บทที่1

“ไม่เอาโว้ย!”

ใครอยากจะมานั่งมีภาระกัน ผมไม่เอาด้วยหรอกวุ่นวายมากเรื่องแล้วอีกอย่างยัยนี่ก็ไม่ใช่แบบที่ผมอยากยุ่งด้วย ผู้หญิงบ้าอะไรมาผับแต่แต่งตัวเหมือนมาวัด ดูกระโปรงเธอสิยาวเกือบถึงพื้นแล้วเสื้อแขนยาวนั่นอีก เห็นแล้วเพลียครับ

“นะคะเสี่ย ให้หนูเป็นเด็กเสี่ยนะคะ…”

ไม่รู้ว่าเธอเป็นอีหนูที่ไหนนะ แต่ช่วยแหกตาดูหน่อยเว้ยผมยังหนุ่มและแน่นขนาดนี้เรียกเสี่ย ๆ อยู่ได้ เดี๋ยวพ่อก็ตบคว่ำเลยหนิ แต่ขอโทษเถอะตบด้วย ’ปาก’ ฟาดด้วย ‘ตัว’ นะครับ

แต่พอมองสภาพจืดชืดของเธอแล้วบอกเลยว่าทำไม่ลงวะ เป็นผู้หญิงที่โคตรห่างไกลคำว่า ‘เซ็กซี่’ เห็นแล้วอารมณ์หด

“หนูยัง ‘ซิง’ นะคะเสี่ย”

พร๊วดด..!!

เหล้าที่เพิ่งกระดกเข้าไปในปากกระฉอกออกมาทันที ยัยนี่อยากเป็นเด็กเสี่ยขนาดนั้นเลยหรอวะ!

“แม่เจ้าโว้ย ซิงซะด้วย”

“เธอแม่งสุดยอดเลยวะ นับถือ”

“พวกมึงเงียบปากไปเลย!!”

แม้ว่าผมจะผ่านสาว ๆ ที่เสนอตัวให้มาก็มาก แต่แบบนี้บอกตรง ๆ ไม่เคยเจอว่ะ เหมือนเธอจะใสซื่อ….แต่จริงหรอวะ สาวซิงเรียบร้อยแบบนี้จะมาโร่วิ่งหาเสี่ยทำไมกัน!

“จะมาแอ๊บทำใสละก็ ไปที่อื่นเลยไปฉันไม่ใช่เสี่ยที่ชอบเด็กใสซื่อบริสุทธิ์หรอกนะ”

ผมแอบเหลือบหางตามองเธอเห็นว่าตอนนี้ยืนหน้าแดงระเรือ นิ้วเรียวเล็กของเธอบีบกันไปมาอย่างรุนแรง… แม่งเอ้ยมาเสนอตัวให้แล้วจะอายทำบ้าอะไร!!

“งั้นขะ..ขอตัวนะคะ”

ไม่รู้ทำไมผมมองตามหลังเธอไปด้วยความหงุดหงิดใจ ท่าทางแอ๊บใสนั่นมันปลุกปั่นความโกรธของผมได้มากเลยทีเดียว

“เฮ้ย ปล่อยไปแบบนั้นถ้าไปเจอเสี่ยตัวจริงจะดีหรอวะ”

“นั่นดิ่วะ ดูท่าจะไม่ประสีประสานะนั่น”

“ยิ่งสดซิงแบบนี้ เสี่ยหื่น ๆ แม่งชอบเลย”

เอ้อออ ไอ้พวกนี้ก็บิ้วกูจัง!!

“กูว่าเด็กมันคงเดือดร้อนจริง ๆ แหละมึง ดูท่าไม่น่าฝักใฝ่เส้นทางนี้”

“เวรเอ๊ย ทำไมต้องเป็นกูด้วยวะ!!”

ผมบ่นออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะลุกตามยัยเด็กนั่นไป ก่อนที่จะไปเจอเสือหรือตะเข้ที่ไหนคาบไปแดกแต่คือที่ตามมาเนี่ยเพราะสงสารหรอกนะ ส่วนตัวผมไม่คิดจะสนเด็กจืดชืดแบบนั้นอยู่แล้ว อาจจะจริงอย่างที่กาฬวาตบอกเด็กมันคงเดือดร้อน….

“นี่เธอ”

ผมเดินไปแตะไหล่เธอที่กำลังเดินไปยังป้ายรถเมล์ นี่คงหาเสี่ยไม่ได้เลยคิดจะกลับบ้านสินะ โถ่….เด็กน้อยเอ้ยยย มองจากหน้าตาแบ๊ว ๆ ของเธอแล้วอายุไม่น่าจะเกิน 20 ด้วยซ้ำ คิดยังไงวะอยากเป็นเด็กเสี่ย!!

