแอปข้อความจากคุณหมี แอปคุยเป็นเพื่อนโปรแกรมตอบอัตโนมัติและเราก็สามารถตั้งเวลาให้คุณหมีทักมาอัตโนมัติได้เข่นกันเมื่อรู้สึกเหงา

คุณหมี ( 1)

: สวัสดีครับ

; คุณหมี เราโดนแกล้งอีกแล้วค่ะ

: แย่มากเลยใช่ไหมครับ

: ระบายกับผมได้นะ

; ตอนนี้เรากำลังร้องไห้ค่ะ ร้องไห้หนักมากด้วย เราไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้เลย

: อย่าพูดแบบนี้สิครับ อยู่เพื่อคนที่รักคุณนะ

อยู่เพื่อคนที่รักเธอแบบนั้นหรอ ใครกันล่ะที่รักเธอ พ่อกับแม่ก็เสียตั้งแต่อายุยังเด็กส่วนพี่ชายก็อยู่ในคุกเธอใช้ชีวิตบนโลกภายนอกเพียงคนเดียว ต้องส่งตนเองเรียนและค่าใช้จ่ายอีกมากมายแทบจะอดมื้อกินมื้ออยู่แล้ว

; ไม่มีใครรักฉันหรอกค่ะ

: มีสิครับ สักวันของขวัญจะรู้เอง

ของขวัญได้แต่จ้องมองข้อความบนหน้าจอมือถือด้วยภาพพร่าเบลอ เขาจะไปรู้อะไร เขามันก็แค่โปรแกรมอัตโนมัติแต่ก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเธอ ของขวัญปิดโทรศัพท์เอาไว้แล้วย้อนกลับไปคิดเหตุการณ์ที่ทำให้เธอตกหลุมรักเมฆา

ตอนนั้นของขวัญพึ่งเข้ามาเรียนโรงเรียนมัธยมแห่งนี้ เธอเรียนมาจนถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่สองกว่าจะเคยเจอเมฆาอย่างใกล้ชิด เหตุการณ์มันเกิดขึ้นในห้องสมุด เดิมทีที่แอบปลื้มอยู่แล้วตอนเข้าเรียนปีแรกพอได้เจอระยะใกล้ยิ่งเก็บอาการไม่อยู่

"อ๊ะ…" เด็กสาวเจ้าของความสูงเพียงร้อยหกสิบพยายามเขย่งปลายเท้าเพื่อหยิบหนังสือบนชั้นบน เธอพยายามอยู่แบบนั้นอยู่หลายนาทีจนกระทั่งมีมือขอบใครบางคนมาหยิบให้

"ขอบคุณค่ะ" ของขวัญหันไปขอบคุณแต่ใบหน้าก็ชนเข้ากับอกแกร่งและกลิ่นหอม เธอแทบกลั้นหายใจแล้วเงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลานั้น พลันหัวใจก็เต้นแรงไม่เป็นจังหวะอย่างห้ามไม่ได้

"…" เมฆาแสดงสีหน้าเรียบนิ่งตอบกลับแล้วหยิบหนังสือเล่มที่ของขวัญอยากได้เดินไปหลบมุมอ่านทีซอกชั้นหนังสือสุดท้าย

"พี่คะ หนูเป็นคนมาก่อนนะ พี่มาแย่งแบบนี้ไม่ได้นะคะ" ของขวัญเดินตามร่างหนาไปแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้สนใจ ชายหนุ่มนั่งลงบนพื้นแล้วเอนหลังพิงกับชั้นหนังสือ

"…"

"พี่ได้ยินหนูรึเปล่า"

"ฉันหยิบก่อน" เขาตอบหน้าตายสายตาเพ่งมองหนังตัวหนังสือ

"นี้มันเล่มโปรดหนู หนูอยากอ่านค่ะ ให้หนูอ่านก่อนได้ไหมคะ" เธอขอร้องคนเย็นชาแล้วมองหนังสือเล่มโปรดตาละห้อย

"ฉันก็อยากอ่าน"

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูมาอ่านวันหลังก็ได้" ของขวัญยู่หน้าอย่างนึกเสียดาย เด็กสาวในชุดนักเรียนมอต้นกำลังหมุนตัวเพื่อจะเดินออกจากห้องสมุดแต่ก็ต้องหยุดชะงัก

"อ่านด้วยกันสิ"

"คะ?"

"…" เขาไม่ได้เอ่ยซํ้า แต่กลับสร้างรอยยิ้มให้ของขวัญคนตัวเล็กไม่รีรอจึงหย่อนตัวนั่งลงบนพื้นข้างกายเมฆา

"พี่พึ่งเข้ามาเรียนหรอคะ หนูไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน" เธอแกล้งถามออกไปเพราะอยากหาเรื่องคุย

"…" เมฆาเงียบ เธอจึงยอมสงบปากสงบคำแล้วนั่งจ้องใบหน้าหล่อเหลา ไม่ได้สนใจหนังสือที่อยากอ่านเลยสักนิด ของขวัญมองอยู่แบบนั้นยิ่งมองก็ยิ่งหัวใจเต้นแรง จนกระทั่งผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงเธอก็เผลอผล็อยหลับซบไหล่เมฆา ตื่นขึ้นมาอีกทีเขาก็ไม่อยู่แล้วมีเพียงเสื้อคลุมของเขาและหนังสือเล่มนั้นที่วางอยู่บนตัก หนังสือมีโพสอิสแปะเอาไว้

'ให้ยืมก่อน'

เธอคลี่ยิ้มออกมาแล้วมองเสื้อบนบ่าของตนเอง เมฆาคลุมให้เพราะเห็นว่าอากาศมันหนาวแบบนั้นหรอ การกระทำของเขามันยิ่งทำให้เด็กสาวใจเต้นแรงมากกว่าเดิม หลังจากเหตุการณ์วันนั้นการแอบรักรุ่นพี่ก็เริ่มขึ้น เธอคอยแอบมอง คอยเอาขนมมาให้โดยที่ไม่บอกชื่อ ตอนงานกีฬาสีก็แอบเชียร์ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีความสุขมากกับการที่ได้รักใครสักคน แต่ความสุขก็ดับสลายลงเมื่อมีเหตุการณ์อะไรบางอย่างเกิดขึ้นในงานกีฬาสีของโรงเรียนพอดี

"เห็นข่าวพี่นิดาไหม"

"เห็นแล้ว ใครเป็นคนทำเรื่องแบบนั้นกัน เลวมากเลยอ่ะ"

"สงสารพี่เขาจังต้องมาโดนอะไรแบบนี้"

"แต่คนที่เสียใจมากที่สุดคงเป็นพี่เมธนะ แฟนฆ่าตัวตายทั้งคน" ของขวัญนิ่งฟังคำพูดของกลุ่มนักเรียนที่อยู่ข้างกัน นิดาแฟนเมฆาแบบนั้นหรอ เหมือนหัวใจดวงน้อยแตกสลายลงไม่เหลือชิ้นดีเธอพึ่งรู้ว่าเมฆามีแฟน

แล้วแฟนของเขาก็พึ่งฆ่าตัวตายเพราะอะไร ของขวัญมองไปยังสนามบาสที่พึ่งจบการแข่งขันแล้วก็มีสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือเมฆา โค้ชของทีมจึงเดินเอามาให้เขารับสาย พอได้ยินอะไรบางอย่างจากปลายสายนั้นสายตาเรียบนิ่งก็ตวัดมองมาที่ของขวัญ ก่อนที่ลูกบาสจะลอยขึ้นมาอัดหน้าท้องของขวัญเต็มแรงสร้างความตกใจให้ทุกคนไม่น้อย รวมถึงตัวเธอเอง…

ตั้งแต่วันนั้นของขวัญก็ถูกกลั่นแกล้งมาตลอดสาเหตุเพราะพี่ชายของเธอเป็นคนทำให้นิดาต้องฆ่าตัวตาย พอเป็นศัตรูกับเมฆาก็เหมือนกับว่าทุกคนจะไม่อยากยุ่งกับเธอและพร้อมจะเป็นศัตรูกับของขวัญเหมือนกัน

จะตัดใจตอนนั้นมันก็ยากเย็นสิ้นดี พยายามแล้วพยายามอีกไม่ให้เอาหัวใจไปให้เขายํ่ายีแต่การที่จะลืมใครสักคนมันก็ไม่ได้ง่ายยิ่งเป็นรักแรกอย่างเมฆา…

หญิงสาวนั่งคิดแล้วยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกก่อนจะลุกขึ้นจากชักโครกแล้วเดินไปล้างหน้าล้างตาออก หลังจากล้างหน้าเสร็จก็เงยหน้ามองตัวเองผ่านกระจก แต่สายตาก็กลับมองเห็นร่างของใครบางคน เขาคนนั้นคือเมฆาที่ยืนสูบบุหรี่อยู่และจ้องมองมาที่ตนเอง

"วางแผนกับพี่ชายสินะ"

"พี่หมายถึงอะไร"

"ที่ทำให้นิดาตาย"

"หนูไม่รู้เรื่อง"

"มันไม่จบแค่นี้หรอก"

"…" คำพูดของเมฆาทำให้ใบหน้าเปียกชุ่มซีดเผือด ยังไม่จบแค่นี้แล้วเขาคิดจะทำอะไรต่อ…

"ฉันแค่มาเตือน…"

•••

อิเมด แกจะทำอะไรน้องงง