“สะ…เสี่ย”

“เลิกเรียกฉันว่าเสี่ยซะทีเหอะมันหงุดหงิด”

“แล้วจะให้เรียก…”

“ฉันชื่อปฐวี เรียกวีก็ได้”

“ค่ะ คุณวี”

ผมลากข้อมือเธอให้เดินตามมา แต่ยัยนี่ดันทำอิดออดจนผมต้องหันไปมอง ตกลงจะเอาไงวะเนี่ย!

“จะปะ..ไปไหนคะคุณวี”

“ก็ไปห้องฉัน อยากเป็นเด็กฉันไม่ใช่ไง”

ผมเริ่มไม่เข้าใจยัยสิ่งมีชีวิตตรงหน้านี่ละ เมื่อกี้ก็เรียกร้องอยากจะเป็นเด็กผมใจจะขาดพอมาตอนนี้ทำเป็นเล่นตัว ขยันยั่วประสาทซะจริง ๆ

SXSIE CONDO

“ชื่อไรน่ะเรา”

ผมเอ่ยถามเมื่อพาคนตรงหน้ามาถึงคอนโดแล้ว เธอนั่งก้มหน้านิ่งเหมือนกำลังหวาดกลัวผมอยู่อย่างนั้นแหละ คือที่พามาเนี่ยไม่ได้คิดนะทำอะไรนะเว้ย

“น้ำมนต์ค่ะ”

“เวลาพูดอ่ะ มองหน้าด้วยดิ่”

ผมเลื่อนเก้าอี้เข้าไปใกล้ ๆ เธอจนหน้าเราแทบจะติดกัน ภายใต้ใบหน้าจืดชืดนั้นซ่อนดวงตากลมโตที่ดูน่ารัก จมูกเล็ก ๆ รับกับปากบางได้รูปที่ดูน่าชิม….

เฮ้ย!! คิดอะไรวะกู

ผมรีบดีดตัวออกมาก่อนที่จะฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้…ไม่นะไอ้วี เด็กไร้เสน่ห์แบบนี้ไม่สนุกหรอก แถมอายุ 18 รึยังก็ไม่รู้เสี่ยงคุกเสี่ยงตารางนะเฮ้ยย

“อายุเท่าไหร่”

“22 ค่ะ”

ห้ะ!! ยัยหน้าละอ่อนนี่บอกว่าตัวเองอายุ 22 คือเด็กกว่าผมแค่ 2 ปีเองไงแต่ทำไมหน้าเด็กจังวะ!

“สะ..เสี่ย”

“บอกไม่ให้เรียกไง เดี๋ยวปั๊ด..ฉันเป็นพี่เธอแค่ 2 ปีเองไม่ได้แก่ขนาดนั้นซะหน่อย”

ขณะที่ผมกำลังอารมณ์เสียเธอก็ทำสีหน้าตกใจเหมือนกับไม่เชื่อว่าผมอายุ 24 แม่งนี่ยิ่งทำให้ผมหงุดหงิดเข้าไป อีกแม้บุคคลิกจะดูเป็นผู้ใหญ่ก็เหอะ แต่ยังไงก็อายุ 24 นะเว้ยไม่ใช่ 42!!

“นะ น้ำขอโทษค่ะ”

“ถ้าเรียกเสี่ยให้ได้ยินอีก ฉันจับเธอปล้ำแน่!”

เห๊อะ ดูท่าทางตกใจของยัยนี่สิทำเป็นไร้เดียงสาก็อยากรู้เหมือนกันว่ะ ว่าแอ๊บหรือจริง!!

“ไหนว่ามาสิ เดือดร้อนอะไร”

ผมเขยิบเข้าไปใกล้เธอพร้อมกระซิบข้างหูในระยะเผาขนส่งผลให้เธอร้องออกมาอย่างตกใจ ท่าทีเคอะเขินนั่นทำให้อยากแกล้งจริง ๆ ว่ะ

“นะ น้ำต้องการค่าเทอมค่ะเรียนปีสุดท้ายแล้วและจะต้องฝึกงานแล้วด้วย เลยไม่มีเวลาทำงานหาเงินค่ะ”

เธอตอบด้วยเสียงตะกุกตะกักเพราะกำลังโดนผมขบเม้มที่ใบหูอยู่ยังไงล่ะ นี่ไม่มีเงินค่าเทอมจนต้องบากหน้ามาเป็นเด็กเสี่ยเลยหรอวะ แต่ช่างแม่งเหอะยังไงตอนนี้ก็ช่วยยัยนี่ไว้แล้วหนิ

“ต้องการอะไรอีกมั้ย?” ผมเลื่อนจมูกมาคลอเคลียบริเวณแก้มใส ๆ ของเธอลามไปถึงบริเวณมุมปากอย่างไม่รู้ตัว

“มะ ไม่ค่ะ”